Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ
Παρουσίασα τον παρακάτω χάρτη στην Ελλάδα πριν 35 χρόνια και οι πάντες τον αγνόησαν. Η κατάσταση άλλαξε λίγο το 2004, όταν ο αείμνηστος Πρόεδρος της Κύπρου Τάσσος Παπαδόπουλος ανακήρυξε την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, χωρίς να πάσχει από φοβικό σύνδρομο, παρότι διέθετε μόνο τέσσερα τανκς και δυο ελικόπτερα.
Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. Πηγή: Global Maritime Boundaries Database, General Dynamics, Herndon, Virginia, USA
Τότε όλο το πολιτικό κατεστημένο της Ελλάδας τον πολέμησε φοβούμενο την αντίδραση της Τουρκίας, αλλά η Τουρκία δεν πήρε χαμπάρι τότε την αξία της κίνησης του Παπαδόπουλου και ξύπνησε πανικοβλημένη χρόνια αργότερα.
Το φάντασμα της ΑΟΖ συνεχίζει να καταδιώκει την Τουρκία. Είναι γνωστό σε όλους ότι η Τουρκία θεωρεί την έννοια της ΑΟΖ ως τον μεγαλύτερο εχθρό της στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Άγκυρα πιστεύει πως τώρα παρουσιάζεται μια μεγάλη ευκαιρία για να δημιουργήσει τετελεσμένα στην ΑΟΖ της Κύπρου και είναι διατεθειμένη να χοντρύνει το παιχνίδι.
Καθώς περιφρονεί τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), δεν έχει καμία σχέση με το νότιο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Υποστηρίζει ότι διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο και ο μόνος τρόπος να δικαιολογήσει αυτόν τον ισχυρισμό είναι να επιμένει ότι η Ελλάδα δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο. Το οικόπεδο 4 της κυπριακής ΑΟΖ, όμως, δείχνει καθαρά ότι η Κύπρος διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα και επομένως η Τουρκία δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο.
Η νέα εθνική στρατηγική μας θα πρέπει να περιλαμβάνει και την Ανατολική Μεσόγειο. Εκεί θα επικεντρωθεί η ελληνοτουρκική αντιπαράθεση τα επόμενα χρόνια και εκεί διαπιστώνονται σοβαρές ελλείψεις. Μέχρι στιγμής η νέα ελληνική κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη όχι μόνο αδυνατεί να επεξεργασθεί μία συγκροτημένη εθνική στρατηγική έναντι της Τουρκίας αλλά, ταυτόχρονα, συνεχίζει την κάκιστη πολιτική που εφάρμοσαν οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις για τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες. Δηλαδή να μην αναλαμβάνουμε καμία πρωτοβουλία, αλλά να αντιδρούμε με καθυστέρηση στις κινήσεις της Τουρκίας. Όπως επαναλαμβάνουν συνεχώς οι Αμερικανοί στην Ουάσιγκτον «You are always reactive and never proactive”.
Η Τουρκία με επιθετικότητα και ασύστολο θράσος συνεχίζει για 40 χρόνια μια επιθετική και επεκτατική πολιτική στο Αιγαίο στην οποία τα τελευταία χρόνια έχει συμπεριλάβει και το σύμπλεγμα του Καστελόριζου, προβάλλοντας συνεχώς αβάσιμες διεκδικήσεις κατά παράβαση όλων των κανόνων του διεθνούς δικαίου. Όπως σημείωνε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Οικονομίδης, νομικός σύμβουλος του ΥΠΕΞ:
«Η επεκτατική συμπεριφορά της Τουρκίας, η οποία εμφανώς δεν συνάδει με την σύγχρονη εποχή, στηρίζεται κυρίως σε τρεις παράγοντες:
στην ισχύ έναντι της χώρας μας,
στην αδυναμία του διεθνούς συστήματος να επιβάλει την εφαρμογή των διεθνών κανόνων και
στην αδιαφορία των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες εξακολουθούν πάντοτε να τοποθετούν το ατομικό τους συμφέρον υπεράνω του γενικού συμφέροντος της διεθνούς κοινότητας ως συνόλου.
Από την άλλη πλευρά, η χώρα μας, χωρίς σχέδιο και προγραμματισμό, δεν μπορεί παρά να ακολουθεί αμυντική πολιτική, πολλές φορές πυροσβεστικού χαρακτήρα. Μόνιμο χαρακτηριστικό της είναι η ατολμία με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ασκήσει νόμιμα δικαιώματα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο και μερικές φορές σ ’αυτήν προστίθεται και η υποχωρητικότητα.»
Όπως έγραψε στην εφημερίδα «Καθημερινή» ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος και σήμερα βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας:
«Όλος ο κόσμος γνωρίζει με ακρίβεια τι διεκδικεί η Τουρκία στην περιοχή. Η Ελλάδα εξακολουθεί να μην έχει προσδιορίσει ποια θεωρεί ότι είναι τα ακριβή όρια της υφαλοκρηπίδας της στην Ανατολική Μεσόγειο. Απλώς διαμαρτύρεται στις τουρκικές ενέργειες…».
Έχω επανειλημμένα γράψει ότι οι Αμερικανοί επιθυμούν το μοίρασμα των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου, διότι δεν θέλουν να χάσουν την Τουρκία και να την ρίξουν στην αγκαλιά της Ρωσίας. Πιστεύουν ότι η συνεκμετάλλευση ή καλύτερα η συνδιαχείριση των υδρογονανθράκων της Ελλάδας, της Κύπρου και της Τουρκίας πρέπει να επιτευχθεί, πάσει θυσία. Οι ΗΠΑ γνωρίζουν ότι η Τουρκία δεν διαθέτει υδρογονάνθρακες, αλλά θέλουν να μοιραστεί τους ανύπαρκτους υδρογονάνθρακές της με την Ελλάδα και την Κύπρο!
Από το 1922 οι Τούρκοι πάντοτε θεωρούσαν ότι είχαν μεγάλες ακτές, αλλά δεν διέθεταν μεγάλη θάλασσα και μετά το 1982 συνειδητοποίησαν ότι η θάλασσά τους περιορίστηκε και άλλο. Έτσι άρχισαν έναν επικίνδυνο ρητορικό πόλεμο, εκτός δύο θερμών εξαιρέσεων (1987 και 1996), αλλά από το 2018 προβάλλουν και παρανοϊκές απαιτήσεις, που σίγουρα θα συνεχιστούν και στο μέλλον.
Ο μόνος τρόπος για να ακυρώσει η Ελλάδα τα σχέδια αυτά είναι, άμεσα και πριν είναι πολύ αργά, να προβεί σε οριοθέτηση της ΑΟΖ της με αυτή της Κύπρου βάσει της μέσης γραμμής, σύμφωνα με τις προβλέψεις της UNCLOS, που θα δίνει πλήρη επήρεια στην νήσο Στρογγύλη, με αποτέλεσμα η Τουρκία να μην έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο κι φυσικά ούτε με την Λιβύη.
Ο δημοσιογράφος Γ. Τετράδης Παπαδόπουλος, σε ένα άρθρο του στην ιστοσελίδα liberal.gr, γράφει :
«Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα ζει σε μια μεταβατική περίοδο από την απόλυτη δουλικότητα απέναντι σε Αμερικανούς και Τούρκους προς μια, ας ελπίσουμε, πιο πατριωτική στάση. Αυτό είναι ένα τοπίο που δεν το επιθυμούν ούτε οι ΗΠΑ ούτε ο Ερντογάν. Οι οποίοι είχαν εδώ έναν πρωθυπουργό που δεν ξέρει ούτε καν γεωγραφία, πολύ περισσότερο διεθνές δίκαιο και διπλωματία» Και αργότερα εξηγεί: «Η Τουρκία δεν επιθυμεί καμιά ειρηνική συνύπαρξη. Επιθυμεί αλλαγή συνόρων σε βάρος της Ελλάδας. Και το δηλώνει ξεκάθαρα σε κάθε ευκαιρία. Επιθυμεί αρπαγή κυριαρχικών δικαιωμάτων, αέρα, θαλάσσης και ξηράς. Και οι ΗΠΑ επιθυμούν να υπάρχει η ένταση (ελεγχόμενη, «ακόμα κι αν αλλάξει χέρια κανένα παλιονησάκι») για να διατηρούν το status του ρυθμιστή, άρα του ουσιαστικού κυρίαρχου στην περιοχή»
Οι αυξανόμενες τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος, τα σενάρια μυστικής διπλωματίας μεταξύ Αθήνας- Άγκυρας και η αμέλεια των ελληνικών κυβερνήσεων να ανακηρύξουν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) θέτουν σε κίνδυνο τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα σε μια περίοδο που η Ελλάδα εμφανίζεται τρωτή σε διεθνείς πιέσεις.
Έτσι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη πρέπει να προβεί σε μερικές σημαντικές κινήσεις όπως:
Α. Να δείξει στους Τούρκους ότι διαθέτουμε σημαντική αποτρεπτική δύναμη που δεν θα διστάσουμε να την χρησιμοποιήσουμε.
Β. Σύσφιξη σχέσεων με το Ισραήλ και την Αίγυπτο που θα περιλαμβάνει τις πολιτικές, οικονομικές, ενεργειακές, στρατιωτικές και γεωστρατηγικές σχέσεις.
Γ. Άμεση μεταφορά του Ναύσταθμου της Σαλαμίνας στην Κρήτη.
Δ. Οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ με αυτή της Αιγύπτου και αμέσως μετά με αυτή της Κύπρου. Ετσι μπορούμε να προλάβουμε την οριοθέτηση των ΑΟΖ Τουρκίας και Λιβύης.
Πηγή: Η άνευ προηγουμένου τραγωδία της ΑΟΖ συνεχίζεται: Το φάντασμα της καταδιώκει την Τουρκία https://hellasjournal.com/2019/11/i-aney-proigoymenoy-tragodia-tis-aoz-synechizetai-to-fantasma-tis-katadiokei-tin-toyrkia/
