ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ: Ο ανυπεράσπιστος άνθρωπος

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Επιμέλεια: Ευάγγελος Νιάνιος

ή ο σύγχρονος εφιάλτης των ‘’Φώτων’’!

[Ο όρος είναι επινόηση του Τζούλιαν Χάξλεϋ (+1975) – αδελφού του μυθιστοριογράφου – και πρώτου προέδρου της ΟΥΝΕΣΚΟ: ‘’ το ανθρώπινο είδος μπορεί, αν το θέλει, έγραφε, να ξεπεράσει τον εαυτό του… ως ανθρώπινη φύση’’. Με άλλα λόγια να υπερβεί τα όριά του μέχρι να καταργήσει τα γηρατειά και… το θάνατο! Αλλά αυτή καθ’ αυτή η ιδέα είναι δημιούργημα των ‘’Φώτων’’. Σύμφωνα με τον Ωγκύστ Κοντ (+1887), η «νέα φιλοσοφία» έχει σκοπό «τη συνεχή βελτίωση… επίσης και κυρίως της φύσης μας». Για τον  ίδιο το Δαρβίνο (+1882) ο άνθρωπος «θα μπορούσε να ελπίζει σε ένα πεπρωμένο ακόμα πιο υψηλότερο στο μακρινό μέλλον.» Αρνούμενος ο Διαφωτισμός τον ‘’Καινούριο άνθρωπο’’ του ευαγγελικού μηνύματος και της εκκλησιαστικής ζωής, αδυνατώντας δηλαδή να δώσει στον άνθρωπο το μείζον, νόημα στη ζωή, του προσφέρει μια ουτοπία. Αλλά η πραγμάτωση της στην Ιστορία ήταν οδυνηρή, με τον ‘’υπεράνθρωπο’’ του Νίτσε, της Ναζιστικής Γερμανίας και τον ‘’σοβιετικό άνθρωπο’’ της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ. Και ο εφιάλτης βρίσκεται μπροστά μας. O Αγγλος κομουνιστής φυσικός Ζ. Μπέρναλ (+1971) είναι κατηγορηματικός για μία από τις επιπτώσεις του μετανθρωπισμού: έτσι και ορισμένοι άνθρωποι βελτιωθούν από την επιστήμη «τα πλάσματα με καλύτερα προσόντα θα αναγκασθούν, για λόγους αυτοπροστασίας, να μειώσουν τον αριθμό των άλλων, μέχρις ότου αυτοί δεν θα αποτελούν πλέον σοβαρό πρόσκομμα». Και ο νοών νοείτω! Ο Ολιβιέ Ρέ, μαθηματικός και φιλόσοφος, σε συνέντευξη στον Κριστόφ Ζεφρουά, με την ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου του Απάτη και συμφορά του μετανθρωπισμού*, διαπιστώνει ότι ο άνθρωπος από ‘’πολιτικό ζώο’’ κατά τον Αριστοτέλη έγινε ήδη ‘’επιτηρούμενο ζώο’’ αφού δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το Διαδίκτυο… Ε. Δ. Ν.]

La Nef – Υποστηρίζετε ότι ο μετανθρωπισμός προωθείται μέσω προπαγάνδας: πώς γίνεται αυτή η προπαγάνδα;

Olivier Rey – Αυτή η προπαγάνδα μοιάζει με την ιστορία του καζανιού, που αναφέρει ο Φρόιντ: ένας άνθρωπος δάνεισε στον γείτονά του ένα καζάνι και, αφού το ξαναπήρε, παραπονιέται ότι το καζάνι έχει μια τρύπα. Ο γείτονας αντιδρά ισχυριζόμενος πρώτα ότι του επέστρεψε το καζάνι άθικτο, μετά ότι το καζάνι ήταν ήδη τρύπιο όταν το δανείστηκε, και τέλος, ότι ποτέ δεν δανείστηκε καζάνι. Το ίδιο ισχύει και όταν θέλουν να μας επιβάλουν μια “ρηξικέλευθη” καινοτομία. Αρχικά μας λένε ότι θα αλλάξει η όψη του κόσμου. Όταν παρουσιαστούν οι πρώτες ανησυχίες τότε ο λόγος αλλάζει τελείως, η καινοτομία γίνεται το πολύ μία και, δεν είναι παρά η συνέχιση όσων άρχισαν από την αυγή των χρόνων.

Και για τους αμετάπειστους, μένει το τελευταίο επιχείρημα: αυτό του αναπόφευκτου. Πάρτε ως παράδειγμα τα μεταλλαγμένα: μας λένε ότι πρέπει να γίνει επανάσταση στη γεωργία και ταυτόχρονα δεν κάνουν τίποτα το επαναστατικό, αφού ο άνθρωπος διαλέγει σπόρους από τη νεολιθική εποχή· και ούτως ή άλλως, οι αντιδρώντες είναι οπισθοδρομικοί που, ό, τι και αν συμβεί, θα νικηθούν. Το σχήμα αναπαράγεται σε σχέση με τον μετανθρωπισμό: από τη μια, η ανθρώπινη φύση πρόκειται να μεταμορφωθεί, από την άλλη όμως τίποτα δεν αλλάζει, αφού ο άνθρωπος που φοράει γυαλιά είναι ήδη ένας αναβαθμισμένος άνθρωπος. Και τελικά, δεν χρειάζεται να συζητήσουμε: όσοι αρνούνται τις “αναβαθμίσεις” θα είναι οι “χιμπατζήδες του μέλλοντος”, που οι αναβαθμισμένοι θα εξοντώσουν ή θα κλείσουν σε ζωολογικούς κήπους.

Επαναλαμβάνετε συχνά ότι οι υποσχέσεις του μετανθρωπισμού δεν είναι για  πραγματοποίηση, αλλά προβάλλονται για να εκτρέψουν και να εστιάσουν την προσοχή σε ένα αβέβαιο μέλλον, για να ξεχάσουμε όσο είναι δυνατόν τις ήδη τρομακτικές αλλαγές που γίνονται τώρα: θα μπορούσατε να μας το εξηγήσετε αυτό;

Πρόκειται για μια παλιά πολεμική πανουργία: προσποιούμαι ότι επιτίθεμαι σε ένα συγκεκριμένο σημείο του μετώπου, για να βρεθώ σε πλεονεκτικότερη θέση αλλού. Έτσι, οι μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες έχουν κάθε συμφέρον να προωθήσουν τον μετανθρωπισμό και τις θαυματουργικές υποσχέσεις του: τεχνητές υπερεφυίες, δισεκατομμύρια φορές ισχυρότερες από όλες τις ανθρώπινες, τεράστια αύξηση των δυνατοτήτων μας μέσω συγχώνευσης με τη μηχανή, εξάλειψη των γηρατειών και του θανάτου …

 Το μυαλό των ανθρώπων επικεντρώνεται σε αυτές τις θεαματικές ανακοινώσεις – είτε από ενθουσιασμό είτε από ανησυχία. Και στο μεταξύ, οι μεγάλες επιχειρήσεις συνεχίζουν να πλέκουν τον πολύ υπαρκτό ιστό τους, της τεχνοκράτησης της ζωής μας. Ο Αριστοτέλης χαρακτήριζε τον άνθρωπο “πολιτικό ζώο”, αλλά εμείς γινόμαστε “ζώα επιτηρούμενα” – όλο και περισσότερο ανίκανοι να επιβιώσουμε χωρίς τη μόνιμη σύνδεση μας με την ψηφιακή μεγαμηχανή. Οι μεγαλόστομες υποσχέσεις προβάλλονται για να αποσπάσουν τη συγκατάθεσή μας σε έναν ολοένα αυξανόμενο τεχνοκρατισμό της ζωής μας, για μια εξάρτηση από τη μεγαμηχανή, τόσο πλήρη, ώστε θα εκλείψει κάθε δυνατότητα χειραφέτησης.

Δείχνετε ότι η εξέλιξη που προκύπτει από την τεχνολογική πρόοδο έχει μια αρνητική πλευρά, αν και δαπανούμε τεράστια μέσα για να πείσουμε τους ανθρώπους ότι είναι πάντα καλύτερα τώρα από χθες: συστήνετε να επιστρέψουμε σε “σίγουρες εξελίξεις”, ώστε να αποκαταστήσουμε τη δυνατότητα μιας πραγματικής προόδου. Αλλά δείχνετε επίσης ότι το σύστημα είναι κλειστό και δεν επιδέχεται, εκ των πραγμάτων, έξοδο από αυτή τη δυναμική επιταχυνόμενων και καταναλωτικών αλλαγών, και επιπλέον το κόστος της θα είναι υψηλό και επομένως αποτρεπτικό! Πώς να ξεφύγουμε από αυτή την κατάσταση;

 Είναι πράγματι η μεγάλη δύναμη του εφαρμοζόμενου συστήματος: έχουμε ξεμάθει να ζούμε έξω από αυτό. Δεν γνωρίζουμε πλέον πώς να καλλιεργούμε τη γη, να φτιάχνουμε ρούχα, να κατασκευάζουμε σπίτια … Εκτελούμε εξαιρετικά εξειδικευμένα καθήκοντα, με αντάλλαγμα χρήματα για να αγοράζουμε τρόφιμα, ρούχα, στέγαση. Εάν το γενικό σύστημα τεθεί εκτός λειτουργίας, θα μας πιάσει μεγάλη απελπισία: γι ‘αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να συνεργαζόμαστε με αυτό, ανεξάρτητα από τις επικρίσεις μας σχετικά με τους προσανατολισμούς και τις υπερβολές του. Η σημερινή δυναμική δεν είναι βιώσιμη μακροπρόθεσμα – τόσο υλικά όσο και ανθρώπινα. Αλλά φοβάμαι ότι πρέπει να πάμε μέχρι τα όρια βιωσιμότητάς του για να περάσουμε σε κάτι άλλο. Εν τω μεταξύ, εναπόκειται σε εμάς να καλλιεργούμε την τεχνογνωσία και τις αρετές, να διατηρήσουμε τους ηθικούς πόρους που θα μας επιτρέψουν να αντιμετωπίσουμε τις χαοτικές καταστάσεις που μας περιμένουν. Το ‘’στοίχημα των Bενεδικτίνων’’, όπως προτείνεται από τον Ροντ Ντρέιερ**, είναι αυτής της τάξης.

 

Ολιβιέ Ρε

Νεοδαρβινισμός και μετανθρωπισμός συμμερίζονται την ίδια κυριαρχική λογική: πώς ο πρώτος οδηγεί στο δεύτερο;

Στην αρχαία επιστήμη εν γένει, και ειδικότερα στον Αριστοτέλη, προηγούνται οι ζώντες οργανισμοί και ακολουθεί η άψυχη ύλη: κάθε σκέψη για το σύνολο της φύσης ξεκινά από τη ζωή. Στη σύγχρονη προοπτική που εγκαινιάστηκε από το Γαλιλαίο, το σύμπαν είναι μαθηματικά. Από δω πηγάζει το απροσπέλαστο πρόβλημα που παρουσιάζει η ζωή, τόσο απρόθυμη να αποτελέσει μέρος της εξίσωσης ! Αδυνατώντας πλήρως να την υπαγάγει σε φυσικο-χημικές παραμέτρους, η σύγχρονη επιστήμη της αναγνωρίζει μια συγκεκριμένη αρχή, αλλά μόνο μία: την αρχή της αυτοσυντήρησης. Ποια είναι η βασιλεία των ζωντανών: μια μεγάλη αρένα, όπου κάθε άτομο αγωνίζεται για επιβίωση και όπου μόνο οι καλύτερα προσαρμοσμένοι έχουν διαδοχή.

 Από δαρβινική άποψη, όλα τα χαρακτηριστικά όλων των ζωντανών όντων σχετίζονται με προσαρμοστικές στρατηγικές. Σήμερα, τι είναι ο μετανθρωπισμός; Μια νέα στρατηγική που θα επιτρέψει σε όσους την υιοθετήσουν να πλεονεκτούν έναντι των άλλων. Δεν έχει σημασία ότι, στη λειτουργία, ο άνθρωπος αρνείται τον εαυτό του ως ανθρώπινο πλάσμα, το μόνο που μετράει είναι η κυριαρχία, ανεξάρτητα από το ποιος κυριαρχεί.

Η Εκκλησία κατηγορήθηκε ότι υπήρξε εμπόδιο στην πρόοδο της επιστήμης και τώρα κατηγορείται ότι είναι η πηγή του νεωτερισμού που καταστρέφει τη φύση: τι απαντάτε σε αυτή την αντίφαση;

Ο Χριστιανισμός αποκάλυψε τον θυσιαστικό μηχανισμό***, ο οποίος περιοδικά καθαρίζει μια κοινότητα από βιαιότητες που την διαπερνούν επικεντρώνοντάς τις σε ένα εξιλαστήριο θύμα. Προφανώς, ένας παλίνδρομος πειρασμός της σύγχρονης εποχής είναι να φέρει την Καθολική Εκκλησία στο ρόλο αυτού του θύματος: όλα τα κακά που μας συντρίβουν προέρχονται τελικά απ ‘αυτή. Έτσι, από την εποχή που η επιστημονική πρόοδος υποτίθεται ότι θα καθιστούσε τη γη παράδεισο, η Εκκλησία κατηγορήθηκε ότι έκανε τα πάντα για να την εμποδίσει. Αλλά όταν η τεχνική εξουσία που ακολουθεί τη σύγχρονη επιστήμη αρχίζει να καταστρέφει τη γη, να και πάλι ο Χριστιανισμός, που κατηγορείται ότι ήταν η μαγιά αυτής της επιστήμης. Ένοχος γιατί καταδίκασε το Γαλιλαίο, η Εκκλησία κατηγορείται επίσης ότι τον ενέπνευσε!…

Ο μετανθρωπισμός σηματοδοτεί ουσιαστικά την αποτυχία του ουμανισμού;

Υπάρχει πολλή παρεξήγηση γύρω από αυτό που ονομάζουμε «ουμανισμό». Για τους πρώτους ουμανιστές, η μελέτη των Αρχαίων απέβλεπε στην εμβάθυνση της “φιλοσοφίας του Χριστού”, να συναντήσουμε  το Θεό με μια “ολοκληρωμένη” σκέψη – σύμφωνα με το λόγο του Κλήμη Αλεξανδρείας κατά τον οποίο ο Θεός είχε δώσει στους Ελληνες τη Φιλοσοφία ως “Παλαιά  Διαθήκη”. Στη συνέχεια, ο ουμανισμός έγινε, ως επί το πλείστον, μια εξύμνηση του ανθρώπου για τον εαυτό του, ένας ανθρωποκεντρισμός. Αλλά όταν ο άνθρωπος βρίσκεται απομονωμένος, αποχωρισμένος τόσο από το Θεό, όπως και από τη φύση, όταν ο ίδιος αποτελεί μέτρο του εαυτού του, τότε τίποτα δεν εμποδίζει την τεχνολογία να κυριαρχήσει πάνω του και να τον τροποποιήσει. Αυτό είναι το δράμα του άθεου ουμανισμού: στην προσπάθειά του να δοξάσει τον άνθρωπο, τον αφήνει ανυπεράσπιστο σε όλες τις απόπειρες παραμόρφωσής του.

*Olivier Rey, Leurre et malheur du transhumanisme, Desclée de Brouwer, 2018, 196 pages, 16,90 €.

**Aναφορά στο βιβλίο του Αμερικανού Ροντ Ντρέιερ – πρώην μεθοδιστή, ορθόδοξου σήμερα – με τίτλο ‘’ The Benedict Option : A Strategy for Christians in a Post-Christian Nation (New York, Sentinel, 2017).

*** Όρος που εισήγαγε ο κοινωνιολόγος Ρενέ Ζιράρ.

Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

Πηγή: https://lanef.net/2018/09/28/lhomme-laisse-sans-defense/

 

 

spot_img

5 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Οι Εκδόσεις Κουκκίδα παρουσιάζουν
    το νέο βιβλίο του Κώστα Λάμπου

    Θεός και Κεφάλαιο.
    Δοκίμιο για τη σχέση μεταξύ θρησκείας και εξουσίας

    Είναι γνωστό πως κανένας άνθρωπος δεν επέλεξε τη θρησκεία και την πίστη του, αλλά, με το που γεννιέται, του τη φυτεύουν στο κεφάλι, και την καλλιεργούν συστηματικά και σκόπιμα και από ιδιοτέλεια τα κατά τόπους σκοταδιστικά και εξουσιαστικά ιερατεία. Γνωστό είναι επίσης ότι όλες οι θρησκείες επιβλήθηκαν με τη βία των εξουσιών και λειτούργησαν ως ιδεολογίες υποταγής σε αυτές τις εξουσίες. Γνωστό είναι ακόμα ότι πολλοί λαοί αναγκάστηκαν να αλλάξουν τη θρησκεία τους με αυτήν του εκάστοτε κατακτητή τους, γιατί ακριβώς η κάθε εξουσία διασφαλίζει την κυριαρχία της και μέσω της επιβολής της δικής της θρησκείας. Οι θρησκείες, ως εξουσιαστικές ιδεολογίες, διέσπασαν τις κοινωνίες, έσπειραν διχόνοιες, αιματοκύλισαν και συνεχίζουν να αιματοκυλούν την ανθρωπότητα, για λογαριασμό των οργανωμένων εξουσιαστικών συμμοριών που εκμεταλλεύονται οικονομικά, πνευματικά, κοινωνικά και πολιτικά τους λαούς και προσπαθούν να επιβάλλουν την ηγεμονία τους πάνω στην ανθρωπότητα. Γι’ αυτούς τους λόγους γράφτηκε αυτό το βιβλίο και απευθύνεται σε θρησκευόμενους και μη που αγωνιούν και αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο, για έναν κόσμο χωρίς αφεντικά και δούλους. Για τον κόσμο της κοινωνικής ισότητας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ευημερίας και της ειρήνης. Ένας ύμνος στην πνευματική απελευθέρωση του ανθρώπου από ιδιοτελείς σκοταδιστικούς μύθους και εξουσιαστικές ιδεολογίες. Να ξεθάψουμε το μυαλό μας από τα σκοταδιστικά και εξουσιαστικά σκουπίδια για να θάψουμε οριστικά τον εξουσιαστικό μύθο για το θεό, το απάνθρωπο και καταστροφικό κεφάλαιο και την αντικοινωνική εξουσία και να χτίσουμε τη ζωή μας πάνω στη λογική, την επιστήμη, τη συνεργασία, την αλληλεγγύη, την ισοκτησία και την ισοκατανομή, στη μορφή της άμεσης δημοκρατίας με περιεχόμενο την αταξική κοινωνία, στην προοπτική ενός οικουμενικού ουμανιστικού πολιτισμού.
    Από τα περιεχόμενα: Ο θρησκευτικός μύθος και η επιστημονική αλήθεια για την ύπαρξη του κόσμου και της ζωής. Η ‘αθάνατη ψυχή’ ως μύθος και πραγματικότητα. Η ιδεαλιστική ψυχή ως ‘ανθρώπινη φύση’, ψευδής συνείδηση και εργαλείο εξουσιασμού. Η κατασκευή της ιδεαλιστικής ψυχής με υλικό την άγνοια και το Φόβο του θανάτου, με όργανο την ιδεαλιστική φιλοσοφία και τη θρησκεία. Η συντήρηση και η επισκευή της ψυχής στο χαφιεδείο των ‘εξομολόγων’ και στο ‘ντιβάνι’ των ψυχιάτρων. Για τη σχέση μεταξύ εξουσίας, ‘αθάνατης ψυχής’, θεού και θρησκείας. Οι θρησκείες ως εξουσιαστικές ιδεολογίες. Ο μύθος περί ‘αθάνατης ψυχής, ‘μετά θάνατον ζωή’, το απόλυτο όπλο των θρησκειών. Πνευματική Αλχημεία: Δημιουργός της ‘μεταφυσικής λίθου’, του ‘θεού’ ως φετίχ του κεφαλαίου. Το ‘σωματίδιο του θεού’. Το ‘γονίδιο του θεού’. Η ‘ιερή μέθη’ και το ‘μόριο του θεού’. Βιομηχανική παραγωγή θρησκευτικότητας και ειδώλων. Βιόσφαιρα- Χημεία: Δημιουργός της ζωής. Οι καταβολές, η παθογένεια και το πρώτο μεγάλο σχίσμα του ιουδαιοχριστιανισμού. Ο Παυλισμός, ως προχρονολογημένος μύθος του χριστιανισμού της Ρώμης. Ο ρωμαίος Imperator Ceasar Constantinus και ο Ευσέβιος Καισαρείας οι κατασκευαστές του χριστιανικού μύθου. Το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού Χριστού. Η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση μαστορεύει μια νέα παγκόσμια θρησκεία-ιδεολογία. Κοινωνικός δυισμός, η μήτρα του δυισμού του κόσμου και του ανθρώπου. Η ‘αθάνατη ψυχή’ ως φετίχ της ατομικής ιδιοκτησίας και ως ‘φιλοσοφική λίθος’ της εξουσιαστικής ιδεολογίας. Η θρησκευτική πίστη ως όπλο μαζικής καταστροφής.
    Κεντρική διάθεση: ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ, Θεμιστοκλέους 37, 106 77, Αθήνα Τηλ.: 210 3802644, [email protected] ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΙΓΑΙΟΝ, Έκτορος 40 1016 Λευκωσία Κύπρος, Τηλ.: 0035 22347522, [email protected]
    Σελίδες 380, ΖΗΤΗΣΤΕ ΤΟ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ

  2. 1) Για τη συνέντευξη

    Με την Ιδεολογία του Διαφωτισμού, έχουμε πιστέψει ότι οι κοινωνίες «αναπτύσσονται» και «προοδεύουν» χάρη σε κάποιες Ιδέες κάποιων Ατόμων. Έτσι, πιστεύουμε και ότι η Επιστήμη γεννήθηκε με τον «πειραματισμό» του Γαλιλαίου και τη «μαθηματικοποίηση» της Φύσης.
    Όμως, το να ταυτιστεί η ίδια η Ζωή με την Ύλη, είναι αποτέλεσμα της πολιτισμικής κυριαρχίας του Πραγματισμού των Αγγλο-Αμερικανών. Ευθύνονται όλοι οι πραγματιστές της Δύσης για την καταστροφή της πολιτισμικής παράδοσης των Ελλήνων και των Λατίνων.

    Ο Αριστοτέλης δεν είναι «αρχαία επιστήμη» (κατά τον Μύθο της «παιδικής ηλικίας» που ξεπεράστηκε θετικά από την Μοντέρνα εποχή). Κάθε φιλόσοφος εκφράζει τα Νοήματα και τις Αξίες του ιδιαίτερου πολιτισμού του και ο ελληνικός δεν ήταν η «αρχή» του δυτικού αλλά είναι κάτι εντελώς ξένο: Για την ελληνική Σκέψη η Ύλη δεν θεωρείται «άψυχη» για να διακρίνονται τα έμβια όντα επειδή διαθέτουν ψυχή, αλλά υποτιμάται το πρώτο επίπεδο της έμβιας ζωής επειδή αφορά τα χωριστά όντα, την οντολογική κατάσταση του εν δυνάμει. Η ελληνική Σκέψη ενδιαφέρεται μόνο για το δεύτερο φυσικό επίπεδο, για τον ΚΟΣΜΟ, όπου ο άνθρωπος μεταμορφώνεται από εν δυνάμει όν σε ενεργεία όν, σε Μορφή.

    Για την ελληνική Σκέψη, η αυτοσυντήρηση-επιβίωση είναι για τα ζώα, ο άνθρωπος Είναι για να Γίνει ολοκληρωμένο όν με τους όρους του δεύτερου επιπέδου της ύπαρξης, του Κόσμου ως Καθολικού Όντος. Οι Δυτικοί δεν πιστεύουν ότι υπάρχει άλλο επίπεδο ύπαρξης από αυτό των χωριστών όντων. Όλοι τους έχουν ευθύνη, όχι κάποια άτομα στην ιστορία, για το κατάντημα του ανθρώπου σε ζώο.
    «ο επιτηρημένος άνθρωπος» είναι γαλλική σκέψη, δηλαδή λατινική (η επιτήρηση είναι λέξη-κλειδί του Φουκώ, του γαλλικού στρουκτουραλισμού που, επίσης, αρνείται τη δυνατότητα του ανθρώπου να υπάρχει στο υπαρξιακό επίπεδο της Πόλης για να γίνει ευτυχισμένος.

    Ο μετα-ανθρωπισμός είναι μια πολύ περιορισμένη οπτική για τον άνθρωπο, επηρεασμένη από τη μετα-μοντέρνα θεωρία (εξ ου και η αντίθεση με τα «Φώτα», τη Μοντερνικότητα του Διαφωτισμού). Πρόκειται για φαντασιακά ταξίδια μέσα μυαλά που είναι τυφλά απέναντι στην οντολογική πραγματικότητα.

    Αυτή ακριβώς η τυφλότητα ωραιοποιήθηκε από τους Ιδεαλιστές Δυτικούς (Γερμανούς) και ονομάστηκε ουμανισμός (για εσωτερική κατανάλωση) δηλαδή ανθρωπισμός «φτυστός» με τον υποτιθέμενο ελληνικό. Για τους Γάλλους/Λατίνους ο «ουμανισμός» ξεκινάει από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους αλλά για τους Γερμανούς ξεκινάει τον 13o αιώνα, με την αντιπαλότητα του ατομικισμού απέναντι στον ολισμό της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Στα μάτια των Γάλλων/Λατίνων ο ουμανισμός είναι άθεος, επειδή ο ατομικισμός αρνείται τον Θεό του Καθολικισμού, το οντολογικό Ένα. Δεν αρνείται τον γερμανικό Θεό.

    Ο ατομικισμός-ανθρωποκεντρισμός δεν υπήρχε ποτέ και πουθενά στην ελληνική παράδοση. Μόλις πήγε να εμφανιστεί στην Αθήνα με τους σχετικιστές-σοφιστές (‘μέτρον ο άνθρωπος’) έπεσαν επάνω του Πλάτωνας και Αριστοτέλης για να ξεκάνουν έναν τέτοιο εχθρό. Οι αρχαίοι Έλληνες, μπορεί να φαίνονται άθεοι στα λατινικά μάτια και ότι μοιάζουν με τους ατομικιστές αλλά πίστευαν ανέκαθεν στον τριαδικό Θεό.

    2) Για το δοκίμιο Θρησκεία-Εξουσίας

    Είναι μεγάλο ψέμα ότι «σκοταδιστικά και εξουσιαστικά ιερατεία» μας φυτεύουν στο κεφάλι τη θρησκεία, η οποία είναι ιδεολογία υποταγής. Όλα όσα παρουσιάζει ο συγγραφέας ως «γνωστά» αποτελούν κεφάλαια της μαρξιστικής θεολογίας.
    Οι θρησκείες είναι πολλές και διαφορετικές επειδή πρόκειται για την θεμελιακή οντολογική επιλογή της κάθε κοινωνίας. Το «αιματοκύλισμα της ανθρωπότητας» προέρχεται από τις πολιτισμικές διαφορές μεταξύ κοινωνιών, όπου το ιδιαίτερο θρήσκευμα είναι «κερασάκι στην τούρτα».

    Δεν υπάρχουν «οργανωμένες εξουσιαστικές συμμορίες» που εκμεταλλεύονται τους λαούς. Οι ίδιοι οι λαοί, γεννούν τα εργαλεία της υποταγής τους, πχ. σήμερα, με τις «προοδευτικές» ΜΚΟ.

    Πολύ φοβάμαι ότι ο κόσμος που εξακολουθεί να πιστεύει σε «αφεντικά και δούλους», σε «ισότητα-δημοκρατία-ελευθερία-ειρήνη», σε «πνευματική απελευθέρωση», έχει περιοριστεί σε λίγους αγράμματους ή άρρωστα παθιασμένους, οπότε το βιβλίο μάλλον δεν θα είναι «ευπώλητο».

  3. Μαρία Μ., οι παρεμβάσεις σας – και η προηγούμενη – είναι καταθέσεις σοφίας.Ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε.
    Κ. Λάμπο, ομολογώ ότι αδυνατώ να σας παρακολουθήσω. Πάντως η ιστορία σας θέτει μπροστά στον Εσταυρωμένο Ιησού και πρέπει hic et nunc – δεν μπορείτε να τη στρίψετε! -να απαντήσετε με ποιον είστε: με τους σταυρωτές ή με τον Εσταυρωμένο, με τους θύτες ή με τα θύματα. Τα υπόλοιπα είναι ”προοδευτικά” φληναφήματα που οδήγησαν την πατρίδα μας εκεί που την οδήγησαν.

  4. Κύριε Νιάνιο,

    Όλα τα θέματα που θίγονται στα λεγόμενα του κου Olivier Ray, η ιστορία του μετανθρωπισμού, οι κυριότεροι εκπρόσωποί του, οι πολιτικές του επιδιώξεις, η στενή του σχέση με τον ολοκληρωτισμό, με συγκεκριμένες υπερεθνικές δομές και την κατάλυση των εθνών-κρατών, καθώς και άλλα πολλά όπως η σύνδεσή του με τις τελευταίες ανακαλύψεις της αστροφυσικής, της τοπολογίας και της κβαντομηχανικής, σας πληροφορώ ότι αναλύονται λεπτομερώς στο ιστολόγιο aperopia.fr, το πρώτο ελληνικό ιστολόγιο περί διανθρωπισμού και μετανθρωπισμού.

    Με εκτίμηση

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα