Με αφορμή την υπόθεση του Κωνσταντίνου Κατσίφα, ο πρέσβης επί τιμή Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς αναλύει τις σχέσεις Ελλάδας και Αλβανίας, υπογραμμίζοντας τα στρατηγικά λάθη της Αθήνας. Παράλληλα, επισημαίνει μείζονες εμπλοκές στο ζήτημα της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Η υπόθεση Κατσίφα δημιουργεί νέες εντάσεις στις σχέσεις Ελλάδας και Αλβανίας. Κατ’ αρχάς θα ήθελα να μου πείτε τι θεωρείτε εσείς ότι συνέβη.
Δεν ήμουν παρών και δεν υπάρχουν άλλοι αυτόπτες μάρτυρες, πέραν των ειδικών δυνάμεων της Αλβανικής Αστυνομίας, της RENEA, που ήρθαν ειδικά για την υπόθεση αυτή από τα Τίρανα. Συνεπώς, δεν θα ήθελα να μπω στη λογική τού να αναζητήσουμε τι συνέβη. Όμως το αποτέλεσμα είναι ότι έχουμε έναν Έλληνα νεκρό, την ημέρα που στο κοιμητήριο στους Βουλιαράτες Έλληνες και Αλβανοί επίσημοι, μαζί, τίμησαν του Έλληνες νεκρούς που έπεσαν το 1940-1941 στον αγώνα κατά του φασισμού και του ολοκληρωτισμού. Θυμίζω, δε, ότι εκείνη την περίοδο ο ιταλικός στρατός χαιρετίστηκε απ’ όπου κι αν πέρασε στην Αλβανία. Στους Βουλιαράτες, λοιπόν, είχαμε δύο συμβάντα, τα οποία, παρ’ ότι απέχουν περίπου 78 χρόνια, έχουν πολλά κοινά σημεία: το ’40-’41 η Αλβανία ήταν εχθρική της Ελλάδας χώρα και χρειάστηκαν 77 χρόνια για να επιτρέψει η –εταίρος και σύμμαχος στο ΝΑΤΟ– σημερινή Αλβανία την αναζήτηση και τον ενταφιασμό των οστών των Ελλήνων πεσόντων. Τώρα, χρειάστηκαν δέκα μέρες για να δοθεί η σορός του φονευθέντος ομογενή στην οικογένειά του.
Θα έλεγα ότι η Αλβανία ακόμα και σήμερα δείχνει να φοβάται τους νεκρούς μας, ενώ πρέπει να υπογραμμίσω ότι μου έκανε πολύ άσχημη εντύπωση το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν υπήρξε ομόθυμη καταδίκη του συμβάντος –άλλο το τι θα βγάλει το πόρισμα της δικαστικής έρευνας–, ενώ στην Αλβανία οι πάντες, με πρώτο τον πρωθυπουργό Έντι Ράμα, έσπευσαν να δείξουν πρωτόγονα και περιπαικτικά αισθήματα απέναντι σε έναν νεκρό.
Ξεφεύγοντας από αυτό καθαυτό το περιστατικό, γιατί θεωρείτε ότι η Αλβανία επιχειρεί να αυξήσει την ένταση προς την Ελλάδα, σε μια στιγμή, μάλιστα, που η Αθήνα επιχειρεί να κλείσει ζητήματα;
Η βούληση για την επίλυση των πραγματικών προβλημάτων με την Αλβανία δεν είναι σημερινή. Ήταν η πολιτική πολλών ελληνικών κυβερνήσεων τα τελευταία 20 χρόνια. Είναι αλήθεια ότι το 2016 άρχισε μια προσπάθεια επίλυσης των εκκρεμοτήτων μέσω ενός «πακέτου». Προσωπικά, θεωρώ ότι αυτή η προσπάθεια ήταν σωστή. Ωστόσο, στην πορεία της είδαμε να κάνουμε μονομερείς παραχωρήσεις –παροχές τις λέω εγώ– στην Αλβανία, χωρίς αντίστοιχα ανταλλάγματα. Η σημαντικότερη ήταν η συναίνεσή μας για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αλβανίας με την Ε.Ε., η οποία αποτελεί μια κακή επιλογή, καθώς έγινε χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Δυστυχώς, έχουμε μια συνέχεια κακών επιλογών, διότι το 2014, επί ελληνικής προεδρίας της Ε.Ε., συναινέσαμε στην επιλογή της Αλβανίας ως υποψήφιας προς ένταξη χώρας.
Προφανώς είμαι υπέρ των «παροχών», αλλά με ανταλλάγματα, τα οποία θα είναι συμφωνημένα, γραπτά και εγκεκριμένα από την αλβανική Βουλή, ειδάλλως η εμπειρία δείχνει ότι η Αλβανία θα υπαναχωρήσει. Για να απαντήσω, λοιπόν, στο ερώτημά σας, η Αλβανία δείχνει να μην είναι ευαίσθητη στις ενέργειες και πρωτοβουλίες της Ελλάδας, ακριβώς επειδή θεωρεί ότι η Ελλάδα, όταν κάνει κάτι χωρίς να ζητά αντάλλαγμα, το κάνει επειδή είναι σε θέση αδυναμίας. Πρέπει να πω ότι δεν έχει σημασία τι πιστεύουμε εμείς, αλλά τι δείχνουμε. Και σε σχέση με την Αλβανία διαχρονικά συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε σε θέση αδυναμίας, προφανώς όχι στρατιωτικής ή αμυντικής.
Εννοώ ότι για κάποιους λόγους που δεν μπορώ να εξηγήσω η Ελλάδα δείχνει διαρκώς ότι είναι σε θέση αδυναμίας. Απέναντι στην Αλβανία έχουμε αλληλοσυγκρουόμενα αισθήματα, αυτό της απόλυτης υπεροχής, της αλαζονικής υπεροχής και ταυτόχρονα του μεγάλου φόβου. Η καχυποψία είναι υπαρκτή και στις δύο χώρες, ωστόσο στην Αλβανία είναι η κυρίαρχη παράμετρος, η οποία επηρεάζει καταλυτικά τις διμερείς σχέσεις, και αυτό ξεκινά από το πολιτικό κατεστημένο της Αλβανίας, ειδικά δε στις κυβερνήσεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ασφαλώς δεν έχει την ίδια μορφή, όμως είναι η συνέχεια του Εργατικού Κόμματος του Ενβέρ Χότζα. Θα μπορούσα να πω ότι οι σχέσεις μας είναι πιο προβλέψιμες όταν κυβερνά το Δημοκρατικό Κόμμα στην Αλβανία, αλλά αυτό θα πρέπει να το βάλουμε στη ζυγαριά των παραμέτρων. Σημειώνω, δε, ότι στις τελευταίες εθνικές εκλογές το Σοσιαλιστικό Κόμμα του κ. Έντι Ράμα πήρε ποσοστό άνω του 50% στις περιοχές όπου ζει η ελληνική μειονότητα, πλην Χειμάρρας. Συνεπώς, υπάρχει ένα πρόβλημα στην ερμηνεία των κινήτρων και των λόγων.
Όσον αφορά, δε, στον κ. Ράμα, πρέπει να πω ότι η προσωπική πεποίθησή του είναι ότι ο ισχυρός παίκτης στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, ο παίκτης που πρέπει να έχει το πάνω χέρι, πρέπει να είναι η Αλβανία, και αυτό το βλέπουμε διαρκώς τα τελευταία πέντε χρόνια. Προβλέπω, δε, ότι θα συνεχίσει να συμβαίνει, ανεξαρτήτως των συμφωνιών που θα υπογραφούν ή δεν θα υπογραφούν μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας.
Τι θεωρείτε ότι θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση;
Κατά την άποψή μου, το βασικό θα ήταν η ελληνική κυβέρνηση να στηρίξει το κόμμα της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Προφανώς Βορειοηπειρώτες ψηφίζουν (και ψηφίζονται) και (με) τα υπόλοιπα κόμματα της Αλβανίας, αλλά το κόμμα που εκπροσωπεί αυθεντικά τη μειονότητα είναι το κόμμα της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η τελευταία φορά που υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας συναντήθηκε με τον πρόεδρο του κόμματος ήταν πριν από δύο ή τρία χρόνια. Δηλαδή έχουν μεσολαβήσει εθνικές εκλογές, έρχονται δημοτικές και περιφερειακές εκλογές πολύ σημαντικές για το μέλλον των Ελλήνων υποψηφίων στη Χειμάρρα, και η Αθήνα δεν συνεννοείται με το κόμμα, δεν στηρίζει τις επιλογές του κυρίως στη Χειμάρρα. Τότε υπονομεύει τα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας. Θέλω να ελπίζω ότι αυτή η άσχημη παρένθεση θα κλείσει.
Για να αλλάξουμε θέμα, πού βρισκόμαστε με τη Συμφωνία των Πρεσπών;
Στο τελευταίο μου βιβλίο [σ.σ.: «Ελλάδα και Βόρεια Μακεδονία – Η Αυτοψία της Δύσκολης Συμφωνίας των Πρεσπών» (εκδόσεις Ι. Σιδέρης)] την ονομάζω «η δύσκολη συμφωνία», διότι προβλέπει έναν συγχρονισμό των εκατέρωθεν ενεργειών, ετεροχρονισμένο, ο οποίος όμως δεν εγγυάται ότι όλα θα γίνουν όπως τα λέει η συμφωνία. Θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή έχουμε μια σοβαρή εμπλοκή, η οποία όμως ήταν απολύτως προβλέψιμη, παρ’ ότι δεν θέλησαν να το αντιληφθούν αυτό εκείνοι που διαπραγματεύτηκαν.
Το σοβαρότερο πρόβλημα: Στις 17 Ιουνίου στις Πρέσπες δύο κυβερνήσεις υπέγραψαν κοινή βουλήσει μια συμφωνία. Από την ημέρα της υπογραφής της έχουμε δύο διαφορετικές ερμηνείες, πριν καν κυρωθεί από τις δύο χώρες, σε θεμελιώδη ζητήματα της συμφωνίας, που αφορούν στην εθνότητα/εθνικότητα/υπηκοότητα και στη γλώσσα. Η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι τα ζητήματα αυτά ερμηνεύονται με σαφήνεια με τον συνδυασμό των άρθρων 1 και 7 της συμφωνίας. Ωστόσο, η κυβέρνηση Ζάεφ, αλλά και όλοι στα Σκόπια, λένε ότι η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει μακεδονική γλώσσα και εθνότητα. Το ελάχιστο που πρέπει να κάνουμε πριν έρθει η συμφωνία για συζήτηση στη Βουλή –και μετά θα δούμε για την κύρωσή της– είναι ότι θα πρέπει τουλάχιστον να ξέρουμε ποια συμφωνία θα συζητηθεί. Δέχομαι καλόπιστα ότι θα είναι η δική μας ερμηνεία. Ωστόσο, η «αυθεντική» ερμηνεία της συμφωνίας έχει ήδη υπονομευτεί από την άλλη πλευρά. Πιστεύω ότι προτού η συμφωνία φτάσει στη Βουλή, θα πρέπει το ελληνικό κράτος να απαιτήσει μια ερμηνεία που θα ισχύει και για τις δύο χώρες. Θέλω να πιστεύω ότι θα είναι η δική μας.
Από κει και πέρα, μπαίνουμε στο δεύτερο πρόβλημα, ότι η ερμηνεία που δίνει η κυβέρνηση δεν έχει πείσει μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, αλλά και της Βουλής. Πώς θα σταθεί αυτή η συμφωνία, ακόμα και αν κυρωθεί; Κατά τη γνώμη μου, οι ηγέτες και οι ηγεσίες κάνουν αυτό που θεωρούν σωστό και δεν παρασύρονται από τις δημοσκοπήσεις. Δηλαδή ηγούνται, καθοδηγούν και δεν έπονται. Όμως στην προκειμένη περίπτωση η σύγχυση που έχει προκαλέσει αυτή η συμφωνία έχει οδηγήσει στο να αντιτίθεται σε αυτήν περίπου το 60% και σε περιοχές όπως η Κρήτη το ποσοστό να φτάνει το 70%. Άρα αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Τρίτον, το άρθρο 36 του Συντάγματος της ΠΓΔΜ, όπως είναι, αναφέρεται σε μακεδονικό έθνος πέραν της μακεδονικής κρατικής οντότητας. Υποτίθεται ότι αυτό το ζήτημα αντιμετωπίζεται με το άρθρο 1 της συμφωνίας, ωστόσο το άρθρο 36, όπως είναι, αν δεν προσαρμοστεί με όλα τα υπόλοιπα άρθρα της συμφωνίας, η άποψή μου είναι ότι την καταργεί. Τέλος, πρέπει να σημειώσουμε ότι οι προτάσεις Ζάεφ που υποβάλλονται στη Βουλή της ΠΓΔΜ ακολουθούν χρονοδιάγραμμα που δεν συνάδει με τα προβλεπόμενα της συμφωνίας. Συγκεκριμένα, ο Ζάεφ λέει ότι η αναθεώρηση των άρθρων του Συντάγματος της ΠΓΔΜ θα ισχύσει μετά την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από την ελληνική Βουλή και την κύρωση του πρωτοκόλλου ένταξης στο ΝΑΤΟ. Αυτό δεν προβλέπεται στη συμφωνία. Άλλο να έχουμε καθυστερήσεις λόγω αντικειμενικών δυσκολιών –π.χ. πρόωρες εκλογές– και άλλο η ΠΓΔΜ να αλλάξει μονομερώς τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Πιστεύω ότι αυτά τα προβλήματα παρέχουν στο ελληνικό πολιτικό σύστημα μια ύστατη ευκαιρία να βρεθεί ένας τρόπος αποδεκτός από την αξιωματική αντιπολίτευση, ώστε να μην έχουμε πρόβλημα αξιοπιστίας την επομένη των εκλογών. Δηλαδή θεωρώ ότι η σημερινή σοβαρή εμπλοκή σε τρία θεμελιώδη σημεία μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για μια ερμηνεία της συμφωνίας –που θα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της– που θα διευκόλυνε τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση να την επανεξετάσει.
Πιστεύω ότι η Ελλάδα θα πρέπει να κρατήσει το σοβαρό κεκτημένο της Συμφωνίας των Πρεσπών. Να κρατήσουμε το όνομα και όλες τις θετικές πρόνοιες που περιέχει και ταυτόχρονα να επιδιώξουμε τη μία και αποκλειστική ερμηνεία της, ούτως ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα της συμφωνίας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τις νέες απαραίτητες ερμηνευτικές συμβατικές πρόνοιες που θα επικυρωθούν και από τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ. Ανεξαρτήτως, δηλαδή, της κύρωσής της από τη σημερινή Βουλή.
Να επαναλαβουμε και εδω την αποψη μας οτι ο κ. Ραμα της Αλβανιας μας ”χειριζεται”-μας δουλευει Ελληνιστι- εδω και ενα 6μηνο- μετα την υπογραφη της Συμφωνιας των κ.κ. Κοτζια-Δημητρ-ωφ, επειδη προφανως και λογικως τον παρακαλεσαμε θερμως να ”διαταξει” τους ΑλβανοΣκοπιανους -που εχουν δικο τους και τον Προεδρο της Σκοπιανης Βουλης- να στηριξουν και να ψηφιζουν αυτην την Συμφωνια μεχρι να ολοκληρωθουν οι υποχρεωσεις του κ. Ζαεφ και να μας την στειλουν ”πακετο” για κυρωση στην δικη μας Βουλη.
Το οτι ουτε ενας Αλβανος βουλευτης απο τα δυο Αλβανικα κομματα δεν καταψηφιζει την Συμφωνια -παρα τις διαφωνιες τους με τους Σλαβοσκοπιανους και τις ανεκσαθρν διαφωνιερς για το ονοματολογικο- ειναι πληρης αποδειξη οτι ολοι ελεγχονται απο τον κ. Ραμα .
Αυτο ακριβως ”εκτιμα” και η σημερινη συγκυβερνηση και αφηνει τον κ. Ραμα ”να κανει μονος του παιχνιδι” , καθως υποστηριζει και ο κ. Μαλλιας στις Ελληνοαλβανικες σχεσεις .
Δυστυχως τα αρχεια του ΥΠΕΞ θα βγουν-αν βγουν – μετα απο 30 χρονια.
Λοιπόν, επειδή η υπομονή έχει και τα όρια της και θα πέσουν και τα μαλλιά μας με αυτά που διαβάζουμε, ο συγκκεριμένος (Κατσίφας) έβγαλε όπλο, απείλησε αστυνομικούς (μόνο γι’ αυτό έπρεπε να τον είχαν κάνει μαύρο στο ξύλο), πυροβόλησε με το όπλο (μου είναι ΑΔΙΑΦΟΡΟ αν πυροβόλησε στον αέρα ή όχι) και αρνήθηκε να παραδοθεί όταν του το ζήτησαν.
Αυτός υπηρέτησε και στις ειδικές δυνάμεις της Ελλάδας; Λοιπάμαι αλλά η συμπεριφορά του ήταν ανάλογη ενός παιδιού 15 χρονών. Ένας ανώριμος ΗΛΙΘΙΟΣ που έγινε η αιτία να χαρακτηριστεί η ελληνική εθνική μειονότητα της Αλβανίας ως εξτρεμιστική. Στις Ειδικές Δυνάμεις δεν του έμαθαν να διατηρεί την ψυχραιμία του; Αν είναι έτσι, τότε δεν ήταν άξιος για τις Ειδικές Δυνάμεις. Τί δουλειά είχε να βγάλει όπλο και μάλιστα καλάσνικοφ; Κάνω αυτό το ερώτημα διότι στα κανάλια ισχυρίστηκαν ότι πριν το μοιραίο γεγονός τον είχαν προκαλέσει αστυνομικοί.
Και για να ‘χουμε ερώτημα, τί δουλειά είχε να σηκώσει πανό που έλεγε: “Λευτεριά στη Βόρεια Ήπειρο”; Αυτό το λέω επειδή κάποιοι στα κανάλια υποστήριξαν ότι ο Κατσίφας είχε στοχοποιηθεί από την αλβανική αστυνομία. Τί περίμεναν δηλαδή να συμβεί μ’ αυτή τη συμπεριφορά; Είναι δυνατόν να εξυμνεί δημόσια τη ΜΑΒΗ, τρομοκρατική οργάνωση που ευθύνεται για τη δολοφονία 2 Αλβανών στρατιωτών πριν μερικά χρόνια; Και κάτι ακόμα. Το χωριό του (Βουλιαράτες) ήταν ΓΕΜΑΤΟ ελληνικές σημαίες. Δεν πειράχτηκε ΚΑΜΙΑ σημαία. Μόνο το πανώ/σημαία του Κατσίφα κατέβηκε (γιατί έγραφε αυτό που έγραψα παραπάνω).
Καθόλου ήρωας. Ένας χρήσιμος ηλίθιος απλά, που έδωσε την ευκαιρία στους ακραίους και των δύο λαών να βγάλουν όλο τον σωβινισμό τους. Και για να μην πει κάποιος ότι σκυλεύω τη μνήμη ενός νεκρού, ΜΟΝΟΣ του προκάλεσε τον θάνατο του, για τους λόγους που ανέφερα. Όποιος σηκώνει όπλο και απειλεί, πρέπει να πυροβολείται άμεσα (χωρίς ΚΑΜΙΑ διαπραγμάτευση). Το ίδιο και όποιος απειλεί τα αστυνομικά όργανα πετώντας πέτρες ή όποιος καταστρέφει καίγοντας και σπάζοντας δημόσια και ιδιωτική περιουσία κ.α.
Υ.Γ.1.
Η δήλωση του Αλβανού πρωθυπουργού για τον Κατσίφα ήταν σωστή, και θα έλεγα πολύ μετριοπαθής. Ευτυχώς που δεν σκοτώθηκε κάποιος αθώος από τα καμώματα ενός εξτρεμιστή. Η ΑΠΟΛΥΤΗ αλήθεια.
Υ.Γ.2.
“η «αυθεντική» ερμηνεία της συμφωνίας έχει ήδη υπονομευτεί από την άλλη πλευρά. Πιστεύω ότι προτού η συμφωνία φτάσει στη Βουλή, θα πρέπει το ελληνικό κράτος να απαιτήσει μια ερμηνεία που θα ισχύει και για τις δύο χώρες. Θέλω να πιστεύω ότι θα είναι η δική μας.”
Το κείμενο της συμφωνίας των Πρεσπών λέει: “nationality” (δηλαδή “εθνικότητα”) και όχι “citizenship” (υπηκοότητα). Άρα δυστυχώς η ερμηνεία των Σκοπιανών είναι η σωστή.
Υ.Γ.3.
Το σωστό είναι να λέγεται “Χιμάρα”, όχι “Χειμάρρα” (το όνομα προέρχεται από το αρχαίο φρούριο “Χίμαιρα” και όχι από το “χείμαρρος”).
Και επειδη λιγοι ,ή, ενας φιλαθλος σηκωσε πανώ για τους Τσαμηδες στον ποδοσφαιρικο αγωνα Ελλαδος-Αλβανιας -θα το θυμαστε και εσεις- επρεπε οι αστυνομικοι ,η οποιος αλλος να τους σκοτωσουν;;; .
Απλως κατεβασαν το πανώ και εληξε ο ”καυγας” .
Σαν πολυ αψυδες δεν ειναι φιλε οι Αλβανοι και δεν αφηνουν τιποτε να πεσει κατω .
Αμ ετσι δεν θα ειμαστε καλοι γειτονες και συμμαχοι και αυριο εταιροι στην Ευρωπαικη Ενωση.
ΚΟΥΛ που λεμε ,γιατι δεν σκοτωνεις ενα που εχει οπλο ,αλλα δεν το χρησιμοποιησε εις βαρος σου .
Δεν εισαι σκοπος σε συνοριακο φυλακιο εν καιρω πολεμω , για να πεις και το αλτ ,ή, πυροβολω.
Παντως αν δεν ειστε Αλβανος , που ριζωσε και ζει καλα στην Ελλαδα , αλλα δεν ξεχασε τον Αλβανο που εχει μεσα του απο την εποχη του Χοτζα τοτε ξανασκεφθειτε το ολο θεμα , μαζι με την καθυστερημενη παραδοση του νεκρου προς ταφη. Καποιο λαθος θα βρειτε και στο Αλβανικο κρατος του Ραμα.
Υ.Γ Να γραψω και ενα υστερογραφο , για οσα αποφυγατε να σχολιασετε εσεις . Γιατι ουτε ενας Αλβανος βουλευτης των Σκοπιων δεν διεφωνησε με το εκτρωμα αυτης της Συμφωνιας , που στο κατω-κατω θιγει τους Αλβανους με την ανιστορητη αυτη ονομασια που τους δινει;;; .
Ιλλυριοι- ας πουμε ναι- Μακεδονες ποτε δεν υπηρξαν ουτε οι Αλβανοι και ουτε φυσικα οι Σλαβοι ,που μας ηλθαν στα Βαλκανια τον 6ο μ.Χ αιωνα . Και ο πολυς Ραμα για ολα αυτα , -μωκο -, που λεμε.
“ενας φιλαθλος σηκωσε πανώ για τους Τσαμηδες στον ποδοσφαιρικο αγωνα Ελλαδος-Αλβανιας -θα το θυμαστε και εσεις- επρεπε οι αστυνομικοι ,η οποιος αλλος να τους σκοτωσουν;;; .
Απλως κατεβασαν το πανώ και εληξε ο ”καυγας””
Ο Κατσίφας σήκωσε όπλο και απείλησε αστυνομικούς. ΤΕΛΟΣ!
Υ.Γ.
Δεν είμαι Αλβανός. Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική. Στην αρχαία Μακεδονία ανήκε μόνο ένα μικρό μέρος της σημερινής ΠΓΔΜ’ η Πελαγονία (Μοναστήρι, Γευγελή, Στρώμνιτσα) κ.α. Τα υπόλοιπα εδάφη της χώρας αυτής ανήκαν στην Παιονία και τη Δαρδανία.
Όσον αφορά το ψευδεπίγραφο ‘Μακεδονικό’ έθνος, θα μπορούσα να δεχτώ συμβιβασμό ως προς το όνομα της γειτονικής χώρας, αλλά ΑΝ από την αρχή ίσχυαν κάποιοι πολύ συγκεκριμένοι όροι:
α) Να δήλωναν (οι Σκοπιανοί) ότι το Μακεδονικό έθνος (έτσι όπως θέλουν να ονομάζουν το έθνος τους) είναι ένα σλαβικό έθνος, το οποίο σχηματίστηκε τους τελευταίους δύο αιώνες, αφότου αποσπάστηκε από το ευρύτερο βουλγαρικό έθνος,
β) Να δήλωναν ότι δεν έχουν ουδεμία σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες, οι οποίοι ήταν Έλληνες,
γ) Να μην είχαν ΕΞ’ΑΡΧΗΣ καμία αλυτρωτική αναφορά στο Σύνταγμα τους.
Ας δούμε κάτι. Ο Ηρόδοτος είχε πει ότι έθνος είναι ένα σύνολο ανθρώπων οι οποίοι έχουν κοινή καταγωγή, κοινή θρησκεία, κοινή γλώσσα και κοινούς τρόπους/ήθη κ.τ.λ. Μετά τη Γαλλική επανάσταση, ο όρος “έθνος” πήρε μία κάπως διαφορετική σημασία, δηλαδή έθνος πλέον σήμαινε ένα σύνολο ανθρώπων που έχουν κοινά ιστορικά/πολιτικά βιώματα, ανεξαρτήτως της φυλετικής καταγωγής τους. Οι Σκοπιανοί λοιπόν αποδίδουν στο έθνος τους – το οποίο ονομάζουν “Μακεδονικό – την Ηροδότεια έννοια, δηλαδή θεωρούν ότι αυτοί είναι άμεσοι απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων, και απορρίπτουν την έννοια που προέρχεται από την Γαλλική επανάσταση και μετά’ ότι δηλαδή το έθνος σχηματίζεται από ανθρώπους που έχουν κοινή κουλτούρα, βιώματα και συνείδηση κ.α. Αυτό όμως σημαίνει ότι διεκδικούν ιστορία που δεν τους ανήκε. Άρα λοιπόν και εγώ προσωπικά δεν θα μπορούσα να συμβιβαστώ με αυτό.
Να πούμε και κάτι άλλο. Η περιοχή της Παιονίας αποικίστηκε από τους Ντρεγκόβιτσι (Δρογουβίτες ή Δρουγουβίτες), έναν σλαβικό λαό από την περιοχή της Λευκορωσίας. Ασφαλώς, ανθρωπολογικά και φυλετικά, οι νότιοι Σλάβοι (ανάμεσα τους και οι ψευτομακεδόνες Σκοπιανοί) δεν είναι γνήσιοι Σλάβοι (δεν ανήκουν στον βαλτικό ανθρωπολογικό τύπο παρά σε ελάχιστο ποσοστό), αλλά στο μεγαλύτερο τους ποσοστό είναι απόγονοι ντόπιων (Ιλλυριών, Θρακών και Παιόνων αλλά και άλλων φυλών) που εκσλαβίστηκαν. Δηλαδή μπορεί όντως ως έναν βαθμό οι σημερινοί Σκοπιανοί να είναι απόγονοι και των αρχαίων Μακεδόνων, αυτό όμως και πάλι δεν τους δίνει το δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες, και αυτό επειδή οι όποιοι πρόγονοι τους εκσλαβίστηκαν, προσχώρησαν πλέον στην κουλτούρα των Σλάβων, έγιναν κάτι άλλο από αυτό που κάποτε μπορεί να ήταν, προσχώρησαν σε μία άλλη κουλτούρα, γλώσσα κ.α.
Δεν είναι λοιπόν “Μακεδονία” η περιοχή, αλλά ακόμα και αν ήταν, οι σημερινοί κάτοικοι της θα ήταν “Μακεδόνες” μόνο γεωγραφικά (που όμως όπως εξήγησα ούτε αυτό δεν είναι).
Άρα τί παραπάνω να λέμε;
Ας δούμε όμως και κάτι. Το πραγματικό ιστορικό όνομα της ΠΓΔΜ είναι «Βαρντάρσκα Μπανοβίνα»; Στην πραγματικότητα, η ονομασία αυτή χρησιμοποιήθηκε απ’ το γιουγκοσλαβικό κράτος 12 χρόνια όλα κι όλα (1929-1941) και μάλιστα κάτω από συνθήκες που επιβεβαιώνουν πανηγυρικά τον τεχνητό χαρακτήρα της. Οταν η στρατιωτική δικτατορία του βασιλιά Αλέξανδρου επιχείρησε το 1929 να εξαλείψει τις εθνότητες της χώρας συγχωνεύοντάς τις σε ένα ενιαίο «γιουγκοσλαβικό» έθνος υπό σερβική ηγεμονία, όλες οι «ιστορικές» περιφέρειες της Γιουγκοσλαβίας αντικαταστάθηκαν από Διοικήσεις («Μπανοβίνες») με τα ονόματα των τοπικών ποταμών. Η αλλαγή παγιώθηκε με το σύνταγμα του 1931 (άρθρο 83) και αντιμετωπίστηκε ειρωνικά από το διεθνή τύπο της εποχής. Αν πάρουμε στα σοβαρά αυτή τη διοικητική διαίρεση, τότε εκτός από (γιουγκοσλαβική) Μακεδονία δεν υπάρχουν επίσης Σλοβενία (αλλά «Ντράβσκα» Μπανοβίνα), Κροατία («Σάβσκα» και «Πριμόρσκα» Μπανοβίνα), Μαυροβούνιο («Ζέτσκα» Μπανοβίνα), Βοσνία-Ερζεγοβίνη («Ντρίνσκα» και «Βρμπάσκα» Μπανοβίνα), Βοϊβοδίνα («Ντουνάβσκα» Μπανοβίνα) και -φυσικά- ούτε Σερβία («Μοράβσκα» Μπανοβίνα). Η γελοιότητα του όλου επιχειρήματος, που προπαγανδίστηκε κι από επίσημα χείλη (βλ. επιστολή Παπαθεμελή, «Ε» 17.3.01), είναι παραπάνω από προφανής.
Το μόνο όνομα που θα τους ταίριαζε, θα ήταν:
α) Βουλγαρική Δημοκρατία του Βαρδάρη,
β) Δημοκρατία του Βαρδάρη,
γ) Δημοκρατία των Ντρεγκόβιτσι,
ε) Βουλγαρική Δημοκρατία της Παιονίας,
στ) Δημοκρατία της Παιονίας
ζ) Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία (η οποία θα είναι διαχωρισμένη σε δύο ομόσπονδα κρατίδια, όπου το ένα θα λέγεται “Ιλλυρίδα” και το άλλο “Σλαβομακεδονία”, και οι δύο κύριες εθνικότητες που θα το κατοικούν θα είναι οι Σλαβομακεδόνες και οι Αλβανοί).
Το ‘Μακεδονία του Βαρδάρη’ (ή στα σλαβικά ‘Βάρνταρσκα Μακεντόνιγια’) θα το συζητούσα αλλά ΜΟΝΟ αν εκπλήρωναν όλες τις προϋποθέσεις που ανέφερα παραπάνω. Διαφορετικά δεν θα μπορούσε να γίνει ο οποιοσδήποτε συμβιβασμός ή συζήτηση με αυτούς τους ανθρώπους (τους ψευδομακεδόνες Σκοπιανούς δηλαδή).
Υπάρχουν τώρα 100-200.000 Έλληνες στην Π.Γ.Δ.Μ.; Άγνωστο. Το αρχικό έναυσμα δόθηκε από μια σφυγμομέτρηση του περιοδικού «PULS» (1991) κατά την οποία, σε περίπτωση διάλυσης της ΠΓΔΜ, ένα 10,88 % των ερωτηθέντων θα προτιμούσε να ζήσει στην Ελλάδα κι όχι σε κάποια άλλη γειτονική χώρα -προτίμηση που από ελληνικά ΜΜΕ (και το Α2 του ΓΕΣ) ερμηνεύθηκε σαν εκδήλωση ελληνικής εθνικής συνείδησης!
Ακολούθησε η πανηγυρική υποδοχή της προκήρυξης μιας «Οργάνωσης Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας» (19.2.93), που σύντομα αποδείχθηκε κατασκεύασμα του εγχώριου «Στόχου». Οπως επισημαίνει και ο Κωφός, η όλη παραφιλολογία (στην οποία μετείχε ακόμη και η υφυπουργός Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού, ανεβάζοντας μάλιστα το ποσοστό της «ελληνικής μειονότητας» σε 18,6) «ενίσχυε την εντύπωση σε τρίτους ότι η Ελλάδα αναζητεί ή κατασκευάζει ερείσματα για επέμβαση στη γειτονική χώρα.».
Επίσημες πηγές δέχονται ότι «το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων» της Σερβικής Μακεδονίας (5.000 άτομα) μετανάστευσε στην Ελλάδα το 1913. (Α.Α. Πάλλης, «Στατιστική μελέτη περί των φυλετικών μεταναστεύσεων Μακεδονίας και Θράκης», Αθήναι 1925, σ.6)
Οπως επισημαίνει ο επί τρεις δεκαετίες εμπειρογνώμων του ΥΠΕΞ, Ευάγγελος Κωφός, «αφότου άρχισε να λειτουργεί μετά τον πόλεμο το Γενικό Προξενείο Σκοπίων, κανείς από τις περίπου δυο δεκάδες προξένους που υπηρέτησαν εκεί δεν κατέγραψε ελληνική μειονότητα παρόμοιων διαστάσεων στην περιοχή. Υπήρχαν μερικά απομεινάρια Βλάχων, αν και οι περισσότεροι ή είχαν ‘μακεδονοποιηθεί’ ή προέβαλλαν χωριστή ‘βλάχικη’ ταυτότητα.» («Αντί» 3.1.1997). Η εικόνα αυτή δεν άλλαξε μέχρι σήμερα.
Οι μόνοι πολίτες της ΠΓΔΜ που διεκδικούν δημόσια τη σχέση τους με την Ελλάδα, είναι οι σλαβόφωνοι πολιτικοί πρόσφυγες του Εμφυλίου που, ως «μη Ελληνες το γένος» οι περισσότεροι (όπως η οικογένεια του Γκrούεφσκι), αποκλείστηκαν από τον ελεύθρο επαναπατρισμό του 1982, κάποιοι λίγοι Βλάχοι με ελληνική συνείδηση, οι λίγοι πλέον Σαρακατσάνοι της Γευγελής και της Στρώμνιτσας και οι γηγενείς Έλληνες του Μοναστηρίου.
Σε περίπτωση διάλυσης του γειτονικού κρατους και διαμοιρασμού των εδαφών του, η Ελλάδα θα μπορούσε να διεκδικήσει το Μοναστήρι, τη Γευγελή, τη Στρώμνιτσα κ.α.
Όσον αφορά τους Αλβανούς της ΠΓΔΜ, δεν είναι η πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας. Όμως δεν είναι ούτε 25,2% όπως αναφέρει η τελευταία απογραφή που διεξήχθη στη χώρα αυτή το 2002. Αν προσθέσουμε και τους χριστιανούς ορθόδοξους Αλβανούς που κατοικούν σε 17 οικισμούς στην περιοχή Ράκα ε Έπερμε και τους οποίους το καθεστώς της ΠΓΔΜ δεν αναγνωρίζει ως μειονότητα και προσπαθεί να τους αφομοιώσει, αν προσθέσουμε και κάποιους Αρβανιτόβλαχους που κατέφυγαν τα παλαιότερα χρόνια από την Αλβανία στην ΠΓΔΜ (ένα ποσοστό των οποίων έχει αλβανική εθνική συνείδηση), και αυτοί ορθόδοξοι χριστιανοί τους οποίους δεν καταγράφει η ΠΓΔΜ, καθώς και τους λίγους Ρωμαιοκαθολικούς Αλβανούς της ΠΓΔΜ (τους οποίους και αυτούς δεν αναγνωρίζει ως Αλβανούς η ΠΓΔΜ αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις τους αναφέρει ως Κροάτες), τότε οι Αλβανοί είναι τουλάχιστον το 35% (και παραπάνω) του πληθυσμού της γειτονικής χώρας.
Ο Ισμαΐλ Κεμάλι τέλος, ο μετέπειτα ιδρυτής του Αλβανικού κράτους και πρώτος πρωθυπουργός της Αλβανίας, στην επίσημη εφημερίδα του Σωτηρία (εξέδοσε μόνο 5 φύλα στο Παρίσι) έγραψε σε άπταιστα Ελληνικά:
«Δεν επιτρέπεται ζήτημα Μακεδονικόν. Υπάρχει μεν Μακεδονία εν τη Ευρωπαϊκή Τουρκία ως υπάρχει εν τη Ασιατική Τουρκία Καρία, Παφλαγωνία ως υπάρχει εν Ελλάδι Λακεδαίμων και Βοιωτία, δεν υπάρχουν όμως Μακεδόνες. Κυρίως Μακεδονικόν ζήτημα δεν υπάρχει. Οι το Μακεδονικόν ζήτημα παρουσιάζοντες δεν αποβλέπουσι παρά εις τον σχηματισμόν της Μεγάλης Βουλγαρίας. Οι Έλληνες ουδόλως ζητούν να παραβιάσουν τα δικαιώματα των άλλων γενών, η στάσις των είναι απλώς αμυντική. Το Βουλγαρικόν στοιχείον όμως εμπνέεται από άλλων διαθέσεων, ζητεί δι’ όλων των μέσων να εξαπλωθεί επί βλάβη του Ελληνικού στοιχείου. Ανάγκη λοιπόν ή το σλαβικόν στοιχείον να στερηθεί της εξωτερικής του υποστηρίξεως ήτις το καθιστά επιθετικόν ή το Ελληνικό στοιχείον εξ ίσου να υποστηριχθεί, ώστε να δυνηθεί να διατηρήσει ό, τι θέλουν να του αποσπάσουν. Τοιαύτη είναι η αμοιβαία στάσις των Ελλήνων και Βουλγάρων εν τη Θράκη και Μακεδονία. Ενώ οι πρώτοι (οι Έλληνες) ζητούν να καθέξουν τας καθαρώς Ελληνικάς χώρας (της Μακεδονίας), οι Βούλγαροι κάμνουν ό, τι είναι δυνατόν διά να καταπατήσουν τας κτήσεις των άλλων εθνικοτήτων και προ πάντων τους ελληνικούς τόπους. Οι Έλληνες εν και μόνον πράγμα επιθυμούν, να προφυλαχθούν κατά πάσης παραβιάσεως των ιστορικών και εθνολογικών δικαιωμάτων τους.»
“θιγει τους Αλβανους με την ανιστορητη αυτη ονομασια που τους δινει;;;”
Δεν τους θίγει σε αυτόν τον τομέα, διότι δεν τους ονομάζει “Μακεδόνες”. “Μακεδόνες” ονομάζει τους Σλάβους (κακώς), όχι τους Αλβανούς. Ως υπηκοότητα τα διαβατήρια τους θα γράφουν: “Πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας”. Προσωπικά ΔΙΑΦΩΝΩ με αυτή τη συμφωνία.
Ειστε διαβασμενος- και χαιρομαι γιαυτο ,(πολλα ομως -γνωστα σχεδον σε ολους πια- γραψατε) -και δεν θα πειραζε κανενα αν ησασταν και Αλβανικης καταγωγης , αν δεν υποστηριζατε με ”μανια ” τον πρωθυπουργο της Αλβανιας κ. Ραμα, οπως και αν προσθετατε την φωνη και υπογραφη σας σε ενα διαβημα διαμαρτυριας προς τον κ. Ραμα γιατι δεχτηκε να ονομασθουν οι Αλβανοι ΤΟΥ των Σκοπιων πολιτες της ”Βορειας Μακεδονιας”και κυριως γιατι δεν επηρεασε ουτε ενα Αλβανο βουλευτη να μη ψηφισθει στην Βουλη των Σκοπιων αυτη η Συμφωνια, την οποιαν δεν θελουν τα 80% των Ελληνων , που συντηρουν τους δικους του μεταναστες εδω κσαι 30 χρονια.
Μηπως για να υπογραφει η δική του Συμφωνια με την Ελλαδα -οπως την ετοιμασε ο κ. Κοτζιας-, ή, και μηπως γιατι πηρε τετοια εντολη -σε τζαμι- απο τον κ. Ερντογαν;;;.
Υ.Γ Ειναι εωλος ο ισχυρισμος σας οτι θα συνεχισουν να ονομαζονται Αλβανοι οι πολιτες της Βορειας Μακεδονιας , εκτος αν θεωρηθουν διεθνως οτι ειναι Αλβανικη εθνικη μειονοτητα , -οπως εχουμε τους Ρωμηους στην Πολη- και αυτο μεχρι τωρα δεν εχει ουτε καν απαιτηθει και συζητηθει.
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
περικυκλώνω [perikiklóno] –ομαι Ρ1 : κυκλώνω κπ. ή κτ. από παντού, γύρω γύρω: Παραδοθείτε· σας έχουμε περικυκλώσει από παντού. H αστυνομία περικύκλωσε το κτίριο. Είμαστε από παντού περικυκλωμένοι. [λόγ. < αρχ. περικυκλ(ῶ) -ώνω]
«λαχάνιασα», γυρεύοντας στό διαδίκτυο, νά: https://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/search.html?lq=%CE%A0*&dq=
( https://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/search.html?page=279&lq=Π*&dq= )
~~~
«…για κάποιους λόγους που δεν μπορώ να εξηγήσω…»,
μήπως μπορεί τό Βικιλεξικό;
περικύκλωση < → Η ετυμολογία λείπει.
περικύκλωση θηλυκό
1. → Λείπει ο ορισμός (ή οι ορισμοί) αυτής της λέξης.
Η σελίδα αυτή τροποποιήθηκε τελευταία φορά στις 27 Ιουλίου 2014, στις 07:43.
https://el.wiktionary.org/wiki/περικύκλωση
κι έν τώ μεταξύ:
Περικύκλωση = ό,τι αντιμετωπίζουμε Εμείς καί η Ορθόδοξη Ρωσσία, φυσικά
σ’ ενορχίστρωση σταυρωτήδων, λέω.
«πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται, πάλιν ταράσσεται, πάλιν ορχείται,
πάλιν την κεφαλήν Ιωάννου ζητεί λαβείν επί πίνακι.» – Αγίου Ιωάννου τού Χρυσοστόμου…
Πριν λίγους μήνες στη Ρωσία η αστυνομία σκότωσε κάποιους τζιχαντιστές τρομοκράτες. Ταμπουρώθηκαν αυτοί σε ένα εγκαταλελειμένο κτήριο. Οι αστυνομικοί (ή ειδικές δυνάμεις και ‘γω δεν ξέρω τί) κάλεσαν τους τρομοκράτες να παραδοθούν. Αυτοί είπαν: “δεν παραδινόμαστε”. Τότε οι Ρώσοι αστυνομικοί ανατίναξαν και γκρέμισαν όλο το κτήριο πάνω τους.
Στις Η.Π.Α. μία γυναίκα έτρεχε με 140 χιλιόμετρα σε μία εθνική οδό. Η αστυνομία την κυνηγούσε και η γυναίκα δεν σταματούσε για 2 ώρες. Κάποια στιγμή σταμάτησε και βγήκε από το αυτοκίνητο της. Άρχισε να τρέχει. Οι αστυνομικοί της φώναξαν να σταματήσει για να τη συλλάβουν. Δεν σταμάτησε. Την πυροβόλησαν και τη σκότωσαν και ΚΑΛΑ ΈΚΑΝΑΝ! Ποιά είναι αυτή και δεν σταματάει στις εκκλήσεις των αστυνομικών; Πού το βρήκε αυτό το θράσος η βρωμιάρα; Ούτε όπλο είχε ούτε τπτ. Αλλά ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΗ ήταν η ενέργεια των αστυνομικών. Ας σταματούσε.
Κατά καιρούς βλέπω διάφοροι βρωμιάρηδες βγαίνουν και καίνε αυτοκίνητα, σπάνε μαγαζιά, ρίχνουν μολότοφ κ.α. Έστω και μία βιτρίνα, έστω και ένα καμένο αυτοκίνητο, αξίζει για μένα ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ από τη ζωή ενός αλήτη που τη σπάει και την καίει. ΠΆΝΩ ΑΠ’ ΌΛΑ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥΣ!!!
Ελπίζω να έγινα κατανοητός.
αλ-Γιουνάνι,
γιά τήν ωραία εικόνα τού γραπτού σου καί
Αλή,
γιά τήν ασχήμια τού περιεχομένου του.
Έχεις δρόμο μπροστά σου…
“γιατι δεχτηκε να ονομασθουν οι Αλβανοι ΤΟΥ των Σκοπιων πολιτες της »Βορειας Μακεδονιας»και κυριως γιατι δεν επηρεασε ουτε ενα Αλβανο βουλευτη να μη ψηφισθει στην Βουλη των Σκοπιων αυτη η Συμφωνια”
Προφανώς θέλεις να περάσει η συμφωνία. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί Θεωρώ ότι θα ήταν στο συμφέρον της Αλβανίας να μην περάσει ο νόμος.
“Ειναι εωλος ο ισχυρισμος σας οτι θα συνεχισουν να ονομαζονται Αλβανοι οι πολιτες της Βορειας Μακεδονιας”
Πώς θα ονομάζονται; Στην υπηκοότητα θα είναι Πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας, στην εθνικότητα θα είναι Αλβανοί. Εσείς γιατί διαφωνείτε;
“γιά τήν ασχήμια τού περιεχομένου του”
Ασχήμια είναι που θέλω μηδενική ανοχή στην αλητεία; Πού θέλω πειθαρχία και σεβασμό στην ιεραρχία; Ασχήμια είναι που θέλω ασφάλεια;