του Ben HallFinancial Times/euro2day.gr
Δημοσιεύθηκε: 8 Ιουλίου 2019 – 10:48
Με εξασφαλισμένη την αυτοδυναμία, ο Κ. Μητσοτάκης θα μπορέσει να μειώσει φόρους και γραφειοκρατία και να προχωρήσει τις αποκρατικοποιήσεις. Ωστόσο, έχει πολλά ακόμα να κάνει, ώστε η Ελλάδα να επιστρέψει στην πλήρη ανάκαμψη.
Με μια απόλυτη πλειοψηφία για το κόμμα του, τη Νέα Δημοκρατία, ο κ. Μητσοτάκης θα μπορέσει να μειώσει φόρους, να πουλήσει κρατικά περιουσιακά στοιχεία και να μειώσει τη γραφειοκρατία, με στόχο να ενισχύσει τις επενδύσεις και να δημιουργήσει κλίμα ευφορίας στην οικονομία. Η ανεργία είναι κολλημένη στο 18%. Η ανάπτυξη, χαμηλότερα του 2%, είναι μέτρια δεδομένου του πόσο έδαφος έχει χαθεί από τότε που η Ελλάδα πήρε την κάτω βόλτα το 2008.
Οι αγορές είναι ενθουσιασμένες. Η προοπτική μιας κεντροδεξιάς κυβέρνησης έχει οδηγήσει σε εκτίναξη των τιμών των μετοχών φέτος, ενώ οι αποδόσεις των ομολόγων έχουν μειωθεί σημαντικά. Το αν ο κ. Μητσοτάκης είναι προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει τα κατεστημένα συμφέροντα, περιλαμβανομένων αυτών εντός του ίδιου του κόμματός του, να ασκήσει πραγματική ανταγωνιστική πίεση στην οικονομία και να εκσυγχρονίσει το κράτος, είναι άλλο θέμα.
Θα υπάρξει ικανοποίηση στους κύκλους της ΕΕ που η Ελλάδα επιστρέφει από το λαϊκιστικό άκρο στο πολιτικό κατεστημένο, ιδιαίτερα δεδομένου του κύματος που κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση σε άλλα σημεία της Ευρώπης. Λίγο καιρό νωρίτερα, θα υπήρχε και χαρά.
Πριν από ακριβώς τέσσερα χρόνια, ο κ. Τσίπρας οδήγησε τη χώρα του στο χείλος της εξόδου από την ευρωζώνη, σε μια μάταιη προσπάθεια να εξασφαλίσει καλύτερους όρους από τους διεθνείς πιστωτές της Ελλάδας. Επιβλήθηκαν capital controls και η επιχειρηματική εμπιστοσύνη καταστράφηκε. Η οικονομία διολίσθησε και πάλι σε βαθιά ύφεση. Ο ελληνικός λαός υπέστη μια δεκαετία τιμωρητικής λιτότητας στο πλαίσιο τριών προγραμμάτων διάσωσης. Ο κ. Τσίπρας ήταν πρωθυπουργός στο τελευταίο πρόγραμμα διάσωσης, όμως το έκανε πολύ χειρότερο, λόγω της ακροσφαλούς πολιτικής του.
Ο κ. Τσίπρας αθέτησε την υπόσχεσή του να αψηφήσει τη λιτότητα, όμως και πάλι επανεξελέγη λίγους μήνες αργότερα, μια νίκη που τον ενθάρρυνε να τηρήσει μια πιο μετριοπαθή στάση. Τήρησε τους απαιτητικούς δημοσιονομικούς στόχους για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ, μέχρι να δώσει τις προεκλογικές παροχές φέτος. Πέρασε κάποιες σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Η οικονομία σταθεροποιήθηκε, η επενδυτική εμπιστοσύνη επέστρεψε και η Ελλάδα βγήκε πέρυσι από το τρίτο πρόγραμμα διάσωσής της.
Ο κ. Τσίπρας ανέκτησε την εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων εταίρων του.Σύντομα κέρδισε τον θαυμασμό τους, όταν συμφώνησε στη νέα ονομασία για τη γειτονική Βόρεια Μακεδονία -μια συμφωνία που ξεκλειδώνει τον δρόμο της βαλκανικής χώρας προς την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και βοηθά στη σταθεροποίηση της περιοχής- παρά τη σφοδρή αντίθεση εκατομμυρίων Ελλήνων και της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν μια πράξη πολιτικής δεινότητας από έναν άλλοτε λαϊκιστή ηγέτη. Η συμφωνία για την ονομασία μπορεί να είναι ασφαλής, όμως η στήριξη της Αθήνας προς το άνοιγμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια αργότερα φέτος δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει πολλά να κάνει για να φέρει την Ελλάδα στον δρόμο της πλήρους ανάκαμψης. Οι τράπεζες εξακολουθούν να είναι φορτωμένες με μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Το δημόσιο χρέος ανερχόταν στο θεόρατο 183% του ΑΕΠ πέρυσι. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως υψηλότερες επενδύσεις και περισσότερες μεταρρυθμίσεις στις αγορές εργασίας και προϊόντων της. Κανένας δεν ξέρει πόσο θα κοστίσουν οι μειώσεις φόρων της νέας κυβέρνησης.
Ο νέος πρωθυπουργός μπορεί να ελπίζει σε μια έγκριση της ΕΕ για λιγότερο απαιτητικούς δημοσιονομικούς στόχους, με αντάλλαγμα βαθύτερες μεταρρυθμίσεις. Ο κ. Μητσοτάκης, πρώην σύμβουλος της McKinsey, μπορεί να είναι ένας φιλελεύθερος εκσυγχρονιστής, όμως η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση πρέπει να κερδίσει την εμπιστοσύνη της ευρωζώνης. Και οι επιδόσεις της Νέας Δημοκρατίας στα προηγούμενα προγράμματα διάσωσης ήταν οικτρές.
Ο κ. Τσίπρας δαμάστηκε όταν ήρθε στην εξουσία. Όμως τώρα που θα είναι στην αντιπολίτευση, μπορεί να απελευθερωθεί. Στις εκλογές, κάθε άλλο παρά συνετρίβη. Δεν υπάρχουν στην Ευρώπη πολλά αντιπολιτευτικά κόμματα που να έχουν κερδίσει 32%, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θα κάνει δύσκολη τη ζωή του κ. Μητσοτάκη. Όμως δεν θα κάνει αχρείαστα δύσκολη τη ζωή και για τους Έλληνες.
“Στις εκλογές, κάθε άλλο παρά συνετρίβη. Δεν υπάρχουν στην Ευρώπη πολλά αντιπολιτευτικά κόμματα που να έχουν κερδίσει 32%, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θα κάνει δύσκολη τη ζωή του κ. Μητσοτάκη.”
Με το απίστευτο 31.5 που πήρε ο Σύριζα στις εκλογές, ουσιαστικά ακυρώθηκε κάθε πιθανότητα για εσωστρέφεια και έχει όλο το χρόνο μπροστά του ο ακατονόμαστος ώστε να κυριαρχήσει στον πολύπαθο χώρο της κεντρο-αριστεράς. Να γίνει δηλ ο μοναδικός, απόλυτος εκφραστής της. Νέος σε ηλικία και παρλαπίπας όπως ο παπατζής ο Ανδρέας, μαγεύει τα πλήθη αυτής της πολυπληθούς μάζας των πασόκων (είσαι γίγαντας, γάμα τους και τέτοια).
Προσωπικά δεν τον έχω για βλάκα να θέλει να γυρίσει στον αριστερό ακτιβισμό του 4% με μπάχαλα στα πεζοδρόμια, ντου στα διόδια και λοιπές ανοησίες. Τώρα έχει εμπειρία κυβερνησιμότητας, απόλυτο έλεγχο στο κόμμα και έχει 4 ολόκληρα χρόνια ώστε να κανιβαλίσει το ΚΙΝΑΛ και να ολοκληρώσει την κεντρο-αριστερή μετάλλαξη του Σύριζα.
Σε 6 μήνες θα είναι πανέτοιμος (μετά το συνέδριο δηλ και μόλις βάλει στην άκρη κάτι Φίληδες και σία), για να ξανακυβερνήσει μόλις του δώσει ο λαός την ευκαιρία. Νέος είναι και ξαναλέω, δεν είναι ηλίθιος να γυρίσει στις ντουντούκες και στο χάϊδεμα των μπαχαλάκηδων. Η εξουσία είναι πολύ γλυκιά και μετά από 4μιση χρόνια χλιδής, θα κάνει τα πάντα για να ξαναγυρίσει θριαμβευτής στου Μαξίμου.
Η μόνη πιθανότητα για να μη συμβεί αυτό, θα είναι η ήπια διακυβέρνηση Μητσοτάκη στους ίδιους χαμηλούς τόνους, με προσήλωση στην επίτευξη στόχων και την αποτελεσματικότητα. Ανάπτυξη, μείωση φορολογίας στις μικρο-μεσαίες επιχειρήσεις, ξεμπλοκάρισμα επενδύσεων που λιμνάζουν κλπ. Μια επιτυχημένη κυβέρνηση ΝΔ, θα αποσυντονίσει το πλάνο του ακατονόμαστου και θα αποσυσπειρώσει σιγά-σιγά τον Σύριζα.
Το project με τον κωδικό “Φώφη” πάντως, έχει ξεκινήσει από την Κυριακή το βράδυ. Η οποία ειρήσθω εν παρόδω ωρύεται διότι οι Σοσιαλιστές στην Ευρώπη την έχουν γειώσει κανονικά και έχουν γίνει τακίμια μαζί του, η δε Ευρωπαϊκή Αριστερά αν και του τα χώνει κατά καιρούς, ποσώς φαίνεται να τον ενδιαφέρει. Βλέπω τη όχημα της Φώφης το 2023 να έχει διασπασθεί με τους περισσότερους να έχουν βρει καταφύγιο στη ζεστή ροζ φωλίτσα της Κουμουδούρου και τους λιγότερους να την έχουν κάνει κατά Πειραιώς μεριά.
Αν και δεν περίμενα ποτέ ότι θα το έγραφα αυτό, ο ακατονόμαστος is here to stay και θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ο έτερος πόλος της κανονικότητας στη μεταμνημονιακή Ελλάδα.
Αν και συμφωνώ με τις παρατηρήσεις σας, διαφωνώ μέχρι το μεδούλι που λένε, στο θέμα ταύτισης τσίπρα-Ανδρέα.
Ο μεν πρώτος ένας ευκαιριακός κομματάνθρωπος της πιο παλαιοκομματικής αριστεράς, ο δε έτερος, οξυδερκής, ικανότατος, Ηγέτης.
Θα μου πεις, διαφωνείς με την πολιτική του Α. Παπανδρέου, εκδοχές λαϊκίστικης νοοτροπίας κλπ, ok, αλλά ως προσωπικότητα απείχε παρασάγγας από αυτό το φαινόμενο κομματικού που λέγεται τσίπρας.
Το ΠΑΣΟΚ μέσα στην αρνητικότητα των νοοτροπιών του πασοκισμού, έφτιαξε και ένα ΑΣΕΠ, 2-3 σοβαρές προσπάθειες ανεξάρτητων αρχών (αν και όχι τόσο πετυχημένες πλην ΚΕΠ κλπ).
Το ΣΥΡΙΖΑ ήταν ό, τι πιο διαβρωτικό και κομματοκρατικό καθεστώς υπήρξε.
Έκαναν το κράτος χωράφι του κόμματος και με τακτικές κουτοπόνηρες και υπονομευτικές για την κοινωνία, δια της φτωχοποίησης διαμόρφωσαν μια κρίσιμη μάζα εξάρτησης από τους κομματικούς μηχανισμούς (περιθωριοποιώντας λουμωχτά τους μη αρεστούς στην συριζαία εξουσία και αισθητική) και γι’ αυτό έλαβε 31%.
Όσο είναι μακριά από την …κατσαρόλα αυτό το ποσοστό θα εξασθενεί.
Η μεγάλη ήττα ήταν στην πραγματικότητα για το ΚΙΝΑΛ που επέλεξε να διαμορφώσει μια εικόνα μικρού ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα χωρίς ισχυρή παρουσία και επιλογές που να εμπνεύσουν, να παρακινήσουν.
Αυτοί οι δυο παράγοντες συνέδραμαν στην στεγανή εκλογική εικόνα των συριζαίων, δεν έχουν καμιά πραγματική απήχηση, όλο αυτό είναι κεκτημένη ταχύτητα της κυβερνητικής τους θητείας που υπήρξε απόλυτα διαβρωτική και 5 χρόνια σχεδόν ασχολιόντουσαν με το κομματικό συμφέρον και την εδραίωσή τους σε κράτος και άτομα δια της χειραγώγησης και της εξάρτησης.
Φυσικά έχετε δίκιο, αν η ΝΔ δεν διαμορφώσει ένα κοινωνικά φιλελεύθερο πατριωτικό περιβάλλον ασφάλειας, προκοπής και ευκαιριών αυτοπραγμάτωσης για τους αποδυναμωμένους πολίτες μετά από 5 χρόνια φαυλοκρατίας (επίτασης αυτής από το παρελθόν και αποκορύφωμά της επί συριζα) ο εφιάλτης πάλι θα επιστρέψει.
Η εποχή της αρνητικής ψήφου εξετέλεσε τον βίο της, δεν μπορεί η χώρα να βολοδέρνει μεταξύ σφύρας και άκμονος με ένα συριζοσύστημα να καραδοκεί μεταξύ κυβέρνησης και αξ. αντιπολίτευσης, πρέπει η χώρα να πάει μπροστά και ευτυχώς η κοινωνία κινητοποιήθηκε για να απομακρύνει την συριζαία αισθητική της μιζέριας και της ασυδοσίας της παρακμιακής κομματοκρατούμενης λογικής των θεσμών.
“Το ΠΑΣΟΚ μέσα στην αρνητικότητα των νοοτροπιών του πασοκισμού, έφτιαξε και ένα ΑΣΕΠ, 2-3 σοβαρές προσπάθειες ανεξάρτητων αρχών (αν και όχι τόσο πετυχημένες πλην ΚΕΠ κλπ).”
Πράγματι. Υπήρχαν όμως πολλά ΠΑΣΟΚ στα χρόνια που πέρασαν. Όπως είχε πει άλλωστε κάποτε και ο Ανδρουλάκης “όλοι έχουμε λίγο από ΠΑΣΟΚ μέσα μας”. Θυμάμαι χαρακτηριστικά π.χ. πόσο τα έχωνε ο Τσοβόλας με το ΔΗΚΚΙ στον Σημίτη, χαρακτήριζοντάς τον “Σκληρή Δεξιά”.
Τεσπα – περασμένα ξεχασμένα. Let’s see how this game plays out που λένε και οι Γιάνκηδες. 🙂
Άρθρο καραμπινάτα τοποθετημένο υπέρ του Τσίπρα.
Το πιο αστείο σημείο του (αλλά εν τέλει και το αποκαλυπτικότερο) είναι η απόφανση του αρθρογράφου περί της Συμφωνίας των Πρεσπών ότι:
“Ήταν μια πράξη πολιτικής δεινότητας από έναν άλλοτε λαϊκιστή ηγέτη.”
Πραγματικά χρειάζεται μεγάλη πολιτική δεινότητα για να κάνεις διπλωματία στη ζούλα για τεράστιας σημασίας εθνικό θέμα, χωρίς εθνική συνεννόηση και εκτός εθνικής γραμμής, αποκλειστικά κατά τα κελεύσματα των Μεγάλων Δυνάμεων, να χαρίζεις την “μακεδονική” εθνικότητα στους Σκοπιανούς άνευ ουσιαστικού ανταλλάγματος προσπαθώντας συγχρόνως να πείσεις τους Έλληνες ότι πρόκειται περί υπηκοότητας, να δικαιολογείς την ανεπάρκειά σου ανακαλύπτοντας ψευδοϊστορικά επιχειρήματα υπέρ του αντιπάλου, να βρίζεις ανοιχτά τους Έλληνες που συμμετείχαν στα συλλαλητήρια, να παρουσιάζεις την ωμή προδοσία ως εθνική επιτυχία και παρ’ όλα αυτά να συσπειρώνεις τον κόσμο έναντι της “επαράτου Δεξιάς” και τελικά να πετυχαίνεις 31,53% στις εκλογές.
Συμπέρασμα: Η διάβρωση που έχει προκαλέσει ο διχαστικός-εμφυλιοπολεμικός λόγος στα πατριωτικά αντανακλαστικά των Ελλήνων είναι αθεράπευτη.
Μηπως Πραξη πολιτικης δεινοτητας ενος αλλοτε λαικιστη ηγετη δεν ηταν η Συμφωνια υπογραφης παραμονης των Αμερικανικων βασεων στην Ελλαδα ,ενω θα εφευγαν, οπως θα γινοταν και δημοψηφισμα για την εξοδο μας απο την ΕΟΚ ,γιατι ”ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ητσν το ιδιο συνδικατο” ,αλλα τιποτε δεν εγινε απ’αυτα;;;.
Ανδρεα ζεις τον κ. Τσιπρα οδηγεις, εκτος του Σκοπιανου γιατι εκει ο Ανδρεας ειδικα στα στερνά του ηταν ”Μακεδονολατρης” .
Μπορει να συνεβαλε σαυτο και η εκ Κλεισουρας -Καστοριας καταγομενη δευτερη συζυγος του κ. Δημητρα Λιανη.
Ακριβώς έτσι είναι. Ο Τσίπρας στα χνάρια του Α. Παπανδρέου (και όχι μόνο). Προεκλογική λαϊκιστική ρητορεία, μετά συμμόρφωση προς τας υποδείξεις, είσπραξη συγχαρητηρίων από τους ξένους για την μεταστροφή και ιδού ο μεγάλος ηγέτης.
Σε ένα μόνο πεδίο δεν μπορούμε να καταλογίσουμε στον ΣΥΡΙΖΑ ανακολουθία λόγων και πράξεων: στην αντίληψή του περί του έθνους.
Οι άνθρωποι αυτοί (δηλ. ο ιδεολογικός τους πυρήνας ήδη από εποχής Συνασπισμού) το διαλαλούν σε όλους τους τόνους επί δεκαετίες: αντιπαθούμε το έθνος, οπότε υπερασπιζόμαστε τα εθνικά δίκαια του αντιπάλου ώστε να καταπέσει ο κακός ελληνικός εθνικισμός, συνεπώς θέλουμε οι Σκοπιανοί να ονομάζονται Μακεδόνες κλπ. Τα έλεγαν και τα έπραξαν. Στην απεμπόληση των εθνικών μας δικαίων (κοινώς ξεπούλημα) ήταν συνεπέστατοι.
Είναι τα ωραία των αριστερών.
Ο αυτοπροσδιορισμός, ο εθνομηδενισμός, οι μετανάστες που λιάζονται, η μη-ύπαρξη συνόρων στη θάλασσα (ΔΕΘ-ακατονόμαστος), το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του, το δικαίωμα του πελεκάνου στην αυτοδιάθεση κ.ο.κ.