της Κarine Βechet-Golovko*
Η δύναμη του λόμπι των ΛΟΑΤ δεν είναι ούτε είδηση ούτε έκπληξη. Ποιος σήμερα θα τολμήσει να επικρίνει τη λατρεία των ΛOAT; Κανείς. Αυτός ο αυθάδης θα παραδίδονταν αμέσως στην κατακραυγή της ορθής λαϊκής συνείδησης. Αυτά μόνο στο σπίτι και στους φίλους. Και πάλι, προσέχοντας. Κάθε κοινωνία με ισχυρή ιδεολογική διάσταση δημιουργεί έναν κώδικα δεοντολογίας, όλο και πιο άκαμπτο, καθώς η ιδεολογική πίεση είναι ισχυρή. Η Γαλλία μπαίνει κρυφά στο χορό.
Δεξιά, η Πλατεία Δημοκρατίας στο Παρίσι μετονομάστηκε σε Πλατεία Λεσβιασμού!!! Αριστερά, ο Λεόν Ζουώ είχε την ατυχία να είναι Γάλλος, συνδικαλιστής και χριστιανός, ιδιότητες παρωχημένες την εποχή της παγκοσμιοποίησης. Ετσι, η οδός που έφερε το όνομά του μετονομάστηκε σε Αντζελα Νταίηβις, προς τιμήν της Αμερικανίδας ακτιβίστριας.
Ολοκληρωτισμός εν όψει
Η λατρεία των ΛΟΑΤ είναι μια τέλεια απεικόνιση της εκτροπής της εποχής μας. Ρηχή, αλλά θέλει να αλλάξει τον άνθρωπο από μέσα, κατά την εικόνα της, χωρίς συγκρότηση και με πολλές αξιώσεις. Τα συνθήματα έχουν αντικαταστήσει τη σκέψη. Λατρεία που προεξοφλεί την κυριαρχία της μειονότητας επί της πλειονότητας. Με δυο λόγια, στοιχείο μιας ολοκληρωτικής τάσης – ήπιας. Χωρίς άρματα ή κανόνια, επειδή όλοι πρέπει να την αποδέχονται χαρούμενοι και με καλή διάθεση, με κέφι να μπουν στο δρόμο του Καλού, της Ανοχής. Σε αυτό το ζήτημα είναι αποκλειστική, δεν αφήνει περιθώρια για άλλη εναλλακτική θέση. Αυτή η απόλυτη Ανοχή πρέπει να είναι ορατή και ως εκ τούτου έχουν το δικαίωμα να κάνουν δυναμικές εμφανίσεις, όπως στο μάρκετινγκ, επειδή πρόκειται για μάρκετινγκ, με “ημέρες επίδειξης”, όπου με την ευκαιρία μετονομάζουν το Παρίσι – μα την αλήθεια, υπερβολικά παλιομοδίτικο, με τη «Δημοκρατία» του και τους ήρωες μιας άλλης εποχής. Ζήτω οι λεσβίες! Αυτές οι λεσβίες, το μέλλον του άνδρα, οι οποίες λυπούνται τόσο που δεν είναι επειδή τον φοβούνται. Και τόσο οικολογική, χωρίς αναπαραγωγή, χωρίς ρύπανση. Η λατρεία της μοναξιάς αναγόμενη σε ελευθερία – υπό όρους.
Καθαίρεση του Λεόν Ζουώ, Γάλλου συνδικαλιστή, ο οποίος είχε την ατυχία να αγωνίζεται για ένα χριστιανικό συνδικαλισμό (τι ιδέα και αυτή, μάλιστα, να του δώσουν μια οδό: χριστιανός και συνδικαλιστής!..) και με ένα όνομα παρόμοιο, πραγματικά αναχρονιστικό. Εν συντομία, συνδικαλισμός και γαλλική χροιά στα σκουπίδια, Άντζελα Ντέιβις**, λοιπόν, με περίσσεια συμπάθεια! Ποιος εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων; Οταν δεν υπάρχει πλέον εργασία, ο αγώνας δεν έχει νόημα. Όσον αφορά στη Δημοκρατία, έχει κάποια σημασία όταν έχουμε την ΕΕ και την παγκοσμιοποίηση; Ο “Λεσβιασμός” είναι το μέλλον! Με λίγα λόγια, ευκαιρία το Παρίσι να αποκτήσει καινούρια όψη.
Αλλά οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν μόλις βάλουν τις “πραγματικές” ταμπέλες, γιατί οι “ήρωες” που αναζητά η εποχή μας είναι κυριολεκτικά άγνωστοι. Πρέπει να τους δημιουργήσουν. Κανένα πρόβλημα, θα μετονομάσουν τελικά δρόμους και πλατείες της πόλης, ώστε οι καλοί μας πολίτες να μάθουν να εξοικειωθούν με τους νέους τους ήρωες, αυτούς που τους δείχνουν το δρόμο του καινούριου ανθρώπου.
«Για το μήνα – δεν αρκούσε μια μέρα, ούτε μια βδομάδα! – της περηφάνειας» τα Τραίνα Μεγάλης Ταχύτητας στη Γαλλία βάφτηκαν στα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τέτοια χαρά ούτε στις 14 Ιουλίου, στην πτώση της Βαστίλης!…Τι τύχη! Οι ταραχές στη Νέα Υόρκη μια νύχτα του 1969 θα εισέλθουν στην ιστορία της γαλλικής κοινωνίας, επειδή η αμερικανική ιστορία είναι η ιστορία της παγκοσμιοποιημένης ανθρωπότητας. Εστω. Αλλά αν όλα είναι παγκόσμια, μπορούμε να αναδείξουμε τον αγώνα των Χριστιανών για παράδειγμα; Όχι, αυτό είναι υπερβολικά … χριστιανικό. Η εργατική πάλη έχει τις θρυλικές μορφές της· όχι, όχι και αυτούς, όχι επίδειξη. Γιατί, τα κοινωνικά προβλήματα είναι σήμερα πιο σημαντικά για τη γαλλική κοινωνία από την περιθωριακή κατάσταση των ΛΟΑΤ. Και βέβαια, η παγκοσμιοποίηση αδιαφορεί πλήρως για το φάντασμα της γαλλικής βιομηχανίας, και που ξέρεις, οι εργαζόμενοι μπορεί… Και τότε θα έβγαιναν στα ΜΜΕ οι ήρωες της οικονομίας. Εκτός και αν πρόκειται για αυτό το μυθικό “μέλλον”, με πασίγνωστους ήρωες, αλλά των οποίων τα πραγματικά επιτεύγματα … πώς να το πω … είναι πιθανό να καθυστερήσουν πολύ. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρόκειται αύριο όλοι να πάνε στη δουλειά τους με ένα “ιπτάμενο αυτοκίνητο” (μην το συγχέεται με το ελικόπτερο, παρακαλώ). Τελικά, οι ηγετικές ομάδες προβάλλουν την εικόνα των ηρώων που θέλουν να στείλουν σύμφωνα με τον κοινωνικό κώδικα για να αφομοιωθούν από τη μάζα.
Ωστόσο, θα ήταν ωραίο να κυκλοφορούν όχι μόνο ΛΟΑΤ Tραίνα Μεγάλης Ταχύτητας, αλλά φανταστείτε TΜΤ με οικογενειακές φωτογραφίες για την Ημέρα της Μητέρας και την Ημέρα του Πατέρα, με μια φάτνη και έναν Άγιο Βασίλη για το Δεκέμβριο. Μπορείτε να βρείτε πολλές άλλες καλές ιδέες. Και όπως οι Γαλλικοί Σιδηρόδρομοι, παραθέτω: “Μια εταιρεία χωρίς αποκλεισμούς, ιστορικά ριζωμένη στον αγώνα για σεβασμό προς την ποικιλομορφία”. Αυτό δεν πρέπει να αποτελεί πρόβλημα. Εκτός αν η “ποικιλομορφία” είναι μόνο ιδεολογική ομοιομορφία;
«Καινούριος» άνθρωπος
Οι ομοφυλόφιλοι πάντα υπήρχαν. Αντίθετα, η λατρεία των ΛΟΑΤ είναι αρκετά πρόσφατη στις σύγχρονες κοινωνίες. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο, μεταξύ άλλων, να αποσπάσουν την προσοχή από τα πραγματικά προβλήματα που συσσωρεύονται και τα οποία οι πολιτικοί αδυνατούν να λύσουν, να δώσουν στους ανθρώπους ψευδείς στόχους και ψευδή αίτια για να εξαντλήσουν την ενεργητικότητά τους. Ετσι, κυριαρχούν στο λόγο, καταλαμβάνουν το μυαλό, καθιστούν δυνατή την προσποίηση ότι ασκούν πολιτική και τυποποιούν τις κοινωνίες. Όλα αυτά προκειμένου να γίνει ένας καινούριος άνθρωπος, ένας ακόμη, όπως σε κάθε ιδεολογική κυριαρχία. Είναι ένα εργαλείο μεταμόρφωσης του ανθρώπου, είναι το σήμα του ολοκληρωτισμού.
Αυτή η χοντροκομμένη, χωρίς καμιά λεπτότητα, προσέγγιση, που αποφαίνεται για το Καλό και το Κακό, που επιβλήθηκε με τόσο πρωτόγονο τρόπο είναι μια καινοτομία για τη Γαλλία, που καιρό τώρα παινεύεται για την ελαφρότητα της, για τη δεξιοτεχνία με την οποία κατόρθωσε να οδηγήσει τα πράγματα ομαλά και απαλά εκεί που ήθελε, χωρίς όμως εξαναγκασμό και χωρίς να κρίνει. Θα πάτε εκεί αν θέλετε, διαφορετικά, τίποτα σοβαρό, θα ακολουθήσετε την πορεία σας. Σας έβαζαν σε πειρασμό τα ωραία θέλγητρα. Αυτή η περίοδος έχει τελειώσει, ίσως επειδή τα ψεύτικα θέλγητρα έχουν πέσει και αυτός ο κόσμος έχει αποκαλύψει τη φτώχεια του, τη θλίψη του. Σε όλα τα επίπεδα. Η ομοιομορφία είναι εξαθλίωση. Επομένως, δεν υπάρχει επιλογή, διότι η επιλογή είναι ιδεολογικά χαμένη.
**Μάλλον γι’ αυτή της την άποψη την προέκρινε ο Δήμος του Παρισιού: «Δεν συμφωνώ με εκείνες τις φεμινίστριες που καταδικάζουν την πορνεία ζητώντας την απαγόρευσή της…» (www https://www.lifo.gr/guide/culturenews/i_was_there/172612)
* Γαλλίδα παντρεμένη με Ρώσο, η Karine Bechet-Golovko είναι νομικός και καθηγήτρια, ειδική στο ρωσικό δίκαιο. Διεθνής εμπειρογνώμονας, διδάσκει στη Μόσχα σε δικηγόρους συνταγματική υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Διδάσκει επίσης στο Πανεπιστήμιο Ευρωπαϊκών Ανθρωπιστικών Επιστημών του Βίλνιους.
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
