Α. Συρίγος: AOZ και ανεμογεννήτριες στο Αιγαίο

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Μετά το 2010 εισέβαλε στον ελληνικό δημόσιο λόγο το θέμα της κηρύξεως Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Ψάχναμε τότε μαγικούς τρόπους που θα επέτρεπαν τη διατήρηση μίας άκοπης και κυρίως δανεικής ευημερίας. Ενώ η χώρα βυθιζόταν στην οικονομική κρίση, η ΑΟΖ εμφανίσθηκε περίπου ως ο από μηχανής Θεός που θα επέτρεπε την εκμετάλλευση των «πλούσιων» κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, τα οποία εμφανίζονταν να υπάρχουν περίπου σε κάθε μήκος και πλάτος της θαλάσσιας επιφάνειας που περιβάλλει την Ελλάδα.

Αρθρο του Άγγελου Μ. Συρίγου

Αν. Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου & Εξωτερικής Πολιτικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο, υπ. Βουλευτής Α’ Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία

Η κήρυξη ΑΟΖ εξακολουθεί να παραμένει ζητούμενο 10 χρόνια μετά. Η σκέψη όσων αντιδρούν σε οποιαδήποτε συζήτηση περί ΑΟΖ, είναι ότι οι Τούρκοι θα απαντήσουν με αντίστοιχη κίνηση. Έτσι θα δημιουργήσει περαιτέρω ένταση σε μια περίοδο που η προσοχή της Ελλάδας πρέπει να είναι στραμμένη στην οικονομική της ανάταξη. Όλα αυτά είναι σωστά ως σκέψεις. Όταν έχεις αντίπαλο την Τουρκία, πρέπει να είσαι προσεκτικός στις κινήσεις. Απέναντί μας βρίσκεται ένα κράτος που θεωρεί ότι η προσφυγή στην βία αποτελεί θεμιτό μέσο στις διεθνείς σχέσεις. Όταν όμως, αυτές οι σκέψεις οδηγούν σε μακροχρόνια αδράνεια και αποχή από την άσκηση νόμιμων δικαιωμάτων, δημιουργούνται σοβαρότατα προβλήματα. Η θέσπιση των θαλασσίων ζωνών που προβλέπονται από το δίκαιο της θάλασσας δεν γίνεται γενικώς και αορίστως για να αυξήσει ένα κράτος την κυριαρχία του. Η θάλασσα παράγει πλούτο: εμπόριο, τουρισμός, αλιεία, υδρογονάνθρακες, σύγχρονες μορφές ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε συνδυασμό με την ανάγκη για προστασία του περιβάλλοντος. Όλα αυτά εξυπηρετούνται μέσα από τον έλεγχο των θαλασσίων ζωνών που περιλαμβάνει και τη θέσπιση ΑΟΖ.

Ενδεικτικό παράδειγμα αυτής της πραγματικότητας είναι αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια με τις θαλάσσιες ανεμογεννήτριες. Οι πρώτες ανεμογεννήτριες στη θάλασσα άρχισαν να τοποθετούνται στη βόρεια Ευρώπη τη δεκαετία του 1990. Βάσει της τότε τεχνολογίας, έπρεπε να είναι πακτωμένες στο βυθό. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να τοποθετηθούν σε σχετικά ρηχά νερά, βάθους 50-60 μέτρων. Κατά συνέπεια, βρίσκονταν αρκετά κοντά στην ακτή. Επιπλέον, η συγκεκριμένη τεχνολογία τις καθιστούσε εξαιρετικά ακριβές. Τα πράγματα, όμως, στο χώρο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας εξελίσσονται ραγδαία. Η τεχνολογία που ακολουθείται έχει πλέον αλλάξει. Οι νέες θαλάσσιες ανεμογεννήτριες είναι πλωτές. Μπορούν να τοποθετηθούν σε βαθιά νερά και κυρίως σε μεγάλη απόσταση από τις ακτές. Ήδη πολλά κράτη της Βόρειας Ευρώπης, με προεξάρχουσες τις Βρετανία, Νορβηγία και Γερμανία, έχουν δημιουργήσει μεγάλα αιολικά πάρκα.

Σήμερα το κόστος των θαλάσσιων ανεμογεννητριών είναι υψηλότερο από το αντίστοιχο για τις επίγειες ανεμογεννήτριες. Εκτιμάται όμως ότι μέσα στην επόμενη δεκαετία αυτή η κατάσταση θα αλλάξει. Οι πλωτές ανεμογεννήτριες προσφέρουν σοβαρά πλεονεκτήματα στην Ελλάδα. Κατ’ αρχάς σταματάει η περιβαλλοντική όχληση που δημιουργεί η τοποθέτησή ανεμογεννητριών σε κορυφές βουνών. Δεν είναι τυχαίο ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας ασχολείται διαρκώς με προσφυγές περιβαλλοντικών οργανώσεων ή και κατοίκων που εκφράζουν, πραγματικές (ή και πλασματικές) ανησυχίες για τα επίγεια αιολικά πάρκα. Ένα δεύτερο σημείο σχετίζεται με το αιολικό δυναμικό των θαλασσών. Στη Μεσόγειο δύο είναι οι θαλάσσιες περιοχές με το μεγαλύτερο αιολικό δυναμικό. Η μία βρίσκεται στον κόλπο του Λέοντα στη Γαλλία. Η άλλη βρίσκεται στο ανατολικό Αιγαίο. Αυτό σημαίνει ότι οι πλωτές ανεμογεννήτριες είναι το μέλλον για την αιολική ενέργεια στην Ελλάδα. Με αυτό το σκεπτικό πρέπει να σχεδιάσουμε τις κινήσεις μας.

Που θα τοποθετηθούν όμως τα αιολικά πάρκα στη θάλασσα; Η Ελλάδα έχει χωρικά ύδατα 6 ν. μιλίων (μόνη από τα 149 κράτη του κόσμου που έχουν σχετική δυνατότητα) και δεν έχει θεσπίσει άλλες θαλάσσιες ζώνες (μαζί με Αλβανία, Μαυροβούνιο και Κουβέιτ). Επομένως, τα αιολικά πάρκα μπορούν να τοποθετηθούν σήμερα μόνον εντός της ζώνης των 6 μιλίων από τις ακτές. Πρόκειται για μία εξαιρετικά στενή περιοχή (περίπου 11 χιλιόμετρα). Αυτό σημαίνει ότι δεν αποφεύγεται η περιβαλλοντική, οπτική όχληση.  Ουσιαστικά θα είναι σαν να χτίζουμε ένα τείχος από ανεμογεννήτριες μπροστά στις ακτές. Επιπλέον δεν υπάρχει περιθώριο για δημιουργία μεγάλων αιολικών πάρκων. Αυτή είναι η απτή πραγματικότητα που μας έχει οδηγήσει η χρόνια αδράνεια από την άσκηση των δικαιωμάτων που μας προσφέρει το δίκαιο της θάλασσας.

Αντιστοίχως, η λύση περνά από την κήρυξη ΑΟΖ. Η ΑΟΖ περιλαμβάνει την άσκηση δικαιωμάτων στο βυθό και στη θάλασσα πάνω από τον βυθό. Μόνον έτσι μπορεί να δημιουργηθούν θαλάσσια πάρκα με ανεμογεννήτριες. Επιπλέον, διατρέχουμε κι έναν άλλο σοβαρό κίνδυνο. Όσο δεν θεσπίζουμε ΑΟΖ, η Τουρκία έχει τη νομική δυνατότητα να εμφανισθεί σε περιοχές του Αιγαίου πέραν των 6 μιλίων που σήμερα είναι τμήμα της ανοιχτής θάλασσας και να χτίσει εκεί ένα πάρκο πλωτών ανεμογεννητριών. Θα είναι καθ’ όλα νομιμοποιημένη. Η αδράνεια καταλήγει μερικές φορές και σε απώλεια δικαιωμάτων.

Πηγη: energy2day

spot_img

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Όταν η επιστήμη και η τεχνολογία προσφέρουν στην ανθρωπότητα άφθονη σχεδόν μηδενικού κόστους, καθαρή, ασφαλή και αποκεντρωμένη παραγωγή σε επίπεδο χρήστη ενέργεια από τον συνδυασμό ανανεώσιμων πηγών ενέργειας με βάση το υδρογόνο το να μιλάει κανείς για πετρέλαιο, φυσικό αέριο, αιολικά ή ηλιακά πάρκα δείχνει άγνοια στην καλύτερη περίπτωση ή πρακτόρευση των συμφερόντων της αντίστοιχης γερμανικής βιομηχανίας στην χειρότερη περίπτωση, που την εμφανίζουν στους απληροφόρητους ως σύγχρονη και φιλική προς το περιβάλλον, πράγμα που είναι λάθος και ψέμα.
    Περισσότερα θα βρείτε στο βιβλίο μου: ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΥΔΡΟΓΟΝΟ; Η επανάσταση του υδρογόνου, η ελεύθερη ενέργεια και η απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τα ορυκτά καύσιμα και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΗΣΙΔΕΣ, ΑΘΉΝΑ 2013.

    Οι Εκδόσεις ΝΗΣΙΔΕΣ παρουσιάζουν
    το νέο βιβλίο του Κώστα Λάμπου:
    Ποιος φοβάται το υδρογόνο;
    (Η επανάσταση του υδρογόνου, η ελεύθερη ενέργεια και η απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τα ορυκτά καύσιμα και την καπιταλιστική βαρβαρότητα)

    Όλοι ξέρουμε πως ζούμε σ’ ένα κόσμο ενεργειακά φτωχό, εχθρικό, καταστροφικό και επικίνδυνο. Ξέρουμε όμως πως ζούμε και σε ένα κόσμο που ασταμάτητα αλλάζει και μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο για όλους μας, φτάνει να ξέρουμε, όσοι έχουμε λόγο να τον αλλάξουμε, πως θα τον αλλάξουμε. Το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου αναλύει το πρόβλημα των ορυκτών καυσίμων, ως πρόβλημα εξουσιαστικού συγκεντρωτικού ενεργειακού συστήματος και ως πηγή κατακτητικής βίας, οικονομικής στρέβλωσης, κοινωνικής καταπίεσης, φτώχειας και δυστυχίας και περιβαλλοντικής καταστροφής και αντιπαραθέτει σ’ αυτό τις συνδυαζόμενες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας με βάση το Υδρογόνο, ως ένα αποκεντρωμένο εξισωτικό ενεργειακό σύστημα που ανοίγει νέους ορίζοντες για την οικονομική-κοινωνική απελευθέρωση της ανθρωπότητας από το απάνθρωπο και καταστροφικό κεφαλαιοκρατικό σύστημα, με προοπτική την κοινωνική αυτοδιεύθυνση και έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς τοπικά αφεντικά και παγκόσμιους ηγεμόνες.
    Aς φανταστούμε ένα κόσμο στον οποίο τα νοικοκυριά, οι γειτονιές, τα χωριά, οι πολυκατοικίες, οι συνοικίες, οι πόλεις, τα κράτη και τελικά η ανθρωπότητα απόκτησαν την ενεργειακή αυτονομία τους, γιατί μπορούν να έχουν άφθονη, φτηνή έως δωρεάν, ασφαλή και καθαρή ενέργεια από το υδρογόνο. Είναι ο κόσμος της υδρογονοενέργειας που γεννιέται και δυναμώνει μέρα με τη μέρα και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για αυτόνομη αειφόρο τοπική ανάπτυξη και καθολική ευημερία, χωρίς ανασφαλείς εργαζόμενος, ανασφάλιστους ανέργους και πεινασμένους. Είναι ένας κόσμος της ενεργειακής και κοινωνικής ισότητας, των ίσων ευκαιριών και δικαιωμάτων, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.
    Ας φανταστούμε έναν κόσμο χωρίς σκοταδιστικούς και εξουσιαστικούς μύθους, χωρίς ρύπανση του περιβάλλοντος και χωρίς πολυεθνικά ενεργειακά μονοπώλια, χωρίς πολέμους για τον έλεγχο της ενέργειας και για την παγκόσμια ηγεμονία. Αυτός ο κόσμος είναι πια, χάρη στην απλοχεριά της Φύσης και τις τεράστιες δυνατότητες της επιστημονικοτεχνικής και υδρογονοενεργειακής επανάστασης, μια υπαρκτή πραγματικότητα και δεν είναι φαντασία. Είναι ο κόσμος που ονειρευτήκαμε ως ανθρωπότητα και τον χτίσαμε, ως δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού με τον ιδρώτα και το αίμα χιλιάδων γενεών.
    Ας φανταστούμε… «πως δεν υπάρχει κανένας λόγος για απληστία και πείνα…, πως δεν υπάρχει κανένας λόγος για να σκοτώσεις ή να σκοτωθείς». Ας φανταστούμε μια ανθρώπινη, μια ανθρωπιστική κοινωνία, η οποία είναι σήμερα εφικτή χάρη στις επιστήμες και στην τεχνολογία που προσφέρουν ελεύθερη υδρογονοενέργεια για όλους, αποσυνθέτοντας στην κυριολεξία όλες τις εξουσιαστικές πυραμίδες, διαμορφώνοντας για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία τις υλικές προϋποθέσεις για ένα καλύτερο κόσμο. Ο παρακμασμένος και καταστροφικός καπιταλισμός και τα επικίνδυνα ορυκτά καύσιμα δεν είναι η μοίρα της ανθρωπότητας και συνεπώς το τέλος τους δεν μπορεί παρά να είναι μια νέα αρχή για την ιστορία της, για την Άμεση Δημοκρατία, την Αταξική Κοινωνία και τον Οικουμενικό Ουμανιστικό Πολιτισμό.
    Ένας καλύτερος κόσμος είναι πια μπροστά μας, ας ανοίξουμε τα μάτια μας να τον θαυμάσουμε και ας απλώσουμε τα χέρια μας να τον κάνουμε δικό μας, γιατί σ’ εμάς ως άτομα, ως εργαζόμενη κοινωνία και ως εργαζόμενη ανθρωπότητα ανήκει και σε κανένα άλλον. Σ’ αυτό τον κόσμο μας ξεναγεί βήμα-βήμα και χωρίς παρωπίδες, πειστικά και τεκμηριωμένα αυτό το μοναδικό στο είδος του βιβλίο, ρίχνοντας σε όλες τις πτυχές και σε όλες τις διαστάσεις του, άπλετο φως.

    ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
    Πρόλογος: Παντελής Σαββίδης
    Προμύθιο
    Σημείωμα του συγγραφέα

    ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ:
    Ενέργεια = Ζωή = Ανθρώπινος Πολιτισμός, 1.1. Ενέργεια, Ζωή και Πολιτισμός, 1.2. Ενέργεια, ως ιδεολογία και εξουσία, 1.3. Ενέργεια, οικονομική ανάπτυξη και διεθνής καταμερισμός της εργασίας, 1.4. Πηγές Ενέργειας.

    ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ:
    Αιχμάλωτη ενέργεια = αιχμάλωτη κοινωνία = αιχμάλωτη ανθρωπότητα = καπιταλιστική βαρβαρότητα, 2.1. Μορφές ενέργειας και οικονομική-κοινωνική εξέλιξη, 2.2. Για τη σχέση ανάμεσα στο οικονομικοκοινωνικό και στο ενεργειακό σύστημα, 2.3. Υδρογόνο. Το τέλος της πετρελαιοκρατίας και της κεφαλαιοκρατίας, 2.4. Οι πράσινες απάτες και αυταπάτες του καπιταλισμού, 2.5. Για τη σχέση ανάμεσα στο ενεργειακό σύστημα και στη γήινη βιόσφαιρα και το πρόβλημα της ασφάλειας της ζωής και του πλανήτη, 2.6. Η μεγάλη συνωμοσία της σιωπής, ομολογία ενοχής του εγκλήματος του καπιταλισμού σε βάρος της ανθρωπότητας.

    ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ:
    Ελεύθερη ενέργεια = ελεύθερος χρόνος =.ελεύθερη κοινωνία = ελεύθερη ανθρωπότητα = ουμανιστικός πολιτισμός ελευθερίας, 3.1. Η ελεύθερη υδρογονοενέργεια εναντίον των συγκεντρωτικών καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, 3.2. Μύθοι και πραγματικότητα για το υδρογόνο, το ‘λαϊκό’, το ‘δημοκρατικό’, το αιώνιο καύσιμο, 3.3. Υδρογόνο εναντίον πετρελαίου και όλων των ορυκτών καυσίμων, 3.4. Ενεργειακές κυψέλες εναντίον μηχανών εσωτερικής καύσης, 3.5. Η ελεύθερη-αποκεντρωμένη υδρογονοενέργεια είναι ο θεμελιακός παράγοντας ανθρωποκεντρικής, ισόρροπης και αειφόρου ανάπτυξης, 3.6 Τα Δίκτυα Ελεύθερης Υδρογονοενέργειας ως ενοποιητικός παράγοντας αμεσοδημοκρατικής και αταξικής συγκρότησης της ανθρωπότητας, 3.7. Εφαρμογές υδρογονοενέργειας, 3.8. Θέλεις Υδρογονοενέργεια; Φτιάξ’ τη μόνος σου. Μπορείς

    ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ:
    Ενεργειακή ισότητα = κοινωνική ισότητα = Άμεση Δημοκρατία και Αταξική Κοινωνία
    4.1. Να απελευθερώσουμε το νερό, τον ‘Προμηθέα Δεσμώτη του 21ου Αιώνα’, 4.2. Το μέλλον των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας αφετηρία ενός νέου πολιτισμού, 4.3. Ενεργειακή ισότητα, ελευθερία και άμεση δημοκρατία.

    Επιμύθιο
    Πηγές-Βιβλιογραφία
    Summary, Résumé succinct, Kurze Zusammenfassung

Leave a Reply to Κώστας Λάμπος Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα