του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
Ευρισκόμενος σε δύσκολη κατάσταση ο Ερντογάν απειλεί να συμπεριφερθεί σαν τραυματισμένο θηρίο.
Η μόνη περίπτωση να πετύχει, σε σχέση με την Ελλάδα είναι να ενεργοποιηθεί το φοβικό σύνδρομο που διακατέχει την πολιτική τάξη και ένα μέρος της κοινωνίας. Η Τουρκία βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Με κανέναν λογικό συνειρμό δεν θα διακινδύνευε μια ένταση και, πολύ περισσότερο, ένα θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα. Εκτός μιας περιπτώσεως: αν είναι σίγουρος ότι η Αθήνα δεν θα αντιδράσει. Εκεί ποντάρει. Η τάση αυτή (της μη αντίδρασης ό,τι και να συμβεί), είναι κυρίαρχη στην ελληνική διοίκηση.
Σε ένα άρθρο, αποκαλυπτικό της αντίληψης που εξέφρασε και ως πρωθυπουργός, ο Σημίτης επιχείρησε να δικαιολογήσει τις παραχωρήσεις του προς την Τουρκία.
Επικαλούμενος κινδύνους, υπαγορεύει μια πολιτική την οποία γνωρίζουμε από την οκταετία του. Η πολιτική Σημίτη οδήγησε την Ελλάδα στη σημερινή δυσμενή, σε σχέση με την Τουρκία, θέση.
Στο ίδιο κλίμα κινήθηκε- και κινείται- και η πολιτική Τσίπρα. Καιρός να αλλάξει.
Η τελευταία ιστορία ξεκίνησε από τον Ν. Κοτζιά, τη συνέχισε ένας οικολόγος βουλευτής συνεργαζόμενος με το Συριζα, στη συνέχεια πήρε το λόγο ο ΥΠΕΞ Γ. Κατρούγκαλος, ακολούθησε ο υπουργός Άμυνας Ευ. Αποστολάκης από τις ΗΠΑ τις τελευταίες ημέρες και φθάσαμε στο άρθρο Σημίτη.
Δεν είναι τυχαία όλα αυτά. Προετοιμάζουν την κοινή γνώμη για υποχωρήσεις.
Στη αρχή, μάλιστα, της προεκλογικής περιόδου, η απερχόμενη κυβέρνηση στέλνει στην Τουρκία αντιπροσωπεία για να συζητήσει, για άλλη μια φορά, Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ).
Μεταξύ αυτών, περιλαμβάνεται και ο όρος “code of conduct”, «κώδικας συμπεριφοράς». Υπο τον εύηχο αυτό τίτλο, η Τουρκία επιδιώκει να αποδεχθεί η ελληνική πλευρά ότι δεν θα αντιδρά με αναχαιτίσεις στις προκλήσεις της μέχρι τον 25ο μεσημβρινό. Θα μπορούν, δηλαδή, τα τουρκικά αεροπλάνα να κινούνται ανενόχλητα μέχρι το μέσον του Αιγαίου.
Θα είναι δύσκολο σε οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση να αποδεχθεί ένα τέτοιο μέτρο. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να συζητά ΜΟΕ μια κυβέρνηση η οποία απέρχεται.
Με διαφορετικό τόνο ο καθένας από τους προαναφερθέντες πολιτικούς, προϊδεάζουν την ελληνική κοινή γνώμη πως η Τουρκία έχει στην Ανατολική Μεσόγειο δικαιώματα (που έχει) τα οποία θα πρέπει να της αναγνωρίσει και να τα αποδεχθεί η Ελλάδα για να αποφύγει δυσάρεστες καταστάσεις που θα απειλούσαν την ειρήνη στην περιοχή.
Η Τουρκία ζητά πολλά αλλά το βασικό ζητούμενο στην περιοχή που αναφερόμαστε είναι η θέση της ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. Έτσι, θα πρέπει να αρχίσουμε να συζητάμε την παρουσία και παραμονή της σε θαλάσσιες περιοχές που η Ελλάδα, επικαλούμενη το Διεθνές Δίκαιο, θεωρεί ότι της ανήκουν ως υφαλοκρηπίδα ή ως ΑΟΖ, για την οποία, βεβαίως, δεν έχει κάνει καμιά ενέργεια.
Ούτε ο κ. Αποστολάκης, ούτε ο κ. Σημίτης είναι δημοσιογράφοι ή αναλυτές, για να μας λένε, απλώς, τι ανησυχούν ότι θα γίνει. Ο μεν υπουργός άμυνας εξέφρασε την ανησυχία του από τις ΗΠΑ ότι η Τουρκία θα επιχειρήσει δραστηριότητες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα κοντά στο Καστελόριζο, ο δεν κ. Σημίτης παρότρυνε την πολιτική ηγεσία που θα προκύψει από τις εκλογές να προσπαθήσει να βρει λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία για να γίνει αντιληπτό πως οι «όχι, πάντα, ευχάριστες λύσεις» του κ. Σημίτη, υπονοούν ελληνικές υποχωρήσεις.
Εκεί που δεν δόθηκε βαρύτητα στην ανάλυση του κ. Σημίτη, είναι η τελευταία, ακριβώς, πρόταση του άρθρου του: « Σε μια τέτοια προσπάθεια η Ελλάδα θα έχει, πιστεύω, την συμπαράσταση τόσο της Ευρωπαϊκής Ενωσης όσο και των ΗΠΑ». Δηλαδή, ο κ. Σημίτης μας λέει πως αν κάνουμε υποχωρήσεις θα μας συμπαρασταθούν η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ.
Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.
Η μόνη βαρύτητα που έχει η πρόταση Σημίτη είναι ότι πρέπει να ληφθεί υπόψιν σοβαρά. Ως εκ της θέσεως που κατείχε, ο Σημίτης διατηρεί και επαφές και θεωρείται δίαυλος μετάδοσης μηνυμάτων στην ελληνική κοινή γνώμη. Άλλωστε, αν προσέξει κανείς την αναφορά του στις διεκδικήσεις της Τουρκίας είναι τόσο εύστοχη από νομικής και πολιτικής διατύπωσης που σίγουρα, δεν την έγραψε ο ίδιος. Αλλά, το θέμα δεν είναι αυτό. Όπως θα θυμάστε, ο Σημίτης υπήρξε και ο προάγγελος της προσφυγής της Ελλάδας στο ΔΝΤ όταν κανείς δεν πίστευε ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Άρα είναι σε θέση να γνωριζει.
Συνεπώς, με βάση τις αναφορές από τον Κοτζιά ως τον Σημίτη, τι μπορούμε να περιμένουμε;
Τις πρώτες ημέρες μετά τις εκλογές, και αν η διεθνής κατάσταση το ευνοήσει, η Τουρκία, πολύ πιθανώς, να επιδιώξει μια πρόκληση, όπως π.χ. την παρουσία της με πλοία και ανάπτυξη δραστηριοτήτων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα κοντά στο Καστελόριζο.
Η σχολή Σημίτη και των άλλων πολιτικών που προαναφέρθηκαν, θεωρεί αδύναμη την ελληνική θέση στο θέμα του Καστελόριζου. Και προτείνει συνεννόηση με την Τουρκία.
Τα ερωτήματα είναι:
-Τι έκαναν οι πολιτικοί αυτοί ώστε να μπορεί η Ελλάδα να υποστηρίξει την κυριαρχία της και τα κυριαρχικά δικαιώματά της; Σε ποια κατάσταση βρίσκονται οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις στο θέμα των εξοπλισμών;
-Είναι δυνατόν ο υπουργός Άμυνας να διαδραματίζει το ρόλο δημοσιογράφου και να ενημερώνει, απλώς, τι εκτιμά πως θα κάνει η Τουρκία; Πως θα αντιδράσει η ελληνική πλευρά αν η Τουρκία καταλάβει ελληνική υφαλοκρηπίδα στην περιοχή του Καστελόριζου; Μπορεί η ελληνική απάντηση να είναι συνεχείς υποχωρήσεις;
-Είναι δυνατόν έλληνες πολιτικοί να παίρνουν θέση υπέρ των τουρκικών απόψεων ακόμη και αν αποδεχθούμε ότι θα αμφισβητηθεί από το Διεθνές Δικαστήριο ότι το Καστελόριζο έχει πλήρη επήρεια σε υφαλοκρηπίδα;
-Οι περίφημες συνεργασίες στις οποίες επένδυσε η ελληνική πλευρά έχουν, και ποιο, πρακτικό αποτέλεσμα απέναντι στην τουρκική απειλή; Αυτήν τη στιγμή υπάρχει ένα σοβαρό ρήγμα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις και η Άγκυρα βρίσκεται σε διεθνή ανυποληψία. Αν και τώρα η Ελλάδα δεν μπορεί να αξιοποιήσει τους διεθνείς συσχετισμούς, τι ρόλο παίζουν οι πολιτικοί της;
-Θα αρχίσει, επιτέλους, η Ελλάδα να αναπτύσσει ένα πρόγραμμα που θα καταστήσει ικανές τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας να μπορούν να υποστηρίξουν την ακεραιότητά της και τα δικαιώματά της;
-Ειρήσθω εν παρόδω πως το αμυντικό παιχνίδι γίνεται περίπλοκο με την εισαγωγή στην αντιμετώπιση του αντιπάλου σύγχρονων μέσων όπως τα UAV,η θεωρία δικτύων κλπ. Δυστυχώς, και εδώ υστερούμε σε σχέση με τους γείτονες.
Καλη η αναδρομη στο παρελθον για τους πολιτικους και τα πολιτικα γεγονοτα -ιδιαιτερα μετα τα Ιμια το 1996 και την συναντηση του ΝΑΤΟ στην Μαδριτη το 1999 ,- πρωθυπουργευοντος και παλι του κ. Σημιτη- με επισημανση των ελλειψεων των Ενοπλων μας Δυναμεων εναντι των Τουρκικων σε οπλικα συστηματα -τα οποια σημειωτεον γεννησαν τα σκανδαλα της 3ετιας 1997-2000- αλλα καλυτερα θα ηταν να γινει μια αναδρομη στην εξελιξη του ηθικου των στρατευμενων, μετα την ”χολερα” του Χρηματιστηριου το 1999 που επληξε τα μονιμα στελεχη ,την μειωση της στρατιωτικης θητειας και κυριως την ”βυσματουχο” εξελιξη και κινητικοτητα των ”εν στολη πολιτων” , που στην τελευταια 5ετια δεν ”εχουν και τον Θεο τους ”,ενω κατακλυζονται απο ”συμμαχητες” με προσωπικες και συλλογικες ιδιαιτεροτητες , που ιδεολογικως οχι μονο δεν επιθυμουν να θυσιασθουν για την Πατριδα,αλλα ουτε και να στρατευθουν, ενω οι πλειστοι αναβαλλουν την στρατευση τους μεχρι να παρουν την απαλλαγη τους απο αυτην.
Θα αξιζε τον λογο να γινει μια ερευνα για του λογου το αληθες.
Οπως το δημογραφικο ειναι το μεγα προβλημα για το Εθνος , ετσι και οι αστρατευτοι ειναι το μεγα προβλημα των Ενοπλων Δυναμεων , για το οποιο οι εμβριθεις στρατιωτικοι ηγητορες ουτε καν το ψελλιζουν στις κυβερνησεις .
Με την λειψανδρια και την ελλειψη ηθικου -κυριως-θα εχουμε ασχημο αποτελεσμα σε τυχον συγκουση με τη Τουρκια (κατι σαν το Ματι ας πουμε), για το οποιο και προβληματιζεται ο εμπειρος και καλα ενημερωμενος -γραφετε και εσεις κ. Σαββιδη- κ. Σημιτης.
Αν μια φορα χρειαζεται επανιδρυση το Κρατος γενικως σιγουρα δυο και τρεις φορες χρειζονται επανιδρυση οι λειτουργιες του στενου καλουμενου τομεων του , που ειναι η Δικαιοσυνη , οι Ενοπλες Δυναμεις και τα Σωματα Ασφαλειας , που λιγωτερο απειθαρχουν στον ”οδοστρωτηρα” των κυβερνητικων πολιτικων της τελευταιας 40ετιας. (μειωση θητειας στρατευσιμων , παρεμβασεις σε προαγωγες Δικαστων, Στρατιωτικων και Αστυνομικων ,καθοδηγηση σε υποθεσεις δικαστικες και ”φερμουαρ” στην Συμφωνια των Πρεσπων ,που αποτελει το αιωνιο εθνικο ονειδος για οσους ειναι φιλοπατρεις με την σημασια ” την Πατριδα -εδαφος και ιστορια- ουκ ελασσω παραδωσω” .
“την συναντηση του ΝΑΤΟ στην Μαδριτη το 1999”
Το έχεις γράψει πολλές φορές και πάντα λάθος. Η Μαδρίτη ήταν το 1997. Το 1999 ήταν στο Ελσίνκι η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ευχαριστω για την διορθωση οσον αφορα στην ημερομηνια της Μαδριτης το 1997, αλλα νομιζω οτι στο Ελσινκι το 1999 εγινε η Συνοδος για την ασφαλεια της Ευρωπης και οχι η Συνοδος κορυφης της Ευρωπαικης Ενωσεως.
”Ξανατσεκαρτε το” για να με διορθωσετε , σε επομενη φορα.
Χρονολογία διόρθωσα, όχι ημερομηνία. Αν είχες κάνει τον κόπο να διαβάσεις τον σύνδεσμο, που δίδω στο σχόλιό μου στον κ. Σαββίδη, θα είχες δει ότι είναι σωστό αυτό που γράφω. Δεν τον έκαμες, όμως…
“Συνοδος κορυφης της Ευρωπαικης Ενωσεως”. Έχει γίνει ποτέ κάτι τέτοιο κι αν ναι, πότε και πού; Σειρά σου να το τσεκάρεις και να μ’ ενημερώσεις.
Το παραπάνω (1.1.1.2) είναι λάθος.
Διορθώνω:
“Συνοδος για την ασφαλεια της Ευρωπης“. Έχει γίνει ποτέ κάτι τέτοιο κι αν ναι, πότε και πού; Σειρά σου να το τσεκάρεις και να μ’ ενημερώσεις.
Λοιπόν, το έγινε τελικά στο Ελσίνκι το 1999; Δεν απάντησες. Πήγαν κατά διαόλου οι ψευδοευγένειές σου;
Κύριε Σαββίδη,
Κατ’ αρχάς χαίρομαι που βλέπω την αρχική σελίδα να λειτουργεί ξανά.
Συμφωνώ με την άποψή σας, ότι η Τουρκία ποντάρει στην μη αντίδραση τής Ελλάδος΄. Εκτιμώ ότι δεν θα ρίσκαρε ποτέ πόλεμο, έστω κι αν έχει υπεροπλία, διότι γνωρίζει ότι, ακόμη και σε περίπτωση που θα νικήσει, η νίκη αυτή θα είναι πύρρειος. Θα υποστεί και η ίδια μεγάλες ζημιές, που μάλλον δεν την συμφέρουν.
Για τα λεγόμενα ΜΟΕ έχω ξαναγράψει. Είναι άνευ αντικειμένου και φανερώνουν μονάχα αδυναμία και φόβο εκ μέρους μας.
Ο Σημίτης έκανε τεράστια ζημιά όχι μόνο στο ελληνικό γόητρο, αλλά και στα ελληνικά δίκαια. Το τρίπρακτο δράμα Ίμια-Μαδρίτη-Ελσίνκι, μέσα σε τρία χρόνια (1966-9) κυριολεκτικώς κονιορτοποίησε τα ελληνικά ερείσματα και παρέδωσε την Ελλάδα έρμαιο στις ορέξεις τής Τουρκίας.