Ξεκινώ από την διαρρεύσασα θέση του Μαξίμου: Μητσοτάκης για Τσίπρα: «Εγώ τους πολιτικούς μου αντιπάλους δεν τους στέλνω στα δικαστήρια» .
Παρόλο που αυτό ισχύει νομικά, με εξέπληξε. Ο πρωθυπουργός ενός κράτους, όπως η Ελλάδα, έχει ουσία- όχι τύποις- εισαγγελικές αρμοδιότητες. Και η έκπληξή μου δεν έχει να κάνει ούτε με τον Τσίπρα, ούτε με τη Μητσοτάκη.
Δεν μπορώ να πιστέψω πως σε μια Δυτική δημοκρατία μπορεί να παραπέμψει, ουσιαστικά σε δίκη, με τη μορφή, σε πρώτη φάση, της σύστασης προανακρτικής ή εξεταστικής επιτροπής, εκτός του εισαγγελέα και άλλο πρόσωπο, εκτός δικαιοσύνης. Εκφράζω τον προβληματισμό απλού πολίτη. Οι νομικοί μπορούν να το βλέπουν διαφορετικά.
Στο πολιτικό μέρος, τώρα, καλώς ο Μητσοτάκης δεν παραπέμπει και τον Τσίπρα. Τα μόνα στοιχεία, δημοσίως γνωστά για τον Τσίπρα είναι ότι Σαμαράς και Βενιζέλος κατέθεσαν ότι δεν μπορεί να μη γνώριζε για τις ενοχοποιήσεις πολιτικών στην υπόθεση Novartis, ως πρωθυπουργός.
Αν αυτά είναι τα στοιχεία, δεν είναι ούτε καν ενδείξεις για παραπομπή. Οπότε πολύ καλά έκανε ο Μητσοτάκης.
Φαίνεται, όμως, ότι έχει πεπειραμένους συμβούλους. Παραπέμπεται ο Παπαγγελόπουλος. Προφανώς τα στοιχεία θα είναι πιο σημαντικά αφού και ο ίδιος ο Παπαγγελόπουλος φρόντισε με δηλώσεις του στο παρελθόν να ενοχοποιήσει τον εαυτό του για ανάμιξη στο έργο της δικαιοσύνης.
Ποιος αποκλείει ο Παπαγγελόπουλος, για να ελαφρύνει τη θέση του, “να δώσει” όπως λένε στη δημοσιογραφική γλώσσα, τον Τσίπρα; Να πει, δηλαδή, ότι είχα εντολή από τον Τσίπρα γι αυτό και για το άλλο. Οπότε, αναλόγως και της συγκυρίας το θέμα μπορεί να ξαναειδωθεί.
Για λόγους ισονομίας και διαφύλαξης του δημοσίου συμφέροντος ο πρωθυπουργός πρέπει να υπόκειται στους ίδιους νόμους με τους άλλους πολίτες.
Ένα δεύτερο ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει για την ομαλή λειτουργία του κράτους είναι η υπόθεση της Λέρου. Σκοτάδι στις έρευνες. Μου έκαναν εντύπωση, όμως, δύο αναφορές των ΜΜΕ. Αν ισχύουν, τότε υπάρχει ένα βαθύ ελληνικό κράτος που συνεχίζει να προκαλεί προβλήματα.
Το ένα είναι πως η ΕΥΠ, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, ξεπερνώντας τις δυσκολίες που της έθεταν άλλοι σχετικοί δημόσιοι φορείς εντόπισε τους ενόχους. Υπάρχουν, δηλαδή, κέντρα που θέτουν εμπόδια στις έρευνες από την ΕΥΠ;
Δεύτερον χθες, μόλις, διάβασα πως οι ΟΥΚ (Ομάδες Υποβρυχίων Καταστροφών) προσπαθούν να διαφυλάξουν από ευθύνες, μέλη τους. Και ποιές είναι αυτές οι Ομάδες (ΟΥΚ) που προσπαθούν να διαφυλάξουν μέλη τους από παράνομες πράξεις που μειώνουν το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων σε μια κρίσιμη περιοχή; Γιατί το επιτρέπει η δικαιοσύνη που επίσταται των ερευνών;
Τρίτο ζήτημα: έγινε μεγάλη προσπάθεια μέχρι που στις αρχές του ’80 ο Ανδρέας, με τα μέτρα που πήρε να περιθωριοποιήσει το φόβο του χωροφύλακα από την ελληνική κοινωνία. Αυτό ακούγεται αστείο σήμερα που ο χωροφύλακας φοβάται τον μπαχαλάκια αλλά μέχρι τα μέσα του ’80 δεν ήταν.
Προϊόντος του χρόνου έγινε κατάχρηση της δημοκρατικής αυτής κατάκτησης και φθάσαμε με τη συνδρομή μπαχαλάκηδων, αντιεξουσιαστών, ακόμη και του Συριζα, στο σημείο να τρέμουν, αστυνομικοί και κοινωνία, διάφορες οργανωμένες ομάδες με πολιτικό πρόσημο.
Το γεγονός διαμόρφωσε μια αγανακτισμένη από τη δράση αντιεξουσιαστών και μπαχαλάκηδων κοινωνία, έτοιμη να αποδεχθεί ακόμη και αστυνομική ασυδοσία προκειμένου να εξασφαλισθεί η ηρεμία της.
Το γεγονός ότι ο κ. Χρυσοχοϊδης έρχεται πρώτος στις μετρήσεις δημοφιλίας δεν είναι τυχαίο.
Ελπίζω να μη φθάσουμε στην προ του 81 κατάσταση. Και να βρεθεί μια ισορροπία μεταξύ της διαφύλαξης των δημόσιων αγαθών από την αστυνομία και του περιορισμού της ασυδοσίας οργανωμένων ομάδων που δεν έχουν καμιά ιδεολογική αναφορά, αν και την επικαλούνται.
Απλως -δυστυχως ναι απλως – αγαπητες Ανιχνευσεις- στα 40 προηγουμενα χρονια ,στα οποια αναφερθηκατε , περισσεψαν οι ”μπαχαλακηδες ”, απεκτησαν και ιδεολογικους συγγενεις σε ολα σχεδον τα κομματα και στα 4,5 χρονια της συγκυβερνησης των ΣΥΡΖΑΝΕΛ απεκτησαν και προσβασεις -παλαιοελλαδιστι ακρες- και σε ανωτατα στελεχη πολιτικα και στρατιωτικα (υπουργους ,στρατηγους), με τους οποιους ειχαν και ιδιωτικου περιεχομενου δοσοληψιες , οποτε αποθηκαριοι, φρουροι των αποθηκων -αν υπηρχαν- και αλλοι αρμοδιοι ανοιγαν ορθανοιχτες τις πορτες των αποθηκων -μπορει και μερα ,μεσημερι-μετα βαθειας υποκλισεως κιολας.
Τωρα οι φερομενοι -νεοελληνιστι-κατηγουρουμενοι κινουνται με συναδελφικη αλληλεγγυη και υπηρεσιακη υπεροψια και γιαυτο προσπαθουν -μεχρι να βρουν την ειδικη ”ακρη” να παρεμβληθουν σε καθε ερευνα αρμοδίας ,η, αναρμοδίας Αρχης , προκειμενου να μη εχουν συνεπειες μικροβαθμοι και μεγαλοβαθμοι και να ξεχασθει το θεμα.
Και εδω που τα λεμε δεν μπορει και δεν πρεπει να κανει προσωπικως ερευνες ο εξαιρετος μεχρι στιγμης Υπουργος Εθνικης Αμυνης .Θα δεχθει ”ο,τι του πανε”.
Η σταμνα ομως εσπασε και εχουμε αλλη κυβερνηση και αλλη ΕΥΠ και αλλοιμονον αν δεν υπαρξουν συνεπειες για ”να σφιξουν τα ζωναρια-αν οχι τιποτε αλλο-.
Οσο για την ”γαλαντομια ” του κ. Μητσοτακη προς τον λαλιστατο για το θεμα αυτο εντος και εκτος Βουλης κ.Τσιπρα και δια των ”εξαπτερυγων” του της ΕΡΤ ” κ.κ. Ακριβοπουλου και Καψιωχα-,αναμενουμε τις δηλωσεις των κ.κ. Σαμαρα και Βενιζελου, που δεν ωμιλησαν ακομη και οι οποιοι μαλλον θα μας εκπληξουν.
«Εγώ τους πολιτικούς μου αντιπάλους δεν τους στέλνω στα δικαστήρια»
Αποφεύγει την φαρσοκωμωδία του “βρώμικου ’89” τού πατέρα του και επικυρώνει το “κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει”.
“Τρίτο ζήτημα: έγινε μεγάλη προσπάθεια μέχρι που στις αρχές του ’80 ο Ανδρέας, με τα μέτρα που πήρε να περιθωριοποιήσει το φόβο του χωροφύλακα από την ελληνική κοινωνία”
Συμφωνώ. Μετά την Μεταπολίτευση, δόθηκαν οι σχετικές οδηγίες στην χωροφυλακή και την αστυνομία πόλεων να μην “πολυζορίζουν” το επί 7 έτη “καταπιεσθέντα” πολίτη. Θυμάμαι που σταμάταγε η Τροχαία κάποιον για παράβαση κι αυτός έλεγε αναιδέστατα στο όργανο “πέρασε η Χούντα, ρε, δεν το κατάλαβες;”. Ίσως επί Παπανδρέου χειροτέρεψε η κατάσταση, μέχρι που φθάσαμε στα σημερινά χάλια τής πλήρους ανυπαρξίας κράτους, των αβάτων, των πυρήνων, των πάσης φύσεως μπαχαλάκηδων. Γιατί, όμως; Απλώς εσφαλμένη πολιτική; Γιατί άφησαν το κράτος να διαλύσει μετά την δικτατορία, κάτι που δεν είδαμε να γίνεται π.χ. στην Ισπανία ή την Πορτογαλία, στις οποίες η δικτατορία διήρκεσε πολύ περισσότερο από 7 χρόνια;