Του ΚΩΣΤΑ Δ. ΜΠΛΙΑΤΚΑ
- 2020/04/02
«Το πιο πιθανό είναι πως η Γερμανία, βλέποντας ότι η κοινή γνώμη σε 9 χώρες, μεταξύ των οποίων και βόρειες όπως το Βέλγιο, η Ιρλανδία και το Λουξεμβούργο στρέφεται εναντίον της, αλλά και την αναστάτωση στο εσωτερικό της ΕΕ, δεν θα τραβήξει στα άκρα την αντιπαράθεση.Ήδη στην Ιταλία ο ευρωσκεπτικισμός «χτυπαει κόκκινο».
Διεθνούς κύρους Γερμανοί οικονομολόγοι, στελέχη Ινστιτούτων Οικονομίας, δεν αποκλείουν την περίπτωση να είναι το λεγόμενο «κορωνο-ομόλογο» το κατάλληλο όργανο για να αποτραπεί μια μείζων κρίση στην ευρωζώνη που θα απειλήσει την ενότητα στο εσωτερικό της και το ίδιο το μέλλον της.
Βέβαια οι ίδιοι κάνουν λόγο για αυστηρούς όρους στην έκδοσης του καθώς και στο ότι πρέπει να διατυπωθεί ρητά και απολύτως δεσμευτικά στα έγγραφα των αποφάσεων ότι το μέτρο θα είναι προσωρινό και δεν είναι μόνιμη λύση στην οποία θα καταφεύγει η Ευρώπη για κάθε κρίση.
Ουσιαστικα ζητούν να εφαρμοστεί μόνο εφάπαξ, παρόμοια με μια ευρωπαϊκή κοινή ανάληψη χρέους που συστήθηκε το 1974 κατά της πετρελαϊκής κρίσης. Από την άλλη ο τρόπος με τον οποίο η Ιταλία και τα ΜΜΕ στη χώρα αυτή αλλά και στην Ισπανία, τη Γαλλία η και την Ελλάδα προσεγγίζουν τη συμφωνία που ζητειται και την έκδοση του ευρωομολόγου, είναι μια μαλλον «αισιόδοξη» βερσιόν.
Το ομόλογο δεν είναι εύκολη υπόθεση. Θέλει πολλή μελέτη για γίνει σωστή και δίκαια χρήση του πακτωλού χρημάτων αφού ο κίνδυνος κατάρρευσης των οικονομιών του Νότου είναι άμεσος και η ζοφερή προοπτική να βρεθούν δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι στο δρόμο χωρίς τα απαραίτητα προς το ζην πολύ κοντά.
Πάντα βρίσκονται επιτήδειοι, κερδοσκόποι κ.λ.π. που θα αποτρέψουν να πάει ένα κομμάτι έστω των χρημάτων σε πραγματικές ανάγκες. Απαιτεί μελέτη, οργάνωση και σίγουρα εγγυήσεις ότι η ρευστότητα που θα δημιουργήσει θα χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη πραγματικών οικονομικών αναγκών, άρα και έλεγχο.
Ιδίως όταν πρόκειται να βοηθήσει κάποιες χώρες (της Ευρωζώνης) να αντιμετωπίσουν την κρίση δανειζόμενες με χαμηλότερο επιτόκιο, ενώ, αντιθέτως, οι πλουσιότερες θα αναλάβουν κόστος και ρίσκο για να υλοποιηθεί η σχετική απόφαση.
Απαιτεί κάτι παραπάνω από το στερεότυπο «ναϊν» της Μέρκελ και την προετοιμασία της κοινής γνώμης της Γερμανίας και βέβαια αποφάσεις του κοινοβουλίου της.
Όλοι θυμόμαστε, από τον καιρό των Μνημονίων τα άθλια στερεότυπα (τεμπέληδες, αμόρφωτοι, διεφθαρμένοι, σπάταλοι κ.α.) με τα οποία «στόλιζε» τους Έλληνες ο λαϊκίστικος Τύπος της Γερμανίας, τα οποία χρησιμοποιούσαν μετά επιτήδειοι πολιτικοί για να σφίξουν κι άλλο τη «θηλιά».
Το πιο πιθανό είναι πως η Γερμανία, βλέποντας ότι η κοινή γνώμη σε 9 χώρες, μεταξύ των οποίων και βόρειες όπως το Βέλγιο, η Ιρλανδία και το Λουξεμβούργο στρέφεται εναντίον της, αλλά και την αναστάτωση στο εσωτερικό της ΕΕ , δεν θα τραβήξει στα άκρα την αντιπαράθεση. Ήδη στην Ιταλία ο ευρωσκεπτικισμός «χτυπαει κόκκινο».
Επίσης χώρες της ΕΕ είναι μεγάλο τμήμα των πελατών για τις εξαγωγές της.
Αν τελικά, έστω και με δρακόντειες διασφαλίσεις πει η Γερμανία το ναι, δύσκολα θα διαφωνήσουν οι γνωστές «θεραπαινιδες» της Αυστρία, Ολλανδία, Φινλανδία. Στην ηθική πλευρά του ζητήματος η Γερμανία μπορεί να επικαλείται τις σπατάλες και το πελατειακό κράτος των χωρών του Νότου για τα δεινά που αντιμετωπίζουν αλλά καλά είναι να θυμάται ότι μετά τον Β´Παγκόσμιο Πόλεμο ζήτησε βοήθεια στο θέμα των επανορθώσεων και του εξωτερικού χρέους και ουσιαστικά επιείκεια για πολύ βαρύτερα πεπραγμένα.
Και σε αυτή τη στάση των συμμάχων στήριξε την μεταπολεμική της απογείωση.
*Ο Κώστας Δ. Μπλιάτκας είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος και παραγωγός τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών και ντοκιμαντέρ. Έγραψε βιογραφίες και δοκίμια.
