Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ-ΗΓΕΤΗΣ

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ.

Ο ρόλος του υποκειμένου στην ιστορία είναι ένα ζήτημα που απασχόλησε την ανθρωπότητα.

Έλαβε, μάλιστα, και ιδεολογική χροιά.

Τα αριστερά ρεύματα, παρόλο που στην εξέλιξή τους ανέδειξαν προσωπικότητες που διαδραμάτισαν ηγετικό ρόλο, τονίζουν τη σημασία των μαζών στην ιστορική διαδρομή.

Η σημασία αυτή υπάρχει αλλά την κάνει πιο αποτελεσματική η παρουσία ενός ηγέτη.

Αντιθέτως, τα άλλα ιδεολογικά ρεύματα έχουν αναγνωρίσει την καταλυτική σημασία των ηγετικών φυσιογνωμιών.

Πιστεύω, στον ρόλο του υποκειμένου στην ιστορία.

Η ιστορία βρίθει παραδειγμάτων που τα άτομα επηρέασαν την εξέλιξή της.

Αλλά και στους κοινωνικούς χώρους  αναδεικνύονται προσωπικότητες με καταλυτικό ρόλο στη λειτουργία τους.

Φυσικά και στη δημοσιογραφία.

Τα ηγετικά χαρακτηριστικά ενός δημοσιογράφου διακρίνονται από άλλους χώρους, όπως, ο στρατός, για παράδειγμα.

Μια συμπεριφορά, στο χώρο της δημοσιογραφίας που θα προσιδίαζε στη στρατιωτική δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα. Θα είχε, μάλλον αρνητικά αποτελέσματα.

Υπάρχει και στη δημοσιογραφία κάποια ιεραρχία αλλά η επιβολή του ηγέτη δεν γίνεται με την επίκληση ενός κανονισμού.

Ο ηγέτης επιβάλλεται με το κύρος που απέκτησε από το δημοσιογραφικό έργο του, την αναγνώριση του έργου του αυτού από την κοινωνία και τους συναδέλφους του και από τη συμπεριφορά του στο χώρο της εργασίας του.

Μια αναντιστοιχία λόγων και έργων δεν μπορεί να τον καταστήσει ηγέτη.

Η υποκρισία δεν χωρά στην αναγνώριση ηγετικού ρόλου στη δημοσιογραφία. Λόγω της φύσης του επαγγέλματος, μπορεί να βοηθήσει στην ανέλιξη ενός προσώπου στην εσωτερική δομή, αλλά η υψηλή διοικητική θέση δεν σημαίνει πως καθιστά τον κάτοχό της ηγετική μορφή του χώρου.

Οι ηγετικές προσωπικότητες στο χώρο της δημοσιογραφίας δεν είναι ανάγκη να κατέχουν υψηλές θέσεις στην εσωτερική ιεράρχηση.

Η πραγματική ηγεσία δεν είναι δοτή. Δεν είναι τίτλος που συνοδεύει μια υψηλή θέση, αλλά κερδίζεται με πράξεις, κάνοντας την διαφορά στον κόσμο.

Με την παρουσία τους, το λόγο ή το κείμενό τους επηρεάζουν την κοινή γνώμη και την πολιτική και λοιπή ηγεσία και γίνονται σεβαστοί από τους συναδέλφους τους.

Το είδος και η εμβέλεια του οράματος του δημοσιογράφου είναι, επίσης, καταλυτικός παράγων στην αναγνώρισή του ως ηγετικής μορφής στον χώρο του.

Υπήρξαν και υπάρχουν δημοσιογράφοι των οποίων το κύρος και η ηγετική παρουσία επηρεάζουν ακόμη και κυβερνητικές αποφάσεις.

Ιδιαιτέρως σε εποχές ρευστότητας όπου τα κυβερνητικά πρόσωπα με τις συνεχείς εναλλαγές στερούνται πείρας και γνώσεων, ηγετικές μορφές της δημοσιογραφίας μπορούν να συμβάλλουν, και ορισμένες φορές το έχουν κάνει, στη λήψη ορθολογικών αποφάσεων.

Αυτό, σημαίνει, όμως, ότι ο δημοσιογράφος έχει διαμορφώσει άποψη, ακόμη και όραμα για το ρόλο που πρέπει να επιτελέσουν τα Μέσα Ενημέρωσης. Αλλά και γνωρίζει άριστα το αντικείμενο με το οποίο ασχολείται.

Οι δημοσιογράφοι- ηγέτες, δεν συμμετέχουν σε ίντριγκες και παιχνίδια εξουσίας, διαφόρων υπονομεύσεων ή άλλων σκοπιμοτήτων, δεν είναι ευεπίφοροι σε κάθε είδους άλλες επιρροές, κρατούν μια κατά το δυνατόν αντικειμενική στάση, αποφεύγουν τις παγίδες, κρίνουν δίκαια, επιβεβαιώνονται στις αναλύσεις τους από την εξέλιξη των γεγονότων. Ανθίστανται σε εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις.

Σε καιρούς κρίσης δεν κρύβονται, δεν φυγομαχούν, βρίσκονται μπροστά και προβάλλουν τις ανάγκες της κοινωνίας.

Κρίνουν σκληρά αλλά αντικειμενικά και έντιμα τους διαχειριστές της εξουσίας. Προβάλλουν πρότυπα και αν χρειαστεί έρχονται σε αντίθεση, ακόμη, και με άτομα η θεσμούς από τους οποίους εξαρτώνται.

Έχουν τις οραματικές αρχές τους που δεν είναι η αναπαραγωγή των θέσεων ενός κόμματος, ή μιας κοινωνικής οργάνωσης αλλά το απόσταγμα της δικής τους πείρας. Δεν είναι προσκολλημένοι σε κανένα κόμμα και καμιά μορφή εξουσία.

Η δημοσιογραφία βρίσκεται εξ ορισμού απέναντι στην εξουσία.

Οι πραγματικοί δημοσιογράφοι- ηγέτες δεν είναι δέσμιοι απόψεων ή ιδεολογιών. Θα πρέπει να διαθέτουν κάτι σημαντικότερο. Ένα όραμα να μοιραστούν και να πείσουν ότι είναι αυθεντικοί.

Η πίστη που εμπνέει ένας ηγέτης είναι σαν μια, επιπλέον, στρατιά, ο 11ος παίκτης, ο από μηχανής θεός σε ένα πρόβλημα.

Ηγέτης χωρίς όραμα σημαίνει οργάνωση, επιχείρηση, ομάδα, χώρα χωρίς μέλλον.

Αγωνίζονται για τις αρχές τους χωρίς αυτό να θολώνει την αντικειμενικότητά τους.

Στη δημοσιογραφία είναι άλλο πράγμα η παρουσίαση ενός γεγονότος ή ενός θέματος, το οποίο γίνεται ακόμη και αν διαφωνούμε με αυτό και άλλο πράγμα η ανάλυσή του.  Στην ανάλυση είναι που υπεισέρχεται η υποκειμενική οπτική του δημοσιογράφου. Ο αποδεκτός, από την κοινωνία, καθοδηγητικός ρόλος.

Όταν η ανάλυση αυτή γίνεται αποδεκτή και επηρεάζει τις κοινωνίες αλλά και την πολιτική τους τάξη, τότε έχουμε να κάνουμε με έναν δημοσιογράφο που αναγνωρίζεται ως ηγέτης στο χώρο του.

Βεβαίως, δεν μπορεί να είναι ηγέτης ένας δημοσιογράφος που φοβάται το καθεστώς, ούτε ένας φοβισμένος άνθρωπος που δεν τολμά.

Σε κρίσιμες στιγμές, ένας ηγέτης στο χώρο της δημοσιογραφίας εμπνέει και κρατά ψηλά το ηθικό της κοινωνίας στην οποία λειτουργεί και των παραγόντων της.

Η αποφασιστικότητα κυρίως όταν τυχαίνει και να διοικεί, είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του, αλλά δεν πρέπει να συγχέεται με την αδιαλλαξία.

Είναι ευέλικτος όταν χρειαστεί και βλέπει πέρα από τον ορίζοντα του χρόνου και του χώρου.

Η ακεραιότητα είναι μια προσωπική επιλογή ειλικρινούς, συνεπούς και αδιάλειπτης τήρησης ισχυρών ηθικών και δεοντολογικών αρχών και αξιών από την οποία δεν δύναται να αποστεί ο δημοσιογράφος ηγέτης,

Επομένως, έχει να βαδίσει ένα μοναχικό δρόμο, γιατί ως ηγέτης δεν μπορεί να επαφίεται σε αρχές ιδιοτελών, αναποφάσιστων, φοβισμένων.

Στα βασικά προσόντα προσμετράται η εντιμότητα, η δικαιοσύνη, η ειλικρίνεια  .  

Η εμπιστοσύνη σε έναν δημοσιογράφο ηγέτη είναι η πίστη ή η πεποίθηση ότι θα ενεργήσει με σωστό, αποτελεσματικό τρόπο,   Ο ηγέτης- δημοσιογράφος είναι σίγουρος για τον εαυτό του και για την ικανότητά του να ηγηθεί. Με το προσόν της αυτοπεποίθησης εμπνέει εμπιστοσύνη στους άλλους

Οι ηγέτες δεν επιδεικνύουν έπαρση.

Οι ηγέτες δημοσιογράφοι ρωτούν και μαθαίνουν για να συλλέξουν πληροφορίες από τις πλέον έγκυρες πηγές.

Ο ηγέτης πρέπει να διαθέτει το γνώθι σαυτόν. Σπάνια αναδεικνύονται ηγέτες άτομα που δεν έχουν αυτογνωσία και ωθούνται μόνο από την επιθυμία της εξουσίας.

Ένας ηγέτης στο χώρο της δημοσιογραφίας, αντιλαμβάνεται και συνειδητοποιεί τις συμπεριφορές και τα συναισθήματα των άλλων, όπως και τα δικά του, τα οποία μπορεί να ελέγχει και να κατευθύνει αναλόγως.

Ο ηγέτης, αν χρειαστεί, δεν πηγαίνει σύμφωνα με την κοινή γνώμη, δεν χαϊδεύει αυτιά, δεν υπαναχωρεί σε πιέσεις προκειμένου να είναι αρεστός και διατηρήσιμος.

Αποφασίζει έπειτα από επίπονη διαδικασία και  εφαρμόζει ό,τι είναι σωστό για την χώρα ή τον χώρο του ανεξάρτητα αν αυτό δεν συνάδει με τις επιθυμίες κάποιων εντός ή εκτός της ομάδας του.

Κυρίως υπερβαίνει τον εαυτό του και το δικό του συμφέρον. Εργάζεται για το σύνολο. Είναι έτοιμος να δυσαρεστήσει τους πλησιέστερους του ανθρώπους. Δεν διστάζει να θυσιάσει οικείους, συνεργάτες και φίλους, αν είναι αναγκαίο.

Αρνείται την αγελαία συμπεριφορά. Τίθεται υπεράνω του μέσου ανθρώπινου όρου.

Αν δεν είναι παθιασμένος με το αντικείμενό του είναι αποτυχημένος, δεν  μπορεί να είναι ηγέτης

Σε μια εποχή μηδενισμού και ανομίας σε συνδυασμό με την απόγνωση που επέρχεται όταν γίνεται αντιληπτό πως δεν υπάρχουν αναγκαία πρότυπα, κανόνες ή νόμοι, είναι πιο επιτακτικό το όραμα της ανάτασης του ανθρώπου πάνω από τον  ταπεινό του εαυτό, που απεγκλωβίζεται από την μικροπρέπεια, τον αλαζονικό εγωκεντρισμό, τον ιδιοτελή βίο και την έλλειψη αρετής.

Στην γενική εικόνα, στο όραμα του ο εν δυνάμει ηγέτης έχει τοποθετήσει τον εαυτό του σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Κατά βάθος η εσωτερική παρόρμηση ενεργοποιείται όχι για την κατάληψη της εξουσίας ως αυτοσκοπού, αλλά για την κατάκτηση της δόξας. Ίσως είναι και κάτι που μπορεί να ξεχωρίσει έναν ηγέτη από τους ιμιτασιόν. Τον ενδιαφέρει κυρίως αυτό για το οποίο θα τον θυμούνται. Η φήμη ή καλύτερα η ελπίδα να κερδίσει την αθανασία. .

Τελικά οι ηγέτες γεννιούνται ή γίνονται;

Θα έλεγε κάποιος ότι η ηγεσία είναι τέχνη και επιστήμη, γνώση και έμφυτη ικανότητα με επίκτητα και εγγενή χαρακτηριστικά.

Η ανθρωπότητα πρέπει συνεχώς να προσπαθεί να παράγει μεγάλους άντρες, έλεγε ο Νίτσε, ας προσθέσουμε και μεγάλες γυναίκες, εμείς.

Προφανώς γιατί τα εξαιρετικά –τα ξεχωριστά άτομα έχουν την επιθυμία να αλλάξουν τα πράγματα, να δημιουργήσουν κάτι που κανείς άλλος δεν έχει επιχειρήσει ποτέ.

 

 

spot_img

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Αφου κατευχαριστησουμε τον κ. Σαββιδη -μας- για την αναρτηση της ομιλιας του στις ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ και αφου φυσικα τον συγχαρουμε για το συνολο της , αλλα και για τις επιμερους αποψεις του για το παντα επικαιρο θεμα, θα καταγραψουμε και ορισμενες σκεψεις μας για τον ηγετη ανθρωπο, που δυστυχως σημερα μας λειπει κυριως απο την καθημερινοτητα , γιατι ο σημερινος ηγετης πολιτικος -αν υπαρξει- μπορει με τα τεχνικα μεσα που διαθετουν και θα διαθετουν τα κρατη να ΜΕΘΥΣΘΕΙ απο την εξουσια και να καταστει απανθρωπος , γιατι σιγουρα θα εχει συμβιβασθει με τα πολυποικιλα συμφεροντα και οντας ”ανεξιθρησκος”-αθεος-και ”ανελληνιστος”, ασχετος με την κλασσικη Ελληνικη παιδεια -πας μη Ελλην βαρβαρος-θα καταστρεψει και τους υπηκοους του κρατους του ,αλλα και ολη την ανθρωποτητα.
    ΟΠΟΤΕ κρινεται αναγκαιο να συμφωνησουμε για τα απαραιτητα προσοντα του ηγετη -επιστημη χωριζομενη αρετης , πανουργια και ου σοφια φαινεται- και απο τους σκοπους που θα ηθελαν ”οι υπηκοοι του”να εξασφαλιζει για ολους τους και για την Πατριδα-οποια πατριδα-.
    Απομενει ομως ο αγνωστος ΧΙ , που ειναι ο λαος ,(εφοσον μιλουμε για πολυκομματικη και ελευθερη Δημοκρατια ) , που θα αναδειξει -ει δυνατον με πανδημια- αυτον τον συμφωνα με τις ανωτερω περιγραφες πολιτικο ηγετη , γιατι ηγετης με χωρις αγαπη απο τον λαο του εχει μελλον 8ετιας το πολυ .
    Ως Ελληνες εχουμε εμπειρια ηγετων 8ετους διαρκειας , μερικοι απο τους οποιους εβλαψαν καιρια και την χωρα και τους Ελληνες.
    Επισημαινουμε οτι ολοι οι ανεγνωρισμενοι ως ηγετες σε Δημοκρατιες ολου του κοσμου εχασαν απο τους λαικιστες δαιδοχους τους , που καταφερνουν παντα να κερδιζουν τον λαο και επειδη γνωριζουν καλως απο την κοινωνικη ψυχολογια και την κοινωνιολογια οτι δεν υπαρχουν ισοβια συναισθηματα, αλλα κυριως επειδη υποσχονται τα αδυνατα , που παντα θελει ο λαος.
    Εν τελει δεν ξερω αν η συγχρονη ελληνικη ιστορια εχει πιο ισχυρο παραδειγμα ηγετη απο τον αειμνηστο Κων/νο Καραμανλη ,που ξεκινησε απο ενα χωριο της Μακεδονιας και αλλαξε την ιστορια της Ελλαδος σφραγιζοντας την μοιρα αυτου του τοπου .
    Παρηγορια μας ειναι οτι η ελλειψη πολιτικων ηγετων ειναι παγκοσμιο φαινομενο και κατα πως φαινεται και Θεος δεν θελει την αναδειξη τους , ισως επειδη θα μπορουν να καταστρεψουν το δημιουργημα του -τον ανθρωπο- οχι με πολεμους ,αλλα με ψυχασθενειες απο την μονιμη πασρακολουθηση και καταγραφη των προσωπικων τους δεδομενων.
    Θα ειμαστε ευχαριστημενοι τωρα να εχουμε ηγετες κληρικους , δημοσιογραφους , δασκαλους και προισταμενους υπηρεσιων , προκισμενους με ολα τα προσοντα , που ανεπτυξε στην ομιλια του ο κ. Σαββιδης ,για να εχουμε καλυτερη καθημερινοτητα και λιγωτερο αγχος απο την ανικανοτητα και αδιαφορια που αντιμετωπιζουμε – ιδαιατερα σημερα με την φτωχεια μας -απ’ολους τους.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα