«Μπήκα στην αυτοψία διακοσίων προσώπων που κάηκαν, έγιναν στάχτη. Οι στάχτες τους πετούσαν στον αέρα, δεν μπόρεσα να ξεχάσω για χρόνια εκείνο τον φόβο. Μήνες δεν μπόρεσα να μαγειρέψω στο σπίτι μου». Εκείνη μιλούσε, εγώ άκουγα. Ήταν νεαρή δικηγόρος. Υπερασπίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πόσο ήρεμα περιέγραφε. Όσο την άκουγα, ένιωθα το αίμα να χτυπά στις φλέβες μου. «Έσυραν στην πλατεία του χωριού έναν άνδρα που σκότωσαν, τον γύμνωσαν εντελώς και τον έδεσαν σε ένα τεθωρακισμένο». Τα γνώριζα αυτά, αλλά ήταν διαφορετικό να τα ακούς από έναν αυτόπτη μάρτυρα που ήρθε από εκεί. Αυτά είναι τα κόλπα της φασιστικής εξουσίας στην Τουρκία. Της εξουσίας που περικύκλωσε την πατρίδα μας με πλατφόρμες γεώτρησης και πολεμικά πλοία λέγοντας ότι προστατεύει τα δικαιώματά μας. Χθες απομάκρυνε από τα καθήκοντά του με ετσιθελικό τρόπο τρεις Κούρδους εκλεγμένους δημάρχους και διόρισε στη θέση τους επιτηρητή. Ντιγιάρμπακιρ. Μάρντιν. Βαν. Έβαλε χέρι σε όλους. Έστειλε τεθωρακισμένα ενάντια στον λαό που αντέδρασε σε αυτό το ρεζιλίκι και του επιτέθηκε. Πέστε μου. Αυτή η φασιστική εξουσία είναι που προστατεύει τα δικαιώματά μας στην Κύπρο; Μήπως σκέφτεται κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό της η φασιστική εξουσία; Τη νοιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα; Τι άλλο εκτός από βία και βαναυσότητα ξέρει μια τέτοια εξουσία. Αλλά μόλις μας επισκεφτούν εμάς εδώ τους υποδεχόμαστε σαν βασιλιάδες. Πηγαίνουν στο Βαρώσι όπου δεν μπορεί να πάει κανείς. Κοιτάνε από την ξηρά και από τον αέρα το νέο λάφυρο που νιώθουν ικανοί να πάρουν. Λογαριάζουν πώς θα το μοιράσουν. Χρυσάφι είναι το έδαφος του Βαρωσιού. Τους ανοίγει η όρεξη. Οι βασιλιάδες πηγαίνουν μπροστά σε αυτές τις υποθέσεις. Πρώτα παίρνουν αυτά που είναι να πάρουν και αφήνουν στους υπόλοιπους ό,τι περισσέψει. Ακριβώς όπως συνέβη το 1974. Οι στρατιωτικοί διοικητές φόρτωσαν στα καράβια και πήραν ό,τι ήταν να πάρουν. Έμειναν στους άλλους πλιατσικολόγους οι βρύσες των άδειων δωματίων, τα παράθυρα, οι καρέκλες και τα ντουλάπια. Εκείνοι που κάνουν απογραφή τώρα, ας πάνε πρώτα να κοιτάξουν στα σπίτια των κλεφτών του πλιάτσικου.

Το πρόβλημά μας δεν είναι βεβαίως μόνο το γεγονός ότι αυτή η εξουσία είναι φασιστική. Αυτό απλώς κάνει πολύ πιο σοβαρή την κατάσταση και αυξάνει πιο πολύ τον κίνδυνο από πάνω μας. Σε τελική ανάλυση βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν κατακτητή. Και ο φασίστας είναι κατακτητής, και ο δημοκράτης είναι κατακτητής, και ο φιλελεύθερος είναι κατακτητής. Ακόμα και πολλοί σοσιαλιστές είναι κατακτητές. Στην εισβολή και την κατοχή στην Κύπρο, όλοι βράζουν στο ίδιο καζάνι. Όλοι βαδίζουν τον ίδιο δρόμο. Κανείς να μην νομίζει ότι αντιτασσόμαστε στην κατοχή και την εισβολή επειδή σήμερα υπάρχει ένα φασιστικό καθεστώς στην Τουρκία. Όπως αντιτασσόμασταν στην κατοχή πριν την έλευση του Ταγίπ Ερντογάν, το ίδιο κάνουμε και τώρα. Η ισλαμική κυβέρνηση απλώς αύξησε τη δόση της αντίθεσής μας. Κατά τη δική της περίοδο πραγματοποιήθηκε το δεύτερο μεγάλο πλιάτσικο. Γέμισε παντού με τζαμιά. Άνοιξαν σχολεία για ιμάμηδες. Ο πληθυσμός που μεταφέρθηκε αυξήθηκε μερικές φορές. Το βόρειο μισό του νησιού έγινε μια μικρή Τουρκία.

Ποιον δρόμο μπορούμε να βαδίσουμε άλλωστε μαζί με μιαν ισλαμοφασιστική κυβέρνηση; Ήρθε και εγκαταστάθηκε στις θάλασσές μας και θα προστατεύσει τα συμφέροντά μας, λέει! Ποιος καταπάτησε τα δικαιώματά μας; Μήπως αυτά τα δικαιώματα δεν είναι μόνιμα στον συνεταιρισμό στην Κυπριακή Δημοκρατία; Μήπως αρνείται κανείς αυτά τα δικαιώματα; Μήπως δεν λένε «θα βάλουμε σε μιαν άκρη το μερίδιό σας»; Και μήπως δεν είπαν ότι είναι έτοιμοι να μας δώσουν κάθε είδους εγγύηση; Τότε; Τι συμβαίνει στην Τουρκία; Τι άλλο είναι αυτό εκτός από σφετερισμός και όχι προστασία των δικαιωμάτων μας; Αλλά ιδού, κανείς ανάμεσά μας δεν ανοίγει το στόμα του να το πει αυτό. Ακριβώς όπως το έργο του Γιασάρ Έρσοϊ που απαγορεύθηκε στο θέατρό μας. Πολλές οι αντιδράσεις στον νόμο, αλλά κανείς δεν αναμειγνύει τον φασισμό του Ερντογάν σε αυτό. Πάλι ασχολούνται με τις μαριονέτες. Κατηγορείται ο διευθυντής που έθεσε την απαγόρευση. Κανείς δεν κοιτάει τα αφεντικά! Όσοι κάνουν τους ήρωες κατά της λογοκρισίας και της απαγόρευσης, σίγουρα ακόμα δεν αντιλαμβάνονται ότι είμαστε υπό εισβολή και κατοχή. Σε μια χώρα υπό κατοχή δεν παίζεται ένα έργο που δεν αρέσει στον κατακτητή. Οι δούλοι του κατακτητή έχουν αποστηθίσει τους ρόλους τους. Πλέον δεν χρειάζεται να τους πει κανείς «κάνε αυτό, μην το κάνεις αυτό». Ξέρουν πολύ καλά τι αρέσει και τι δεν αρέσει στον κατακτητή. Το ρολόι τους είναι πάντα ρυθμισμένο σύμφωνα με τον κατακτητή.
Είναι φανερό ότι προχωρεί τις ενέργειές της η φασιστική κυβέρνηση που απομάκρυνε από τα καθήκοντά τους τους τρεις εκλεγμένους δημάρχους στην Τουρκία. Τι έχει σειρά; Η Κωνσταντινούπολη και η Άγκυρα; Μην ανησυχείτε, θα το κάνουν και αυτό. Η Τουρκία βρίσκεται στο έλεος του δικτάτορα. Δαγκώνει συνεχώς! Εμείς; Μήπως δεν είμαστε και εμείς στο έλεός του; Κάνει ένα σήμα. Αν θέλουν μας πετροβολούν, αν θέλουν μας καίνε. Ενόσω εμείς στεκόμαστε έτσι. «Το μαστίγιο είναι στην πλάτη μας… Και το φιρμάνι είναι του σουλτάνου και τα βουνά…»

Αυτή η φασιστική εξουσία θα προστατεύσει τα δικαιώματά μας στην Κύπρο;