100 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ Α’ Π. ΠΟΛΕΜΟ:

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

της Karine Bechet-Golovko ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Δ. ΝΙΑΝΟΣ

Ένα πολυεθνικό τζάμπορι για..11 εκ. νεκρούς!!!

[Ο πρώτος παγκόσμιος Πόλεμος είχε 11 εκ. θύματα, εξέθρεψε δύο ολοκληρωτισμούς- τον φασιστικό και τον κομουνιστικό- και εγκαινίασε την κηδεμονία της Ευρώπης από τις ΗΠΑ και ετοίμασε το έδαφος για τον πλέον φονικότερο Β’ΠΠ. Και ωστόσο στις τελετές που οργάνωσε ο Γάλλος Πρόεδρος κ. Μακρόν δεν ακούστηκε κανένας σχετικός προβληματισμός. Παρούσα και η κα Μέρκελ, περιχαρής που η χώρα της –πρωταίτια του πολέμου–πήρε άφεση αμαρτιών. Δεν έλειψε και  Ερντογκάν…Ολοι μαζί: θύτες και θύματα. Αυτό είναι τουλάχιστο ασέβεια για τους νεκρούς στρατιώτες που υπερασπίστηκαν την πατρίδα. Αλλά συμφιλίωση και ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την έκφραση συγνώμης και προπαντός τη μετάνοια. Και αυτά δεν υπάρχουν από την πλευρά της Γερμανίας. Αν υπήρχαν, δεν θα παραβίαζε το Σύνταγμά της για να πολεμήσει τους Σέρβους στα τέλη του 20ού αιώνα και θα έστελνε εκπαιδευτική εκδρομή τους Γερμανόπαιδες μαθητές Λυκείου στο Δίστομο, στο Καμένο, στο Κοσμάτι και στο Μικρολείβαδο Γρεβενών να καταθέσουν ένα στεφάνι στο μνημείο των θυμάτων της…Ε.Δ.Ν.]

Πολυπολιτισμικότητα, συμπόνια για τους δήμιους, άρνηση του κράτους και του στρατού του, αυτή η συγχορδία της 11ης Νοεμβρίου ήταν η καρικατούρα του ό,τι χειρότερου μπορεί να παράγει η μετανεωτερικότητα. Αλλά είναι απολύτως σε αρμονία με την εποχή της ανατροπής των εννοιών και των αξιών, διαστρεβλώνοντας, αυτό που θα έπρεπε να είναι ο εορτασμός του Έθνους, σε παγκοσμιοποιημένη τελετουργία, που διακριτικά μετονομάστηκε πολυμερισμός.

Η Mακρόν δεν ήθελε μια στρατιωτική τελετή, και οργάνωσε μια υπαίθρια συγχορδία, που σηματοδοτήθηκε από τα δόγματα της εποχής. Προσφέροντας ένα θέαμα σπάνιας υποκρισίας.

Το πρώτο από αυτά τα δόγματα – η συμφιλίωση, η οποία οδηγεί σε αυτή την λανθασμένη εκδοχή την άρνηση της σύγκρουσης, δηλαδή του επιτιθέμενου και του θύματος, στην ισοπέδωση τους σε μια συγκεχυμένη μάζα. Δίπλα – δίπλα τα οστά των Γερμανών και Γάλλων στρατιωτών. Ο δήμιος και το θύμα, όλα θύματα. Αρνούμενος την ύπαρξη ενός επιτιθέμενου, της Γερμανίας, η οποία κήρυξε τον πόλεμο.

Η άρνηση του γαλλικού στρατού, ο οποίος είδε να του αρνούνται μια στρατιωτική παρέλαση ώστε να μην δυσαρεστηθεί η Γερμανία. Παράξενη άρνηση, εξάλλου, λες και η σημερινή Γερμανία είναι πάντα εκείνη των 1914-18 ή 1939-45, λες και δεν όφειλε να καταδικάσει τα εγκλήματα που διέπραξε τότε. Παράξενη … άρνηση του γαλλικού στρατού, ο οποίος αντικαταστάθηκε στην ομιλία από «αυτούς τους άντρες και τις γυναίκες που ήλθαν από όλο τον κόσμο».

Η άρνηση του κράτους, των κρατικών πολέμων, των λαών που υπερασπίζονται μια γη, τη δική τους. Να είσαι Γάλλος σήμερα; Τι απρέπεια! Οι πολίτες του κόσμου ταξιδεύουν, τσιμπολογούν, δεν έχουν ούτε παρελθόν ούτε μέλλον, και ιδιαίτερα δεν έχουν ρίζες. Έτσι, αν έχουμε πόλεμο, φεύγουν σε οικονομικά πιο κερδοφόρες χώρες, γίνονται  πρόσφυγες ή μετανάστες,  επωφελούνται από την κατάσταση, κάνουν επιχειρήσεις· αυτές είναι οι μόνες δυνατότητες. Διαφορετικά, γίνεστε θύμα του κράτους, της αιμάσσουσας Πατρίδας. Δεν αγωνιζόμαστε για την πατρίδα μας, επειδή δεν υπάρχει πλέον πατρίδα σε αυτόν τον μετανεωτερικό κόσμο.

Βλέπουμε πόλεμο στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διότι πρέπει να διατηρηθεί η επιχείρηση. Βομβαρδισμοί εξ αποστάσεως, εξαπολύονται πύραυλοι και σχεδιάζονται αγωγοί αερίου, ένοπλα τμήματα αποστέλλονται για να καταλάβουν πετρελαιοπηγές. Ο πόλεμος, αυτός των  χαρακωμάτων, των κομμένων λαιμών, αυτός που βρωμάει, της παγίδας, ο οποίος εξαντλεί σώματα και ψυχές εξαφανίζεται, επειδή φοβίζει. Όπως όλα όσα προέρχονται από αυτόν τον πραγματικό κόσμο. Ο οποίος έχει πάρα πολλή συνοχή. Πολύ μεγάλη δύναμη για αυτά τα όντα που περιστρέφονται γύρω από το εγώ τους. Το άτομο-βασιλιάς είναι ο μόνος αποδεκτός στόχος της προσωπικής μάχης. Αυτό το άτομο υπάρχει αφ’ εαυτού και γι’ αυτόν. Κολυμπάει στο κενό του που είναι γεμάτο με συλλογικές θεραπείες και γιόγκα, και που τα πάντα συνδυάζονται με ένα πράσινο τσάι γύρω από ένα vegan πιάτο. Δεν κάνει πόλεμο, απεχθάνεται τόσο τον κόσμο και τη ζωή ώστε να μετατρέψει τον αγώνα του σε ρέψιμο. Για τα υπόλοιπα, υπάρχουν οι ομάδες συμφερόντων. Αυτή είναι η άρνηση του λαού.

Και ο Mακρόν αντικαθιστά τον αγώνα ενός λαού με επιστολές θυμάτων. Αγγλος, Αμερικανός – Κινέζος. Δεν ήξερα ότι η Κίνα είχε συμμετάσχει … αλλά όχι, πρόκειται για αυτούς τους φτωχούς αλλοδαπούς που ζούσαν στη Γαλλία και που αναγκάστηκαν να υπερασπιστούν τη χώρα στην οποία βρίσκονταν. Τι φρίκη! Να υποχρεώνεσαι να υπερασπίζεσαι μια άλλη χώρα, η οποία σε φιλοξενεί … Επιστολή από στρατιώτη … Γερμανό. Υπόφερε ο φτωχός … Περιμένω τη στιγμή που κατά τη διάρκεια των τελετών για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο θα μας παρουσιάσουν το προσωπικό ημερολόγιο ενός φύλακα στρατοπέδου εξόντωσης που θα εξηγεί πόσο δοκιμάστηκε η υγεία του από τις αναθυμιάσεις των φούρνων…

Παρεμπιπτόντως, κανένα γράμμα που να διαβάζεται από Ρώσο μαθητή … Προφανώς. Επιπλέον, η Ρωσία, σύμφωνα με τη λαϊκή ρητορική στη Γαλλία που αρέσει στον ρεβιζιονισμό, δεν έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Στην πραγματικότητα, έδωσε μόνο 3 εκατομμύρια θύματα, πολίτες και στρατιωτικούς. Λεπτομέρεια, θα πείτε. Ο ρωσικός στρατός είχε το 30% των στρατιωτικών θυμάτων των Συμμάχων. Άνοιξε ένα μέτωπο στην Ανατολή κατόπιν ρητού αιτήματος των συμμάχων για να αναγκάσουν τη Γερμανία να πολεμήσει σε δύο μέτωπα. Ενώ δεν ήταν έτοιμη. Και έπρεπε να ανασυγκροτήσει το στρατό της. Το έκανε. Και κατά κάποιο τρόπο, επιτάχυνε την πτώση της αυτοκρατορίας. Αλλά τα δεινά αυτών των ανδρών που ήρθαν να υπερασπιστούν τις ευρωπαϊκές αξίες, αξίες που είναι πλέον ξεπερασμένες, πρέπει να ξεχαστούν μαζί τους, με αυτή τη Ρωσία που έχει γίνει, σύμφωνα με τον Mακρόν, κίνδυνος για τον οποίο πρέπει να δημιουργήσουμε έναν μυθικό ευρωπαϊκό στρατό.

Όπως είπε η Mακρόν, “Η Γαλλία είναι ένα σχέδιο“. Η Γαλλία δεν είναι πλέον Κράτος, είναι μόνο ένα σχέδιο, επικεφαλής του οποίου βρίσκεται ένας διαχειριστής και όχι αρχηγός Κράτους – αυτό καταλάβαμε. Και αυτός ο διαχειριστής έκανε ό,τι λογικά επέβαλε ο εορτασμός της μνήμης του Έθνους, το οποίο μπόρεσε να υπερασπιστεί τον εαυτό του, των λαών που υπερασπίστηκαν τη γη τους, να μετατραπεί σε γεγονός στην υπηρεσία ενός παγκόσμιου οράματος για τον κόσμο, ένα Φόρουμ της ειρήνης. Ο Τραμπ, προφανώς, αρνήθηκε να συμμετάσχει σε αυτή τη μασκαράδα. Υποστηρίζει ένα όραμα που βασίζεται σε κρατικές σχέσεις και όχι σε όργανα παγκοσμιοποίησης: ΜΚΟ, επιχειρηματίες, διανοούμενους-ακτιβιστές, αρχηγούς κρατών, ΟΗΕ, Μέρκελ.

Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

Πηγή: http://www.comite-valmy.org/spip.php?article10599

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα