«Τα γαλλικά αριστερά κόμματα αποδίδουν στον Mélenchon {αριστερό εθνικισμό} στο ζήτημα του προσφυγικού-μεταναστευτικού»

Του ‘Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου [email protected], www.kalkis.eu

Αυτό μετέδωσε ο Abel Mestre στις 3-09-2018 στον ηλεκτρονικό LE MONDE υπό τον τίτλο «Μετανάστευση: Η Ανυπότακτη Γαλλία, αμήχανη, στέλνει διφορούμενα μηνύματα» και υπότιτλο «Οι Ανυπότακτοι υπερασπίζονται μια παράδοση υποδοχής, αλλά υιοθετούν και θέσεις ευρωσκεπτικιστών που συνδέονται με τα εθνικά σύνορα».

Καλά καταλάβατε.

Εννέα μήνες περίπου πριν τις επόμενες κρίσιμες ευρωεκλογές που θα γίνουν τον Μάιο του 2019, όλες οι πρόσφατες εκλογικές επιτυχίες της άκρας δεξιάς (στη Σουηδία είχαμε τα τελευταία αποτελέσματα) στην Ευρωπαϊκή Ένωση τείνουν να μας επιβάλουν μια μονο-θεματική προεκλογική ατζέντα, το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα, τόσο προσφερόμενο στον ακροδεξιό-ξενοφοβικό-ευρωσκεπτικιστικό Λαϊκισμό. Ίσως αυτός ο Λαϊκισμός, που πέρα από την ύψωση εθνικών φρουρίων στην Ευρώπη των λευκών χριστιανών, δεν έχει τίποτα να προτείνει για την ενδυνάμωση της δύσκολης

ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης την οποία αρμέγει οικονομικά, να συνιστά την «θεία δίκη» για τον«αριστερίστικο Λαϊκισμό» (τύπου Τσίπρα ή Jean-Luc Mélenchon) που όλα τα θεωρούσε εύκολα να αλλάξουν προς το συμφέρον των ευρωπαίων εργαζομένων και οικονομικά ανήμπορων, ως δήθεν αριστερή ανατρεπτική πρωτοπορία. Και οι μεν (οι ακροαριστεροί) και οι δε (οι ακροδεξιοί) απευθύνονται σε ένα εκλογικό σώμα «θυμωμένων πολιτών», που τα βγάζουν δύσκολα πέρα στη ζωή τους, συνήθως δίχως γνώση και κρίση. Όλοι θυμόμαστε τους σήμερα εξαφανισμένους «αγανακτισμένους της πλατείας Συντάγματος» που είχαν στο πλευρό τους το 2010 τον Σύριζα, τη Χρυσή Αυγή και τις Λοιπές αντιευρωπαϊκές δυνάμεις  με συνθήματα για το «επονείδιστο χρέος και τους τοκογλύφους» που δήθεν θα έσβηναν με «έναν νόμο και ένα άρθρο», για «τους δεν πληρώνω» (που τους τα παίρνει από τους λογαριασμούς τους σήμερα η ΑΔΑΕ) και για την «έξοδό μας από το ευρώ». Τι έγινε από όλα αυτά τα φούμαρα; Τίποτα απολύτως. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προσγειώθηκαν στην σκληρή πραγματικότητα ευτυχώς. Ο  Jean-Luc Mélenchon, από την πλευρά του, δεν μπόρεσε βέβαια να κατακτήσει την γαλλική εξουσία, όπως ο πρώην Σύντροφός του Αλέξης Τσίπρας τον οποίο σήμερα καταχερίζει ως «Υποταγμένο». Όμως και αυτός, αναφερόμενος στο προσφυγικό, απευθύνεται σε εκείνους τους Γάλλους που ονομάζει «οι θυμωμένοι αλλά όχι φασισταριά» («fâchés mais pas fachos»),  ένα κομμάτι δηλαδή ενός ριζοσπαστικοποιημένου εκλογικού σώματος που ο  Mélenchon προσπαθεί να παραπλανήσει, όπως αναφέρει ο Abel Mestre στο παραπάνω δημοσίευμά του.

Είναι ένα πολύ ευαίσθητο θέμα το προσφυγικό. Το ζήτημα των «μεταναστευτικών κυμάτων» είναι δυνητικά εύφλεκτο για την «Ανυπότακτη Γαλλία», του κόμματος του Mélenchon, εν όψει των ευρωεκλογών. Η γραμμή  που θέλει να κρατήσει το κόμμα του μπορεί να είναι επικίνδυνη, αφού  ταυτόχρονα έχει έναν αριστερόστροφο λόγο, υπερασπίζεται όμως παράλληλα και τα εθνικά σύνορα και τον ευρωσκεπτικισμό. Οι «Ανυπότακτοι»  το γνωρίζουν και προχωρούν με προσοχή στο θέμα. Ειδικά μετά τις δηλώσεις της Sahra  Wagenknecht του γερμανικού αριστερού κόμματος Die Linke, φιλικού προς την «Ανυπότακτη Γαλλία». Αυτής που στις 4 Σεπτεμβρίου 2018 ίδρυσε το κίνημά της Aufstehen («Όρθιοι») πολλαπλασιάζοντας τις δηλώσεις που είναι εχθρικές προς τη μετανάστευση, γεγονός που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την γραμμή του Mélenchon. Πολλοί στο κόμμα του κρύβονται πίσω από «τα προβλήματα μετάφρασης»  για να αποφύγουν να εκφραστούν σχετικά, κλωτσούν στο περιθώριο το τενεκεδάκι του προσφυγικού, υπενθυμίζοντας μόνο την αντίθεση της «Ανυπότακτης Γαλλίας»  στην γαλλική Εθνοσυνέλευση αναφορικά με το ψηφισθέν νομοσχέδιο για το άσυλο και την μετανάστευση. Διαβάστε τι είπαν ορισμένοι κοινοβουλευτικοί του εν λόγω κόμματος.

Τα μεταναστευτικά ρεύματα θα πιέσουν τους γαλλικούς μισθούς

«Όταν οι πρόσφυγες είναι εδώ, πρέπει να τους υποδεχτούμε, εκτιμά η Mathilde Panot, βουλευτής του Val-de-Marne. Πρέπει όμως να διασφαλίσουμε ότι ζουν με αξιοπρέπεια στο σπίτι τους». Η Charlotte Girard για τις ευρωεκλογές, δηλώνει : «Το να λέμε ότι τα μεταναστευτικά κύματα μπορούν να πιέσουν τους μισθούς και να ωφελήσουν έτσι τους εργοδότες δεν είναι μια σκέψη εντελώς παράλογη. Εξάλλου, η εργοδοτική οργάνωση Medef (Mouvement des Entreprises de France) υποστηρίζει την υποδοχή των μεταναστών». Κάτι στο οποίο ορισμένα στελέχη της «Ανυπότακτης Γαλλίας», όπως η Clémentine Autain ή ο Eric Coquerel, προσθέτουν : «Για να αποφευχθεί αυτό το γεγονός, οφείλουμε να νομιμοποιήσουμε αυτούς που δεν έχουν χαρτιά».

Για να αποσαφηνίσει τη θέση του και να καθησυχάσει τα μέλη του, ο Jean-Luc Mélenchon αισθάνθηκε υποχρεωμένος να αναφερθεί στο θέμα της μετανάστευσης κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, στις 25 Αυγούστου 2018 στη Μασσαλία, κατά τη διάρκεια του καλοκαιρινού φεστιβάλ  του κόμματός του . «Είναι ένα θέμα που φαίνεται να είναι λεπτό για εμάς. Όμως δεν είναι καθόλου, έτσι ξεκίνησε  την ομιλία του μπροστά στα μέλη του. Ναι, υπάρχουν μεταναστευτικά κύματα, ναι, μπορούν να δημιουργήσουν πολλά προβλήματα στις κοινωνίες υποδοχής όταν κάποιοι έχουν την ευκαιρία να μειώσουν τους μισθούς, όπως στη Γερμανία. Εμείς λέμε: ντροπή σε όσους οργανώνουν τη μετανάστευση μέσω των συμφωνιών ελεύθερων συναλλαγών και στη συνέχεια τις χρησιμοποιούν  για να ασκήσουν πίεση στους μισθούς και στα κοινωνικά κεκτημένα»! Και συνέχισε, απευθυνόμενος στους ευρωπαίους ηγέτες: «Η στάση σας είναι παράλογη. Δεν είναι λογική. Βασίζεστε στον φόβο μιας εισβολής που δεν υπάρχει». Τι είναι το πλοίο  Aquarius ; Είναι 191 άνθρωποι που σώθηκαν από πνιγμό. Λέμε: μπράβο στο Aquarius! Συγχαρητήρια στο Aquarius ! Η υποστήριξη για όσους βρίσκονται σε κίνδυνο αποτελεί καθήκον για εμάς!, είπε ο Jean-Luc Mélenchon.

Οι «Ανυπότακτοι»  όμως βρίσκονται σε μια άβολη θέση. Προασπίζουν, όπως συνηθίζεται στην αριστερά, την υποδοχή των προσφύγων, την καταδίκη της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς και τη νομιμοποίηση των εργαζομένων χωρίς χαρτιά. Αλλά ταυτόχρονα υιοθετούν  και ευρωσκεπτικιστικές θέσεις. Πιστεύουν δηλαδή ότι είναι απαραίτητο να βασιζόμαστε στα εθνικά σύνορα. Μάλιστα δανείζονται λέξεις από το λεξιλογικό πεδίο της σκληρής δεξιάς, όπως «μοντιαλιστής» (« mondialiste » ), δηλαδή φίλος της παγκοσμιοποίησης. Ωστόσο, αυτή η «πατριωτική» γραμμή είναι ένας πολιτικά επικίνδυνος τρόπος που θα μπορούσε να αποξενώσει οριστικά ένα μέρος του φυσικού εκλογικού σώματος της «Ανυπότακτης Γαλλίας».

Αριστερός εθνικισμός

Ένα πράγμα είναι βέβαιο. Αυτή η ασάφεια σχετικά με το θέμα της μετανάστευσης προσφέρει ένα ισχυρό επιχείρημα στους αντιπάλους του στα αριστερά πριν από τις ευρωεκλογές. Οι Γάλλοι οικολόγοι «Europe Ecologie-Les Verts» και το νέο κόμμα «Génération.s» του Benoît Hamon, προβάλουν ήδη τα επιχειρήματά τους ενάντια στον «αριστερό εθνικισμό» τον οποίο αποδίδουν στον  Mélenchon. Ο Hamon, ο οποίος θέλει να θέσει το θέμα των μεταναστών στην καρδιά της προεκλογικής εκστρατείας, είναι ευτυχής που μπορεί να ξεπεράσει τον πρώην σύντροφό του στην αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS).

Ο αρχηγός του «Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος» (NPA), Olivier Besancenot, από την πλευρά του, έγραψε σχετικά σε ένα  Twit του : «Δεν είναι οι μετανάστες που ασκούν πίεση στους μισθούς, αλλά το ποσοστό κέρδους που οι καπιταλιστές αποκομίζουν από την εργασία των μισθωτών, γάλλων ή μεταναστών, στη Γαλλία και σε όλο τον κόσμο. Διεθνιστικοί χαιρετισμοί». Κάτι που οδήγησε σε μια ευρεία συζήτηση – με αναφορές σε τσιτάτα από το Κεφάλαιο του Καρλ Μαρξ ως επιχειρηματολογία – μεταξύ της «Ανυπότακτης Γαλλίας» και ενός μεγάλου μέρους της άκρας αριστεράς η οποία καταδικάζει τις θέσεις του Mélenchon.

Ας επανέλθω στον «ακροδεξιό αντιμεταναστευτικό Λαϊκισμό» ο οποίος ενσαρκώνεται σήμερα ηγετικά από τον Ούγγρο πρωθυπουργό Victor Urban ο οποίος, στη χθεσινή του ομιλία στο ευρωκοινοβούλιο, έκανε τον υπερασπιστή της «χριστιανικής φύσης της Ευρώπης, του έθνους, της οικογένειας, του αγώνα κατά της μετανάστευσης». Όμως αυτή δακρύβρεκτη τοποθέτησή του δεν ήταν αρκετή για να αποφύγει σήμερα την ψήφο παραπομπής της χώρας του στη διαδικασία «του άρθρου 7» από τα δυο τρίτα των ευρωβουλευτών. Αυτή η συμβολική ψήφος σηματοδοτεί τη «συστημική» απειλή για τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εκπροσωπείται από την Ουγγαρία του Βίκτορ Ορμπάν και ζητεί την έναρξη της τιμωρίας της για παραβιάσεις του Κράτους Δικαίου. Για τις ίδιες παραβιάσεις κατηγορείται, ως γνωστόν, και η Πολωνία.

Συμπερασματικά : ο αριστερο-δεξιός εθνικισμός απευθύνεται στο θυμικό των θυμωμένων ευρωπαίων για άγρα ψήφων. Όχι για να λύσει συγκεκριμένα κοινωνικά προβλήματα που τους κατατρύχουν.