του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η πολιτική κριτική είναι απαραίτητο να ασκείται ανελλιπώς και κυρίως είναι χρήσιμο να συνδυάζεται με οργανωμένη και διαρκή πολιτική πίεση από την κοινωνία, προκειμένου να επιβάλλονται λύσεις με θετικό πρόσημο αλλά και γενικότερες πολιτικές ανατροπές όρος όφελός της…
Αναφορικά με την διαχείριση της νέας κατάστασης που έχει επιβάλλει η εμφάνιση της πανδημίας, στην χώρα μας, είναι δεδομένο πως δεν γίνονται όλα όσα προβλέπονται από τα πρωτόκολλα μιας σοβαρής επιδημιολογικής μελέτης…
Ωστόσο, υπάρχουν χώρες που το όλο ζήτημα το διαχειρίζονται με τρόπο πολύ πιο συστηματικό και ολοκληρωμένο διασφαλίζοντας έτσι ένα ευρύτατο πακέτο δεδομένων για επιστημονική αξιοποίηση.
Αυτό όμως δεν έχει τροποποιήσει μέχρι στιγμής την κομβική σχέση της επιστήμης με τα θεμελιώδη που αφορούν στον ιό, και κυρίως με το πρωτεύον ζήτημα που είναι η αποκωδικοποίηση και η ουσιαστική αντιμετώπισή του.
Επομένως, καλό είναι να αποσυνδέεται η αναγκαία πολιτική κριτική η οποία θα πρέπει να γίνεται – και επιβάλλεται να κλιμακωθεί – για τις σημαντικές υστερήσεις και για την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που διέλυσε το δημόσιο σύστημα υγείας, από την επίσης αναγκαία εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων, μιας και προς το παρόν, ΑΥΤΑ αποτελούν την μοναδική γραμμή άμυνας στην επέλαση του ιού.
Αυτό σημαίνει κριτική πειθαρχία.
Το να επιχειρείται όμως αυτήν την στιγμή με διάφορους ακροβατισμούς να ταυτιστούν τα περιοριστικά μέτρα με πράξεις που συνιστούν δήθεν κατάλυση του Συντάγματος, είναι φαιδρό, ανυπόστατο και σε τελευταία ανάλυση οδηγεί στον εκφυλισμό ΚΑΙ τους δημοκρατικούς αγώνες που είναι αναγκαίο να κλιμακωθούν, αλλά ΚΑΙ την οφειλόμενη πολιτική επαγρύπνηση και δράση όλων μας, απέναντι σε όλους εκείνους που θα επιχειρήσουν να αξιοποιήσουν την συγκεκριμένη συγκυρία, για να προωθήσουν μέτρα που θα συνιστούν έως και πολιτική εκτροπή.
Αποφάσεις λοιπόν όπως αυτές που τσακίζουν τις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς, προφανώς και πρέπει να βρούν απέναντι το σύνολο της κοινωνίας διότι αν αυτό δεν συμβεί, θα έχει ανοίξει η Κερκόπορτα για γενικευμένη θεσμική και πολιτική εκτροπή σε καταφανώς αντιδημοκρατική και αντιδραστική κατεύθυνση.
Όταν όμως η ανάγκη αυτής της πολιτικής αντίστασης ευνουχίζεται με το δήθεν παραβιασθέν δικαίωμά μας στη βραδινή έξοδο ή στο σουλάτσο στις βιτρίνες… Εεε νυσάφι πια…
Ο ελεύθερος επαγγελματίας οδηγείται στην απόγνωση. Ο εργαζόμενος στο εμπορικό κατάστημα και στον επισιτισμό το ίδιο… Η Ελληνική οικογένεια σύρεται στην καταστροφή μέσα σε μια πατρίδα που έχει καταστρέψει την ζωτική της υποδομή για την δυναμική της επανεκκίνηση…
Η κοινωνία έχει ανάγκη από πραγματικό κίνημα που να απαιτεί και να επιβάλλει την ουσιαστική στήριξη των πληγέντων, και αυτό το κίνημα δεν μπορεί να εκτονώνεται στις ψευδαισθήσεις ενός ανούσιου ψευτοδικαιωματισμού για τα επουσιώδη.
Κάποιοι παίζουν με την ανοχή των αφελών και την υπομονή όλων μας…
