Η Αμερικανική “προδοσία”… Οι Τσάμπερλαιν των Αθηνών και οι επικίνδυνες εξελίξεις που μόλις απασφάλισαν

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η αιφνίδια και για πολλούς μη αναμενόμενη αλλαγή της στάσης των Αμερικανών στο Συριακό, επιβεβαιώνει αυτά για τα οποία κατ’ επανάληψη έχουμε προειδοποιήσει…

Οι εξελίξεις πλέον θα είναι ραγδαίες. Η Τουρκία δεν απασφαλίζει μονάχα στο μέτωπο του Συριακού, αλλά σε ολόκληρη την ζώνη του Δυτικού ενδιαφέροντος, αφού η τρίτη πολλαπλή εισβολή στην Συρία, συνδυάζεται με την ταυτόχρονη εισβολή σε αδειοδοτημένο οικόπεδο της Κυπριακής ΑΟΖ, καταρρίπτοντας έτσι όλα τα τυπικά προσχήματα, και τα καταρρίπτει έναντι πάντων.

Η αμερικανική απόφαση ΔΕΝ ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν μια προδιαγεγραμμένη εξέλιξη μέσα από την οποία το πρώτο πράγμα που οφείλουμε να διαπιστώσουμε, είναι ότι επισημοποιεί και εκφράζει εμπράκτως, την εναρμονισμένη πλέον στρατηγική διαχείριση που φαίνεται να υιοθετεί η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ.

Πρόκειται για μια διαχείριση που συνδυάζει την ενιαία προώθηση των ιδιαίτερων αντιλήψεων Τραμπ για τις διεθνείς σχέσεις, και των παραδοσιακών εμμονών του αμερικανικού βαθέως κράτους για τα γεωστρατηγικά αντισταθμίσματα που επιδιώκει να αποσπώνται σε κάθε περίπτωση.

Η απόφαση Τραμπ να εγκαταλειφθούν στην τύχη τους οι Κούρδοι της Συρίας, είναι και απόφαση του βαθέως Αμερικανικού κράτους, και ως τέτοια «κουμπώνει» στο περιβάλλον μιας συνολικότερης στρατηγικής διαχείρισης που βρίσκεται σε εξέλιξη στην εγγύς γεωπολιτική μας γειτονιά. Αυτή είναι η αλήθεια, και όλα τα υπόλοιπα περί δήθεν προσωπικών οικονομικών συμφερόντων Τραμπ είναι απλώς κουταμάρες.

Η αμερικανική απόφαση επισημοποιεί εμμέσως μεν, πλην όμως με απόλυτη σαφήνεια, πως η Αμερική αναγνωρίζει (και συμβιβάζεται με την ιδέα) τον ισχυρό περιφερειακό ρόλο της Τουρκίας, προθυμοποιείται να επαναπροσδιορίσει μαζί της το περιεχόμενο της στρατηγικής σχέσης της, και όπως γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, η νέα περί των πραγμάτων αντίληψη, θα επισφραγιστεί με γεωπολιτικές Ιφιγένειες στο βωμό του θυσιαστηρίου.

Πρόκειται για μια εξέλιξη ιδιαιτέρως ανησυχητική, της οποίας την σοβαρότητα δείχνει να μην αντιλαμβάνεται το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό, που παραμένει παραδομένο στην λαγνεία της κενής περιεχομένου δήλωσης Πομπέο.

Η μεταστροφή της Αμερικανικής θέσης, δεν αφορά μονάχα στο μέτωπο του Συριακού και στην τύχη των Κούρδων, όπως λαθεμένα επιχειρούν να παρουσιάσουν οι επιπόλαιες «στρατηγικές» αναλύσεις που αβαντάρουν ποικιλότροπα την Ελληνική στρατηγική ατολμία. Αφορά σε ένα ευρύτερο πακέτο γεωστρατηγικών επιδιώξεων, που ο πάντα αποκαλυπτικός Ερντογάν, φρόντισε να το περιγράψει με την συντονισμένη επιχείρηση τόσο στο μέτωπο της Συρίας, όσο και στην Κυπριακή ΑΟΖ. Και για όσους δεν το κατάλαβαν, να το κάνουμε φραγκοδίφραγκα…

  • Αν για τον Ερντογάν, το Κουρδικό είναι ένα ιστορικό πρόβλημα που συνδέεται με τα διαχρονικά εθνικά συμπλέγματα του Τουρκικού κράτους και την αιματοβαμμένη πορεία του μέσα από διαρκείς και αλλεπάλληλες εθνοκαθάρσεις…
  • Η Γαλάζια Πατρίδα, δηλαδή το Αιγαίο και η ΝΑ Μεσόγειος σε πρώτη φάση, είναι η πρόκληση του μέλλοντος μιας Τουρκίας που οικοδομεί το δικό της imperium, το οποίο είναι αδιανόητο να υπάρξει αν η Τουρκία δεν αναδειχτεί σε ισχυρή αεροναυτική και κυρίως σε ισχυρή ναυτική δύναμη.

Επομένως, όσο είναι πρακτικά αδιανόητο να διασπαστεί αυτή η ενότητα στρατηγικών επιδιώξεων στο πλαίσιο της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, άλλο τόσο είναι πρακτικά επιβεβλημένο να εκδηλωθεί μια αντίστοιχη ενότητα στρατηγικών υπαναχωρήσεων σε ότι αφορά στις Αμερικανικές ανέξοδες κατά τα λοιπά διαβεβαιώσεις.

Όχι… Δεν είναι σύμπτωση το γεγονός ότι αυτές οι εξελίξεις απασφάλισαν τυπικά, αμέσως μετά την υπογραφή μιας προκλητικά υποτελούς συμφωνίας με τους Αμερικανούς του γνωστού δηλαδή Πρωτοκόλλου Τροποποίησης της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας» (Mutual Defense Cooperation Agreement – MDCA).

Με αυτήν την άθλια υπογραφή, η άβουλη και δουλοπρεπής κυβέρνηση της Αθήνας, έδωσε την μισή Ελλάδα στους Αμερικανούς…

  • Την παραχώρησε με συμβόλαιο και άνευ όρων για να διευκολυνθούν στην προώθηση των στρατηγικών τους επιδιώξεων σε ολόκληρο το τόξο από την Βαλτική μέχρι τον Περσικό…
  • Και με αυτήν την προίκα αγόρασε μια πέτσινη δήλωση, χωρίς αντικείμενο, περιεχόμενο και αξία, που στο άκουσμα των χθεσινών γεγονότων, θα ήταν κωμικοτραγικό ακόμη και να επιχειρήσει κάποιος να την επικαλεστεί την επόμενη περίοδο, και σε συνάρτηση με τις πιθανολογούμενες εξελίξεις.

Η μεταστροφή λοιπόν της Αμερικανικής θέσης προϊδεάζει, ότι η πραγματική γεωπολιτική Ιφιγένεια που θα χρησιμοποιηθεί για να επαναθεμελιώσει την στρατηγική συνεννόηση ΗΠΑ – Τουρκίας, δεν θα είναι οι Κούρδοι για τους οποίους αυτή η εξέλιξη ήταν αναμενόμενη και εν πολλοίς προδιαγεγραμμένη, για την κρίση κάθε αντικειμενικού παρατηρητή, αλλά θα είναι το Αιγαίο και η Κύπρος, με το ιδιαίτερο ειδικό βάρος που διαθέτουν στο πλαίσιο της επιθετικής Τουρκικής αναθεωρητικής στρατηγικής. Για τους Αμερικανούς πλέον, τα σκυλιά είναι δεμένα.

Και φυσικά, η δυναμική των εξελίξεων είναι ακόμη πιο ανησυχητική, αν σταθμίσει κανείς τις πρώτες αντιδράσεις των λοιπών παραγόντων που αντικειμενικά εμπλέκονται σε αυτόν τον σύνθετο και δυναμικό γεωπολιτικό καμβά.

  • Ο ΟΗΕ (φευ) δηλώνει αιφνιδιασμένος. Και «αιφνιδιασμένος» ΟΗΕ, σημαίνει παροπλισμένος, περιθωριοποιημένος, ανίκανος ακόμη και να πάρει στοιχειώδεις αποοφάσεις. Αιφνιδιασμένος ΟΗΕ, σημαίνει στην πράξη αυτοκαταργημένος ΟΗΕ, και δυστυχώς αυτή είναι η δυσάρεστη αλήθεια.
  • Η Γερμανία, έχοντας προφανώς σαφή επίγνωση των αναμενόμενων εξελίξεων, δεν δίστασε να προχωρήσει σε σημαντικές εμπορικές συμφωνίες με την Τουρκία. Άλλωστε ο εκπρόσωπός της δεν δίστασε να αυτοεξευτελιστεί μαζί με τον Αβραμόπουλο, κατά την διάρκεια της επίσκεψής τους στην Άγκυρα, μόλις ένα 24ωρο πριν.
  • Η Γαλλία, αρκείται σε προειδοποιήσεις αλλά αν και άμεσα θιγόμενη από την εισβολή σε αδειοδοτημένο για λογαριασμό της τεμάχιο της Κυπριακής ΑΟΖ, δεν αντιδρά. Είναι φανερό πως οι πάντες αναζητούν ισορροπίες και την ιδανική περπατησιά, μέσα στα υπό διαμόρφωση καινούρια δεδομένα.

Η Ρωσία υποδέχτηκε τις εξελίξεις μάλλον με μια σοφή αντίδραση, θέτοντας το ζήτημα της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας, και μην αγγίζοντας το Κουρδικό ως αυτοτελές πρόβλημα. Είναι φανερό πως η Ρωσική αντίδραση, παραπέμπει σε διαχειριστή που περιμένει εξελίξεις.

Σε αυτό το περιβάλλον, η Τουρκία παραμένει προς το παρόν η μοναδική αδιαμφισβήτητα κερδισμένη, διότι σε αντιδιαστολή με όλους τους υπόλοιπους, διαθέτει τρία συγκριτικά πλεονεκτήματα.

  • Είναι επιτιθέμενη με την έννοια ότι είναι αυτή που ορίζει ατζέντα…
  • Ξέρει τι θέλει και η ατζέντα που ορίζει καταγράφει με απόλυτη σαφήνεια τις στοχεύσεις της. Και…
  • Κλιμακώνει τα βήματά της, στην βάση ενός συγκεκριμένου σχεδιασμού, και δεν βαδίζει στο άγνωστο με βάρκα της ελπίδα.

Υπάρχουν χαμένοι από αυτήν την επικίνδυνη εξέλιξη;;; Αναντίρρητα ΝΑΙ. Είναι η Ελλάδα και η Κύπρος.

  • Η Ελλάδα για τον επιπρόσθετο λόγο ότι μόλις χθες απώλεσε την δυνατότητα ουσιαστικού στρατηγικού ελέγχου στα πιο νευραλγικά σημεία της μισής της επικράτειας, και αυτό το μακέλεμα οι άθλιοι των Αθηνών το βάφτισαν «στρατηγική αμυντική συμφωνία».
  • Και η Κύπρος γιατί η πολιτική της ηγεσία, μέθυσε με το τυράκι της γρήγορης μπίζνας και δεν είδε την φάκα της ουσιαστικής στρατηγικής αποδυνάμωσης και εν τέλει απομόνωσής της, αφού πρακτικά συνηγόρησε στην αποσύνδεση των όρων της στρατηγικής της βιωσιμότητας, από τα επίχειρα των επενδυτικών συμφωνιών.

Η Ελλάδα και η Κύπρος, διότι παράλληλα με όλα τα παραπάνω, έχουν το θλιβερό προνόμιο, να μην διαθέτουν πυξίδα, να μην διαθέτουν εθνική στρατηγική, να μην συμπεριφέρονται στο πλαίσιο της αναγκαίας στρατηγικής ενότητας του Ελληνισμού, να μην διαθέτουν σχεδιασμό επόμενης μέρας…

Υπάρχουν τέλος και οι επικίνδυνοι ηλίθιοι.
 Είναι οι Τσάμπερλαιν των Αθηνών. Είναι οι φτηνοί πανηγυρτζήδες που κούνησαν στον αέρα το λευκό πατσαβουρόχαρτο μιας πέτσινης δήλωσης, χωρίς αντίκρυσμα, ξεγελώντας γι’ ακόμη μια φορά τον εαυτό τους και τους πολίτες αυτής της χώρας.

Αλλά όλα τούτα θα έχουν κόστος. Κόστος ανυπολόγιστο. Οι εξελίξεις επιταχύνονται και οι πολίτες έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν. Κάθε λόγο να αφυπνίζονται και να ενεργοποιούνται για όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν…

 

spot_img

12 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Νομίζω πως διαβάζει ο αρθρογράφος τις καταστάσεις επιλέγοντας μόνο τα γεγονότα που ταιριάζουν στην οπτική του.Αν εξελιχθούν τα πράγματα όπως τα περιγράφει ποια θα είναι η θέση του Ισραήλ στην εικόνα που περιγράφει με την Τουρκία κυρίαρχο των πάντων?
    Το Ιράν τι θέση θα έχει?
    Τυχαία άραγε ξεκίνησε η διαδικασία αποπομπής του Τραμπ?
    Επιλέγω να γίνω Πυθία, αλλά στοιχηματίζω πως ο Τραμπ ζει τους τελευταίους μήνες της πολιτικής του καριέρας.
    Την Αμερική την κυβερνάει το βαθύ κράτος και μ’αυτό τόλμησε να τα βάλει ο Τραμπ αλλά και ο καημένος ο Ερντογάν.
    Η άδεια που του δώσανε να μπει είναι το τυράκι,αλλά δεν έχει δει την φάκα.
    Όπως λέει ο αρθρογράφος ο σχεδιασμός του Πενταγώνου ακολουθείται πιστά.
    Γι’αυτό έστειλαν διακόσια φορτηγά με όπλα πριν από δύο μήνες στους Κούρδους.(Εντονη Διαμαρτυρία Τουρκιας)
    Γι’αυτό απέκλεισαν τον αεροπορικό χώρο της Ροτζαβα!
    Τον στέλνουν ξυπόλητο στα αγκάθια για να σέρνεται μετά στα πόδια της Αμερικής.
    Αμερική και Ρωσία συμφώνησαν για το ομοσπονδιακό Σύνταγμα της Συρίας.
    Το μόνο που τους μένει είναι να κοντινουν τον Ερντογαν!
    Ως προς τους δικούς μας ,νομίζω θα τους βοηθήσει ο Θεός της Ελλάδας, γιατι από μόνοι τους είναι απλά ανίκανοι υπάλληλοι!

  2. ΠΟΘΕΝ οι βεβαιοτητες , προφητειες και οι απαξιωτικες αξιολογησεις της σημερινης προσφατως εκλεγμενης κυβερνητικης ηγεσιας – που την συγκρινει ανιστορητα και με τον Βρετανο πρωθυπουργο Τσαμπερλαιν και ταυτιζει τον ανασφαλη κ. Ερντογαν με τον παντοδυναμο στον Γερμανικο λαο και στρατο Αδολφο Χιτλερ- του αρθρογραφου κ. Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ;;;
    Αντε πηραμε ενα μολυβι ,-εν προκειμενω ενα πληκτρολογιο και γραφουμε ο,τι απαιδοδοξο και αντιπατριωτικο για να ακουσθουμε ;;;.

    • Αφήστε τα μεγάλα λόγια κύριε. Πατριωτισμός ποτέ δεν ήταν οι υποκλίσεις στον παρασιτικό προστατευτισμό. Αυτές ήταν και θα παραμένουν ο φερετζές της ανεπάρκειας και των απαράδεκτων επιλογών δουλοπρέπειας που έχουν καταστρέψει τον τόπο. Το τίμημα για την χώρα από τέτοιες αντιλήψεις υπήρξε πανάκριβο και βαρύτατο. Αν εσείς θέλετε να πανηγυρίζετε για μια πέτσινη δήλωση που αγοράστηκε σε συσκευασία αέρα κοπανιστού με τίμημα την μισή Ελλάδα και μάλιστα αποτυπωμένο σε συμβόλαιο, είναι δικαίωμά σας. Αφήστε όμως κατά μέρος τους εξυπνακισμούς. Δεν ανήκω σε αυτούς που έχω την ανάγκη να ακουστώ, και τα ανερμάτιστα σχόλιά σας δεν είναι κίνητρο για να το κάνω. Αν έχετε να επιδείξετε κάτι σοβαρό ως σκέψη κάντε το. Το να τρολάρετε αναρτήσεις όμως με επιδείξεις ημιμάθειας απλώς σας εκθέτει. Καληνύχτα σας.

      • Δογματιζετε και με δογματα και ιδεοληψιες δεν γινεται συζητηση.
        Δικαιολογηστε την πατριωτικη σας σταση απο όποιο μετεριζι και αν αγωνιζεστε και αναλογισθειτε οτι η Παραταξη της οποιας ηγειται τωρα ο κ. Μητσοτακης -την οποιαν και εσεις σιγουρα ψηφισατε-εσωσε την Ελλαδα το 1949 ,την ανωρθωσε οικονομικα , την κατεστησε ισοτιμο μελος της Ευρωπαικης Ενωσεως απο το 1979 και το 2008 ειπε ενα δυνατο ΟΧΙ σαυτο που οι Αμερικανοι και αλλοι ηθελαν απο τοτε τα Σκοπια να εγγραφουν στο ΝΑΤΟ και τον ΟΗΕ ,με το ονομα που ”καταφερε” να δωσει ο κ. Τσιπρας και οτι, τελος , ουδεποτε αυτη η Παραταξη προδωσε εθνικα και θρησκευτικα ιδεωδη .
        Κτυπηστε αλλου για εκλογικη πελατεια.
        Καληνυχτα σας.

        • Καληνύχτα σας κύριε. Καληνύχτα σας. Κρίμα που δεν αντιλαμβάνεστε ότι ως παπαγάλος σε έναν διάλογο είστε απλώς η παραφωνία.

          • Και μονο οτι χρειαστηκε να γραψετε τριπλασιες σε εκταση επεξηγησεις στις απαντησεις σας και να χαρακτηριζετε μονολεκτικα-δειχνει εκνευρισμο και εγωισμο-ενα συνανιχνευτη σας, που σας σχολιασε , ειναι πληρης αποδειξη οτι το αρθρο σας ειχε μονο αυθαιρετα συμπερασματα ,τα οποια και επεσημανα.
            Σας ευχομαι καλη συνεχεια με καταγραφη καθε φορα της υφισταμενης καταστασεως για καθε θεμα , των δυνατοτητων για βελτιωση-λυση του και με προτασεις ,χωρις αφορισμους, καθως εδιδασκαν και οι αρχαιοι σοφοι και οι ”υποκειμενιστες”ακομη σοφιστες , με το ”παντων χρηματων μετρον ανθρωπος”.

        • ΚΑΝΕΝΑ όχι δεν ειπόθηκε το 2008. Απείλησε η ελληνική κυβέρνηση για βετο αλλά γιατί; Διότι τα Σκόπια τότε ήθελαν το “Μακεδονία” σκέτο ενώ η ελληνική κυβέρνηση ήθελε να δώσει το “Βόρεια Μακεδονία” ή άλλη σύνθετη ονομασία. Μη λέτε ψέματα.

  3. Το έξυπνο πουλάκι βέβαια, πάντα πιάνεται από την μύτη. Αλλά μέχρι να συμβεί αυτό, νομίζω πως έχουμε την υποχρέωση να «διαβάζουμε» τα γεγονότα αντικειμενικά και κυρίως να αναγνωρίζουμε στον αντίπαλο αυτά που διαθέτει, έστω κι αν αυτό δεν μας συμφέρει πάντοτε. Δεν φταίει όμως ποτέ ο αντίπαλος, αν εμείς επιμένουμε να είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων εκεί που οφείλουμε να είμαστε ξεχωριστοί.
    Το βέβαιο πάντως είναι πως οφείλουμε να αξιολογούμε τα γεγονότα όπως είναι πραγματικά, και όχι όπως θα θέλαμε να είναι. Εκτός εάν επιλέξουμε συνειδητά να τονώσουμε τις αυταπάτες μας. Κάτι τέτοιο όμως, θα είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για την ολοκληρωτική μας καταστροφή.

    Πίσω λοιπόν από αυτά που σερβίρει η κατευθυνόμενη πληροφόρηση, υπάρχουν τέσσερα πράγματα σε αυτό το θέατρο των εξελίξεων, που νομίζω ότι δεν πρέπει να μας διαφεύγουν.
    1.Η Τουρκία διαθέτει στρατηγική, συγκεκριμένη στόχευση και συμμαχίες με στρατηγικό αποτύπωμα στην ευρύτερη περιοχή. Η Αμερική μετά την κατάρρευση του κορυφαίου στρατηγικού της «στοιχήματος» που ήταν η Αραβική Άνοιξη, ψάχνει περπατησιά με βηματισμούς που δεν αποπνέουν αυτοπεποίθηση. Πιστεύεις ότι συμβαίνει το ίδιο με την Τουρκία;
    2.Το άρθρο δεν μιλά για Τουρκία «κυρίαρχο των πάντων». Μιλά για ισχυρή περιφερειακή δύναμη και αυτά που απαιτεί αυτός ο ρόλος, το τουρκικό πολιτικό σύστημα εν συνόλω, τα γνωρίζει και τα χειρίζεται επιθετικά και με αποτελέσματα.
    3.Στις ΗΠΑ δεν υπάρχει ο Τράμπ από την μια και όλοι οι υπόλοιποι από την άλλη. Υπάρχει εσωτερική στρατηγική σύγκρουση που διαπερνά τα κέντρα εξουσίας, και η οποία σχετίζεται με την ανάγκη αποσαφήνισης του τρόπου που θα πορευτεί η υπερδύναμη σε έναν κόσμο που αλλάζει δραματικά η φυσιογνωμία του. Σε αυτήν την αντιπαράθεση λοιπόν τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, και ο Τράμπ δεν είναι τόσο μόνος.
    4.Το Ισραήλ είναι μια ισχυρή δύναμη αλλά υπάρχει και μια διαφορά που δεν πρέπει να μας διαφεύγει. Το Ισραήλ είναι μια χώρα που στο περιβάλλον του έχει κατά κανόνα «στρατηγικούς» εχθρούς, ενώ η Τουρκία προφανώς διαθέτει εχθρούς, αλλά χτίζει παράλληλα και «στρατηγικές» συμμαχίες. Το Ισραήλ εκ των πραγμάτων θα κληθεί να αναπροσαρμόσει την στρατηγική του περπατησιά στο νέο γεωπολιτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται. Η στήριξη μόνο της Αμερικής δεν του αρκεί πλέον και το γνωρίζει καλά. Έχω αναφερθεί εκτεταμένα σε σχετικό άρθρο.

    Κατά τα λοιπά στην Γεωπολιτική, κάθε σύγκρουση εργαλειοποιείται και από αυτόν τον κανόνα δεν ξεφεύγει ούτε το Συριακό. Ας αποσυνδέσουμε λοιπόν τις εξελίξεις από τα πρόσωπα και ας ασχοληθούμε με τα πραγματικά διακυβεύματα.
    Για την Τουρκία υπάρχει ένας ολόκληρος σχεδιασμός για την Μέση Ανατολή, και πολλά εργαλεία με τα οποία μπορεί να εκβιάσει την Δύση. Υπάρχει επίσης μια αδίστακτη πολιτική ηγεσία, που δεν διαθέτει ηθικούς ή άλλους φραγμούς έναντι κανενός.
    Για τις ΗΠΑ υπάρχει το Συριακό στοίχημα που χάθηκε… Το Τουρκικό πρόβλημα που δυσκολεύεται να το διαχειριστεί… Η δυσάρεστη διαπίστωση ότι η παγκόσμια πρωτοκαθεδρία της αποκαθηλώνεται… Οι νέας γενιάς αντιθέσεις με τους παραδοσιακούς της συμμάχους που είναι εμφανέστατη… Και όλα αυτά, υφίστανται ανεξάρτητα από την παρουσία του Τραμπ στην προεδρία.
    Νομίζεις πως αυτή η σύνθετη εξίσωση επιλύεται επενδύοντας στην πιθανότητα καταστροφής της Τουρκικής πολεμικής μηχανής σε μια μόλις λωρίδα Συριακού εδάφους;

    Προσωπικά θεωρώ πως ουδείς σοβαρός στρατηγιστής θα επένδυε σε κάτι τέτοιο. Και ο απλούστερος σχεδιασμός θα έπρεπε να συνυπολογίσει τουλάχιστον δύο πράγματα:
    Τα πιθανά εργαλεία που έχει η Τουρκία στα χέρια της για να κλιμακώσει τον εκβιασμό απέναντι στις ΗΠΑ. Και…
    Τα πιθανά περιθώρια για άλλου είδους αντιπερισπασμό ικανό να φέρει πολλούς προ πολλών τετελεσμένων.

    Για τους Αμερικανούς αγαπητέ μου φίλε το στοίχημα ήταν μόνο ένα. Δύσκολο μεν, διότι έχουν να διαχειριστούν μεταξύ άλλων και εσωτερικές ισορροπίες που παραμένουν ασταθείς και σχετίζονται με την επιλογή των τακτικών αναφορικά με το προκείμενο, αλλά επιμένω… ΜΟΝΟ ένα, και ακούει στο όνομα: «Επαναπροσεταιρισμός του Ερντογάν».
    Και η διαχρονικά σταθερή αξία του τιμήματος που έχουν αυτά τα στοιχήματα, ακούει στο όνομα: «Ιφιγένειες».
    Θα πρότεινα πάντως να μην παραμυθιαζόμαστε… Ούτε με τα πολυδιαφημισμένα αμερικανικά «αντίμετρα» που σερβίρουν τα ΜΜΕ, ούτε και με τον «Θεό της Ελλάδας».

    Σε κάθε πολεμική σύγκρουση, το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια. Η ύπαρξη λοιπόν και η προβολή των «αντιμέτρων», ήταν πράξη επιβεβλημένη επικοινωνιακά, για να χρυσωθεί το χάπι της υπαναχώρησης και να αμβλυνθούν οι εντυπώσεις. Τα ίδια διοικητικά κέντρα άλλωστε που κατέφυγαν στα «αντίμετρα» έδωσαν εντολή να μετακινηθούν οι Αμερικανοί στρατιώτες σε ασφαλέστερα σημεία για να διευκολυνθούν τα σχέδια του Ερντογάν.
    Όσο για τον Θεό της Ελλάδας… Δεν υπάρχει τέτοιος Θεός. Και δυστυχώς γι’ αυτόν τον τόπο, οι πολιτικοί που αναδεικνύουμε, δεν έχουν τα φόντα να υποκαταστήσουν την έλλειψή του, διότι παρουσιάζουν υπερπλεόνασμα στα φοβικά σύνδρομα, και το απόλυτο κενό σε αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη ο τόπος.
    Ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική με όλα όσα μπορεί να αντιλαμβάνεται κανείς ότι προϋποθέτει κάτι τέτοιο. (Ολοκληρωμένο πλαίσιο αιτημάτων, ενεργητική διεθνή παρουσία, πραγματική επιχειρησιακή ετοιμότητα, «επιθετική» διπλωματία κλπ κλπ κλπ)

  4. Κατά αρχάς σας ευχαριστώ για την απάντηση σας αλλά έχω κάποιες ενστάσεις:
    Μιλαμε για μια χώρα με τεράστια κληρονομιά και γνώση γύρω από την περιβοητη βυζαντινή διπλωματία ,με στόχους, με σχέδιο και μια πολεμική μηχανή αρκετα ισχυρη και ” ανίκητη” απέναντι στα λιανοντουφεκα,αλλα με ένα τεράστιο μειονέκτημα:Διαχείριση ηττας.
    Τι θα κανουν αν δεν πανε τα πραγματα οπως τα σχεδιαζουν;
    Ξέρετε ,δεν χρειάζεται να καταστραφεί το σύνολο του στρατού σου προκειμενου να αρχίσουν τα πανηγύρια μέσα στην αναμμένη χύτρα που λέγεται Τουρκια
    Επίσης η πολεμική μηχανή της Τουρκίας δεν έχει δοκιμαστεί απέναντι σε οργανωμένο στρατό και έχω πολλές αμφιβολίες όπως φαντάζομαι και οι ίδιοι, για το αποτέλεσμα.
    Μεγάλη χώρα, με μεγάλες δυνατότητες αλλά και τεραστιες αδυναμίες.
    Ξέρετε ο Παράδεισος από την Κόλαση καθορίζεται πολλές φορές από το πέταγμα μιας πεταλούδας(Εδώ κολλάει αυτό που σας ανέφερα για Θεό της Ελλαδας)
    Ως προς τους δικούς μας προσυπογράφω ότι λέτε.
    Πάσχουμε από σχεδιασμό, διπλωματία , θεσμους αλλα το κυριότερο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ

    • Έχετε δίκιο. Στο επιχειρησιακό επίπεδο κανείς δεν μπορεί να προκαταλάβει το αποτέλεσμα. Κυρίως γιατί το θέατρο των επιχειρήσεων στην συγκεκριμένη περίπτωση και στο βαθμό που τα πράγματα εξελιχθούν όπως κατ’ αρχήν περιγράφεται, είναι στην πράξη σαν μια χοάνη, όπου μοιραία δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί το σύνολο μιας ισχυρής πολεμικής μηχανής και να αποδώσει τα μέγιστα ακόμη και αν μπορούσε. Είναι αυτό που λέμε: «Δεν το χωράει ο τόπος».

      Στο συγκεκριμένο άρθρο, αυτό το οποίο αναδεικνύεται, είναι η φυσιογνωμία των σχεδιασμών, οι στρατηγικές επιλογές των πρωταγωνιστών και οι προθέσεις. Το ίδιο το αποτέλεσμα δεν μπορούμε να το κρίνουμε πρωθύστερα.
      Στην μεγάλη εικόνα επίσης, αυτό που έχει πρωταρχική σημασία, δεν είναι η αποτίμηση του αποτελέσματος αυτού καθ’ εαυτού και με την στενή έννοια του όρου, αλλά οι διεργασίες που θα ενεργοποιήσει, οι γκέλες που πιθανότατα θα προκληθούν, ακόμη και τα προσχήματα που ενδέχεται να διευκολυνθεί η επίκλησή τους, ώστε να ενεργοποιηθούν εξελίξεις που δεν μπαίνουν στο κάδρο με την πρώτη ματιά.

      Το βέβαιο είναι ότι μια χώρα που διαθέτει στρατηγική και έχει ανοίξει την παρτίδα, μπορεί να διαχειριστεί επιθετικά τις πλείστες όσες των εκδοχών. Ακόμη και την μη εμφανή νίκη της. Στην Λιβύη για παράδειγμα, η Τουρκία εμπλέκεται στο πλευρό της «επίσημης» κυβέρνησης, προσβλέποντας σε μεταγενέστερες συμφωνίες (ΑΟΖ) και όχι στο επιχειρησιακό μέρος αυτό καθ’ εαυτό. Θεωρητικά, λοιπόν, με την εμπλοκή της στο Συριακό, το μοναδικό για το οποίο αισθάνεται αβεβαιότητα, είναι για το εύρος και την αποτελεσματικότητα των πιθανών αντιπερισπασμών.

      Η πιθανότητα να τους κλιμακώσουν οι Κούρδοι, είναι ευκταία αλλά δεν είναι ισχυρή μετά το στραπάτσο στο Ιρακινό Κουρδιστάν και τον εφησυχασμό τους στο Συριακό μέτωπο. Το Ιράν εξέφρασε την άρνησή του στην επιδίωξη της Τουρκίας, αλλά όντας και το ίδιο ισχυρός περιφερειακός δρών, οφείλει να σταθμίσει προτεραιότητες και δεν θα ρισκάρει να διαρρήξει την στρατηγική του σχέση σήμερα που διεκδικεί ρόλο στην ευρύτερη Γεωπολιτική πίτα. Η Ρωσία προσέγγισε το όλο ζήτημα πολύ έξυπνα, περιορίζοντας το επίδικο, εκεί που δεν θα μπορούσε να οδηγήσει τα πράγματα σε ρήξη.

      Και μέσα σ αυτό το περιβάλλον, ισχυρό χαρτί έναντι πάντων, παραμένει η πιθανή δυνατότητα εργαλειοποίησης των χιλιάδων κρατούμενων τζιχαντιστών, που θα λειτουργήσει σωρευτικά με αυτό των «προσφύγων».

      Το πρόβλημα επομένως δεν έχει μια θέαση. Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν μπει στο κάδρο αντικειμενικά μέσα από το συνολικό πακέτο των τουρκικών διεκδικήσεων, κι εδώ που χρειάζεται να υπάρχουν σχεδιασμοί, επεξεργασμένες εναλλακτικές και ισχυρά στρατηγικά αντισταθμίσματα, η πολιτική ελίτ μαζεύει φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και αρκείται σ αυτά. Αυτό κατά την άποψή μου είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα.

  5. “Η απόφαση Τραμπ να εγκαταλειφθούν στην τύχη τους οι Κούρδοι της Συρίας, είναι και απόφαση του βαθέως Αμερικανικού κράτους”

    ;;;

    Μα τότε γιατί συνεδριάζουν και ομιλούν για κυρώσεις κατά της Τουρκίας κ.τ.λ.;

    • Με αυτές τις δηλώσεις τους, γελούν και οι ίδιοι, γελούν και τα πόμολα. Είναι ο πλέον εύσχημος τρόπος να συγκαλύψουν την συνενοχή τους στο έγκλημα, την ίδια στιγμή που φλυαρώντας για όλα αυτά, εξασφαλίζουν στον Ερντογάν τον απαραίτητο χρόνο για να δημιουργήσει καινούρια τετελεσμένα στην περιοχή αλλά και συνολικότερα. Αναλογιστείτε μόνο, ποιες θα ήταν οι κυρώσεις και ποιοί θα ήταν οι χρόνοι επιβολής τους, αν στην θέση της Τουρκίας ήταν κάποιος άλλος «ταραξίας»… Θυμηθείτε ποιες κυρώσεις επέβαλαν -παρά τις μεγαλοστομίες τους- για τους S-400… Διέδωσαν ψευδώς ότι έχουν κλείσει τον εναέριο χώρο πάνω από την Συρία, την ίδια στιγμή που τα τουρκικά αεροσκάφη κάνουν πάρτι και δολοφονούν αμάχους. Δεν νομίζω πως πρέπει να παγιδευόμαστε σ αυτό το παιχνίδι της επικοινωνίας. Είμαστε μπροστά σε δραματικότατες ανατροπές και καλό είναι οι λαοί να ανησυχούν και να αφυπνίζονται γι αυτά που έρχονται…

Leave a Reply to polath Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα