Του Γιώργου Κακλίκη, πρέσβη επί τιμή Ο Τούρκος πρόεδρος γνωρίζει καλά ότι, παρά την διαφορά μεγεθών στις δύο άκρες του Αιγαίου, η Ελλάδα δεν είναι πεδίο στο οποίο μπορεί, χωρίς βαρύ κόστος, να κάνει πράξη τις απειλές του. Έτσι, τόσο γι αυτό όσο και για λόγους επικοινωνίας, στη συνάντηση της Νέας Υόρκης θα επιδιώξει να ασκήσει ψυχολογική πίεση στον Έλληνα συνομιλητή του κάνοντας χρήση και της λογικής του έμπειρου ηγέτη που δίνει σ΄ένα νέο πρωθυπουργό τη δυνατότητα να φανεί λογικός και να υιοθετήσει τη λογική “kazan-kazan”, σε κάθε επίπεδο.
Τόσο στον πολιτικό κόσμο όσο και στην κοινή γνώμη της Ελλάδας έχει γίνει αντιληπτό ότι o πρόεδρος της Τουρκίας βιάζεται να ξεκαθαρίσει τον γύρω του ορίζοντα. Φλέγεται να περάσει στην ιστορία ως ο ηγέτης που, στα εκατό χρόνια της Τουρκικής Δημοκρατίας, εξυψώθηκε στο ανάστημα του Μουσταφά Κεμάλ. Σε αυτό το κλίμα μέσα, ο αυταρχικός και απρόβλεπτος πρόεδρος της Τουρκίας, πιστεύοντας κι αυτός ότι “κάνει τη χώρα του μεγάλη” και με την πεποίθηση ότι η πλευρά του σε όλα έχει δίκιο, θα βάλει το βάρος του στη συζήτηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό για να τον πείσει για “σώφρονες κινήσεις”.
Η Ελληνική πλευρά έχει κάθε συμφέρον να κρατάει πάντα την πόρτα των συνεννοήσεων με την Τουρκία ανοιχτή. Οφείλει μάλιστα, με δική της πρωτοβουλία, να βάλει στο τραπέζι ό,τι επί χρόνια συζητούσε και να αναδείξει όσα θετικά θεωρεί ότι είχαν προκύψει από τις – πάνω από 50- διερευνητικές συναντήσεις της με τους γείτονές της. Αυτονόητο είναι ότι η αμυντική θωράκιση και ετοιμότητα είναι η πρώτιστη μέριμνα της Αθήνας, η σημασία όμως των σοβαρών διερευνητικών πρωτοβουλιών και όσων μπορούν να εξαχθούν από αυτές είναι μεγάλη. Όχι μόνο διότι μικραίνει την απόσταση για λύση, αλλά διότι προσφέρει στην Ελλάδα την έξωθεν καλή μαρτυρία που και σε αυτήν προστρέχει όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες.
Η κλασσική εκτύλιξη των όποιων διμερών συνομιλιών είναι θεμελιώδους σημασίας. Δεν προδικάζει όμως αποτελέσματα. Μία λελογισμένη αλλά και δυναμική προώθηση όσων έχουν ήδη συναχθεί από τις πολύτιμες συνομιλίες που έχουν προηγηθεί, μπορεί να οδηγήσει την άλλη πλευρά να σταθμίσει νηφάλια και όχι “εν βρασμώ” τα οφέλη που θα αποκομίσει από μια πραγματιστική προσέγγιση.
Και όλα αυτά, χωρίς φοβικές αναβολές, χωρίς δισταγμούς. Μετά την οικονομική δίνη που την ταλάνισε και την απομείωσε πολιτικά διεθνώς, η Ελλάδα “επανέρχεται” στην περιοχή της. Ας τολμήσει!
ΤΑ ΝΕΑ, 19 Σεπτεμβρίου 2019
Κατά τον αρθρογράφο και από τα γραφόμενα του προκύπτει ότι γνωρίζει το περιεχόμενο των 50 και πλέον διερευνητικών επαφών των δύο πλευρών ,που το αποτέλεσμα τους,πάντα κατά τον γράφοντα ,είναι θετικό για την Ελληνική πλευρά,
(.. μπορεί να οδηγήσει την άλλη πλευρά να σταθμίσει νηφάλια και όχι “εν βρασμώ” τα οφέλη που θα αποκομίσει από μια πραγματιστική προσέγγιση.) γιατί τόσες Κυβερνήσεις που προηγήθηκαν δεν το έπραξαν με κουμπάρους, χορευταράδες και φίλες του απέναντι ηγέτη σε θέσεις εξουσίας ;