«Το αίσθημα της αδικίας εναντίον του Ekrem Imamoglu μάλλον θα του δώσει τη νίκη στην Κωνσταντινούπολη»

Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected]   www.kalkis.eu

Αυτό πηγάζει από το ρεπορτάζ από την Κωνσταντινούπολη στον ηλεκτρονικό Le Monde της Marie Jégo στις 20-6-2019. Εκθειάζει την δημαρχιακή θητεία του Ιμάμογλου στον περιφερειακό Δήμο Beylikdüzü στο πολυπληθές πολεοδομικό συγκρότημα της Πόλης. Μάλιστα αναφέρει χαρακτηριστικά «το βάδισμα υπό σκιάν είναι εφικτό στο Beylikdüzü, έναν συνοικισμό της ευρωπαϊκής πλευράς της Κωνσταντινούπολης, όπου ο εν λόγω δήμος, ευαίσθητος με την οικολογία, έχει κατασκευάσει έκταση 600.000 τετραγωνικών μέτρων πρασίνου σε πέντε χρόνια, κάτι που σπανίζει μέσα  στο κωνσταντινοπολίτικο τοπίο, το οποίο κυριαρχείται από το μπετόν». «Με τα σιντριβάνια, τα πάρκα του, τις καθαρές και σκιερές λεωφόρους του, το Beylikdüzü είναι η πολιτική carte visite του Ekrem Imamoglu, υποψηφίου Δημάρχου της Κωνσταντινούπολης στις επαναληπτικές δημοτικές εκλογές την Κυριακή 23 Ιουνίου 2019. Αυτός ο 49χρονος επιχειρηματίας, πατέρας τριών παιδιών, ήταν Δήμαρχος του δήμου Beylikdüzü από το 2014 έως το 2019 με τη σημαία του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος» (CHP, Κεμαλιστές, ας το κρατήσουμε αυτό εμείς οι Πόντιοι ως σημείο αναφοράς). Η θητεία του δεν πέρασε απαρατήρητη. «Περισσότερο πράσινο, περισσότερες παρεχόμενες υπηρεσίες στους δημότες κι ένας συμπαθητικός άνθρωπος, προσηνής σε όλους», αυτό είναι το προφίλ του ανδρός στον κόσμο. Ο εν λόγω δήμος θεωρείται από τους κατοίκους του ως το μοντέλο, το πρότυπο, του τι θα μπορούσε να επιτύχει ο Ιμάμογλου σε ολόκληρη την μεγαλούπολη του Βοσπόρου, εάν κέρδιζε τις εκλογές σε δυο μέρες από σήμερα.

Βρισκόμενο βορειοδυτικά της Θάλασσας του Μαρμαρά, το Beylikdüzü απεικονίζει την απίστευτη δημογραφική έκρηξη που συνέβη στην Κωνσταντινούπολη τα τελευταία χρόνια. Το 2008, η περιοχή είχε 185.000 κατοίκους. Τώρα έχουν φτάσει τις 350.000. Ήδη από το 2010, όταν ο οικοδομικός κλάδος παρουσίαζε άνοδο και οι ρυθμοί ανάπτυξης της τουρκικής οικονομίας ήταν «κινεζικοί», πολλές οικογένειες της μεσαίας τουρκικής τάξης γοητεύθηκαν από τις νέες οικοδομές και το εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό εγκληματικότητας, όπως αναφέρει η  Marie Jégo. Έκτοτε, ο κατασκευαστικός ρυθμός έχει επιβραδυνθεί. Κάτω από την επίδραση της τωρινής οικονομικής ύφεσης, η ζήτηση κατοικιών έχει μαραθεί, ο οικοδομικός κλάδος που είναι υπερχρεωμένος, δεν έχει ξανακερδίσει το δυναμισμό του. Παρά ταύτα, το Beylikdüzü συνεχίζει να προσελκύει κατοίκους. «Κάθε χρόνο περίπου 15.000 άνθρωποι εγκαθίστανται εκεί», αναφέρει ο Mehmet Murat Calik, ο σημερινός δήμαρχος που εκλέχθηκε πρόσφατα με το κόμμα των Κεμαλιστών CHP και που συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με τον Ekrem Imamoglu.

Άγνωστος στο ευρύ κοινό τον Ιανουάριο του 2019, ο Ekrem Imamoglu επιβλήθηκε μέσα σε λίγους μήνες ως η ελπίδα της τουρκικής πολιτικής σκηνής. Η ήρεμη  συμπεριφορά του, ο ενοποιητικός του τόνος στην τηλεοπτική οθόνη κατά τις δημοτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου στην Κωνσταντινούπολη αποτέλεσαν την έκπληξη όλων, όταν ξεπέρασε με βραχεία κεφαλή των 13.000 ψήφων τον αντίπαλό του Binali Yildirim,  πρώην πρωθυπουργό και κολλητό του Ερντογάν.

«Πέρα από την νίκη σε έναν Δήμο, πρόκειται για έναν αγώνα για τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας», επαναλαμβάνει ο Ιμάμογλου στις ομιλίες του, του οποίου η δημοτικότητα αυξάνεται, όπως αποδεικνύεται από την εξέλιξη του λογαριασμού του στο Twitter. Από 350 000 ακολούθους που ήταν στα τέλη Μαρτίου 2019 σε 2,6 εκατομμύρια σήμερα. Επιπλέον την Τετάρτη 19-6-2019, το ινστιτούτο δημοσκοπήσεων Konda του πίστωνε με 9% διαφορά από τον Binali Yildirim. Μάλιστα ήταν τέτοια η απελπισία του Ερντογάν, που την ίδια μέρα έφτασε στο σημείο να συγκρίνει τον Ιμάμογλου με τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Αλ-Σίσι, δηλαδή το  μαύρο του πρόβατο. «Την προσεχή Κυριακή θα έχετε να επιλέξετε μεταξύ του Σίσι και του Μπιναλί Γιλντερίμ», δήλωσε συγκεκριμένα στους υποστηρικτές του στο Sançaktepe, μια περιοχή στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης.

Η αναρρίχηση του Ekrem Imamoglu αποτελεί παράγοντα υψηλού κινδύνου για τον Ερντογάν, ο οποίος συνδέθηκε με την «παγκόσμια πόλη» όπου γεννήθηκε και την κατέστησε το εφαλτήριο της ασταμάτητης πολιτικής του καριέρας. Η οποία  ξεκίνησε κατά την εκλογή του ως δημάρχου της Κωνσταντινούπολης με θητεία που διήρκεσε από το 1994 έως το 1998. Αν ο Ekrem Imamoglu κερδίσει στις 23 Ιουνίου, θα είναι επικεφαλής της πλουσιότερης πόλης (η οποία παράγει το ένα τρίτο του τουρκικού ΑΕΠ) και της πιο πυκνοκατοικημένης της Τουρκίας (με 16 εκατομμύρια κατοίκους). Θα φαίνεται να ακολουθεί τα χνάρια του Ερντογάν. Εκτός και αν το κόμμα AKP του Ερντογάν, που θα έχει την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο της Κωνσταντινούπολης, του τρυπήσει αύριο τα αυτοδιοικητικά λάστιχα (στην κεκαλυμμένη δικτατορία του Ερντογάν οι δημοτικές εκλογές της 31^ης Μαρτίου ακυρώθηκαν μόνο για τον Δήμαρχο κι όχι και για τους δημοτικούς Συμβούλους), όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με την απλή δόλια αναλογική στους Δήμους και τις Περιφέρειες, όπου πάρα πολλοί άρχοντες δεν θα έχουν την πλειοψηφία για διοικήσουν.

Παραζαλισμένοι από την αυξανόμενη δημοτικότητα του Ιμάμογλου, οι αξιωματούχοι του AKP και τα ελεγχόμενα από τον Ερντογάν μέσα μαζικής ενημέρωσης επιδιώκουν να τον δυσφημίσουν πάση θυσία. Άλλοτε τον  περιγράφουν ως τρομοκράτη, άλλοτε ως έναν «Πόντιο», δηλαδή έναν «έλληνα Πόντιο» από την ακτή της Μαύρης Θάλασσας. «Είναι λάθος», διαβεβαίωσε την Marie Jégo ο Sabri ιδιοκτήτης ενός υπαίθριου τεϊοπωλείου. «Ο παππούς του, ο Ekrem Bey [τιμητικός τίτλος], ήταν ήρωας του πολέμου της ανεξαρτησίας. Η  οικογένειά του είναι πράγματι από την Τραπεζούντα, αλλά δεν έχουν καμία ελληνική προέλευση». «Οι Έλληνες λένε ότι έχουν. Τίποτα όμως δεν είναι σίγουρο. Είναι στο χέρι του να αποδείξει ότι η ψυχή του, η καρδιά του και η εξυπνάδα του ανήκουν  στο τουρκικό έθνος», δήλωσε πρόσφατα από την πλευρά του ο Nurettin Canikli, αντιπρόεδρος του κόμματος του Ερντογάν.

Ο Sabri όμως δεν εκτιμά αυτήν την δυσφήμιση. «Είναι αντιπαραγωγικό. Προκαλεί στον κόσμο μεγαλύτερη επιθυμία να ψηφίσουν οι άνθρωποι τον Ιμάμογλου. Τον βλέπουν ως θύμα αδικίας. Αυτή είναι η περίπτωσή του». «Θα τον ψηφίσω στις 23 Ιουνίου. Στις προηγούμενες εκλογές, στις 31 Μαρτίου, ψήφισα τον Yildirim, τον οποίο θεωρούσα πιο ισχυρό ως πρώην πρωθυπουργό, ενώ η γυναίκα μου ψήφισε το Imamoglu. Όταν ακυρώθηκε η εκλογή του, αυτό μου προκάλεσε αηδία …». Την ίδια αδικία επισημαίνει στην Marie Jégo και η 21χρονη μαθητευόμενη λογίστρια Esra. «Στο σπίτι, ψηφίζουμε το ΑΚΡ. Αυτό έκανα κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών στις 24 Ιουνίου 2018 και ξανά στις 31 Μαρτίου 2019. Αυτή τη φορά όμως, δεν ξέρω», είπε.

Ο γράφων αναμένει τα αποτελέσματα της Κυριακής κι εύχεται πολιτικά να ξαναχάσει, και με διαφορά, ο νταής Ερντογάν. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι λησμόνησε την Γενοκτονία των Ποντίων από τον Κεμάλ Αττατούρκ και ότι κλείνει τα αφτιά του στην τωρινή ανθελληνική ρητορική των Κεμαλιστών στους οποίους ανήκει ο αμφιλεγόμενος Πόντιος Ιμάμογλου.

Εδώ δεν ισχύει το αλαζονικό «ας είναι Πόντιος, κι ας έχει μόνο ένα μάτι» (ας εν Πόντιος, κι ας εχ έναν ομάτ).