Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ
Έντρομη η ανθρωπότητα παρακολουθεί τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, μετά τη δολοφονία του ισχυρού άνδρα του Ιράν Κασέμ Σουλεϊμανί.
Πολιτικοί αναλυτές κάνουν προβλέψεις για τις επιπτώσεις που θα έχει στην παγκόσμια σκηνή η ενέργεια αυτή των Αμερικανών. Κάποιοι φτάνουν στο σημείο να μιλούν για έναρξη του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ασφαλώς και θα πρέπει κανείς να έχει την ικανότητα της Πυθίας για να κάνει σωστές προβλέψεις.
Εξετάζοντας τα γεγονότα υπό το πρίσμα του Cui bono παρατηρούμε ότι ο εκλιπών που ήταν ο υπ΄αριθμ. 2 ισχυρός άνδρας του Ιράν είχε αποκτήσει μεγάλη δύναμη και ασκούσε τεράστια επιρροή στους Φρουρούς της Επανάστασης .
Οι Πρόεδροι Μπους και Ομπάμα είχαν την ευκαιρία να εξοντώσουν τον Σουλεϊμανί, αλλά δεν το έκαναν. Η δολοφονία του εντάσσεται άραγε στην στιγμιαία τρέλα του Τραμπ που ήθελε να εκδικηθεί για την πολιορκία της αμερικανικής Πρεσβείας στη Βαγδάτη; Ή για να ξεπεράσει το δύσκολο δικαστικό αγώνα που αντιμετωπίζει με κίνδυνο την καθαίρεση του από το προεδρικό αξίωμα;
Γιατί, όμως , να δολοφονήσει τον Σουλεϊμανί, ο οποίος μαζί με τον υπουργό Ζαρίφ δεν ήθελε την αγορά ρωσικών μαχητικών και υποστήριζε την αγορά αμερικανικών με την ελπίδα να βελτιώσει τις σχέσεις των δυο χωρών;
Ο Σουλεϊμανί ενεργούσε πολλές φορές μόνος του αγνοώντας την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης και δρούσε στο Ιράκ ως μια δεύτερη κυβέρνηση. Η στάση του αυτή μήπως είχε ενοχλήσει την Βαγδάτη αλλά και την Τεχεράνη;
Ίσως το κλίμα στις δυο πρωτεύουσες να βοήθησαν τον Τραμπ να πάρει την απόφαση που δεν τόλμησαν οι δυο προκάτοχοι του.
Με την ενέργεια τους αυτή οι ΗΠΑ απέδειξαν τη δύναμη και την παρουσία τους στην περιοχή , παρά την απομάκρυνση των δυνάμεων τους.
Η Ρωσία από την άλλη που φαίνεται τη στιγμή αυτή κυρίαρχος στην περιοχή απέκτησε δύναμη και κύρος περιθωριοποιώντας το Ιράν. Η προσέγγιση της Μόσχας στους δεδηλωμένους εχθρούς της Τεχεράνης , τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ εξανάγκασε το Ιράν να επανεξετάσει τη στρατηγική του. Σε αυτό την εικόνα πρέπει να προσθέσουμε και τις κοινωνικές διαμαρτυρίες τόσο στο Ιράν, όσο και στο Ιράκ και το Λίβανο που βρίσκονται υπό την επιρροή της Τεχεράνης. Οι πολίτες κουρασμένοι από τις πιέσεις, τους πολέμους βροντοφωνάζουν και ζητούν “δουλειά, ψωμί και ελευθερία”.
Το Ιράν φαίνεται ότι χάνει την δύναμη , το κύρος και την επιρροή του στην περιοχή. Νέοι πόλοι έλξης εμφανίζονται στον ορίζοντα.
Από την άλλη καμία χώρα δεν πήρε ξεκάθαρη θέση υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Όλοι οι ηγέτες στα μηνύματά τους συνέστησαν ψυχραιμία..
Η δολοφονία του Σουλεϊμανί ίσως είναι μια στρατηγική κίνηση των ΗΠΑ που θέλει να δείξει τη δύναμη της στη Μέση Ανατολή έστω και με μικρότερο αριθμό στρατιωτικής παρουσίας. Από την άλλη μπορεί να συσπειρώσει τους πολίτες του Ιράν, του Ιράκ και του Λιβάνου γύρω από τις κυβερνήσεις τους και να περιορίσει τις κοινωνικές εξεγέρσεις.
Η εξόντωση του ηγέτη των Φρουρών της Επανάστασης και η αποδυνάμωση τους , αναμφισβήτητα, ενισχύει και τη στρατηγική της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή .
Τόσο οι ΗΠΑ όσο και το Ιράν δεν επιθυμούν πολεμική σύρραξη. Σίγουρα θα υπάρξουν αντίποινα . Ήδη ο Στρατηγός Golamali Abuhamze απείλησε να κλείσει τα Στενά του Ορμούζ για να απαγορεύσει τη διέλευση των αμερικανικών πλοίων. Αυτό, όμως θα πλήξει την παγκόσμια αγορά πετρελαίου από όπου μεταφέρεται το 25% του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Εάν συμβεί αυτό θα δούμε την τιμή του πετρελαίου να εκτοξεύεται από τα 60$ το βαρέλι στα 200 με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία.
Στον χώρο της Μέσης Ανατολής οι συμμαχίες και οι φιλίες αλλάζουν πολύ συχνά. Αυτό που μένει μόνιμα και διαρκεί εδώ και χρόνια είναι το άσβεστο μίσος μεταξύ Ιράν και ΗΠΑ. Η διχόνοια αυτή είναι θέμα στρατηγικής επιρροής ή έχει βαθύτερο υπόβαθρο;
Οι μουλάδες του Ιράν θέλουν την εξάπλωση και επιβολή του Σιιτικού Ισλάμ . Πιστεύουν ότι αυτή είναι η ιστορική τους αποστολή. Την ίδια επιδίωξη, όμως, έχουν και οι Ευαγγελιστές . Συνεπώς η σύγκρουση και η ρήξη μεταξύ Ιράν και ΗΠΑ έχει θρησκευτικό υπόβαθρο. Εκεί πρέπει να αναζητηθεί η αιτία του κακού που προκαλεί πολέμους, έριδες και σπέρνει παντού την δυσάρεστη οσμή του θανάτου.
Μια τελευταία παρατήρηση. Ο δικός μας Ερντογάν καλείται να πάρει θέση στη διένεξη μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν αφού δέχθηκε κλήση από τον Χαμανέι να αντιμετωπίσουν από κοινού τον εχθρό. Όπως δήλωσε πολλές φορές προσφέρει πρόθυμα τη βοήθεια του όπου και αν ζητηθεί. Για αυτό άλλωστε σπεύδει στο πλευρό της Τρίπολης. Τι θα πράξει ο φιλόδοξος “ηγέτης” του Ισλάμ; Θα στείλει στρατό, θα πολεμήσει εναντίον των Αμερικανών ή θα κλείσει τη Βάση του Ιντζιρλίκ σε περίπτωση σύρραξης μεταξύ των δυο αντιμαχόμενων πλευρών;
