Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2019. Τρεμάμενη φωνή στο τηλέφωνο. Γνώριμη από προσωπικές αφηγήσεις κι από τους λυγμούς που συντρόφευαν πάντα το κλείσιμο της εκάστοτε κουβέντας. Η φωνή της κυρίας Σταυρούλας Τομπάζη, της μητέρας της 21χρονης Λίνας Κοεμτζή που τον Νοεμβρίου του 2016 βρήκε τραγικό θάνατο πέφτοντας στο κενό από τον 9ο όροφο της φοιτητικής εστίας του ΑΠΘ, σήμερα μοιάζει πιο ισχυρή, ο θρήνος και ο τρόμος την έχουν μετατρέψει σε απόγνωση:
«Θέλω να μιλήσουμε. Πρέπει να μιλήσουμε. Πάντα σας έλεγα ότι η Λίνα μου δεν αυτοκτόνησε, πως ένα χέρι ήταν αυτό που την έσπρωξε στο κενό. Από το θάνατο του παιδιού μου μέχρι σήμερα έχω δώσει γενναίες μάχες για να δικαιωθεί η μνήμη της και να αναπαυθεί η ψυχούλα της. Το παιδί μου, μου το σκότωσαν. Ένα γεγονός που συνέβη χθες στο πρωί στο νεκροταφείο των Γιαννιτσών έρχεται να προστεθεί σε όλα όσα πίστευα και πιστεύω μέχρι σήμερα», λέει και συνεχίζει: «Εχθές το πρωί λοιπόν, κατά τις 8.20 πήγα, όπως κάθε μέρα, στο νεκροταφείο για να επισκεφθώ την κόρη μου. Μέσα στην είσοδο, στεκόταν ένα μαύρο Audi τύπου τζιπ χωρίς πινακίδες όπου επέβαιναν δύο άνδρες. Ξαφνικά, ο οδηγός άνοιξε το παράθυρο και μου είπε: «Καλημέρα κοπελιά. Να σε ρωτήσω κάτι;». Πλησίασα προς το μέρος του και τότε, ο οδηγός έβαλε μπροστά στο πρόσωπό μου ένα χαρτόνι που έγραφε: «Αν δεν σταματήσεις να μιλάς, θα σου κόψω το λαρύγγι». Πριν προλάβω να πω κάτι, το αυτοκίνητο ανέπτυξε ταχύτητα και εξαφανίστηκε. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου και σωριάστηκα σε ένα παγκάκι δίπλα στο μνήμα του παιδιού μου.
