[Ο Αυστριακός Πέτερ Χάντκε (γεν. 1942), βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας 2019, είναι επίσης δραματουργός, σεναριογράφος και μεταφραστής. Μετέφρασε μάλιστα στα γερμανικά Ελληνες τραγικούς. Ο ίδιος είπε ότι «Ελληνικά και λατινικά έμαθα στο εκκλησιαστικό οικοτροφείο. Προτιμώ τα ελληνικά γιατί δεν είναι μια γλώσσα της αυτοκρατορίας, είναι μια γλώσσα της πόλης, της κοινότητας». Κορυφαίο γεγονός της ζωής του είναι η αντίθεσή του στους νατοϊκούς βομβαρδισμούς κατά της Σερβίας το 1999. Και αυτό επέσυρε πάνω του την κατακραυγή λογίων και πνευματικών φορέων της Δύσης. Η παρουσία του στην κηδεία του Μιλόσεβιτς (18-3-2006) είχε ως αποτέλεσμα η Comédie-Française να μην ανεβάσει ένα θεατρικό του έργο, το οποίο είχε προγραμματίσει. Το δημοτικό συμβούλιο του Ντύσελντορφ αρνήθηκε να του δώσει το ποσό των 50.000 ευρώ που συνόδευαν το βραβείο Χάινριχ Χάινε, το οποίο του είχε απονείμει. Τέλος, το γαλλικό περιοδικό Nouvel Observateur καταδικάστηκε για δυσφήμηση επειδή έγραψε ότι ο Χάντκε επιδοκίμασε τις σφαγές στη Σρεμπρένιτσα. Πού να βρίσκεται τούτη την ώρα ο Χαβιέ Σολάνα;…Ε.Δ.Ν.]
To έργο του Πέτερ Χάντκε δεν χρειάζεται την αντιπαράθεση των ΜΜΕ για να επιβληθεί. Είχε γίνει η μασκότ μιας ολόκληρης γενιάς σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, είναι η διαμάχη που δημιουργεί “θόρυβο” γύρω από την απονομή του βραβείου Νόμπελ σε αυτόν τον τόσο άτυπο συγγραφέα και βαθιά δεμένο με τα υπαρξιακά ζητήματα του ανθρώπου της εποχής του. Στα μάτια του πολιτικά ορθού – σύγχρονη ονομασία της πανουργίας – η απόφαση της Σουηδικής Ακαδημίας είναι πρόκληση, ακόμη και βλασφημία.
Τι; Επιβραβεύετε το έργο ενός συγγραφέα ο οποίος, τη δεκαετία του ’90, δεν τόλμησε να ενώσει τη φωνή του με εκείνη του ομόφωνου τσούρμου που ούρλιαζε σε όλους τους τόνους ότι οι Σέρβοι ήταν οι νέοι Ναζί και ο Mιλόσεβιτς ο νέος Χίτλερ! Δικαιολογούσε με το παραπάνω τα αποτρόπαια εγκλήματα που τους αποδίδονταν; Καθόλου. Εκανε κάτι το χειρότερο: δήλωσε ήρεμα ότι ήθελε να σχηματίσει μια ιδέα από μόνος του. Αυτό και αν ήταν ασυγχώρητη βλασφημία: αρνιόταν να καταπιεί αμάσητη την εκδοχή των γεγονότων που μετέδιδαν καθημερινά τα ΜΜΕ και οι υβριστές. Ήταν έγκλημα καθοσιώσεως κατά του NATO, καθοσιώσεως κατά των ΜΜΕ, καθοσιώσεως κατά των δικαιωμάτων του ανθρώπου, αλλά και, κυρίως, καθοσιώσεως κατά του Μπερνάρ Ανρύ Λεβύ*, καθοσιώσεως κατά του Γκλυξμάν… και άλλων. Ασυγχώρητο!
Και πώς σχηματίζουμε μια ιδέα από μόνοι μας; Σε όλα τα πράγματα, ο Χάντκε έχει μόνο μία μέθοδο: να πάει εκεί μόνος του, χωρίς κάμερες και μικρόφωνα και, ει δυνατόν, με τα πόδια. Να βυθιστεί σε μια πραγματική αντίληψη με τις αισθήσεις και να δώσει μαρτυρία, με προσωπικό κόστος, απλώς και μόνο με την παρουσία του. Σε αντίθεση με τους στοχαστές σε αεριωθούμενα αεροσκάφη και ελικόπτερα, ο Πέτερ Χάντκε παραμένει ένας αδιόρθωτος περιπατητής. Περπατά όπως σκέφτεται, σκέφτεται καθώς περπατάει. Το σκάνδαλο άρχισε με τη δημοσίευση, το 1996, στα Γερμανικά, του βιβλίου Χειμερινό ταξείδι στο Δούναβη, το Σάβο, τον Μοράβα και τον Ντρίνα, με υπότιτλο (Ω, τι τρόμος!) Δικαιοσύνη στη Σερβία. Αυτό το βιβλίο που λανθασμένα χαρακτηρίστηκε λίβελλος, ενώ – όπως υποδεικνύει ο τίτλος – είναι η αφήγηση του συγγραφέα, μέσα από το μενού, της ανακάλυψης μιας χώρας δαιμονοποιημένης από τον υπόλοιπο κόσμο, διανθισμένη με ερωτηματικά (με έναν τρόπο που είναι ο,τιδήποτε άλλο εκτός από λίβελλος!) για τη σχέση μεταξύ πραγματικού και πληροφοριών.
Τότε άρχισαν να τον πετάνε στα σκυλιά. Στην πατρίδα μας – είναι σημαντικό να θυμόμαστε – ξεκίνησε το hallal**, στη Libération, πριν ακόμη τη δημοσίευση της γαλλικής μετάφρασης, χωρίς κανένας χρονικογράφος – κατήγορος να μπορεί να επαληθεύσει τις κατηγορίες του για «αρνητισμό» (και άλλες παρόμοιες αβρότητες) που εκτοξεύτηκαν ως πύραυλοι κρουζ.
Γνωρίζουμε τη συνέχεια: ο Χάντκε συνέχισε να περπατά με τον δικό του ρυθμό και όχι εκείνο των τυμπάνων, φτάνοντας μέχρι να παρευρεθεί στην κηδεία του Mιλόσεβιτς και να δηλώσει από κεί: «Ο κόσμος, ο λεγόμενος κόσμος, γνωρίζει τα πάντα για Γιουγκοσλαβία, τη Σερβία […] Εγώ, δε γνωρίζω την αλήθεια. Αλλά παρακολουθώ. Ακούω. Αισθάνομαι. Θυμάμαι. Ρωτώ.» Λόγια αχαρακτήριστα στο στόμα ενός συγγραφέα!
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
*Προεξάρχων του σιωνιστικού λόμπι με ενεργό ρόλο στους νατοϊκούς βομβαρδισμούς της Σερβίας, στην ανατροπή του Καντάφι, κλπ,κλπ,κλπ, και θαυμαστής του Αλέξη Τσίπρα.
**Ο τελετουργικός και βασανιστικός τρόπος σφαγής των ζώων από τους μουσουλμάνους.
Πηγή: https://www.bvoltaire.fr/prix-nobel-de-litterature-peter-handke-lecrivain-marcheur/
