του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
μέλους της ΠΓ του “Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ”
Το συλλαλητήριο τελείωσε. Το πρόβλημα όμως παραμένει. Το πολιτικό περιβάλλον που το διέπει έχει επιδεινωθεί έτι περαιτέρω, αφού η σήψη στο πολιτικό σύστημα το οποίο καλείται να το διαχειριστεί, είναι βαθιά…
Ο πολιτικός του εκφυλισμός γενικεύεται… Και η πολιτική ζωή του τόπου έχει παραδοθεί στις ιδεοληψίες των εμμονικών και σε διαδικασίες επανυπολογισμού της ‘’αγοραστικής’’ αξίας πολιτικά ξοφλημένων. Πρόκειται για τον ορισμό της πολιτικής κατάντιας…
Μέσα σ αυτό το περιβάλλον, η ανάγκη για έναν ουσιαστικό και πλήρη ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ είναι πασιφανής.
Αδιαπραγμάτευτη είναι και η υποχρέωση να συνειδητοποιήσουμε άπαντες, πως σχέδιο για την επόμενη μέρα διαθέτουν μονάχα αυτοί που είτε εμφανώς, είτε κεκαλυμμένα, έβγαλαν την πατρίδα μας στο σφυρί, μαζί με την αξιοπρέπειά της.
Οι εξελίξεις της χθεσινής μέρας, επιβεβαίωσαν το σύνολο των προειδοποιήσεών μας και αυτό δεν το λέμε αυτάρεσκα. Είναι μια δυσάρεστη διαπίστωση που πρέπει να αφυπνίσει, γιατί επείγει να δούμε με βλέμμα νηφάλιο, τα δεδομένα, τις προκλήσεις, τα πρόσωπα, το ρόλο τους, τους όρους, τις υποχρεώσεις μας και τους πρωταγωνιστές.
- Για τους κορτάκηδες της πολιτικής ματαιοδοξίας, το χθεσινό συλλαλητήριο έχει μονάχα μια αποτίμηση. Την αποτίμηση των αριθμών. Όλα τα υπόλοιπα τους αφήνουν αδιάφορους. Αυτήν καταγράφουν… Αυτή αναγορεύεται σε εργαλείο που εμπορευματοποιεί την φαιδρή τους υπόσταση.
- Για μας, το χθεσινό συλλαλητήριο επαναβεβαίωσε απλώς το αυτονόητο. Επαναβεβαίωσε την οργή των ανθρώπων. Μια οργή που επείγει να βρει πολιτική διέξοδο, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα οδηγηθεί στην αυτοκαταστροφή.
Για όλα τα υπόλοιπα, η μοίρα του ήταν προδιαγεγραμμένη. Όχι γιατί έτσι το θέλαμε εμείς. Αλλά γιατί δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική, αφού παραμένει άκρως εκφυλιστική η σχέση της διοργάνωσης με την ροή των γεγονότων.
Η οργή όμως δεν μπορεί να συνοδεύεται από λήθη, γιατί αυτό θα την οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια, στην αποδόμηση και στο συμβιβασμό.
Για να καταστεί πολιτικό εργαλείο η οργή, οφείλει να συνοδεύεται από δύο πράγματα. Από ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ και από ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ, με καθαρή πολιτική στόχευση που δεν θα ευνουχίζεται στη γενική καταγγελία.
Προφανώς δεν θα αντιπαρατεθούμε με κανέναν για τους αριθμούς. Ήταν αδιαμφισβήτητα μια πολύ μεγάλη συγκέντρωση η χθεσινή. Με ορισμένες ομολογουμένως εύστοχες πολιτικές ατάκες… Και με καταφανή την διάθεση των ανθρώπων να μην υποστείλουν τη σημαία της προσωπικής και της εθνικής τους αξιοπρέπειας.
Ωστόσο, όλοι όσοι σπεύδουν να κάνουν παιχνίδια με τους αριθμούς, γιατί σκοπεύουν να τους μετατρέψουν σε εμπόρευμα στο επόμενο βήμα, οφείλουν να γνωρίζουν πως οι αριθμοί –και δη οι μεγάλοι αριθμοί- το πρώτο πράγμα που γεννούν, είναι μεγάλες υποχρεώσεις, με πρώτιστη την υποχρέωση να απαντήσουν σε ορισμένα αυτονόητα, κρίσιμα και αδιαπραγμάτευτα πολιτικά και άλλα ερωτήματα. Ας τα απαριθμήσουμε:
- Προϊόν ποιάς συζήτησης και μεταξύ ποίων, υπήρξε η αντίληψη πως η συλλαλητηριολογία ήταν ο ενδεδειγμένος μονόδρομος, για την πολιτική αντιμετώπιση ενός σύνθετου προβλήματος, ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΟ πρόβλημα είναι το έκτρωμα των Πρεσπών…
- Προϊόν ποιάς διαβούλευσης και μεταξύ ποίων, υπήρξε η αντίληψη πως στα συλλαλητήρια, ήταν επαρκής η γενική καταγγελία, και για ποιο λόγο αυτή η γενική καταγγελία δεν ενσωματώθηκε σε μια επεξεργασμένη πολιτική στρατηγική κατά την υλοποίηση της οποίας, θα έπρεπε να επιδιώκεται σταθερά και αταλάντευτα, να τροποποιούνται και οι όροι της ίδιας της πολιτικής πάλης, μέσα από μια κλιμακούμενη, σπονδυλωτή και σαφώς σχεδιασμένη πολιτική αντίσταση σε ολόκληρη την επικράτεια…
- Προϊόν ποιάς διαβούλευσης και μεταξύ ποίων, υπήρξε συνολικά η επιλογή των ομιλητών, και στη βάση ποιού δεσμευτικού, για την εθνική υπόθεση, πολιτικού πλαισίου επιδιώχτηκε να κινηθούν οι παρεμβάσεις τους…
- Προϊόν ποιάς διαβούλευσης και μεταξύ ποίων, υπήρξαν οι τουλάχιστον άστοχοι σχεδιασμοί που είτε δεν βρέθηκαν σε λειτουργική αντιστοίχιση με την ροή των εξελίξεων, είτε ενίσχυσαν φαινόμενα πολυδιάσπασης και διχασμού, τουλάχιστον από τον περασμένο Ιούνιο και εντεύθεν…
- Προϊόν ποιάς διαβούλευσης και μεταξύ ποίων, υπήρξε –αν υπήρξε- ένας συνολικός σχεδιασμός παρεμβάσεων, ποιος είναι και πως ακριβώς υλοποιήθηκε και υλοποιείται μέχρι σήμερα…
- Καλέστηκαν πολιτικοί φορείς αλλά και συλλογικότητες προκειμένου να συνδράμουν με τις προτάσεις τους και με τη δράση τους, στη διαμόρφωση ενός συνολικού προγραμματισμού στη βάση ενός πολύ συγκεκριμένου σχεδίου;;; Αν ΝΑΙ… Τότε ΠΟΤΕκαλέστηκαν… ΠΟΙΟΙ καλέστηκαν… ΠΟΙΟΙ εξαιρέθηκαν… ΓΙΑΤΙ εξαιρέθηκαν… ΠΟΙΟΙσυμμετείχαν… ΠΟΣΟ συνέβαλαν σε αυτή την πολύ σοβαρή ιστορία…
- Σημαντική και άκρως αναγκαία η συμμετοχή, και η συνεισφορά των «Μακεδονικών σωματείων» κλπ στην κλιμάκωση της όλης προσπάθειας. Δεν υπάρχει δεύτερη γνώμη επ αυτού. Ωστόσο… ΠΟΙΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ότι αυτοί οι φορείς διαθέτουν την πολιτική τεχνογνωσία για τη διαχείριση ενός κινήματος που θα έπρεπε να προσλάβει τα χαρακτηριστικά πολιτικής αντίστασης;;; Οι ίδιοι το ζήτησαν;;; Άλλοι το επέβαλαν;;; Τους εξηγήθηκε το εύρος των πολιτικών απαιτήσεων που έχει αυτός ο αγώνας;;;
Υπάρχει επίγνωση ότι είναι άλλο πράγμα ο πρωταγωνιστικά ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟΣ ρόλος και εντελώς διαφορετικό ο πρωταγωνιστικά ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ρόλος σε μια τέτοια προσπάθεια;;;
- Τι ακριβώς προσδοκούσαν οι οργανωτές από το χθεσινό συλλαλητήριο και ποιος ακριβώς είναι ο σχεδιασμός της επόμενης μέρας;;; ΥΠΑΡΧΕΙ;;; Θα ανακοινωθεί έστω με κάποιο δελτίο τύπου ή με άλλη παρέμβαση;;;
- Στη βάση ποιου πολιτικού πλαισίου και ποιος ακριβώς το προσδιόρισε, κινήθηκαν οι παρεμβάσεις εκείνων από τους οργανωτές που είχαν διασφαλισμένο στασίδι στα ΜΜΕ όλη την προηγούμενη περίοδο;;; Αποφάσισε κάποιος πως αρκούσε η ερμηνευτική στάση για το έκτρωμα των Πρεσπών;;; Αποφάσισε κάποιος ότι το συνολικό πρόβλημα της εξάρτησης της χώρας και οι γεωπολιτικοί εκβιασμοί που το συνοδεύουν, δεν θα έπρεπε να τεθεί ως πρωτεύον;;; Και τέλος…
- Ποιός είναι ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ αυτής της μακράς και σε κάθε περίπτωση ΔΑΠΑΝΗΡΗΣ διαδρομής μέχρι και τη χθεσινή μέρα;;; Και ο τελευταίος διαδηλωτής, από τη στιγμή που με τη συμμετοχή του ενσωματώνεται σε αυτήν την σπουδαία υπόθεση,ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ να γνωρίζει… Και οι ΟΡΓΑΝΩΤΕΣ ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ να ενημερώσουν τους πάντες με δημόσια ανακοίνωση… ΠΟΙΟΣ την χρηματοδότησε αυτήν την διαδρομή…
Πολύ καλά έκανε και τη χρηματοδότησε… Ευτυχώς που βρέθηκε και είχε την καλή διάθεση να την χρηματοδοτήσει… Αλλά έχουμε δικαίωμα να γνωρίζουμε… ΠΟΙΟΣ ή ΠΟΙΟΙ ήταν… ΜΕ ΠΟΣΑ την χρηματοδότησε… ΠΟΙΟΣ διαχειρίστηκε το ταμείο… ΠΟΣΑδαπανήθηκαν… ΠΟΥ δαπανήθηκαν αναλυτικά… Τι ΤΑΜΕΙΟ υπάρχει… Και ΠΩΣ θα χρησιμοποιηθεί…
- Ποιοι απ όσους μοστράρουν ως πρωταγωνιστές, και με ποιόν ακριβώς τρόπο δεσμεύτηκαν ότι δεν θα εξαργυρώσουν την συμμετοχή τους και τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκαν αυτόν τον αγώνα, με την διεκδίκηση μιας θέσης στην υπηρεσία αυτού του συστήματος την επόμενη μέρα;;;
- Αλλά και πως ακριβώς αντιμετωπίστηκαν όσοι έσπευσαν να προϊδεάσουν από το περασμένο καλοκαίρι για την πρόθεση αλλά και την ανυπομονησία τους να εξαργυρώσουν στο πολιτικό χρηματιστήριο την «ΕΜΠΝΕΥΣΗ» τους κλπ…
Τα ερωτήματα είναι αυτονόητα. Οι απαντήσεις επιβεβλημένες…
Τα ερωτήματα είναι ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ… Είναι ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ… ΔΕΝ ΥΠΟΝΟΟΥΝ τίποτε περισσότερο παρά μόνο ΡΩΤΟΥΝ και ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ απαντήσεις… Όταν υπάρχει κόσμος που αλληλοδανείστηκε για να καταφέρει να παρευρεθεί στα μεγάλα συλλαλητήρια, δικαιούται να γνωρίζει τα πάντα. ΚΑΙ για την πολιτική αλλά ΚΑΙ για την τεχνική διαχείριση. Αυτό είναι καλό και για τους οργανωτές γι αυτό και οφείλουν να δώσουν απαντήσεις.
Ο κύκλος των συλλαλητηρίων έκλεισε…
Κάποιοι ενδέχεται να αρκεστούν στον απολογισμό του πολιτικού ‘’ταμείου’’. Για την κοινωνία ωστόσο το πρόβλημα είναι πολύ πιο σύνθετο. Αφορά στη χώρα της… Στην αξιοπρέπειά της… Στην ίδια τη συνέχεια του πολιτικού αγώνα της… Στην αποτίναξη των Συμπληγάδων που περισφίγγουν την πατρίδα της… Στην αποτροπή των κινδύνων που απασφαλίζουν την πιθανότητα του γεωπολιτικού της ακρωτηριασμού.
Το τονίσαμε σε σχετικό μας άρθρο και την παραμονή του συλλαλητηρίου.
- Το έκτρωμα των Πρεσπών να παράγει ήδη τα πρώτα δυναμικά πεδία αστάθειας…
- Το πλήρως απαξιωμένο πολιτικό προσωπικό, ετοιμάζεται για την πλέον εξευτελιστική αυτοταπείνωση της μεταπολιτευτικής του διαδρομής…
- Οι υψηλοί προστάτες της “μεταμνημονιακής” τρισαθλιότητας, κλιμακώνουν και πάλι τον καθολικό κοινωνικό εκβιασμό με εργαλείο τις υπό κατάρρευση “σωσμένες” τράπεζες, για να τσακίσουν ότι απέμεινε από τη ζωή των ανθρώπων.
Σε αυτό το περιβάλλον, η πατρίδα μας δεν μπορεί να έχει στόχευση επόμενης μέρας.
Πριν καταφέρουν οι Πρέσπες ανοίξουν αμετάκλητα τις πύλες της Κολάσεως, αυτό που επείγει, είναι η Ελληνική κοινωνία να μεταμορφωθεί σε αποφασισμένη δύναμη καθολικής πολιτικής ανατροπής, που δεν θα στοχεύσει τίποτε λιγότερο από την ίδια την εξουσία…
Υψηλός ο στόχος;;; Μπορεί… Αλλά χωρίς αυτόν, επόμενο βήμα δεν μπορεί να υπάρξει.
Προφανώς προϋποθέτει αποφασιστικότητα και χειραφέτηση. Σχεδιασμό, πολιτικές ανατροπές και συγκρούσεις με κατεστημένα συμφέροντα.
Προφανώς προϋποθέτει το ξήλωμα του κατοχικού δικαίου και των εξευτελιστικών κανόνων που καταδυναστεύουν την ζωή των ανθρώπων.
Προφανώς η πρώτιστη μάχη αφορά στο ξήλωμα των συμφωνιών της υποτέλειας, που έχουν ακυρώσει τη χώρα ως γεωπολιτικό μέγεθος με ρόλο ο οποίος επείγει να ανακτηθεί.
Και είναι φανερό πως όλα τούτα, είναι πολύ σπουδαία για να μπορέσουν να υπηρετηθούν από ένα πολιτικό προσωπικό που χρεωκόπησε στο βούρκο της αδίστακτης πολιτικής του βουλημίας.
Η πολιτική ζωή του τόπου, δεν έχει ανάγκη από καινούριους “ποτάμηδες” και απολιτίκ αδέσποτα που περιφέρονται εναγωνίως από μαγαζί σε μαγαζί, χωρίς ταυτότητα και με ανταλλάξιμη πολιτική αναξιοπρέπεια.
Οι καινούριες δυνάμεις που θα σαρώσουν τη σαπίλα της δουλοπρέπειας και της μειοδοσίας,δεν μπορεί παρά να είναι καρπός μιας κοινωνίας που θα έχει καταλάβει πως αν έφτασαν τα πράγματα μέχρι εδώ, αυτό δεν ήταν θέλημα Θεού αλλά αποτέλεσμα της αντίληψης των ανθρώπων, που παρέδωσαν την τύχη της πατρίδας τους και τα κλειδιά της ζωής τους σε τσαρλατάνους… Σε τυχοδιώκτες… Σε τυχάρπαστους…
Σε κάθε λογής καραγκιοζαραίους, που δεν θα διστάσουν να εξαργυρώσουν στο χρηματιστήριο της πολιτικής τους αποκατάστασης, ακόμη και τον περήφανο αέρα της χθεσινής δακρυσμένης και ματωμένης μας Κυριακής.
Αυτό ακριβώς είναι που επείγει να οργανώσουμε ΤΩΡΑ…
Την δυναμική της πολιτικής ανατροπής, που πρέπει να διαπεράσει την καθημερινότητα της Ελληνικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που πλέον δεν της αρκεί να είναι ο εντυπωσιακός πρωταγωνιστής της ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ…
Πρέπει να μπορεί να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στη μάχη ΚΑΙ της επόμενης μέρας. Σ αυτό ΔΕΝ επενδύσαμε… Και το κόστος αυτής της αμέλειας θα είναι καταστροφικό.
Όποιος πιστεύει πως έχουμε χρόνο, μπορεί να συνεχίσει να σφυρίζει αδιάφορα…
ΣΚΕΨΕΙΣ:
1. Το Ελληνικό πολίτευμα σύμφωνα με το υπάρχον Σύνταγμα αποκαλείται
«Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία».
Κατά την άποψή μου θα έπρεπε να αποκαλείται
«Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Ολιγαρχία»
για τον εξής λόγο:
Με βάση το υπάρχον Σύνταγμα, δέν προβλέπεται καμμία συμμετοχή
στη νομοθετική λειτουργία της πολιτείας για το σύνολο των ατόμων
που ορίζονται ως Έλληνες πολίτες πλήν αυτών που αποτελούν τη Βουλή.
Δηλαδή, η πολιτεία ελέγχεται και διοικείται από τη πλειοψηφία ενός
σώματος 300 ατόμων.
2. Το υπάρχον Σύνταγμα επιτρέπει στη πλειοψηφία του σώματος του κοινοβουλίου
στο διάστημα της θητείας του να:
α. Να αλλάξει τα σύνορα της χώρας.
β. Να εγκαταστήσει ξένα στρατεύματα σε αυτή.
γ. Να περιορίσει την εθνική κυριαρχία.
(Άρθρα 27,πργ. 1,2 και Άρθρο 28 πργ. 3)
Επιπλέον, με πλειοψηφία 3/5 να εκχωρήσει συνταγματικές
αρμοδιότητες σε διεθνή όργανα.
(Άρθρο 28 πργ. 2)
3. Επομένως το σημερινό πολιτειακό καθεστώς της χώρας μας ανακριβώς
αποκαλείται «Δημοκρατικό». Είναι ολιγαρχικό γιατί η νομοθετική
λειτουργία ασκείται αποκλειστικά από τη Βουλή, τη Κυβέρνηση και τις
λεγόμενες «ανεξάρτητες αρχές» χωρίς να απαιτείται η σύμφωνη γνώμη των
υπολοίπων ατόμων που ορίζονται ως Έλληνες πολίτες.
4. Η επιβολή των μνημονίων, και η επιβολή της συμφωνίας των Πρεσπών
είναι απολύτως συμβατή με το υπάρχον Σύνταγμα.
5. Η μέχρι τώρα αντιμετώπιση της δυσαρέσκειας της Ελληνικής κοινωνίας
ήταν αυτή της εναλλαγής της σύνθεσης της Βουλής και της Κυβέρνησης μετά
από τις εκάστοτε εκλογές. Τα προβλήματα που ανέκυψαν ήταν:
α. Προέκυπτε νέα Βουλή και Κυβέρνηση η οποία εφάρμοζε το ακριβώς
το ίδιο πρόγραμμα των προηγουμένων άσχετα από τις προεκλογικές τους
υποσχέσεις.
β. Οι ψηφοφόροι δέν είχαν κανένα μέσο να ανακαλέσουν τους εκλεγμένους
αντιπροσώπους τους, μιάς και το υπάρχον Σύνταγμα δέν προβλέπει
διαδικασία ανάκλησής τους.
6. Αν υπήρχαν προβλέψεις στο Ελληνικό Σύνταγμα για δημοψηφίσματα με
πρωτοβουλία πολιτών, δέν θα είχαν επιβληθεί οι μνημονιακοί νόμοι και
δεν θα είχε καν προταθεί ως νόμος η συμφωνία των Πρεσπών.
7. Άν υπήρχε πρόβλεψη στο Ελληνικό Σύνταγμα για αναθεώρηση άρθρων του
μέσω πρωτοβουλίας πολιτών με δημοψήφισμα, δέν θα υπήρχαν στο Σύνταγμα
τα άρθρα που καταστρατηγούν την ισονομία των πολιτών–βουλευτών.
(Άρθρα 61, 62, 86).
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:
1. Να δημιουργηθεί μία πολιτική κίνηση, η οποία θα θέσει ως πρώτο και
αδιαπραγμάτευτο στόχο της την εγκαθίδρυση στη χώρα μας δημοκρατικού
πολιτεύματος.
(Χρησιμοποιώ τον όρο «εγκαθίδρυση», γιατί στην ουσία δέν υπήρξε
ποτέ δημοκρατική διακυβέρνηση στη χώρα μας από δημιουργίας του
Νεοελληνικού κράτους).
2. Η κίνηση αυτή να έχει ως κεντρικό της άξονα την αναθεώρηση του
υπάρχοντος άρθρου 110 του Συντάγματος, αντικαθιστώτας το μέ ένα άλλο
που θα προβλέπει ότι κάθε συνταγματική αλλαγή θα εκκινεί με πρόταση
ενός ελάχιστου αριθμού πολιτών (200 000) και θα επικυρώνεται με
υποχρεωτικό δημοψήφισμα αφού πρώτα διεξαχθεί δημόσιος γραπτός διάλογος για
έξη μήνες μέσω ιστοσελίδας της Βουλής, τηρώντας την αρχή της ισηγορίας.
3. Η κίνηση αυτή θα προτείνει εξ’ αρχής το κείμενο του άρθρου
που θα αντικαταστήσει το άρθρο 110, και θα πρέπει να δημιουργήσει ένα
μηχανισμό ο οποίος θα συλλέξει περισσότερες από 1 000 000 έγκυρες υπογραφές
πολιτών, τις οποίες θα καταθέσει στη Βουλή, στον Πρωθυπουργό,
στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στους προέδρους Συμβουλίου Επικρατείας,
Αρείου Πάγου και Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Θα ζητήσει από το σώμα της Βουλής να κηρύξει αναθεωρητέο το
άρθρο 110 με το προτεινόμενο κείμενο.
4. Η κίνηση αυτή θα διαλυθεί μόλις αλλάξει το παραπάνω άρθρο του
Συντάγματος.
5. Για τη διατύπωση του άρθρου–αντικαταστάτη του 110 η κίνηση θα πρέπει
να δημιουργήσει ιστοσελίδα δημόσιου γραπτού διαλόγου και ψηφοφορίας
όπου κάθε πιστοποιημένος Έλληνας πολίτης θα μπορεί να μετέχει τηρώντας
την αρχή της ισηγορίας. (Ίσος χώρος κειμένου για κάθε συμμετέχοντα).
Το χρονικό διάστημα της διαβούλευσης προτείνεται από 3 έως 6 μήνες.
Το τελικό κείμενο θα διαμορφωθεί μετά από αδιάβλητη ψηφοφορία και
θα αποτελέσει το κείμενο το οποίο θα προταθεί για συνυπογραφή από τους
Έλληνες πολίτες.
ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ:
1. Θεωρώ ότι το παραπάνω αίτημα αποτελεί τον μέγιστο κοινό τόπο
των Ελλήνων πολιτών που δυσφορούν για τη σημερινή πολιτική και κοινωνική
κατάσταση της χώρας μας.
(Πρόσφατο παράδειγμα είναι το αίτημα των κίτρινων γιλέκων στη Γαλλία
για δημοψηφίσματα με πρωτοβουλία πολιτών που έχει αποδοχή σύμφωνα με
δημοσιεύματα γύρω στο 80% του πολιτών.)
2. Η διάδοση και η υιοθέτηση ενός τέτοιου αιτήματος θα ξεκαθάριζε την
έννοια της δημοκρατίας και θα βοηθούσε στην άνοδο των πολιτικών κριτηρίων
των Ελλήνων πολιτών.
(Ξεκινώντας από τη ρήση: «Αρχή παιδεύσεως η των ονομάτων επίσκεψις»
που αποδίδεται στον Σωκράτη, θεωρώ ότι η ασάφεια στον ορισμό των
εννοιών «δημοκρατία» και «χρήμα» ωφελεί την κρατούσα ολιγαρχία).
3. Θα αποτελούσε μιά πολύ ισχυρή εναλλακτική προοπτική για τη μή βίαιη
ανατροπή του υπάρχοντος ολιγαρχικού πολιτικού συστήματος.
4. Κινείται εντός των πλαισίων της υπάρχουσας Συνταγματικής νομιμότητας
και αυτό στερεί κάθε επιχείρημα επίκλησης βίας απο τη πλευρά της
κρατούσας πολιτικής ολιγαρχίας.