Οι δυσκολίες του Συριζα, τα περιθώρια της ΝΔ και ο νέος φορέας.

Στο Σύριζα θα περάσουν μια δύσκολη περίοδο μέχρι να κυοφορήσουν το “νέο” κόμμα. Αν καταφέρουν να το δημιουργήσουν. Ήδη, οι αντιπαραθέσεις για το αν διευρύνουν το κόμμα τους με μαζικές εγγραφές ή όχι, άρχισαν. (Λες και περιμένει στη σειρά κόσμος που επιθυμεί να εγγραφεί στο Συριζα και το επιτελείο διαπληκτίζεται αν τους δεχθεί).
1.-Σε ανάλογη περίπτωση, λίγο πριν αναλάβει την κυβερνητική εξουσία, το 1981, ο Ανδρέας Παπανδρέου διέγραψε αριστερές συνιστώσες που θα του δημιουργούσαν προβλήματα (λενινιστικές, τροτσκιστικές κλπ). Ο Τσίπρας δεν είναι Α.Π. όσο και να προσπαθεί το επιτελείο του να τον εξομοιώσει. Αποτελεί ιστορική προσβολή η εξομοίωση.
2.-Ο Συριζα δεν μπορεί να αποκτήσει αριστερή ιδεολογία και πολιτική. Σε αντίθεση με τα άλλα αστικά κόμματα που ιδεολογικοπολιτικά βαδίζουν σε μια θεωρητική πεπατημένη που κατά καιρούς εκσυγχρονίζεται η αριστερά την οποία επιθυμεί να εκφράσει ο Συριζα χρειάζεται μια θεωρία. Ο μαρξισμός δεν δίνει απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματα. Οι παραγωγικές δυνάμεις (νέες τεχνολογίες) έχουν αλλάξει και απαιτούν νέες μορφές παραγωγικών σχέσεων. Ποιές θα είναι αυτές; Δεν υπάρχει ούτε ένας στο Συριζα που μπορεί να αγγίξει αυτό το ζήτημα. Δεν φαίνεται να υπάρχει και στην διεθνή αριστερά. Αριστερά μόνο με τους “δικαιοματιστές” δεν γίνεται. Η αριστερά απαντά, πρωτίστως, στο οικονομικό πεδίο διότι το οικονομικό είναι “σε τελευταία ανάλυση το καθοριστικό στοιχείο”.
Άρα για αριστερά στο Συριζα ας μη συζητάμε. Κάτι άλλο θα πρέπει να βρούν. Και αυτό το άλλο τους διχάζει.
3.-Αντιθέτως, η Νέα Δημοκρατία που εκφράζει τις συνειδητοποιημένες αστικές δυνάμεις της χώρας (τις συνειδητοποιημένες, όχι τους διάφορους της πλάκας), έχει αντιληφθεί πως υπάρχουν πολλά περιθώρια να ικανοποιήσει και τις δυνάμεις που, δυνάμει, εκπροσωπεί και τις λαϊκές τάξεις, εκσυγχρονίζοντας το κράτος του οποίου οι δομές έχουν μείνει πολύ πίσω. Υπάρχουν και περιθώρια κάποιας οικονομικής ανακούφισης αν βοηθηθεί απο τις ισχυρές δυτικές οικονομίες.
4.-Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να δημιουργηθεί ένα τρίτος πόλος ο οποίος δεν θα έχει τις αγκυλώσεις τους συριζαίας αριστεράς, τις οποίες δημιουργεί μια κινούμενη ανθρώπινη μάζα η οποία φέρει μαζί της το πολιτικό στίγμα της μεταπολίτευσης το οποίο είναι και αναχρονιστικό και διχαστικό. Ούτε και τα κεκαλυμένα χαρακτηριστικά της σημερινής κυβέρνησης τα οποία, προίόντος του χρόνου θα αποκαλυφθούν. Μια διακριτή υπόσταση που θα κινείται στον αστικό χώρο αλλά όχι στο δεξιό.
Ο αρχικός πυρήνας αυτού του τρίτου πόλου μπορεί να είναι το ΚΙΝΑΛ αλλά σε καμιά περίπτωση απο τη σχετική “ζύμωση” αυτό το οποίο θα προκύψει δεν θα είναι κάτι παρεμφερές με το ΚΙΝΑΛ.
Αυτή η προοπτική απαιτεί ορισμένες προϋποθέσεις.
Πρώτον έναν νέο πολιτικό λόγο πολύ προχωρημένο που θα ξεπερνά και το Σύριζα και τη Νέα Δημοκρατία.
Δεύτερον, άνθρωποι που περιπλανήθηκαν σ αυτόν τον χώρο και πήραν και έδωσαν ό,τι είχαν να πάρουν και να δώσουν δεν μπορεί να στέκονται εμπόδιο στη νέα προσπάθεια. Η, χωρίς εντάσεις, αλλαγή ηγεσίας αποτελεί πρώτον προαπαιτούμενο. Βεβαίως, δεν αρκεί.
Τρίτον, διαμόρφωση ενός ρεύματος ενδιαφέροντος που θα κατακλύσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και τα παραδοσιακά ΜΜΕ.
Τέταρτον μια νέα πολιτική θεωρία.
Πέμπτον, ανθρώπους που θα είναι παθιασμένοι στην αναζήτηση του νέου και θα ικανοποιούνται με την προσπάθεια εφαρμογής του. Δεν θα έχουν αναφορές σε διχαστικές περιόδους του παρελθόντος. Θα προσπαθούν να προσεγγίσουν το μέλλον που έρχεται και να διακρίνουν, ακόμη, και αυτό που δεν φαίνεται.