του Παντελή Σαββίδη “Μακεδονία”
Η ίδρυση, η λειτουργία, η άνοδος και η πτώση της ΕΡΤ3 αποτελούν σενάριο για ταινία. Τα έχει όλα.
Κοινωνική βούληση και επιθυμία, πολιτικό και κομματικό παρασκήνιο, αθηναϊσμό, υλοποίηση του οραματισμού μιας γενιάς και μιας ομάδας ανθρώπων που την ξεκίνησαν, κάτι έτοιμο για την επόμενη γενιά που συνήθως δεν εκτιμάται, μεταλλάξεις καιροσκόπων, επαρχιακό ρασπουτινισμό, κομματική υποδούλωση και εκμετάλλευση των εργαζομένων από ολιγομελή ομάδα για προσπόριση ίδιου οφέλους, απόλυτο κομματικό έλεγχο που οδήγησε σε απαξίωση.
Η ΕΡΤ3 διέγραψε την επιτυχή τροχιά της όταν είχε κάποια ημιαυτονομία από το κέντρο. Αναζήτησε και βρήκε αυτό που της έλειπε με το ζήλο των εργαζομένων και της διοίκησής της. Από χρήματα μέχρι κύρος. Κατέκτησε την εμπιστοσύνη της κοινωνίας λίγο πριν το τραγικό λάθος να την κλείσουν (μαζί με τις άλλες ΕΡΤ). Και σήμερα βρίσκεται μπροστά σε ένα υπαρξιακό δίλημμα: θα μπορέσει να συνεχίσει προβάλλοντας τις ανάγκες της περιφέρειας και τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τη χώρα και εκτυλίσσονται κοντά στην έδρα της ή θα μετατραπεί σε ένα γραφείο διεκπεραίωσης των επιθυμιών του κέντρου;
Αυτήν τη στιγμή, με τις ρυθμίσεις της προηγούμενης κυβέρνησης, η διοίκησή της δεν μπορεί να αποφασίσει ούτε καν την αγορά χαρτιού υγείας. Και είναι ευνόητο πως έτσι, δεν μπορεί να λειτουργήσει.
Χρειάζεται η επαναφορά του, πριν το Συριζα, νομοθετικούπλασίου που να διέπει τη λειτουργία της . Το οποίο αποδείχθηκε επιτυχές.
Και κάτι ακόμη. Ο Πρόεδρος και η Διοικούσα Επιτροπής της να έχουν ισχυρά ερείσματα και αποδοχή, θέληση να εργαστούν, άποψη για το νέο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο και το ρόλο μιας σύγχρονης τηλεόρασης.
Καθώς βρισκόμαστε σε φάση προβληματισμού της κυβέρνησης για το τι πρέπει να κάνει με τη Δημόσια Τηλεόραση, οι άνθρωποι που νοιάζονται για την ελληνική περιφέρεια και θεωρούν πως αποτελεί τον έναν από τους δύο πνεύμονες της ελληνικής πολιτείας, ας ασκήσουν την επιρροή τους για το μέλλον της ΕΡΤ3.
