Ο Charles de Meyer, πρόεδρος της SOS Chrétiens d’Orient, καταγγέλλει τη διεθνή αδιαφορία για τους χριστιανούς στην Τουρκία, οι οποίοι είναι εγκλωβισμένοι μεταξύ του αυταρχισμού του Ερντογάν και των κουρδικών πολιτοφυλακών.
Πρόσφατο παράδειγμα η σύλληψη του πατρός Sefer Aho Bileçen, ενός Σύριου Ορθόδοξου μοναχού από το μονή Mar Yacoub στην περιοχή Tur Abdin, με τη αιτιολογία ότι βοήθησε το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK), καθώς η μονή του φιλοξένησε για λίγες στιγμές έναν από τους αγωνιστές του. Αλλά είναι αιώνια παράδοση τα μοναστήρια να είναι ουδέτερα καταφύγια σε αυτά τα μέρη. Ο μοναχός αφέθηκε προσωρινά ελεύθερος μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσής του.
Το σκάνδαλο της σύλληψής του είναι μόνο ένας δείκτης του θανάσιμου διλήμματος που αντιμετωπίζουν οι Χριστιανοί στην Τουρκία. Εάν αρνηθούν να υπηρετήσουν το ΡΚΚ (φόρος, αναγκαστική φιλοξενία κ.λπ.) υφίστανται αντίποινα από αυτή τη μαρξιστική πολιτοφυλακή. Αν ικανοποιήσουν τα αιτήματά τους, τότε το τουρκικό κράτος στρέφεται εναντίον τους. Όλα μέσα σε μια απογοητευτική διεθνή αδιαφορία που αφήνει να εξαφανιστούν τα τελευταία ίχνη του χριστιανισμού της Τur Αbdin.
Η Τουρκία διεξάγει έρευνες στα κυπριακά ύδατα; Συνεχίζει να λαμβάνει προενταξιακές πιστώσεις από την ΕΈ. Η Τουρκία απειλεί τα ελληνικά νησιά; Δεν δέχεται την παραμικρή κριτική. Η Τουρκία στέλνει ένοπλες δυνάμεις της στη Λιβύη, ελέγχοντας τα δύο κύρια σημεία αναχώρησης μεταναστών προς την Ευρώπη; Κανείς δεν μιλά για τον στρατηγικό κίνδυνο μιας τέτοιας κατάστασης. Η Τουρκία εισβάλλει στη βορειοανατολική Συρία; Το ΝΑΤΟ αναδιπλώνεται.
Το γεωπολιτικό θαύμα της εξουσίας του Προέδρου Ερντογάν προέρχεται από την ευρωπαϊκή ανικανότητα που αρνείται την αλλαγή της συμμαχίας που πλέον επιβάλλεται. Επιτρέπει στην Τουρκία να ασκεί την επιρροή της στα Βαλκάνια και ούτε καν ενδιαφέρεται για την τύχη των εκκλησιών του Μαυροβουνίου ή των Χριστιανών του Κοσσυφοπεδίου. Εφησυχάζει και πολλαπλασιάζει τις επιδοτήσεις σε ένα κράτος που δεν παύει ποτέ να την απειλεί ή να την προσβάλει. Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Mevlut Cavusoglu μπορεί να απειλεί ανοιχτά τα νερά της Κρήτης ή της Ρόδου, να προσβάλει την αρμενική μνήμη ή να καμαρώνει στις αραβικές πρωτεύουσες χωρίς μέτρα αντιποίνων από τη Γαλλία ή την ΈΕ, ή από τις ΗΠΑ. Οι χριστιανοί στην Τουρκία είναι σαν τους αδελφούς τους σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής: είναι πατριώτες και αποτελούν ουσιαστικά στοιχεία στη ζωή των κοινωνιών τους. Δεν μας ζητούν να τους ξεχωρίσουμε, αλλά απλώς να κατηγορήσουμε τη δυτική υποκρισία των ύμνων για τον “σουλτάνο” Ερντογάν, που διακωμωδείται από τους σχολιαστές αλλά χαϊδεύεται από τους διεθνείς θεσμούς.
