του Δημήτρη Τσαϊλά, Υποναυάρχου ε.α.
Για να πούμε ότι οι επιθέσεις προήλθαν από το Ιράν είναι πολύ πρώιμο και επικίνδυνο καθώς πρέπει να περιμένουμε τη δημοσίευση των διεξοδικών αναλύσεων ακόμη και να ερευνήσουμε με σοβαρότητα τις σχετικές ενδείξεις. Ούτε και η αμερικανική πρόκληση ήταν ορθή προς τους Σαουδάραβες, όπως πρότεινε ο Πρόεδρος Τράμπ με ένα απερίσκεπτο tweet, στο οποίο είπε ότι είναι έτοιμος να αναλάβει στρατιωτική δράση για την αξιολόγηση της ευθύνης στη Σαουδική Αραβία.
Βεβαίως, η επίθεση δείχνει να είναι σύμφωνη με αυτά που έλεγαν οι Ιρανοί ότι θα έκαναν. Δηλαδή ότι θα απαντήσουν στις κυρώσεις των ΗΠΑ παρεμβαίνοντας στον παγκόσμιο ενεργειακό εφοδιασμό. Οι περισσότεροι από μας, συμπεριλαμβανομένου και εμού, πιστεύαμε ότι αυτή η απειλή αναφερόταν στη διακοπή της ναυσιπλοΐας μέσω των στενών του Ορμούζ. Η μείωση στο μισό της παραγωγικής ικανότητας της Σαουδικής Αραβίας με πυραύλους είναι πολύ πιο έξυπνη κίνηση και εντάσσεται στον υβριδικό πόλεμο. Αυτές οι επιθέσεις πρώτον δεν φέρνουν απευθείας το Ιράν σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ, δεύτερον δεν εμποδίζουν το πέρασμα που χρησιμοποιεί και η Τεχεράνη όσο και οι γείτονές της στον Κόλπο. Είναι τελείως πιθανό ότι το Ιράν, ίσως ενεργώντας μέσω των Χούτις, να είναι υπεύθυνο.
Τώρα ας εξετάσουμε τρις περιπτώσεις αμερικανικών πολέμων που ξεκίνησαν ή κλιμακώθηκαν με φταίξιμο που αποδιδόταν εσφαλμένα, αλλά πολύ συχνά εσκεμμένα:
- η έκρηξη στο Θωρηκτό Μαίην, και η βύθισή του στον λιμένα της Αβάνας, στις 15 Φεβρουαρίου του 1898, παρασύροντας στο θάνατο περισσότερα από τα 2/3 του πληρώματος, το κατέστησε διεθνώς γνωστό ως “αιτία” της κήρυξης του Ισπανοαμερικανικού πολέμου που ακολούθησε το ίδιο έτος,
- η επίθεση από άγνωστα σκάφη, στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, στον Κόλπο Τόνκιν τον Ιούλιο του 1964 είχε ως αποτέλεσμα την κλιμάκωση του πολέμου στο Βιετνάμ,
- πρόσφατα το 2003, ο ισχυρισμός ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν ανέπτυξε πυρηνικά όπλα που οδήγησαν τις ΗΠΑ σε ένα δεκαετή καταστροφικό πόλεμο στο Ιράκ.
Ειδικά με τον πρόεδρο Τράμπ που αντιμετωπίζει πλέον τη μομφή στο εσωτερικό των ΗΠΑ και την απώλεια στήριξης στο εξωτερικό, πρέπει να είμαστε καχύποπτοι και απαιτητικοί για την ανάθεση ευθύνης. Πρέπει επίσης να απαντήσουμε στις ερωτήσεις για το τι θα συμβεί μετά από μια επίθεση εναντίον του Ιράν.
- Οι ΗΠΑ θα βρεθούν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση ή θα ωφεληθεί η Ισλαμική Δημοκρατία;
- Ο δρόμος για απόκτηση πυρηνικών όπλων είναι τώρα πιο σύντομος, από ότι πριν ένα χρόνο, μετά την απόσυρση του Τράμπ από το κοινό ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης;
- Θέλουμε πραγματικά να διακινδυνεύσουμε να πιέσουμε την Τεχεράνη για μια επίθεση με πυρηνικά όπλα;
- Τι είδους στρατιωτική παρέμβαση θα χρειαζόταν για να αποφευχθεί αυτή η πορεία δράσης;
Ανεξάρτητα από το ποιος ξεκίνησε την επίθεση εναντίον της Σαουδικής Αραβίας, η Ουάσινγκτον πρέπει επίσης να διερωτάται πώς επιτράπηκε να συμβεί αυτή οι επίθεση, χωρίς να υπάρχει η ικανή πληροφόρηση για την αποτροπή. Φαίνεται ότι τα εκατοντάδες των δισεκατομμυρίων δολαρίων στρατιωτικού εξοπλισμού που οι ΗΠΑ έχουν πουλήσει στη Σαουδική Αραβία δεν είναι ικανά να αποτρέψουν μια τέτοια επίθεση, ή η Σαουδαραβική αεράμυνα πιάστηκε εντελώς ανέτοιμη και μάλλον κοιμισμένη.
