Οι πόρτες της κολάσεως. Μια υψηλού νομικού επιπέδου ανάλυση.

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Του Διογένη του Κυνικού.

Στον παράδεισο (ή μήπως στην κόλαση;) των νομικών εννοιών.- Ο Πρωθυπουργός παρανόμησε. Αλλού θα επενέβαιναν οι θεσμοί. Εδώ θεωρείται μαγκιά. Το ομολόγησε, άλλωστε, και ο ίδιος. Δεν έχει πρόβλημα αν οι υπουργοί του δέχονται φιλοξενία σε εφοπλιστικά κότερα.- Ο πιο έξυπνος λαός του κόσμου καθεύδει.- Έκανε διακοπές στο κότερο μιας κυρίας την οποία αντάμειψε.- Μια υψηλού νομικού επιπέδου ανάλυση.

Δεν υπάρχει κοινωνική ζωή χωρίς κανόνες. Ακόμα και οι πρωτόγονες κοινωνίες διέπονται από ρυθμίσεις. Στις ανεπτυγμένες πολιτικές κοινωνίες οι ρυθμίσεις έχουν τον χαρακτήρα πολύπλοκου νομικού συστήματος. Οι υπαγορεύσεις, οι απαγορεύσεις και οι διαρρυθμίσεις ενός ανεπτυγμένου νομικού συστήματος δεν είναι απλές συγκεκριμένες εντολές ή απαγορεύσεις που αναφέρονται σε συγκεκριμένο πρόσωπο και αφορούν συγκεκριμένη ενέργεια ή παράλειψη, σε συγκεκριμένο δηλαδή βιοτικό συμβάν και το συγκεκριμένο αποτέλεσμα που αυτό συνεπάγεται. Έχουν επομένως το χαρακτήρα της γενικότητας και παρίσταται ανάγκη να χρησιμοποιηθούν νομικές έννοιες, οι οποίες δεν είναι πάντοτε ή μάλλον δεν είναι συνήθως περιγραφικές. Μπορεί να είναι αξιολογικές, να αναφέρονται σε πολλούς τομείς του επιστητού ή και να παρέχουν πεδίο αξιολογήσεων ή ακόμα και διακριτικής ευχέρειας στον  εφαρμοστή (στο δικαστή ή στη διοίκηση συνήθως). Η ερμηνεία των εννοιών αυτών και η υπαγωγή σε αυτό του συγκεκριμένου βιοτικού συμβάντος ολοκληρώνει τη λειτουργία του νομικού συστήματος. Η πρόβλεψη των νομικών εννοιών από τον συνταγματικό ή τον κοινό νομοθέτη μπορεί να διακρίνεται από εννοιολογική αρτιότητα, να μας οδηγεί «στον παράδεισο των νομικών εννοιών», όπως  έλεγε ο επιφανής νομοδιδάσκαλος Rudolf von Jherring. Ο χειρισμός όμως των νομικών εννοιών, η ερμηνεία τους και η υπαγωγή σε αυτές των συγκεκριμένων βιοτικών συμβάντων, δεν αποκλείεται και να ανοίξει τις πύλες της κολάσεως, ή, όπως έλεγε ο Άγγλος νομικός φιλόσοφος  H.L.A.Hart, ερευνώντας τον ακτιβισμό του Ανώτατου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών, να αποτελεί εφιάλτη (the nightmare) ή ένα γλυκό όνειρο (the Noble Dream).

Υπάρχει, λέει,  μια παραδεισένια πολιτεία, με συνταγματική ιστορία από τις παλαιότερες των λεγόμενων πολιτισμένων χωρών και με αξιόλογη νομική παράδοση, με άρτιους, κατά το μάλλον ή ήττον, νομικούς κώδικες (ποινικό, αστικό και δικονομικούς κώδικες). Στο σύνταγμά της επιφυλάσσει ιδιαίτερη δικονομική μεταχείριση για τις αξιόποινες πράξεις των υπουργών της. Συγκεκριμένα το άρθρο 86 παρ. 1 του Συντάγματός της   ορίζει:

«Μόνο η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης ή Υφυπουργοί για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους..,». Όπως έχουν ήδη κρίνει τα δικαστήριά της στην ειδική αυτή αρμοδιότητα της Βουλής υπάγεται και η αξιόποινη πράξη της παθητικής δωροδοκίας, την οποία διαπράττει (άρθρο 235 του Ποινικού Κώδικα) «…ο υπάλληλος ο οποίος, κατά παράβαση των καθηκόντων του ζητεί ή λαμβάνει, άμεσα ή με τη μεσολάβηση τρίτου, για τον εαυτό του ή για τρίτο, ωφελήματα οποιασδήποτε φύσης ή δέχεται υπόσχεση τούτων, προκειμένου να προβεί σε ενέργεια ή παράλειψη που ανάγεται στα καθήκοντά του ή αντίκειται σε αυτά.»

Το έγκλημα αυτό της δωροδοκίας υπάγεται στην κατηγορία των εγκλημάτων των σχετικών με την υπηρεσία και μάλιστα είναι ιδιαίτερο και γνήσιο έγκλημα σχετικά με την υπηρεσία, αφού τελείται μόνο από υπάλληλο, στην έννοια του οποίου περιλαμβάνεται και ο υπουργός και αυτουργός του (της παθητικής δωροδοκίας) δεν μπορεί ένας που δεν έχει αυτή την ιδιότητα.

Αυτό διαπράττεται μόνο «κατά την άσκηση των καθηκόντων του υπαλλήλου (του υπουργού εάν δράστης είναι υπουργός)», απαιτεί δηλαδή παρανομία «κατά την άσκηση των καθηκόντων» του υπαλλήλου (και συναφώς του υπουργού) και συνεπώς αδιαμφισβήτητα υπάγεται στην κατηγορία των αξιόποινων πράξεων για τη δίωξη των οποίων όταν διαπράττονται από υπουργό έχει αρμοδιότητα  μόνο η Βουλή.

Ωστόσο, παρά την εννοιολογική καθαρότητα των παραπάνω διατάξεων και παρά τη νομολογία των Δικαστηρίων, που έχουν την αποφασιστική αρμοδιότητα για την ερμηνεία του, η Βουλή της παραδεισένιας πολιτείας, με την εισήγηση μάλιστα βουλευτή της καθηγητή του ποινικού δικαίου, έκρινε αντίθετα, ότι η αποδιδόμενη σε πρώην υπουργούς παθητική δωροδοκία, που φέρεται ότι διαπράχθηκε κατά τη διάρκεια της θητείας τους ως υπουργών, δεν έγινε κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, αλλά μόνο «με αφορμή την άσκησή τους» και έτσι αποφάνθηκε ότι αυτή δεν έχει αρμοδιότητα να ασκήσει δίωξη κατά αυτών και παρέπεμψε την υπόθεση στις κοινές Εισαγγελικές και Δικαστικές αρχές.

Η κρίση αυτή δεν αποκλείεται να υπαγορεύτηκε και από την επιθυμία να μη κριθεί ότι η υπόθεση υπάγεται στην ειδική σύντομη παραγραφή που προβλέπει το άρθρο 86 του Συντάγματος. Ακολούθως η υπόθεση άρχισε να ερευνάται από τις εισαγγελικές αρχές, κατά παραγνώριση της σχετικής νομολογίας των δικαστηρίων, στα οποία εν πάση περιπτώσει ανήκει η τελική κρίση εάν για τη δίωξη έχει αρμοδιότητα η Βουλή ή ο εισαγγελέας.

Το  Σύνταγμα της ίδιας παραδεισένιας πολιτείας (άρθρο 62) καθιερώνει το ακαταδίωκτο του βουλευτή (βουλευτική ασυλία) χωρίς άδεια της Βουλής. Εάν βέβαια ο βουλευτής τον κρίσιμο χρόνο ήταν και Υπουργός, για αξιόποινες πράξεις που τέλεσε κατά την άσκηση των καθηκόντων του αρμόδια να ασκήσει δίωξη κατ’ αυτού είναι μόνο η βουλή, αν όμως οι πράξεις είναι άσχετες με την άσκηση των καθηκόντων του δεν υφίσταται τέτοια αρμοδιότητα της Βουλής, αλλά συντρέχει μόνο περίπτωση άρσης ή μη άρσης της βουλευτικής του ασυλίας από τη βουλή προκειμένου να ασκήσει δίωξη ο μόνος αρμόδιος εισαγγελέας.

Κατά βουλευτών, οι οποίοι ήταν και υπουργοί της παραδεισένιας πολιτείας υπέβαλαν έγκληση στον αρμόδιο εισαγγελέα ιδιώτες ισχυριζόμενοι ότι διέπραξαν συκοφαντική δυσφήμηση εις βάρος τους και μάλιστα με καταχωρήσεις σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, δηλαδή για πράξη η οποία προδήλως δεν τελέσθηκε κατά την άσκηση των καθηκόντων των εγκαλουμένων Βουλευτών – Υπουργών.

Ο αρμόδιος Εισαγγελέας προκειμένου να ασκήσει δίωξη κατά των εγκαλουμένων που είχαν και την ιδιότητα του βουλευτή, ζήτησε τη σχετική άδεια της βουλής (την άρση της ασυλίας τους) Εντούτοις, η Βουλή έκρινε ότι λόγω της ιδιότητας των εγκαλουμένων και ως Υπουργών κατά το χρόνο που φέρονται ότι ετέλεσαν τις πράξεις για τις οποίες εγκαλούνται, δεν συνέτρεχε περίπτωση άρσης της ασυλίας τους, αλλά ανέκυπτε μόνο ζήτημα εφαρμογής των διατάξεων για την ποινική ευθύνη των Υπουργών που προϋποθέτουν την υποβολή πρότασης δίωξης εκ μέρους ορισμένου αριθμού (τριάντα τουλάχιστο) βουλευτών (άρθρο 86 παρ. 3 του Συντάγματος).

«Πέρασε ο καιρός και η ιστορία» που λέει και το τραγούδι και δημοσιοποιήθηκε δια του τύπου ότι ο Πρωθυπουργός της Παραδεισένιας πολιτείας δέχτηκε να φιλοξενηθεί για ορισμένες μέρες διακοπών δωρεάν σε πολυτελή θαλαμηγό από την ιδιοκτήτριά του, την οποία ως πρωθυπουργός διόρισε ως πρέσβειρα της χώρας σε διεθνή οργανισμό και πρότεινε να διορισθεί και μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Ας υποθέσομε ότι κάποιος πολυπράγμων πολίτης υπέβαλε μήνυση κατά του πρωθυπουργού για παθητική δωροδοκία, ισχυριζόμενος ότι δέχθηκε «ωφελήματα οποιαδήποτε», όπως είναι και η δωρεάν παραχώρηση για τις διακοπές του της πολυτελούς θαλαμηγού, προκειμένου να προβεί σε ενέργεια που ανάγεται στα καθήκοντά του, όπως, κατά τους ισχυρισμούς του μηνυτή, συνέβη με τον διορισμό της ιδιοκτήτριας της θαλαμηγού ως πρέσβειρας της παραδεισένιας πολιτείας σε διεθνή οργανισμό.

Ενόψει των ανωτέρω αντιφατικών αποφάνσεων της Βουλής, ανακύπτει το ερώτημα εάν ο Εισαγγελέας στον οποίο υποβλήθηκε η μήνυση θα προβεί στην υποβολή αίτησης στη Βουλή για τη χορήγηση άδειας δίωξης (άρσης της ασυλίας) του μηνυομένου  πρωθυπουργού, ο οποίος είναι και βουλευτής ή θα αποστείλει απλώς τη μήνυση στη Βουλή κρίνοντας ότι η αποδιδόμενη στον Πρωθυπουργό πράξη της παθητικής δωροδοκίας φέρεται ότι τελέσθηκε κατά τη διάπραξη των καθηκόντων του; Οι νομικές έννοιες που περιλαμβάνονται στις διατάξεις που προαναφέρθηκαν ανήκουν στον παράδεισο των νομικών εννοιών ή ανοίγουν την πύλη της κολάσεως; Η όλη ιστορία αποτελεί γλυκό όνειρο ή μήπως τρομακτικό εφιάλτη; Ποιος ονειροκρίτης θα το ξεδιαλύνει;

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

spot_img

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Μή [Προτεινόμενα] πλέον [άρθρα]

    πού πορεύτηκαν μαζί μας εδώ μέσα,

    από τίς αρχές Νοεμβρίου 2015 μέχρι καί μετά τόν Δεκαπενταύγουστο τού 2016·
    νά τά οριακά άρθρα αυτού τού χρονικού διαστήματος,
    σάν σημαδούρες σέ ναυάγιο…:

    Δεν υπάρχει πολιτική σκέψη – Η σωτηρία έχει αρχίσει από τη βάση
    20/8/16 | 4 σχόλια | 9 απαντήσεις | 1,698 εμφανίσεις

    Οι «φαινότυποι» της ανατροπής και η φενάκη της εξουσίας
    3/11/15 | 2 σχόλια | 2 απαντήσεις | 1,504 εμφανίσεις

    δίπλα-δίπλα,
    πάνω-πάνω,
    στά ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ, page 183,
    νά:

    https://www.anixneuseis.gr/category/featured/page/183/

    ταυτόν δέ,

    διαπιστώνει κανείς περίπου στή μέση τού page 96
    γιά τό ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ,
    νά:

    https://www.anixneuseis.gr/category/broadcast/page/96/,
    τί νά πεί κανείς…

    νά πεί:
    «οί πίσω μας σελίδες τρελλαθήκανε…», πού λ. ό λ.:

    • Γυρνώντας στο Παρίσι, μετά την απόλυσή του από το στρατό, δίχως φράγκο στην τσέπη,
      κάνοντας διάφορες δουλειές του ποδαριού, ζούσε παρέα με φτωχοδιάβολους
      και πόρνες της πλατείας Πιγκάλ.

      Η πέρασή του στις γυναίκες είχε και τα καλά του, αφού
      οι «πεταλουδίτσες» της πλατείας Πιγκάλ τον τάιζαν, τον φρόντιζαν,
      τον προστάτευαν από τους σκληρούς, τους μαχαιροβγάλτες της περιοχής.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα