Από την Βασιλική Γκουντσίδου. 22 Σεπτεμβρίου 2019 1556 ViewsΣοφά τα λόγια που έλεγαν οι πρόγονοί μας. Εκείνοι όμως ενώ έκτισαν τον Παρθενώνα στην Αθήνα, θεωρώ ότι δεν φρόντισαν και τη συμπρωτεύουσα Θεσσαλονίκη. Μας άφησαν τόσα αρχαία που δεν ξέρουμε πια τι να τα κάνουμε! Χάραξαν την Εγνατία, αλλά ούτε ένα απλό σχέδιο για μετρό. Δεν θέλω τυχόν δόλιες σκέψεις για Βόρειους και Νότιους! Ούτε καν ο συμπατριώτης μας, μέγιστος φιλόσοφος όλων των εποχών, ο Αριστοτέλης υπέρμαχος του μέτρου, δεν άφησε κανένα σύγγραμμα για …μετρό. Φευ!
Παν μετρό άριστον! Πολύ ωραίο το μετρό στο Παρίσι, χαμός από την πολυκοσμία στο μετρό του Λονδίνου, αλλά και της Θεσσαλονίκης, δεν υπάρχει, όπως λένε οι έφηβοι στα Νέα Ελληνικά. Μπήκε το φθινόπωρο, άρχισε το κρύο και έχουμε τη φθινοπωρινή ισημερία, δηλαδή την αστρική ημέρα κατά την οποία το κέντρο του ηλιακού δίσκου βρίσκεται ίσο χρονικό διάστημα πάνω και κάτω από τον ορίζοντα κάθε τόπου και κατά τη διάρκεια της οποίας οι ακτίνες του ηλίου πέφτουν κατακόρυφα στον ισημερινό.
Αποφασίζουμε λοιπόν να πάμε στο κέντρο της πόλης. Ελλείψει μετρό έχουμε τρεις εναλλακτικές. Πρώτη με τα πόδια. Θα βρέξει, λέει ο σύζυγος και ψάχνουμε να βρούμε την ομπρέλλα. Πού την έχουμε βάλλει; Περίεργο αυτό, που όλοι στα γεράματα ασχολούμαστε με την έρευνα. Πρωί πρωί αρχίζουμε, πού είναι τα χάπια, πού έχουμε βάλλει τα γιαλιά της πρεσβυωπίας, έχουμε τώρα πρωινιάτικα και τον νταλγκά για την ομπρέλλα.
Δεύτερη με το ΙΧ. Εκεί αρχίζει η ανδρική γκρίνια, υπάρχει και τέτοια κύριοί μου. Ξέρεις πόση βενζίνα θα κάψω, ξεκίνα σταμάτα; Πού θα παρκάρω; Εδώ δεν υπάρχει αντίλογος. Δεν με συμφέρει να είναι μέσα στο αμάξι με το ρολόι στο χέρι και να μην έχω χρόνο για τις αγορές που έχω υπολογίσει να κάνω. Φαντάζεστε και την αντίδρασή του, όταν με δει με τσάντες μόνο γυναικείων ενδυμάτων, καλλυντικών κλπ, χωρίς να του έχω αγοράσει το καφέ πουλόβερ, επειδή δεν θα μου φτάνει ο χρόνος γιατί πρέπει να κάνω γρήγορα για να μην μας γράψουν; Άσε τις κλήσεις στο κινητό, τύπου πού είσαι; Αλήθεια πώς ζούσαμε χωρίς τα κινητά και τις αναπάντεχες, συγγνώμη, τις αναπάντητες κλείσεις, τα επισυναπτόμενα στα email, που όπως λέει και μια φίλη μου που μιλάει Αγγλικά κυβερνητικού επιπέδου, θα σου κάνω ατάκ. Απαραίτητη η αίσθηση του μέτρου στη ζωή όλων μας.
Τρίτη και φαρμακερή με το αστικό, αν και όταν περάσει και ανοίξει η πόρτα. Πάντως τέτοια ζεστασιά, τόση εγγύτητα σπάνια τη ζείς. Φαίνεται ότι τα αστικά μας είναι κατασκευασμένα για Γιαπωνέζους ή πυγμαίους, σίγουρα όχι για Ελληνίδες. Ενώ συχνά υπάρχει γκρίνια ή ακούμε στο αυτί μας ιστορίες μιας ζωής από τα κινητά, σήμερα περιέργως υπήρχε διάθεση για χιούμορ. Η φτώχεια, θέλει καλοπέραση! Πρώτα η κυρία που με παρακάλεσε να ρουφήξω λίγο την κοιλιά μου για να περάσει από το διάδρομο, λέγοντας μου να μην στενοχωριέμαι που είμαι γεματούλα, γιατί καμμία από τις δύο μας δεν θα χρειαστεί ούτε μπότοξ, ούτε σιλικόνη. Δεν βαριέσαι της είπα, ακούμε στην τηλεόραση να γίνουμε φιτ με γραμμωτές κοιλιές αλλά και η καμπύλη η δικιά μας, σύμφωνα με τη Γεωμετρία, γραμμή είναι κι αυτή. Ο κόντος κύριος δίπλα στο πορτοκαλί κουτί δεν διαμαρτυρόταν. Τα μάτια του στην ευθεία έβλεπαν τα σιλικονάτα προσόντα της ξανθιάς νεαράς κυρίας, όταν ακούστηκε η φωνή του ομιλούντος λεωφορείου “50 πολιτιστική γραμμή για να δείτε τα αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης”. “Αμ τα βλέπω, δεν τα βλέπω, αναστέναξε ο κύριος!” Ενώ αν ήταν επιβάτης του μετρό που αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα, θα είχε αυτή τη χαλαρρρρή διάθεση;
http://www.kulturosupa.gr/thessaloniki/pan-metro-aristo-vasi–31738/
