Θεοδόσης Τάσιος: «Δεν ζούμε μια δυστοπία, θα τον αντιμετωπίσουμε τον κορονοϊό»

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

andro.gr

Διονύσης Μαρίνος

COVID-19 23.03.2020 Τι σημαίνει για τις ζωές μας αυτή η νέα συνθήκη που ορίζει ο εγκλεισμός λόγω του ιού; Θα μας κάνει καλύτερους;

Ο διαπρεπής καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου μιλάει στο Andro για την τρέχουσα κατάσταση, την προσωπική του διαδρομή, την τεχνολογία, τη φιλοσοφία και την ηδονή της δημιουργίας.

«Η μετάδοση ιών από ζώα προς ανθρώπους είναι παλιά ιστορία. Πολλές από τις γρίπες έχουν προέλθει από αυτή τη σχέση» (Spyros Hound). Η φωτογραφία από την πρόσφατη βράβευσή του στο 8ο συνεδρίου ΕΣΩ.

«Σας το λέω εξαρχής, θα είμαι λακωνικός διότι σέβομαι τους ειδικούς. Αυτοί θα πρέπει να μιλούν τούτες τις μέρες».

Ήταν ο πρώτος όρος που μου έθεσε ο διαπρεπής καθηγητής Πανεπιστημίου, Θεοδόσης Τάσιος. Καίτοι είχαμε από καιρό συμφωνήσει για τη συνέντευξη, τα γεγονότα άλλαξαν εντελώς την ατζέντα της συζήτησης.

Η εισβολή του κορονοϊού στη ζωή μας, ο αναγκαστικός εγκλεισμός και ο φόβος για το τι ακολουθήσει έφεραν στην επιφάνεια μια σειρά από υπαρξιακές διερωτήσεις.

Ο κύριος Τάσιος αντιστάθηκε σθεναρά στον πειρασμό να μιλήσει από καθέδρας ή να υποκαταστήσει με τον λόγο του τους ανθρώπους που είναι επιφορτισμένοι να μας βγάλουν από τη στενωπό του ιού.

Πολυσχιδής προσωπικότητα που έχει ασχοληθεί με διαφορετικά πεδία γνώσης και με καίριο δημόσιο λόγο, ο… μηχανικός Τάσιος, όπως εκείνος επιθυμεί να αυτοπροσδιορίζεται, μίλησε στο Andro για τα τρέχοντα (πάντα, όμως, με μιαν διαφανή δωρικότητα), για την πρόταση βράβευσή του για το σύνολο του έργου του κατά τη διάρκεια του 8ου συνεδρίου ΕΣΩ, για την «ύλη» από την οποία είναι φτιαγμένος ο Έλληνας, αλλά και για την αγάπη του προς την τεχνολογία.

– Πώς είναι να ζει κανείς κλεισμένος στο σπίτι του; Είναι δύσκολος ο εγκλεισμός;

Δεν είμαι το καταλληλότερο πρόσωπο για να απαντήσω σ’ αυτή την ερώτηση. Συνήθως κλεισμένος είμαι λόγω επαγγέλματος. Τα τελευταία χρόνια απλώς συγγράφω, επομένως μένω στο σπίτι.

– Ο Πασκάλ έλεγε πως το πρόβλημα με τον άνθρωπο είναι ότι δεν μπορεί να κάτσει ήσυχος στο σπίτι του. Συμφωνείτε;

Όχι βέβαια, διαφωνώ! Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν δημιουργήσει σπουδαία πράγματα με τα χέρια και το πνεύμα τους μόνοι στο σπίτι. Νομίζω πως είχε άδικο ο Μπλεζ.

– Έχετε την αίσθηση ότι ζούμε μια δυστοπία χολιγουντιανών διαστάσεων;

Όχι, ζούμε κάτι που είναι αντιμετωπίσιμο. Η ανθρωπότητα έχει αντιμετωπίσει κι άλλοτε ανάλογες κρίσεις. Τώρα είναι μεγαλύτερη η έκταση λόγω της εντονότερης και πιο εύκολης επικοινωνίας.

«Αυτή η ριζική αλλαγή συνηθειών με τον εγκλεισμό ή θα σε οδηγήσει στην πλήξη και τη σαχλαμάρα ή θα είναι μια πολλαπλή ευκαιρία να ικανοποιήσεις την καρδιά σου».

– Φταίμε εμείς οι άνθρωποι για τον κορονοϊό;

Καθόλου. Η μετάδοση ιών από ζώα προς ανθρώπους είναι παλιά ιστορία. Πολλές από τις γρίπες έχουν προέλθει από αυτή τη σχέση. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον μοντέρνο τρόπο ζωής, αλλά τον υπανάπτυκτο.

– Όταν τελειώσει όλο αυτό, πιστεύετε πως θα μας αφήσει κάτι; Θα μας κάνει καλύτερους;

Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά σ’ αυτό το ερώτημα, δεν έχω εμπειρικά δεδομένα. Μόνο ευχολόγια μπορούμε να εκφράσουμε. Ο καθένας μπορεί να φαντάζεται αυτό που νιώθω ο ίδιος, αλλά δεν μπορεί να κάνει πρόβλεψη. Αν μείνουμε σ’ αυτό που φαντάζεται ο καθένας, τότε εγώ θα πω το εξής: «Είσαι ό,τι κάνεις». Αυτή η ριζική αλλαγή συνηθειών με τον εγκλεισμό ή θα σε οδηγήσει στην πλήξη, τη σαχλαμάρα και την ασημαντολογία, αν και δεν είμαι εναντίον της σαχλαμάρας γι’ αυτό και ανθίζει αρκετά και το καλαμπούρι αυτό τον καιρό, ή θα σε οδηγήσει σε μια πολλαπλή ευκαιρία να ικανοποιήσεις την καρδιά σου, το νου σου και το σώμα σου.

«Πρέπει να συναισθανθούμε την πολιτική μας ωριμότητα. Για να πάρεις πολιτικές αποφάσεις πρέπει να είσαι πολιτικά, ηθικά και αγωνιστικά καλλιεργημένος» (Spyros Hound).Η φωτογραφία από την πρόσφατη βράβευσή του στο 8ο συνεδρίου ΕΣΩ.

– Ευκαιρία για να αναπτύξουμε μια άλλη εκδοχή του εαυτού μας;

Κοιτάξτε, το σώμα ας πούμε: άνθρωποι που λόγω επαγγέλματος δεν χρησιμοποιούν τα χέρια τους, τώρα μπορούν να κάνουν κάτι χειρωνακτικό. Επίσης, μπορείς να αναπτύξεις το νου σου  παίρνοντας μαθήματα που δεν τα πήρες ποτέ στη ζωή σου. Οπότε, κάτσε και γλέντα το. Όσο για την καρδιά, την ώρα που ψωνίζεις για τον εαυτό σου, ψώνιζε κάτι παραπάνω για να το πας στο κατώφλι ενός ζευγαριού ηλικιωμένων. Ολο το θέμα, φυσικά, δεν είναι τίποτα άλλο από προσωπικές εικασίες.

– Σας ρωτάω με την έννοια ότι και την περίοδο της κρίσης αναλογιζόμασταν αν θα μας βοηθούσε να κατανοήσουμε την ουσία των πραγμάτων και αν θα άλλαζε τις σταθερές μας.

Εδώ μπορώ να έχω γνώμη, καθώς έχουμε εμπειρικά δεδομένα. Από το 2010 έως σήμερα είδαμε πώς συμπεριφέρθηκε ο ελληνικός λαός και ξέρουμε πως το 1/4 ήταν ψεκασμένο, το υπόλοιπο 1/4 έλεγε σαχλαμάρες, κάποιο άλλο ήθελε δημοψήφισμα ή να φύγουμε από την ΕΕ. Εχουμε αρνητικά εμπειρικά δεδομένα για την πολιτική ωριμότητα του λαού μας. Άρα, νιώθω καλά διότι φαίνεται πως η συμπεριφορά των πολιτών μας στην παρούσα πανδημία είναι πολύ καλύτερη από ό,τι ήταν στην οικονομική κρίση.

 

«Αν ζείτε στην Κυψέλη σε δύο δωμάτια και μια κουζίνα και έχετε τρία παιδιά και πνίγεστε, θα σας πω εγώ εάν δεν θέλετε να πάτε κάπου».

 

– Βέβαια, το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε είδαμε πολύ κόσμο να αψηφά τις προτροπές της κυβέρνησης και των ειδικών να μείνουν σπίτι και εξέδραμαν στις εξοχές.

Αν ζείτε στην Κυψέλη σε δύο δωμάτια και μια κουζίνα και έχετε τρία παιδιά και πνίγεστε, θα σας πω εγώ εάν δεν θέλετε να πάτε κάπου όπου τα παιδιά σας θα παίζουν σε έναν κήπο. Ας δείξουμε και μια κατανόηση, παρά το γεγονός ότι υπάρχει ο κίνδυνος της μετάδοσης του ιού. Σε όλα τα ανθρώπινα υπάρχει ένα πρόβλημα προτεραιοτήτων των αξιών. Λίγη κατανόηση δεν βλάπτει.

– Ως λαός είμαστε και κάπως αναρχικοί. Δύσκολα ακολουθούμε εντολές.

Δεν θα έλεγα αναρχικοί. Θα χρησιμοποιούσα τον όρο «ανορθολογικοί» ή «ανώριμοι». Αναρχικός σημαίνει άλλα πράγματα, καλά ή κακά.

– Αυτός ο ανορθολογισμός μας έχει σώσει ή μας έχει δυναστεύσει;

Μας έχει καταβαραθρώσει από την εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου, αν υποθέσουμε πως έχουμε κάποια συνέχεια, μέχρι τους αλλεπάλληλους εμφυλίους πολέμους από το 1821. Τι να μας σώσει ο ανορθολογισμός; Πρέπει να συναισθανθούμε την πολιτική μας ωριμότητα. Για να πάρεις πολιτικές αποφάσεις πρέπει να είσαι πολιτικά, ηθικά και αγωνιστικά καλλιεργημένος. Δεν μπορείς να το κάνεις επειδή γράφτηκες σε μια οργάνωση ή είσαι σε ένα καλό καφενείο. Το κάνεις επειδή αυτό το ζητάει η στοιχειώδης δημοκρατία, αλλά το μέγα πρόβλημα είναι η πολιτική ωριμότητα. Αυτό το έλεγα και το 2015 σε μια συνέντευξη που έδωσα στον Economist.

«Ευτύχησα να έχω υπηρετήσει σε όλους τους τομείς της τεχνολογίας ως κατασκευαστής, ερευνητής, μελετητής» (Spyros Hound). Η φωτογραφία από την πρόσφατη βράβευσή του στο 8ο συνεδρίου ΕΣΩ.

– To θυμάμαι πολύ καλά. Ήσασταν μια από τις λίγες φωνές που προσπαθούν να ορθοτομήσουν τα πράγματα μέσα σε μια γενικότερη σύγχυση.

Σας ξεγέλασα (γελάει).

– Πρόσφατα βραβευτήκατε για το σύνολο του έργου σας κατά την διάρκεια του 8ου συνεδρίου ΕΣΩ. Έχετε βραβευτεί πολλάκις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τι σας λέει αυτή η αποδοχή προς το πρόσωπό σας;

Ο καθένας θέλει την αναγνώριση του διπλανού του, δίνει μια επιβεβαίωση υπαρξιακή μια καλή ματιά ή ένας καλός λόγος. Μέχρι ένα σημείο αυτά τα φαινόμενα είναι καλοδεχούμενα, όμως, καραδοκεί ο κίνδυνος ενός ναρκισσισμού. Νιώθεις άσχημα την ώρα που σε βραβεύουν. Εκείνη την ώρα, ενώ υπάρχει μια θετική παρόρμηση, είναι ανθρώπινο, ωστόσο ο κίνδυνος είναι ότι αντί υπαρξιακή επιβεβαίωση, όλο αυτό ενδέχεται να γίνει ένα θέαμα. Να γίνεις ο ίδιος αντικείμενο του θεάματος, άρα ναρκισσισμός. Ο κίνδυνος του θεάματος είναι φοβερός. Οσο περνούν τα χρόνια, η συναίσθηση αυτού του κινδύνου μεγαλώνει και ροκανίζει την όποια ευχαρίστηση από τις βραβεύσεις. Φαίνεται στις φωτογραφίες μου, είμαι λίγο μαγκωμένος, σκύβω το κεφάλι. Κάτι από μέσα μου βγαίνει ο φόβος ότι κάτι καραδοκεί. »Δεν χρειάζονται ανούσιες μετριοφροσύνες. Αν έχεις κάνει κάτι καλό, είναι ωραίο να σε βραβεύουν. Μέρος αυτής της επιφυλακτικότητας οφείλεται και στο γεγονός ότι χιλιάδες άνθρωποι έχουν κάνει σπουδαία πράγματα κι ωστόσο δεν έχουν βραβευτεί. Αυτό, δε, στατιστικώς είναι συντριπτικό. Μπορείς να αμβλύνεις ένα μέρος αυτής της αμηχανίας ανακαλύπτοντας ή ενθυμούμενος αυτούς που δεν έχουν βραβευτεί και θα όφειλαν να είχαν βραβευτεί. Είναι μια ψυχολογική ανάλυση που δεν την έχω ξανακάνει.

 

«Μικρός ήθελα να γίνω ή αρχαιολόγος ή μαθηματικός».

 

– Είστε μια πολυσχιδής προσωπικότητα. Μέσα σας ποια λέτε πως είναι η βασική σας ιδιότητα;

Είναι ερώτηση ανάλογη με το γιατί έγινα μηχανικός. Είναι η ιδιότητα του μηχανικού. Είναι κάτι ευρύτερο της επιστήμης διότι απαντά μόνο στο ερώτημα «γιατί», αλλά στο «πώς» των ευρύτερων κοινωνικών σκοπών. Εκτός από την ικανοποίηση φέρνει τις γνώσεις και την ηθική συμπαράσταση σε ένα κοινωνικό πλαίσιο. Μέσα μου νομίζω ότι νιώθω ένας άνθρωπος της τεχνολογίας.

– Έχετε ωστόσο ασχοληθεί και με την φιλοσοφία. Ένα, εκ πρώτης όψεως, διαφορετικό πεδίο γνώσης. Ή μήπως μπορούν να παντρευτούν η τεχνολογία με τη φιλοσοφία;

Αν δει κανείς το ευρύτερο βάθος του ανθρώπινου φιλοσοφικού στοχασμού θα καταλάβει πως αυτά που μπορούσα να αναστοχαστώ είναι πάρα πολύ επιφανειακά. Η φιλοσοφία είναι ένα πανανθρώπινο ενέργημα, δεν ταιριάζει με ένα συγκεκριμένο επιτήδευμα, αλλά με όλα. Οποιοδήποτε επάγγελμα ή ανθρώπινη δραστηριότητα έχει τη δυνατότητα και την ανάγκη μιας εμβάθυνσης εν σχέσει με τα αίτια, τα μέσα και τις συνέπειές του. Αυτή η αναζήτηση είτε είναι γνωσιακού ή ηθικού χαρακτήρα, είναι φιλοσοφική δραστηριότητα. Είναι πανανθρώπινη η ανάγκη για το φιλοσοφείν. Αν πεις πως φιλοσοφία είναι οι μεγάλες παραξενιές των ιδιότυπων θεωριών που υπάρχουν στην ακαδημαϊκή περιοχή, αυτό είναι λάθος. Το φιλοσοφικό σώμα είναι τεράστιο σε έκταση, ποικιλία και βάθη, ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός.

– Θυμάστε μικρός τι θέλατε να γίνετε;

Ναι, θυμάμαι. Ήθελα να γίνω ή αρχαιολόγος ή μαθηματικός. Μεγάλωσα μέσα στην Κατοχή, είχα την ευτυχία να έχω λαμπρούς δασκάλους. Ωστόσο, υπάρχει ένα περιστατικό με τον πατέρα μου που ήταν γεωπόνος. Μου έδειξε πως με τη βοήθεια της διαφορικής γεωμετρίας μπορεί κανείς να βρει ποια μορφή πρέπει να έχει το υνί ενός αρότρου ώστε με την ίδια δύναμη έλξεως να σκάβει τη μεγαλύτερη ποσότητα χώματος, είπα μέσα μου «αυτό είναι μαγεία. Κάνεις κάποια μαθηματικά άμπρα κατάμπρα και στέλνεις αυτόν τον φτωχό άνθρωπο μια ώρα πιο νωρίς σπίτι του να φιλήσει τα παιδιά του. Είναι μια τεράστια υπόθεση, ήταν η Δαμασκός μου.

– Σας διαμόρφωσε λέτε…

Ήταν τέτοια η υπαρξιακή ηδονή σε ηλικία 15 ετών που είπα πως θα γίνω μηχανικός.

Ένα από τα σημαντικά έργα του Θεοδόση Τάσιου: η κινητή γέφυρα του Ευρίπου Την εποχή της κατασκευής της ήταν η μοναδική συρταρωτή γέφυρα στον κόσμο.

– Από όλη τη διαδρομή σας τι είναι αυτό που πιστεύετε ότι θα αφήσετε πίσω ως παρακαταθήκη;

Δεν μπορώ να πω τίποτα το ιδιαίτερο. Ευτύχησα να έχω υπηρετήσει σε όλους τους τομείς της τεχνολογίας ως κατασκευαστής, ερευνητής, μελετητής και είναι διάσπαρτα μικροπράγματα ή μεσαίου μεγέθους πράγματα που αφήνει κανείς και καθ’ εαυτά έχουν κάποια αξία. Ωστόσο, όλα αυτά μαζί υπηρετούν το στόχο της τεχνολογίας. Εξυπηρετούν τις ανθρώπινες ανάγκες που δεν μπορεί να τις ικανοποιήσει με φυσικά μέσα ή τεχνητά μέσα. Αυτό ήδη είναι μια σημαντική ηδονή για τον καθένα που το κάνει. Εχω εισπράξει αυτή την ηδονή εκ προοιμίου. Να εισπράξω τι στη συνέχεια; Ας μου επιτρέψετε έναν τεχνικό όρο: σαχλαμάρα. Δεν χρειάζεται να προσφύγουν στον Επίκουρο για να σας εξηγήσω τι εννοώ. Εχω εισπράξει τη χαρά της συμμετοχής σε μια επίλυση προβλημάτων ή υλοποίηση αναγκών και την αγαπητική σχέση με την ομάδα. Κάνεις κάτι για να ευχαριστηθείς πραγματικά και το λέω με την Αριστοτελική έννοια του όρου.

 

« Σαν δεν ντρέπονται όσοι λένε για τσιμεντούπολη».

– Και να σκεφτεί κανείς πως υπάρχει μια διαρκής δαιμονοποίηση της τεχνολογίας. Ακόμη και στις μέρες μας. 

Από την εποχή του Ρουσώ υπάρχει αυτό. Υπάρχει και μια ομιλία του φιλτάτου Παναγιώτη Κανελλόπουλου στην Ακαδημία κατά της τεχνολογίας, με τον οποίο είχα μιλήσει εκ των υστέρων γι’ αυτό. Τρόπος του λέγειν: θέλει κάποιος να βαρέσει τον γάιδαρο και βαράει το σαμάρι. Ενας ανιμισμός είναι αυτό. Η τεχνολογία δεν είναι μια «μπάμπω» που κρατάει ένα δρεπάνι και χαλάει τον κόσμο. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Υπάρχει μια ανθρωπότητα με ανάγκες και όταν δεν μπορεί να τις εξυπηρετήσει εφευρίσκει τεχνητά μέσα. Αν κάνει λάθος επιλογές στο δρόμο; Γιατί μήπως δεν κάνει κάποιος λάθος επιλογή στο γάμο του; Αυτό σημαίνει ότι είναι λάθος ο γάμος; Να πούμε κάτω η αγάπη επειδή κάποιος βρήκε λάθος άνθρωπο; Καμιά φορά γελάω.

»Λένε κάποιοι ότι μετανιώνουμε και αλλάζουμε. Φυσικά και αλλάζουμε, και αυτοκίνητα αλλάζουμε και θεραπείες αλλάζουμε. Στην τεχνολογία δεν έχεις μόνο γνωσιακά δεδομένα αλλά και ηθικές επιλογές. Η παρακολούθηση προτεραιοτήτων αξιών είναι ενσωματωμένη σε μια τεχνολογία, είναι πακτωμένη σε μια τεχνολογική απόφαση. Αν θα χαράξω ένα φτηνό δρόμο, άρα θα φτιάξω νοσοκομεία για τους φτωχούς ή θα χαράξω έναν ακριβό δρόμο, αλλά δεν θα έχω νοσοκομεία για τους πολλούς. Αυτά δεν είναι ιδεολογία, αλλά προτεραιότητα αξιών. Αυτά δεν λέγονται πια για την τεχνολογία. Ήταν ένας παλαιός φαρισαϊσμός.

– Ιδια κριτική δέχεται και το μπετόν ως υλικό. Εσείς έχετε ασχοληθεί επί μακρόν μ’ αυτό. 

Λένε τσιμεντούπολη. Ωσάν να ήταν δυνατόν με δύο εκατομμύρια αστέγους που είχαμε από τους τέσσερις πολέμους και τον Εμφύλιο να λύσουμε το οικιστικό μας πρόβλημα με κάτι άλλο. Να κάναμε ξύλινα σπίτια; Δεν είχαμε δάση. Με πέτρινα σπίτια; Θα γκρεμίζονταν όλα από τους σεισμούς όπως γίνεται στην Τουρκία. Με σιδερένια σπίτια; Δεν είχαμε τέτοια βιομηχανία; Με μπετονένια σπίτια; Φυσικά γιατί είναι εθνικό προϊόν. Σαν δεν ντρέπονται όσοι λένε για τσιμεντούπολη. Να πεις στον μικρο-ιδιοκτήτη να αφήσει το οικόπεδό του και να πάει σε μια τεχνητή πόλη σαν την Μπραζίλια που θα είχε μεγάλες λεωφόρους. Τα ακούς και από διανοουμένους. Μας δουλεύουν.

//Ο καθηγητής Θεοδόσης Τάσιος, ομότιμος Καθηγητής Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και Επίτιμος Πρόεδρος στην Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία, καθώς και Πρόεδρος στην Εταιρεία για τη Διερεύνηση της Αρχαοελληνικής και Βυζαντινής Τεχνολογίας (ΕΔΑΒυΤ), αποτελεί έναν διακεκριμένο διανοητή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Παράλληλα, αποτελεί μέλος της Ακαδημίας Επιστημών του Τορίνου (Ιταλία), αλλά και επίτιμος διδάκτωρ σε διάφορα πανεπιστήμια. Έχει δημοσιεύσει 430 επιστημονικές εργασίες και 50 βιβλία σε διάφορες γλώσσες, ενώ του έχουν απονεμηθεί το International Award of Merit In Structural Engineering από τη Διεθνή Ένωση Γεφυρών και Κατασκευών στη Ζυρίχη και το Μετάλλιο της Πόλεως των Παρισίων.

Πηγή : Andro.gr [ https://www.andro.gr/apopsi/theodosis-tassios-interview/?fbclid=IwAR1JnYcr4Uw9Zhxs9vlkCTcod0dVHmjFFVRWwakDgATQO0MVS3QbyV2m8QQ ]

spot_img

15 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Δυστοπία για τον άνθρωπο είναι, έτσι κι αλλιώς, το επίπεδο της απλώς έμβιας ζωής. Ο άνθρωπος δεν είναι σύμφωνος με τη φύση του αν δεν είναι ευτυχισμένος, δηλαδή ολοκληρωμένος οντολογικά ή αλλιώς ανοιγμένος ψυχικά.
    Η τεχνολογική εξέλιξη χωρίς Πολιτισμό, δηλαδή χωρίς Κοινωνία στο επίπεδο-τρόπο των Αρετών, είναι σκέτη Δυστυχία.

    «Ήταν μόνο θέμα χρόνου να ξεσπάσει μια τέτοια πανδημία» σημειώνουν οι αρμόδιοι της Βιοεπιτήρησης (Biosurveillance).

    Ο κακός συνδυασμός Βιομηχανίας και Βιολογίας χωρίς Άνθρωπο (Industrialization of Biology) έχει για αποτέλεσμα την Απειλή της Βιοτρομοκρατίας (Threat of Bioterrorism) και των (ηθελημένων ή αθέλητων) διαφυγών παθογόνων ιών (biological dangers της biotechnology).

    Αν δεν πρόκειται για Δυστοπία, γιατί δεν κυκλοφόρησε το νέο περί «άσκησης ετοιμότητας» Event 201 για την αντιμετώπιση πανδημίας από κορωνοϊό, που έγινε μόλις τον περασμένο Οκτώβριο;
    Μπείτε στον κόπο να διαβάσετε κάτι σχετικό. Προτείνω το άρθρο της KRISTIN HOUSER (στις 27/1/20) για την «ενοχλητική ομοιότητα» ανάμεσα στα δεδομένα της προσομοίωσης για θανατηφόρο κορωνοϊό που άφησε 65 εκατομμύρια νεκρούς σε 6 μήνες και στην πραγματικότητα που βιώνουμε. https://futurism.com/neoscope/recent-simulation-coronavirus-killed-65-million-people

    “In October 2019, a group of 15 business people, government officials, and health experts gathered around a table in New York to plan out the global response to a worldwide outbreak of a never-before-seen — and completely fictional — coronavirus. It was a training exercise with disturbing similarities, in retrospect, to 2019-nCoV — the Chinese virus that has swiftly gone global this month. Three and a half hours later, the group finished the simulation exercise — and despite their best efforts, they couldn’t prevent the hypothetical coronavirus from killing 65 million people.
    The fictional coronavirus at the center of the Event 201 simulation — a collaboration between the Johns Hopkins Center for Health Security, the World Economic Forum, and the Bill and Melinda Gates Foundation — was called CAPS, and it started with pigs in Brazil before spreading to farmers, not unlike how 2019-nCoV reportedly began with animals before spreading to people. In the simulation, CAPS infected people all across the globe within six months, and by the 18-month mark, it had killed 65 million people and triggered a global financial crisis.
    The “players” in the Event 201 simulation included health experts from the United Nations and the Centers for Disease Control and Prevention, as well as several academics and representatives from private companies. In other words, they were the same types of people likely to plan the word’s response to a real-life coronavirus pandemic. That makes the exercise’s devastating outcome particularly troubling. But according to Event 201’s organizers, the purpose of the simulation wasn’t to stir up fear. Instead, they hoped it would serve as a learning experience, highlighting both the potential impact of endemic as well as current gaps in our preparedness for one.
    To that end, after the simulation ended, they created a list of seven actions that leaders in both the public and private sectors could take now to prepare for a scenario like Event 201. The troubling implication remains, though, that if 2019-nCoV reaches the pandemic level, it might already be too late to prevent the millions of deaths predicted by Event 201.”

  2. Μήπως να έγραφαν κάτι -μετά την αναφορά του καθηγητού μηχανικού κ.Τάσιου στις τσιμεντουπόλεις- και οι κήνσορες του αειμνήστου Καραμανλή, που τον κατηγορούν ότι έκανε τσιμεντουπόλεις την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη από τότε που ήταν υπουργός Δημοσίων Έργων ;;;.
    Αλλά όταν είχαμε (άραγε δεν έχουμε τώρα;;;)1/4 ψεκασμένων , άλλο 1/4 να ”λένε σαχλαμάρες” και αρκετούς να θέλουν δημοψήφισμα για να φύγουμε από την Ευρωπαική Ένωση το 2015-καθώς υπογράμμισε ο κ.Τάσιος -δεν έχουμε πολλά να περιμένουμε και για το χαμένο και δυσφημισμένο καλό παρελθόν μας και για το δυσοίωνο ,λόγω του ιού μέλλον μας ,εκτός αν γίνει θαύμα -με θέλημα Θεού-,που δεν αποκλείεται.
    Ορθοτόμησε και την ανάγκη της εξόδου μέχρι σήμερα οικογενειών από τα αστικά κέντρα ,όπου έχουν διαμερίσματα -κοτέτσια ,προς τα ευρύχωρα χωριά τους.
    Καθαρό και κοινό μυαλό ,που δεν σκέφτεται με την καρδιά. Να είναι καλά.

  3. Εξ ορισμού δεν γίνεται κάποιος να ορθοτομεί τον Λόγο της Αλήθειας και να ανήκει στην ελίτ που πλασάρει τη σημερινή Μη-Κοινωνία σαν «νέο πολιτισμό».

    Νου/Λόγο διέθετε πχ ο Κωστής Παπαγιώργης, που δεν ήταν «διαπρεπής», δεν ήταν «πολυσχιδής προσωπικότητα» δεν είχε «καίριο» δημόσιο λόγο. Αυτά είναι για τους τυφλούς απέναντι στον Λόγο δυτικόφρονες.

    Και μόνο που πιστεύει στο «Είσαι ό,τι κάνεις» δείχνει ότι αγνοεί πέρα για πέρα την ελληνική Σοφία, του «Άνθρωπος γίνεσαι», δηλαδή δεν είσαι Άνθρωπος εφόσον δεν ασχολείσαι με το ψυχικό σου άνοιγμα.

    Με το ελιτίστικο-δυτικότροπο μυαλό του, νομίζει ότι ο «καλλιεργημένος» παίρνει «πολιτικές αποφάσεις» επειδή έγινε «πολιτικά ώριμος». Καμία σχέση, δηλαδή, με την ελληνική Πολιτική και την ελληνική Φρόνηση.

    Βαθιά άγνοια του Νου: «μπορείς να αναπτύξεις το νου», λέει, «παίρνοντας μαθήματα που δεν τα πήρες ποτέ στη ζωή σου».
    Να γιατί είναι «καίριος», δηλαδή μέσα στη μεταμοντέρνα αποδόμηση-σχετικισμό: «Ολο το θέμα, φυσικά, δεν είναι τίποτα άλλο από προσωπικές εικασίες», δηλαδή όλα είναι αφηγήσεις/παραμύθια, όλα είναι υποκειμενικά. Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι ανήκεις στην κατηγορία του ζώου εφόσον κρίνεις τα πράγματα υποκειμενικά.

    Δεν αναγνωρίζει τη δυτική μπούρδα του δημοσιογράφου περί «κατανόησης της ουσίας των πραγμάτων». Ο Λόγος δεν βλέπει Ουσίες ούτε Πράγματα. Βλέπει το Γίγνεσθαι της Ύπαρξης. Ασχολείται με το γιατί (της Δημιουργίας) όχι με το τι (της «πραγματικότητας»).

    Του λείπουν τα «εμπειρικά δεδομένα» για να απαντήσει σχετικά με το τι μπορεί να κάνει η ψυχή του Έλληνα! Τα διαθέτει όμως όταν είναι να ειρωνευτεί τον λαό αντί να τα βάλει με τους δημαγωγούς.
    Για να κρύψει τη φιλαυτία του (την τρανή απόδειξη κοιμισμένου Λόγου), ισχυρίζεται πως «δεν βλάπτει λίγη κατανόηση» για τους κατοίκους σε δυαράκι μικροαστικής περιοχής. «Σε όλα τα ανθρώπινα υπάρχει ένα πρόβλημα προτεραιοτήτων των αξιών»: Δηλαδή καλώς κάνουν οι φορείς του «νέου πολιτισμού» που βλέπουν τη διακοπή από τα συνήθη σαν Διακοπές.

    Όπως όλοι όσους ο Καποδίστριας θεωρούσε «προδότες», υποτιμά τους Έλληνες σαν πολιτιστικά καθυστερημένους: «ανορθολογικούς» και «ανώριμους». Έτσι βάζεις έναν λαό κάτω από τη μπότα σου, με το να του λες ότι φταίει ο ίδιος για τα δεινά που του προκαλείς.

    Δεν θα μπορούσε να μην αμφισβητεί τη συνέχεια του ελληνικού πολιτισμού: «αν υποθέσουμε», λέει πως έχουμε «κάποια» συνέχεια. Ιδού και η γνωστή καραμελίτσα: αφού οι σύγχρονοι Έλληνες είναι ανορθολογιστές, πώς γίνεται να είναι απόγονοι των υποτιθέμενων ορθολογιστών. Λες και ο Ορθός Λόγος έχει σχέση με τη δυτική λογική.

    Ο δημοσιογράφος τον θαυμάζει και τον λιβανίζει χρησιμοποιώντας το ρήμα ορθοτομώ χωρίς να γνωρίζει το Νόημα και τη Σημασία τους, σαν να πρόκειται για «συγύρισμα των πραγμάτων μέσα σε μια γενικότερη σύγχυση».

    Μολονότι «πολυσχιδής», δεν ξέρει τι είναι το στοιχειώδες που αφορά την καρδιά του σημερινού πολιτισμού: ο ναρκισσισμός. Νομίζει ότι είναι το «να γίνεις ο ίδιος αντικείμενο του θεάματος».

    Και τη Φιλοσοφία, που είναι ο Τρόπος του ελληνικού πολιτισμού, αποκλειστικότητα της ελληνικής Παράδοσης, και η οποία βρίσκεται σε άλλο υπαρξιακό-ψυχικό επίπεδο από την Ασχολία, την ορίζει σαν «πανανθρώπινη ανάγκη» και «πανανθρώπινο ενέργημα» που «ταιριάζει με όλα τα επιτηδεύματα», σαν να πρόκειται για τη Science, τη σχέση αιτίου-αιτιατού. Δεν έχει ιδέα για τον ελληνικό Πολιτισμό λέγοντας ότι η φιλοσοφική «δραστηριότητα» είναι μια αναζήτηση γνωσιακού ή ηθικού χαρακτήρα.

    • Και όλα αυτά κυρία Μαρία Μ.τα γράψατε για τον κ.Τάσιο ,χωρίς να συγκεκριμενοποιήσετε τις ατοπίες του ,επικαλούμενη σταχυολογήματα λόγων και σκέψεων μεγάλων ανδρών ,από τα οποία εξαγάγατε και ασφαλή-ασαφή συμπεράσματα;;;.
      Κάποια πιο σαφή για να είναι και σοφά έχετε να παραθέσετε, για να ”μπούμε και εμείς στο νόημα των σκέψεων σας”;;;.

  4. «Oλα αυτά» τα έγραψα απευθυνόμενη σε αναγνώστες που δεν έχουν παρωπίδες.
    Ελπίζοντας ότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι «ευάγωγοι στην Αρετή», όπως έλεγε ο Αριστοτέλης για τους διαθέτοντες Κρίση.

    Προφανώς δεν έλαβα εσάς υπόψη που νομίζετε ότι «επικαλούμαι σταχυολογήματα από λόγια μεγάλων ανδρών» για να βγάλω συμπεράσματα.

    Μολονότι τυχαίνει να γνωρίζω καλά τον κύκλο του Θ. Τάσιου, μπήκα στον κόπο να ερμηνεύσω φράση-φράση, σύμφωνα με την ελληνική πολιτισμική Παράδοση, όσα πιστεύει ο ΘΤ σύμφωνα με τη δυτική. Αποκωδικοποίησα τις λέξεις-κλειδιά στο κείμενο της συνέντευξης.

    Η κριτική μου δηλαδή ήταν αυστηρά συγκεκριμένη και δεν ήταν επί του προσώπου του ΘΤ αλλά επί των ανθελληνικών του απόψεων.

    Δεν ήταν δηλαδή για να βγάλω «συμπεράσματα» όπως λέτε αλλά για να δείξω μία προς μία τις παγίδες στις οποίες μπορεί κανείς να πέσει αν δεν έχει σε εγρήγορση τον Λόγο.

    Οι δυτικόφρονες διανοούμενοι έχουν κάνει μεγάλη ζημιά στην πατρίδα κατηγορώντας τους συμπατριώτες τους για «ανορθολογικότητα».
    Πρέπει επιτέλους να αποκαλύψουμε ότι αυτοί έφεραν στον τόπο μας τον ιό της φιλαυτίας.

  5. ‘Ολοι μας έχουμε ένα κύκλο ,αλλά σημασία έχει τι έγραψε αυτήν την στιγμή οκ.Τάσιος(που τον γνωρίζω από την φωτογραφία του) και κάθε κ.Τάσιος.
    Πάντως επί των θιγομένων του απάντηση δεν λάβαμε και τώρα .
    Πως νομίζω ότι φιλαυτία υπάρχει όπου δεν υπάρχει ατομική ελευθερία και δεν υπάρχει ατομική ελευθερία ,σε όσους δεν σκέφτονται με τις δικές τους σκέψεις και ότι την όποια -εγγενή είναι αλήθεια- νοοτροπία μας, την ”ντοπάρουν” οι φίλαυτοι ηγέτες -σύγχρονοι και παληοί .
    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ,ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ .

  6. Ἀσκεῖται μία κριτική σέ ἄρθρα τοῦ Σ. Ράμφου καί τοῦ Θ. Τάσσιου, ἄρθρα σχετικά μέ τήν πρόσφατη ἐπιδημία. Καί πάλι ἀναζητῶνται τά ὅρια Ἀνατολῆς καί Δύσης. Σίγουρα ὑπάρχουν διαφορές. Θεωρῶ ὅτι μέ τά ἄρθρα τους δέν προσπαθοῦν νά μᾶς δυτικοποιήσουν, εἰς βάρος τῆς φύσης μας. Ἡ ἔννοια τοῦ χρόνου πού εἶναι ἕνα ἀπό τά σημεῖα διαφωνιῶν, δέν εἶναι μακριά ἀπό τήν Ὀρθόδοξη θεώρηση, ἡ ὁποία μιλάει γιά τό ἄχρονο ὅσον ἀφορᾶ τήν ψυχή, πού μπορεῖ νά ὑπάρχει ἤ νά ἔρχεται ἀπό ἄλλο ἐπίπεδο ὅπου δέν μετριέται ὁ τόπος καί ὁ χρόνος, ἀλλά ὡς γνωστόν τό σῶμα εἶναι ὁ ναός τῆς ψυχῆς. Ὁ χρόνος ὑπάρχει. Πότε ἡ Ἐκκλησία δέν τηρεῖ τόν χρόνο; Δέν ἔχει καθημερινό τυπικό πού τηρεῖται ἀπό ὅλους ἱερεῖς, μοναχούς, μοναχές, μέ συγκεκριμένες ὧρες μέσα σέ κάθε μέρα; Δέν ἑορτάζονται οἱ ἅγιοι σέ συγκεκριμένες ἡμερομηνίες, γιά συγκεκριμένους ἀνθρώπους πού ἔχουν ὑπάρξει σέ τόπο καί σέ χρόνο;
    Ὁ Κώστας Παπαϊωάννου στό βιβλίο του ´Τέχνη και Πολιτισμός στην αρχαία Ελλάδα ´, ἀναφέρει στό κεφάλαιο ΄ Ο άνθρωπος και ο κόσμος στην κλασική σκέψη ´
    Ἡ λέξη Κόσμος «Υποδηλώνει επίσης την αρχή της τάξης και της αρμονίας που ρυθμίζει τις σχέσεις ανάμεσα στα διάφορα όντα και προσδιορίζει τις ορθές αναλογίες ανάμεσα στα συστατικά στοιχεία του κάθε όντος, είτε πρόκειται για έργο τέχνης είτε για ζωντανό οργανισμό είτε για μία πόλη. Αυτή η αρχή, θα πει ο Πλάτων, είναι η αρετή που ενυπάρχει σε κάθε ον που του επιτρέπει να γίνει αυτό που είναι και να διατηρηθεί ως τέτοιο. «…Η αρετή εκάστου και σκεύους και σώματος και ψυχής πάλιν και παντός ζώου δεν παρουσιάζεται έτσι απλώς και ως έτυχε, λέει στον Γοργία (506d), αλλά με τάξιν και ορθότητα και τέχνην, η οποία έχει δοθεί εις έκαστον εξ’ αυτών… Η τάξις (κόσμος) λοιπόν εκάστου εκ των όντων καθιστά αγαθόν έκαστον εξ’ αυτών.»».

    Διαφορά ὑπάρχει ὀντολογική.
    Στήν ὀντολογία τοῦ ἔρωτα, καί ὁ ἔρωτας ἀναφέρεται μόνο στήν ἑλληνική γλώσσα, ἡ γυναίκα εἶναι ἐκ τοῦ ἀνδρός, βοηθός του. Σέ κάποιο σημεῖο πολύ ἀρχικό, πιθανόν ἄχρονο, εἶναι ἑνωμένοι. Ποτέ ὅμως δέν εἶναι ὁ ἄνδρας μέσα στή γυναίκα σ΄ αὐτήν τήν ὀντολογία, εἶναι ἡ γυναίκα ἐκ τοῦ ἀνδρός. Καί σέ καμμία ὀντολογία δέν εἶναι ὁ ἄνδρας μέσα στήν γυναίκα, δέν γεννιέται ἀπό αὐτήν. Δέν ἀναφέρομαι στήν μάνα πού γεννάει παιδιά ἀλλά στό μυστήριο τοῦ ἔρωτα. Παντοῦ στήν φύση ὑπάρχουν ζευγάρια γιατί ἔτσι εἶναι φτιαγμένα, γίν καί γιάνγκ. Δέν ἔχουν ὅλοι ὅμως τήν ἴδια ὀντολογία. Τό ἀγόρι καί τό κορίτσι, οὐδέτερα στήν ἑλληνική γλώσσα, δέν σημαίνει ὅτι γεννιῶνται οὐδέτερα. Στά γαλλικά εἶναι le garçon καί la fille. Ἄλλη ὀντολογία πιθανόν. Πάντα ἡ γυναίκα θά ἔχει ἀναφορά σέ ἕναν ἄνδρα, γιατί πρός τά ἐκεῖ θά ἕλκεται καί πιό πολύ αἰσθάνεται τήν ἕλξη ὁ ἄνδρας. Ὅταν ὄμως λέμε ἡ γυναίκα ἐκ τοῦ ἀνδρός αὐτῆς, ἐννοοῦμε αὐτή τήν ὀντολογική ρίζα. Ἡ φράση ἄρσεν καί θῆλυ, σηματοδοτεῖ ὅτι πρῶτα γεννήθηκε ὁ ἄνδρας. Ὁ υἱός εἶναι υἱός δηλαδή καί συνεπῶς ἡ κόρη κόρη.
    Δέν περιμένουμε ἀπό τούς δυτικούς νά γνωρίζουν αὐτές τίς ἔννοιες, ἀλλά τουλάχιστον νά γνωρίζουμε ἐμεῖς ὅτι εἴμαστε διαφορετικοί ὀντολογικά, ὅπως εἶναι κι ἄλλοι λαοί, ὁ καθένας γνωρίζει τί εἶναι ἀπό τίς παραδόσεις του.
    Μποροῦμε ὅλοι νά ζοῦμε μέ σύγχρονο τρόπο ζωῆς ἀλλά εἶναι ὀντολογική ὑποχρέωσή μας νά σεβόμαστε τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη τοῦ καθενός, τίς ρίζες του, τίς ἰδιαιτερότητες καί τίς παραδόσεις του.

  7. 1) Δεν πρόκειται για άρθρα των Ράμφου και Τάσσιου αλλά για συνεντεύξεις. Μακάρι να υπήρχε κάποια επιχειρημοτολογία… Πρόκειται για την σκέτη οπτική τους στα πράγματα.

    2) Δεν τίθεται θέμα «ορίων Ανατολής και Δύσης» αλλά για το ζήτημα της οντολογικής τυφλότητας των Δυτικών που τους καθιστά ανίκανους να συλλάβουν την Ενότητα, το Εμείς, την Καθολικότητα της Ύπαρξης, τον Λόγο.

    3) Πράγματι, οι δυτικόφρονες «δεν προσπαθούν να μας δυτικοποιήσουν». Δεν μπορούν να ενδιαφερθούν πραγματικά για Εμάς, για την Πατρίδα. Είναι πολύ κλεισμένοι στον εαυτό τους.
    Όμως το «σε βάρος της φύσης μας» ισχύει, γιατί αυτό που κάνουν είναι να ενισχύουν την Ψυχική Καταστροφή των Ελλήνων με Ψυχικές Επιθέσεις. Οι οποίες μοιάζουν με λογικά επιχειρήματα που προσπαθούν να πείσουν ότι δήθεν φταίμε οι ίδιοι για τα δεινά που μας προκαλούν άλλοι.
    Αμφισβητούν τον Καημό της Ρωμιοσύνης κατηγορώντας μας ότι ρίχνουμε την ευθύνη στον Άλλον, ενώ φταίει η «νοοτροπία» μας, δηλαδή η πολιτισμική μας καθυστέρηση ή «ανωριμότητα» ή «ανορθολογικότητα».

    4) Δεν τίθεται θέμα διαφοράς της έννοιας του χρόνου μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Ο Σ. Ράμφος ελέγχεται για την εκτός Φιλοσοφίας-Οντολογίας χρήση της έννοιας του χρόνου.
    Πράγματι, στην ελληνική Παράδοση δεν ενδιαφέρει ο χρόνος στο πρώτο φυσικό επίπεδο αλλά ο χωροχρόνος στο δεύτερο, στο επίπεδο του Όντος, στο επίπεδο του Κόσμου.

    5) Πολύ σωστά, αν θέλει κανείς να είναι κοντά στην Αλήθεια, κοντά στην ελληνική Παράδοση, να διαβάζει Κώστα Παπαϊωάννου.

    6) Επίσης, πολύ σωστά, η διαφορά μεταξύ Δυτικών και Ελλήνων είναι ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ. Και η Οντολογία είναι μια Σοφία που περιλαμβάνει την Κοσμολογία και την Ψυχολογία του Νου-Λόγου.
    Οι Δυτικοί, πράγματι, αγνοούν (δεν θέλουν να ξέρουν) τα περί Κόσμου και Λόγου, μολονότι αποτελούν το θεμέλιο του ελληνικού πολιτισμού. Ξεμπέρδεψαν με το να ταυτίζουν τον Λόγο με την «ορθολογικότητα», τη θεϊκή Δημιουργό Ενέργεια που υπάρχει στο μέρος της ψυχής, το οποίο οι Έλληνες ενεργοποιούν με την Αρετή.

    7) Δεν υπάρχει καμιά «οντολογική υποχρέωση». Η Οντολογία είναι κάτι σαν το εγχειρίδιο οδηγιών για τη σωστή λειτουργία του ανθρώπινου όντος.
    Ο σεβασμός του Άλλου, του Διαφορετικού (που αποκλείεται εξ ορισμού με τον «δικαιωματισμό» της σημερινής Ιδεολογίας) μπορεί να υπάρχει μόνο με την αναγνώριση του Άλλου. Και αυτό προϋποθέτει την έξοδο από τη φιλαυτία μέσω της Κοσμολογίας-Οντολογίας-ψυχολογίας.

    • «Επιπλέον δε ο “ελληνικός” δρόμος σήμερα δηλαδή μια σύνθεση νόησης και συναισθήματος, ατομικού και συλλογικού, “ζώον πολιτικόν”, αποτελεί ένα πλανητικό ζητούμενο επειδή το σημερινό εργαλειακό μοντέλο έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Και προφανώς όσοι το αναζητούν δεν έχουν όλοι διαβάσει αρχαία ελληνική φιλοσοφία, αλλά νιώθουν την ανάγκη μιας τέτοιας αλλαγής σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου.» σχόλιο τοῦ Γιώργου Καραμπελιᾶ.
      Οἱ Δυτικοί δέν μποροῦν νά κατηγορηθοῦν γιά «οντολογική τυφλότητα που τους καθιστά ανίκανους να συλλάβουν την Ενότητα, το Εμείς, την Καθολικότητα της Ύπαρξης, τον Λόγο», γιατί κατά τήν γνώμη μου εἶναι διαφορετικοί ἀπό ἐμᾶς. Ἐμεῖς πρέπει νά βροῦμε πάλι τήν ὀρθή ἀναλυτική σκέψη καί αὐτό μόνο ὅσον ἀφορᾶ τόν δικό μας πολιτισμό. Δέν μποροῦμε νά ἀναλύσουμε ἄς ποῦμε τόν Κινεζικό πολιτισμό. Ἔτσι δέν μποροῦμε νά περιμένουμε ὀρθή ἑρμηνεία ἀπό ξένους πρός τήν βαθύτατη κατανόηση τοῦ δικοῦ μας πολιτισμοῦ. Τό ἐμεῖς δέν ὑπάρχει ´ ἄν δέν ἐπικοινωνεῖ ὁ καθένας μέ τόν ἀφαλό του ΄. Κι αὐτό εἶναι πρωταρχικό γιά τήν ἀναλυτική σκέψη ἀλλά καί γιά τήν Ὀρθοδοξία.
      Εἶδα σέ ἕνα ντοκιμαντέρ ἕναν Γάλλο νομίζω, νά ἀναλύει τήν ἀναλυτική σκέψη, πῶς ἐπινοήθηκε στόν Ἑλληνικό κόσμο καί εἶναι ὁ Ἑλληνικός λόγος. Κάποιες ἐπιστῆμες ἔχουν αὐτό τό συστατικό στό ὄνομά τους, βιολογία, κοσμολογία κλπ. Ἡ σχέση α πρός β καί πρός γ καί πρός δ εἶναι σχέση ἀναλογίας ὅταν τά α, β, γ, δ εἶναι ἀληθινά.
      Τό ὅτι ὁ Θεός εἶναι γιά τόν υἱό του ὅ,τι ὁ Υἱός γιά τόν ἄνθρωπο, εἶναι Λόγος δηλαδή ἀναλογία.

      Ἡ γλώσσα μας ἔχει συγκεκριμένες ἀναλογίες στίς ἔννοιες, στήν φύση, στά μαθηματικά, στή μουσική, στήν ἀναλυτική σκέψη.

      Ὁ χρόνος ἔχει μεγάλη σημασία στήν ὁποιαδήποτε ἀναλυτική σκέψη. Δέν πηγαίνουμε στό παρελθόν οὔτε τό ἀλλοιώνουμε καθ΄ οἱανδήποτε ἔννοια. Ὁ μύθος μας ἔχει ὀνοματεπώνυμο, τόπο καί χρόνο.

  8. Πόσα δέν έχει νά πεί αυτή η επιπιγούνιος φούντα(καί η φτενή χαίτη!…),
    περί τού όντος αυτού(«μηχανικού»!…), πού
    τή φέρει μέ τή γνώση καί τήν αποφασή του…, έ;!

  9. Δεν ασχολούμαστε με τους Κινέζους γιατί δεν είναι αυτοί που κυριάρχησαν πολιτισμικά ώστε να μας επιβάλουν τον δικό τους «φαντασιακό» κόσμο σαν να πρόκειται για τη συνέχεια των Ελλήνων και έτσι να μας στερήσουν τη δική μας ιστορική συνέχεια.

    Δεν θα μας ένoιαζε η δυτική «λογική» αν δεν την πλασάριζαν σαν θεμελιωμένη στον ελληνικό Λόγο και δεν υποτιμούσαν τους Έλληνες σαν παράλογους.

    Αξιοσέβαστη η διαφορετικότητα του καθενός. Είναι άλλο πράγμα όμως να σε κατηγορεί το αφεντικό σου ότι είσαι άχρηστος, ενώ κάνει τον μάγκα με τη δική σου δουλειά.

    Δεν μας χρειάζεται ούτε μας λείπει η «ορθή αναλυτική» σκέψη. Αυτή αφορά την «ορθολογικότητα» που διαθέτουν και άλλα έμβια όντα, δηλαδή αφορά το λειτουργικό μέρος της ψυχής.
    Ο δικός μας Λόγος αφορά το ελεύθερο μέρος της ψυχής, το απολειτουργικοποιημένο, το μέρος της Σοφίας και της Φρόνησης.

    Οι Δυτικοί δεν διαθέτουν Σοφία και Φρόνηση, δεν διαθέτουν Νου, δεν έχουν ενεργοποιημένο Λόγο. Έχουν όμως ενεργοποιημένο το θυμικό μέρος της ψυχής, το βουλητικό.
    Οι Κινέζοι, δεν διαθέτουν βουλητικό, ενώ διαθέτουν Νου. Δεν μπορούν συνεπώς να αποκτήσουν Ελευθερία και Αγάπη αφού δεν έχουν το υλικό, το οποίο μετατρέπει η Φρόνηση σε Αρετή: τα Πάθη.

    Είναι άλλο πράγμα η αναλογία στο επίπεδο της «πραγματικότητας» και άλλο η Αναλογία ως Ρυθμός του Κόσμου, ως Σχέση Λόγου.
    Είναι άλλο πράγμα ο χρόνος στο επίπεδο των φθαρτών δυνάμει-υλικών όντων και άλλος στο επίπεδο των άφθαρτων ενεργεία όντων, των Μορφών.

    • Καθείς ἐφ΄ ὦ ἐτάχθη. Οἱ Δυτικοί ἦρθαν σέ ἐπαφή μέ τόν ἀρχαῖο Ἑλληνικό πολιτισμό καί μέ τό Βυζάντιο, μελέτησαν μέ τήν δική τους κατανόηση καί προχώρησαν σέ ἕνα πολιτισμό χρηστικό φτάνοντας σέ μεγάλη ἐξέλιξη τήν τεχνολογία. Τό κάθε βῆμα τους ἀκουμπάει σέ σκέψη καί δουλειά πολλῶν, ξεκινώντας ἀπό πολύ παλιά ὥσπου νά φτάσει ἡ ἐποχή νά γίνει ἕνα ἐπίτευγμα,
      ποιητικά εἰπωμένο

      “Συλλαμβάνεις εδώ ή εκεί ψίχα βασιλικού ή πυρκαγιάς το απόσπιθο
      Που μέλλει ν’ αποκαλυφθεί χρόνους πολλούς μετά το πρώτο σου

              άγγιγμα”
      μέ βήματα πού ἀναλογοῦν σέ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα.
      Τό διαδίκτυο γιά νά γίνει ἐφικτό ὑπάρχει δράση σέ πολλά ἐπίπεδα.

      «Ὁδὸς ἄνω κάτω μία καὶ ωὑτή» δηλαδή ΄Η ίδια οδός που οδηγεί προς τα πάνω, οδηγεί και προς τα κάτω ´, τοῦ Ἡράκλειτου.

      Ἡ ΄ αναλογία στο επίπεδο της «πραγματικότητας»΄ δέν μπορεῖ νά ἀφίσταται ἀπό τήν ΄ Αναλογία ως Ρυθμός του Κόσμου, ως Σχέση Λόγου ´. Δηλαδή ἄν ἀφήνεις σκουπίδια γύρω σου αὐτό εἶναι πού ἐκπέμπεται σέ ἀνώτερο ἐπίπεδο. Γι αὐτό ἡ προσπάθεια τῶν δυτικότροπων νά προσέχουμε καί τά γήϊνα δέν εἶναι ἀμελητέα.

      «ΜΕ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗΣ οι ουράνιες δυνάμεις ανεβαίνουν
      Συλλαμβάνεις εδώ ή εκεί ψίχα βασιλικού ή πυρκαγιάς το απόσπιθο
      Που μέλλει ν’ αποκαλυφθεί χρόνους πολλούς μετά το πρώτο σου

              άγγιγμα».

      Ἡ προσπάθεια νά φθάσει ἡ τεχνολογία παντοῦ σέ ὅλους τούς λαούς δέν εἶναι ὁ τελικός σκοπός.
      Θά ἐπαναλάβω τό σχόλιο τοῦ Γιώργου Καραμπελιᾶ

      «Επιπλέον δε ο “ελληνικός” δρόμος σήμερα δηλαδή μια σύνθεση νόησης και συναισθήματος, ατομικού και συλλογικού, “ζώον πολιτικόν”, αποτελεί ένα πλανητικό ζητούμενο επειδή το σημερινό εργαλειακό μοντέλο έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Και προφανώς όσοι το αναζητούν δεν έχουν όλοι διαβάσει αρχαία ελληνική φιλοσοφία, αλλά νιώθουν την ανάγκη μιας τέτοιας αλλαγής σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου.» .
      Ἄν κατανοοῦμε τίς διαφορές Ἀνατολῆς καί Δύσης, μελετώντας τίς διάφορες γλώσσες καί τούς πολιτισμούς, ἀλλά καί τόν δικό μας
      «Αιώνες τώρα φωνάζω Ελληνικά κι ούτε που μου αποκρίνεται κανένας» ἔχει πεῖ ὁ Ἐλύτης, μποροῦμε νά κάνουμε ὀρθή ἀνάλυση.

  10. Ελένη, πάντα χαίρομαι τον διάλογο μαζί σας, αλλά πάντα υπάρχει κάτι με το οποίο διαφωνώ. Έχετε πάντως έναν πολύ τρυφερό ρομαντισμό που ωραιοποιεί την ασκήμια κάποιων πραγμάτων.
    Οι διαφωνίες μου:

    1) Περί σύνθεσης ατομικού-συλλογικού
    Ο Γ. Καραμπελιάς είναι πολύ καλός (άφταστος) σε θέματα ιστορίας αλλά δεν ξέρει από φιλοσοφία και ψυχολογία. Εξ άλλου η εμμονή του με την έννοια της Σύνθεσης (ως πρώην μαρξιστή) σχετίζεται με το κόλλημα της γερμανικής παράδοσης στην κοινωνική Παράσταση-Σημασία της «σύνθεσης». Δεν υπάρχει στον ελληνικό πολιτισμό τέτοια Σημασία.
    Αντίθετα, υπάρχει η Διάκριση. Γιατί έχει Σημασία να διακρίνουμε τον τρόπο του Πρέπει της απλώς έμβιας ζωής από τον τρόπο του Μπορεί, του Γίγνεσθαι. Ο Ελύτης τα λέει καλύτερα από τον Καραμπελιά στο θέμα αυτό: ‘Πιάσε το Πρέπει από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι ‘

    2) Η νόηση δεν είναι Νους και το συναίσθημα δεν είναι Πάθη!
    Ο ελληνικός δρόμος δεν είναι σύνθεση των άλλων δύο ψυχικών τρόπων δεδομένου ότι και ο ανατολικός και ο δυτικός αποτελούν τρόπους ψυχικής λειτουργικότητας, βιολογικού αυτοματισμού.
    Η ελληνική Παράδοση δεν είναι καν δρόμος. Είναι Τρόπος του Είναι σε άλλο Επίπεδο του Είναι, στο Ευ Είναι.
    Η παρερμηνεία του τρόπου της ψυχής του, κάνει τον Έλληνα να λέει (δια στόματος Ελύτη): ‘Το ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το πολύ’
    Σύνθεση νόησης και συναισθήματος υπάρχει στον λατινικό πολιτισμό. Πρόκειται για το συναίσθημα της Μεσογείου και την «ορθολογικότητα» του Βορρά.
    Ο ελληνικός πολιτισμός δεν είναι μία από τις μεσογειακές κουλτούρες!
    ‘Η απόδοση ενός πατρογονικού ελαιόδεντρου δεν είναι το λάδι του αλλά το καθαρό νερό της σοφίας’.

    3) Το πολιτικό ζώο είναι αυτό που λέει: ‘ΤΩΝ ΘΕΣΠΕΣΙΩΝ ΟΜΗΡΟΣ ΚΙ ΑΣ ΠΕΝΟΜΑΙ’
    Το «πολιτικό ζώο» δεν αποτελεί σύνθεση ατομικού και συλλογικού αλλά ρήξη με το ατομικό και το συλλογικό, έξοδος από το επίπεδο ύπαρξης των χωριστών όντων. Με Σκοπό το Γίγνεσθαι της ανθρώπινης Μορφής, την ολοκλήρωση του ανθρώπου ως καθολικού όντος, ως αληθινού όντος, ως ενεργεία όντος, ως όντος με ενεργό Λόγο.
    ‘Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θά’ χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο’
    Η Φύση-Τέλος-Μορφή του ανθρώπου είναι το «τι ήν είναι» του, το τι ήταν να γίνει, όχι να έχει λογική με συναίσθημα.
    Πολιτικό ζώο σημαίνει να γίνεις Πρόσωπο μέσω των Αρετών, μέσω του Νου-Λόγου. Καμία σχέση με σύνθεση συναισθήματος-λογικής. Σημαίνει μεταμόρφωση των επιθυμιών από λειτουργικές σε ελεύθερες κατά τον τρόπο του επιπέδου της Ενέργειας-Λόγου. Σημαίνει το: ‘ΚΙ ΕΧΕ ΝΟΥ ΜΟΝΟΝ ΓΙ’ ΑΓΑΠΗ’

    4) Η προϋπόθεση του Νου
    Προφανώς δεν χρειάζεται να έχεις γνώσεις Φιλοσοφίας για να διαθέτεις τη Γνώση της Σοφίας/Νου, τη Γνώση της Αλήθειας. Απόδειξη τα σοφά λόγια της ελληνικής δημοτικής ποίησης. Προϋποτίθεται ωστόσο η ικανότητα αντίληψης του επιπέδου-τρόπου του Κόσμου, του Λόγου, του Νου. Από την Κοινωνία μαθαίνει ο Έλληνας ότι ‘Η σκέψη ξεβάφει, ο νούς ποτέ ‘
    Η συνείδηση του αδιεξόδου του ατομικισμού και του κρατισμού δεν οδηγεί αυτόματα στον ελληνικό τρόπο αφού δεν είναι μείξη «ζεστού-κρύου» αλλά Αφύπνιση του ψυχικού επιπέδου που οι αντίστοιχες κοινωνίες αφήνουν εν υπνώσει. Και αυτό δεν γίνεται να συμβεί με μόνη τη θέληση των ατόμων. Χρειάζεται συλλογική θέληση, να το θέλει η ίδια η Κοινωνία. Μόνο η Κοινωνία μπορεί να προσφέρει Νόημα. Το Άτομο χωρίς Κοινωνία δεν γνωρίζει από Ευλάβεια και ο ελληνικός τρόπος θέλει ‘Να χαράζεσαι στη ζωή σου τόσο προσεκτικά, που ποτέ να μη ματώνει η ευλάβεια’

    5) Η προϋπόθεση του τρόπου-επιπέδου του Εμείς και της Αρετής
    Το τι και πώς σκεφτόμαστε το ορίζει η Κοινωνία και οι ορισμοί της Κοινωνίας εξαρτώνται από την Οντολογία της.
    Ο ελληνικός τρόπος προϋποθέτει την ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ της ΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ που βρίσκεται πίσω από τον ατομικισμό και τον κολεκτιβισμό.
    Η κοινωνική αλλαγή δεν γίνεται με τη λογική, με την ανάλυση, στο επίπεδο του Είναι. Γίνεται με μια βαθιά Θέληση για Αρετή, με την Ελευθερία στο επίπεδο του Γίγνεσθαι. Γίνεται με το ΑΣΩΜΑΤΟ ΣΩΜΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ. Με τον τρόπο που γράφονται ανωνύμως τα δημοτικά τραγούδια.

    6) ‘Χρυσωμένες έχουν τις παγίδες τους οι άνθρωποι κι είναι ανάγκη να μείνω
    απ’ τους απέξω’
    Μπράβο στους Δυτικούς και τον τεχνολογικό πολιτισμό τους. Μπράβο και για τη Σημασία της Αποτελεσματικότητας. Δεν είναι όμως για μπράβο που δεν καταλαβαίνουν από Νόημα ζωής, που επιμένουν ότι ο άνθρωπος είναι ένας πίθηκος με τεχνολογία.
    ‘Ο ήλιος σκάει μέσα μας κι εμείς κρατάμε την παλάμη στο στόμα έντρομοι’
    Ο Λόγος υπάρχει μέσα στα όντα και τους δίνει τη δυνατότητα θέωσης.
    Ούτε ο Ελύτης ούτε ο Ηράκλειτος κατανοούνται με «ορθή ανάλυση». Η ομοιότητα του Κάτω με το Πάνω στον Ηράκλειτο σημαίνει το «κατ’ εικόνα» του ανθρώπινου Λόγου με τον θεϊκό Λόγο. Ο Ρυθμός του Κόσμου δεν έχει να κάνει με το τι «σκουπίδια αφήνεις γύρω σου» και την «εκπομπή τους σε ανώτερο επίπεδο».
    Ο Ρυθμός του Κόσμου είναι ο Νόμος της Ελευθερίας, η Δικαιοσύνη της Αγάπης. ‘Ο Νόμος που είμαι δεν θα με υποτάξει’

    7) ‘Εξαποθρησκευμένος ο χώρος όπου ακεραιώνεται η τελειότητα’
    Τα γήινα τα προσέχει ο ελληνικός τρόπος. Οι δυτικότροποι δεν «προσέχουν τα γήινα» αλλά τα «ατομικά».
    Ο ελληνικός τρόπος είναι εντελώς γήινος. Δεν ανήκουν στην ελληνική παράδοση οι ιδέες περί χωρισμού σώματος-ψυχής, περί πνευματικής ζωής, περί ενατένισης και λοιπές μπούρδες.
    Ισχύει το «ΜΕ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗΣ οι ουράνιες δυνάμεις ανεβαίνουν».
    Ο δρόμος ο καλός, της Αρετής, δεν είναι ηθικός και δεν είναι σύνθεση δύο κακών τρόπων. Απλώς
    Για να πατάς στέρεα στη γη, πρέπει το ένα πόδι σου
    να είναι έξω από τη γη

  11. Κι ἐγώ χαίρομαι πού μιλάω μαζί σου. Ὁ καθένας μέ τήν δική του ὀπτική μπορεῖ νά βοηθήσει τόν ἄλλο.
    Ἄν περιποιηθεῖς μία συγκεκριμένη τριανταφυλλιά, δέν θά ἀνθίσουν τό ἴδιο καί οἱ τριανταφυλλιές πού εἶναι δίπλα της. Ἄν κάποιος ἔχει μία γνώση δέν θά τήν μάθει ἄλλος ἄν δέν τήν μοιράσει καί βέβαια δέν θά φύγει ἀπό αὐτόν νά πάει κάπου ἀλλοῦ ἀλλά θά μείνει καί σ΄ αὐτόν καί ὁ ἄλλος πού τήν πῆρε θά σκεφτεῖ κάτι διαφορετικό, μέ νέα ὀπτική κι ἔτσι προχωράει ὁ κόσμος.

    Ὁ ἄνθρωπος δέν κινεῖται σάν σύνολο. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει μία αὔρα ἤ ψυχή μπορεῖς νά τό πεῖς στήν ὁποία ἀποτυπώνονται ὅλες του οἱ ψυχικές καί πνευματικές διεργασίες. Εἶναι φτιαγμένος ξεχωριστός καί νά ἀνήκει σέ ἕνα σύνολο. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ὅμως ἔχει γύρω του τήν φύση καί τίς δημιουργικές του ἱκανότητες. Αὐτά τοῦ ἐπιτρέπουν νά μήν ἐπιρρεάζει ἄμεσα τόν ἄλλο, ἀλλά νά ἀπορροφῶνται οἱ κραδασμοί, ὅταν βάζεις θέση στήν φύση καί στόν Θεό. Τό βλέπουμε στήν παροῦσα ἐπιδημία. Ὁ ἕνας ἄνθρωπος κολλάει ἀπό τόν ἄλλο σάν νά μήν ὑπάρχει τίποτα ἐνδιάμεσο να τό σταματήσει. Καί ὁ ἄνθρωπος σπεύδει ἤ καθ΄ ὑπόδειξιν νά συγκροτήσει αὐτόν τόν προσωπικό χῶρο, σέ ἀπόσταση ἀπό τόν ἄλλο. Ἐνῶ ὑπάρχει αὐτός ὁ χῶρος. Ὑπάρχει καί μέ τήν παραγωγική διαδικασία ἀλλά καί ἀπό τήν ἐποχή πού ὁ ἄνθρωπος ἦταν τροφοσυλλέκτης, γιατί καί τότε τρεφόταν ἀπό τή φύση καί πίστευε σέ θεότητες. Ὑπάρχει μία φυσική δυνατότητα ἀνοσίας πού ἐνεργοποιεῖται ἀπό τόν τρόπο πού εἶναι φτιαγμένος ὁ ἄνθρωπος. Ὁ ἔρωτας εἶναι ἡ ἰσχυρότερη δύναμη καί ἡ ἀγάπη ἐπίσης. Δέν ἀντικαθιστᾶ τό ἕνα τό ἄλλο. Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος ἐρωτεύεται, ἀγαπᾶ, μαθαίνει νά ἀγαπᾶ καλύτερα, χαίρεται νά δημιουργεῖ, νά ξεπερνάει δυσκολίες, ὀνειρεύεται, ἐνδιαφέρεται δηλαδή καί γιά τόν ἑαυτό του καί γιά τόν ἄλλο ἀλλά καί γιά τή φύση, τόν Θεό, τά πάντα γύρω του, ἐνεργοποιεῖ μία μορφή ἀνοσίας.
    Ὑπάρχουν καί τά θαύματα. Αἰτεῖτε καί δοθήσεται ἔχει εἰπωθεῖ. Ζητᾶς λοιπόν ἀπό κάποιον Ἅγιο ἕνα θαῦμα, πού σημαίνει εἶναι σάν νά ἀφήνεις τά προσωπικά σου στοιχεῖα γιά νά μπορεῖ νά σέ βρεῖ ὁ Ἅγιος.
    Θαύματα συμβαίνουν καί ἀπό τούς ἀνθρώπους. Κάποιος ἄκουσα προσφέρει τήν κλινική του μέ τό νοσηλευτικό προσωπικό γιά τίς ἀνάγκες τῆς ἐπιδημίας.

    «Θα σου πω ένα μυστικό φίλε μου. Μην περιμένεις την Ημέρα της Κρίσης. Έρχεται κάθε μέρα.» ἔχει πεῖ ὁ Καμύ.

    Οἱ προσευχές συνδράμουν καί ἀτομικά καί στό σύνολο καί εἶναι περίεργο πῶς οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας δέν σπεύδουν νά ἐνεργοποιήσουν γιά τό καλό ὅλων αὐτήν τήν εὐεργετική λειτουργία.

  12. Πολύ γλυκά λόγια και αληθινά.
    Ελένη, Νάσαι καλά!

    Και για τις προσευχές, είναι πράγματι εντυπωσιακό που δεν κουβεντιάζεται πως οι λίγοι μπορούν για τους πολλούς και ο ένας για τον άλλον.

Leave a Reply to Σ.Α.Ν. Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα