Γιατί η Ελλάδα τετέλεσται.

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

Κομβικό σημείο στην εξέλιξη της ελληνικής πολιτικής ιστορίας αποτέλεσε ο Β! Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Εμφύλιος που ακολούθησε.

Η γενιά που συνυπήρξε  με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, (τον ένα από τους τρείς, μόνο, μεγάλους πολιτικούς της σύγχρονης  Ελλάδας μαζί με τον Καποδίστρια και τον Τρικούπη), ήταν η γενιά που δημιούργησε το σημερινό ελληνικό κράτος.

Ο τελευταίος της γενιάς αυτής ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς ο οποίος υπήρξε μεν δικτάτορας , αντίπαλος, πάντοτε, του Βενιζέλου αλλά οι επιτελικές και διοικητικές του ικανότητες ήταν αναμφισβήτητες. Είχε, δε, το θάρρος να υποκλιθεί στη διπλωματική δεινότητα του κρητικού πολιτικού.

Ενόψει του Β! Παγκοσμίου Πολέμου ενέταξε την Ελλάδα στην πλευρά των Βρετανών και των Γάλλων και έτσι,  μετά τον πόλεμο προσαρτήθηκαν στη χώρα τα Δωδεκάνησα. Ήταν η τελευταία αναλαμπή. Οι πολιτικοί που ακολούθησαν από τη δεκαετία του ’50 ως σήμερα άρχισαν να δίνουν.

Πρώτος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που κυριάρχησε από τα μέσα του ’50. Με τη Συμφωνία της Ζυρίχης αποδέχθηκε μια κάκιστη συμφωνία για το κυπριακό. Τα αποτελέσματά της τα είδαμε λίγα χρόνια αργότερα αφού το κράτος Φραγκενστάιν που δημιουργήθηκε δεν μπορούσε να λειτουργήσει.

Ένας πολιτικός της παλιάς φρουράς, νομάρχης Χίου επι Βενιζέλου, ο Γεώργιος Παπανδρέου, έκανε την τελευταία σωστή κίνηση. Έστειλε στην Κύπρο, κρυφά,  ολόκληρη Μεραρχία την οποία απέσυραν από τη μεγαλόνησο οι δικτάτορες του ’67. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι στρατιωτικοί, άνθρωποι, δηλαδή, που ετάχθησαν να προστατεύουν το εθνικό συμφέρον θα έκαναν μια τέτοια κίνηση.

Η δικτατορία του ’67, όπως αναδεικνύουν νεότερες έρευνες, έγινε αφ ενός μεν λόγω των σχεδιασμένων από τις ΗΠΑ, εξελίξεων στη Μέση Ανατολή με επίκεντρο το Ισραήλ, αφετέρου δε για να δοθεί η «λύση» που δόθηκε στο κυπριακό.

Ύστερα από μια τεχνητή κρίση, η δικτατορική κυβέρνηση του Παπαδόπουλου πήγε στην Κεσάνη και συμφώνησε την απόσυρση της μεραρχίας από την Κύπρο. Μέγιστο, τραγικό λάθος το οποίο, είναι αδύνατο να μην αντιλήφθηκε η στρατιωτική ηγεσία.

Αφού ο Παπαδόπουλος έκανε τη δουλειά που ήταν να κάνει, αντικαταστάθηκε από τον Ιωαννίδη. Έναν δικτάτορα περιορισμένης αντιλήψεως, ιδεοληπτικό, που οργάνωσε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και έδωσε αφορμή για τη σχεδιασμένη, με τους αμερικανούς, τουρκική εισβολή.

Το ακόμη τραγικότερο ήταν ότι ενώ η Ελλάδα διοικούνταν από στρατιωτικούς ήταν εντελώς γυμνή στο στρατιωτικό τομέα. Η επιστράτευση του ’74 αποδείχθηκε φιάσκο.

Η δικτατορία του ’67 έγινε από συνειδητούς πράκτορες που πρόδωσαν τη χώρα.

Η μεταπολιτευτική λύση ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, γνωστός από τη Συμφωνία της Ζυρίχης για το κυπριακό. Ανέλαβε, αποδεχόμενος τα τετελεσμένα. Το μεγαλύτερο μέρος της Κύπρου κατελήφθη με τον δεύτερο Αττίλα, όταν η Ελλάδα είχε πολιτική κυβέρνηση υπο τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και ο τότε πρωθυπουργός δήλωνε πως η Κύπρος είναι μακριά γα να υπάρξει κάποια αντίδραση.

Οι Τούρκοι κλιμακώνουν τις αντιδράσεις τους και αρχίζει μια κούρσα εξοπλισμών που διευρύνει το χάσμα στο ισοζύγιο ισχύος των δύο χωρών.

Η χώρα περνά μια περίοδο οικονομικής ευημερίας, οι κυβερνήσεις μοιράζουν χρήματα αλλά οι ένοπλες Δυνάμεις καθίστανται, καθημερινά, ολοένα και πιο ανίσχυρες από πλευράς εξοπλισμών. Τα χρήματα για τους εξοπλισμούς καταλήγουν τα περισσότερα στις τσέπες μεσαζόντων και πολιτικών. Το πανηγύρι είναι απίστευτο.

Η γειτονική χώρα δοκιμάζει τις αντοχές της Ελλάδας το 1987 και ο Ανδρέας Παπανδρέου αποφασισμένος να έρθει σε ρήξη, φθάνει στα όρια. Το τι συνέβη το κρίσιμο βράδυ που οι δύο χώρες έφθασαν στα πρόθυρα πολέμου δεν είναι γνωστό. Και δεν θα γίνει. Η Τουρκία αναδιπλώνεται αλλά ο Ανδρέας Παπανδρέου κάνει το μοιραίο λάθος της πολιτικής του ζωής. Αποδέχεται να πάει και να συζητήσει- δηλαδή να νομιμοποιήσει- τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Νταβός. Το mea culpa μπορεί να σώζει τα πολιτικά προσχήματα όχι, όμως, και τα ουσιαστικά. Ο Ανδρέας Παπανδρέου εντάσσεται στην ίδια κατηγορία των άλλων μεταπολεμικών ηγετών.

Καθ όλη τη διάρκεια της πρωθυπουργίας και αυτού και του διαδόχου του Κώστα Σημίτη, ο οποίος βαρύνεται με τα Ίμια, γίνεται προσπάθεια ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά τα περισσότερα χρήματα καταλήγουν στις τσέπες πολιτικών. Με τέτοια νοοτροπία κανείς δεν θέλει να ενθαρρύνει τη συνέχιση των εξοπλισμών. Για το Σημίτη θα μπορούσε να πεί κανείς: τι να κάνει, τόσο μπορούσε ο άνθρωπος.

Ο Σημίτης δεν ήταν πολιτικός για δύσκολες καταστάσεις. Μαζί με τους συνεργάτες του εγκαταλείπουν τη λογική της επιδίωξης στρατιωτικής ισορροπίας και αναζητούν το δόγμα της ήπιας ισχύος με το χαρτί της συμμετοχής στην Ε.Ε.

Έλα, όμως, που το χαρτί αυτό ξεθώριασε… Και τώρα;

Μετά το Σημίτη έχουμε κυβερνήσεις παιδικής χαράς.

Δεν είναι γνωστό αν η χώρα διαθέτει, όπως λένε πολλοί, ικανά πρόσωπα τα οποία αποφεύγουν να εκτεθούν. Αλλά, αν διέθετε ικανά πρόσωπα δεν θα είχαν πρόβλημα να απευθυνθούν στον κόσμο και να διεκδικήσουν την εμπιστοσύνη του.

Εκμαυλίστηκε, όμως, και η κοινωνία.

Ζώντας αρκετά χρόνια σε περίοδο σταθερότητας και, μερικές φορές, οικονομικής ευμάρειας σε σχέση με το παρελθόν, δεν εκτιμά την αναζήτηση ικανών προσώπων για τη διαχείριση των υποθέσεών της.

Ικανοποιείται με τον ηθοποιό και τον τραγουδιστή, τον ποδοσφαιριστή ή, ακόμη, και το δημοσιογράφο που προκαλεί την αναπαραγωγική διάθεση του DNA της.

Τα προβλήματα συσσωρεύονται και οξύνονται και φθάσαμε σήμερα να ικετεύουμε τη διεθνή κοινότητα να αντιμετωπίσει τις δικές μας δυσκολίες. Όπως, τώρα, στην Ανατολική Μεσόγειο, την Κύπρο και το Αιγαίο. Που συρόμαστε απο ταπείνωση σε ταπείνωση. Έχουμε αναγάγει την ανικανότητα σε σύγχρονη ιδεολογία.

Το, προφανές, ερώτημα είναι γιατί να το κάνει η διεθνής κοινότητα. Όποτε το έκανε, από τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου ως τα Ίμια κάτι ζήτησε και πήρε.

Η απορία όλων είναι γιατί η χώρα δεν ετοιμάζεται για τις δύσκολες καταστάσεις όταν τα πράγματα είναι ήρεμα και μπορεί.

Διότι οι ηγεσίες της μετά τον Β! ΠΠ ήταν και συνεχίζουν να είναι ανίκανες. Διότι η κοινωνία έχει ευνουχισθεί.

Ο τελευταίος πόλεμος και ο Εμφύλιος παρήγαγαν νέα δεδομένα. Τα οποία, μετά την οικονομική κρίση είναι, ακόμη, χειρότερα.

Οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες δεν είναι, απλώς, ανίκανες. Είναι κάτι, ακόμη χειρότερο.

Με αυτές τις προϋποθέσεις η Ελλάδα τετέλεσται. Δείτε ποιοι κυβερνούν και ποιοι αναζητούν ψήφο.

 

 

 

 

 

spot_img

27 ΣΧΟΛΙΑ

  1. ΤΟ ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ ειναι η τελευταια λεξη προ του θανατου-το ειπε και ο Χριστος μας στον Σταυρο του μαρτυριου Του ο Οποιος ομως μας ειπε και το ”θαρσειτε εγω νενικηκα τον κοσμο ”και αναστηθηκε.
    Σταυρωμενη ειναι η Ελλαδα μας απο το 1453 και με μικρους ,η, μεγαλους ηγετες ,μετα την απελευθερωση του νοτιου μερους της -που τους ψηφισε ο λαος -και μεχρι το 1909 δεν ηταν ολοι λαικιστες (ας αφησουμε τον Καποδιστρια , που χαθηκε νωρις), ενεπνευσε σε αρχοντες και αρχομενους την Μεγαλη Ιδεα απο το 1842 με τον Ιωαννη Κωλεττη για καταληψη τουλαχιστον της Κων/πολεως , γιατι η Ελλας ηταν η μονη χωρα , που απελευθερωθηκε ,χωρις να καταλαβει την πρωτευουσα του , εντυσε και τον Βαυαρο βασιλεα του τον Οθωνα με την φουστανελλα και βαφτισε τον διαδοχο του θρονου γιο του Βασιλεως Γεωργιου του Α’ Κωνσταντινο ,-που ο θρυλος τον εκανε και εξαδακτυλο για να μπει στην Αγια Σοφια.
    Αυτο το εθνικο υποβαθρο βρηκαν οι μετεπειτα πολιτικοι και με την αδελφικη ομονοια Στεμματος και εκλεγμενης κυβερνησεως μεγαλουργησε η Ελλας απο το 1904 -1913.
    Μετα αρχισε ο εθνικος διχασμος με ευθυνη και των δυο αντιτιθεμενων -καθ’ότι(κατα τον λαο) οταν μαλλωνουν δυο , φταινε και οι δυο- και ηλθε η Μικρασιατικη καταστροφη , που επειδη διηρκεσε πολυ με τα αλεπαλληλα στρατιωτικα κινηματα , ηταν η αιτια και του διχασμου της 10ετιας του 1940 , που κατεληξε στον λεγομενο εμφυλιο με τις εκατομβες των νεκρων νεων της Πατριδος και απο τις δυο πλευρες και την ολικη σχεδον οικονομικη καταστροφη της Χωρας και των νοικοκυριών.
    Για τα μετα το 1950 δεν θα συνεχισουμε , γιατι σαυτην την 10ετια η επιδεξια ουδετερη στον Β’Παγκοσμιο πολεμο Τουρκια εγινε μελος του ΝΑΤΟ και λογω της γεωπολιτικης θεσεως της και του μεγεθους του ψυχρου πολεμου κατεληξε να ειναι το ”χαιδεμενο” παιδι της Δυσεως και των κοινων συμμαχων μας μεχρι και σημερα ,γιαυτο και η εκκωφαντικη σιωπη τους στο πολεμικο ”ξεκοιλιασμα μας” στο Αιγαιο .
    Καθε λαος -και οχι μονο ο Ελληνικος-εχει τα παραπονα του απο τις εκλεγμενες κατα αλλα -με ελευθερες και πολυκομματικες εκλογες- κυβερνησεις του ,οταν μαλιστα εγινε μελος της ΕΟΚ-Ευρωπαικης Ενωσεως , η οποια υπερηφανευεται -και ειναι αληθες- οτι εξασφαλισε ειρηνη στην Ευρωπη ΜΑΣ απο το 1945 μεχρι σημερα.
    Ας φαντασθουμε πως αισθανονταν οι ηττημενοι Γερμανοι για τους πολιτικους τους μετα το 1950 και ως το 1989, που δεν μπορουσαν να επικοινωνησουν μεταξυ τους οι οικογενειες και τα αδελφια τους .
    Εν τελει για να αναθαρρησουμε ως Ελληνες πρεπει να δεχθουμε το δογμα του ”παππουλη μας”Ηρακλειτου οτι ” ο πολεμος ειναι παντων πατηρ”, να προετοιμασθουμε -οπως απο το 1904 -1913 και επι Μεταξα- για αυτοθυσιαστικο αγωνα υπερ βωμων και εστιων ,επιδη θα μαθαινουμε απο το Νηπιαγωγειο οτι αν θελεις ειρηνη – με τον κακο γειτονα μας ,η, οποιον αλλον -πρεπει να προετοιμαζομαστε για πολεμο .
    Απο ποτε χαθηκε -με επιμελημενη προσπαθεια- απο τα μυαλα μας αυτο το πνευμα σχεδον ανεπιστρεπτι ;;; .
    Πρωτο βημα η απαγοητευση απο την ηττα μας στην Κυπρο και την Κυπριακη τραγωδια και δευτερο -και σημαντικωτερο- η συνεχης αποεθνικοποιηση μας απο της επελασεως του διεθνοαριστεροπροοδευτικης νοοτροπιας απο το 1981 ,που συνεχιζεται με μεγαλυτερες δοσεις εδω και πεντε χρονια , γιαυτο και οι επερχομενες εκλογικες αναμετρησεις θα ειναι αφετηριες ,ή,της εθνικης ανορθωσεως μας ,ή, της αφανισεως μας ως συντεταγμενου κρατους , με λαο Ελληνικο ,γλωσσα Εληνικη και θρησκεια -την παλαιοτερη-την Χριστιανικη Ορθοδοξια .
    Ας σιγοξανατραγουδησουμε τον πατριωτικο παιανα ” Η Ελλαδα ποτε δεν πεθαινει , δεν την σκιαζει φοβερα καμια , μονο λιγο καιρο ξαποσταινει και ξανα προς την δοξα τραβα” .ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ.

  2. Κύριε Σαββίδη,

    Συμφωνώ με το άρθρο σας και συμμερίζομαι την ανησυχία σας για το τέλος τής Ελλάδας. Θα σταθώ λίγο στην απόσυρση τής Μεραρχίας Κύπρου. Δεν ήταν η χούντα που θέλησε να την αποσύρει, αλλά κυρίως ο Μακάριος, που από την αρχή δεν την ήθελε εκεί. Αντιγράφω σχόλιο τού Άντη Ροδίτη, ο οποίος πιστεύω ότι έχει ψάξει καλά τα πράγματα και γνωρίζει.
    _______________________________________________________

    15 May 2019 at 07:05

    Το 1964 δημοκρατική Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, η αντιπολίτευση Π. Κανελοπούλου και ο βασιλιάς πρότειναν στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄την άμεση κήρυξη της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα. Μια ολόκληρη ενισχυμένη ελληνική μεραρχία, σταλμένη από τον Παπανδρέου ήταν έτοιμη να υπερασπιστεί την Κύπρο σε περίπτωση (απίθανη) επέμβασης των Τούρκων. Ο Μακάριος αρνήθηκε. Ήδη οι αυλικοί του, οι εξαρτώμενοί του και κυρίως το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ διέβαλλαν, συκοφαντούσαν, ύβριζαν την Μεραρχία, την Ελλάδα και την Ένωση. Συνέχισαν να το κάνουν και μετά το 67 με την άνοδο της χούντας, που ήταν αποτέλεσμα της δικής τους ανθενωτικής πολιτικής. Όσα ακολούθησαν, κατάληψη της Βόρειας Κύπρου απο την Τουρκία, που σήμαινε ότι η Τουρκία είχε πια την Ελλάδα όλη στο χέρι, οι απειλές κατά του Αιγαίου, η παρακμή, οφείλονται στην ατυχή, δηλαδή αχαρακτήριστη “πολιτική” Μακαρίου. Με τον ίδιο τρόπο που η αιστερά στην Ελλάδα έχασε στον εμφύλιο αλλά κέρδισε την προπαγάνδα, τα ίδια έκαμε και ο Μακάριος: κέρδισε στην προπαγάνδα. Ο κύριος υπεύθυνος της κυπριακής τραγωδίας και της νεότερης ελλαδικής αδυναμίας παρουσιάστηκε κι εξακολουθεί να παρουσιάζεται ως μέγας ήρως της… αντίστασης!
    Η κυρία Θεοχάρους δεν αγγίζει ποτέ αυτό το θέμα, μη χάσει ψήφους. Ούτε σεις τολμάτε κύριε Παπαθεμελή. Δεν το ξέρετε καλά, ίσως, ως κι εσείς θύμα της ίδιας προπαγάνδας. Αλλά γιατί δεν το μελετάτε ώστε αν μη τι άλλο να ξεχωρίζετε γενικότερα τον πατριωτισμό από τον λαϊκισμό και τη ψηφοθηρία;

    _________________________________________________________

    Πηγή.

    • Ο Μακάριος φοβόταν ότι ο ελληνικός στρατός θα του έκανε πραξικόπημα. Όπως και συνέβη στο τέλος. Ψάξτε. λίγο, για τη συνάντηση της Κεσάνης. Οι Τούρκοι ζήτησαν την απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας. Απειλούσαν τους δικτάτορες και εκείνοι, αν και ήσαν στρατιωτικοί, υποχώρησαν.

      • Από το 1964; Γιατί; Ο Μακάριος ήταν ξεκάθαρος ανθενωτικός. Από την αρχή. Αλλά διώχνοντας την Μεραρχία (κι αυτός), άφησε απροστάτευτο το νησί. Οι Συνταγματάρχες πάλι, δεν μπορούσαν να αντιδράσουν, δεν μπορούσαν να διακινδυνεύσουν σύρραξη με την Τουρκία, διότι, μετά από ένα πραξικόπημα, διασαλεύεται η τάξη στο στράτευμα, η κατάσταση ήταν ρευστή και όντως αυτό απεδείχθη έναν μήνα μετά με το βασιλικό αντιπραξικόπημα.

  3. Για το θέμα της Μεραρχίας της Κύπρου, οι ευθύνες της τότε κυβερνήσεως είναι όντως μεγάλες. Σχετικά με το θέμα διαφωτιστικό είναι και το βιβλίο του στρατηγού Πανουργιά Πανουργιά ”Η αποχώρηση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο την 29/11/1967 εθνική μειοδοσία”. Δέν νομίζω όμως ότι ο εξαίρετος δημοσιογράφος κύρος Σαββίδης έχει δίκιο στην εκτίμησή του ότι οι δικτάτορες του 1967 ήταν συνειδητά πράκτορες. Επίσης ίσως υπερεκτιμάμε τις δυνατότητες των ελλήνων πολιτικών, περιμένοντας πολλά πράγματα απ΄αυτούς, αφού το μέγεθος της χώρας από τη μιά και η κρίσιμη γεωγραφική της θέση απ΄ την άλλη προκαλούν συνεχώς τις κάθε είδους παρεμβάσεις των κατά καιρούς μεγάλων δυνάμεων. Αυτό βέβαια δέν σημαίνει ότι η διαπίστωση του κυρίου Σαββίδη για το χαμηλότατο επίπεδο των σημερινών πολιτικών δέν είναι απολύτως ακριβής.

    • Οι πολιτικοί αντιπροσωπεύουν τη μάζα, είναι εκπρόσωποι αυτού του λαού. Από τη στιγμή λοιπόν που μιλάμε για παρακμή (σε όλα τα επίπεδα), δε θα μπορούσε παρά και οι πολιτικοί να μας δείχνουν κατάμουτρα αυτή τη γύμνια που διαπιστώνεται (κατά γενική ομολογία) παντού. Γύμνια σε ηθικό, πολιτιστικό, κοινωνικό επίπεδο κλπ.

      Δύο φωτογραφίες (στιγμιότυπα), καθώς και το σχετικό σχόλιο/κείμενο του Βουλαρίνου στην AthensVoice, περιγράφουν imho εύστοχα την Ελλαδίτσα που ζούμε.

      https://www.athensvoice.gr/politics/544871_dyo-fotografies-mia-olokliri-hora

      • Αυτή η “μόδα” ότι φταίει η …μάζα (στην οποία αυτονοήτως δεν ανήκουμε εμείς που τα διατρανώνουμε αυτά)έχει προσλάβει εφιαλτικές διαστάσεις.

        Κανένας λαός δεν κατέχει αρμοδιότητα, ούτε πολιτική, ούτε διοικητική, ούτε τίποτα.
        Τα κόμματα δαμορφώνονται από τα πάνω και οι επιλογές αποτυπώνονται με βάση την ισχύ των ιδιοκτητών του πολιτικού συστήματος.

        Ας τ’ αφήσουν αυτά κάποια στιγμή, η λογική του συλλογικού στιγματισμού και του όλοι μαζί τα φάγαμε είναι πια ηθικισμός άνευ προηγουμένου.
        Και κυρίως αποτυπώνει καταστάσεις που δεν ισχύουν γιατί τόσο οι επιλογές όσο και το αποτέλεσμα των επιλογών φαλκιδεύονται από τον εκλογικό νόμο, τις δημοσκοπήσεις, τα ΜΜΕ, την πολυδιάσπαση και πάει λέγοντας.

        Είναι βολικό να φταίει η “πλέμπα” αλλά όχι αληθές και σε καμία περίπτωση δεν αποτυπώνει την σφαιρική κατανόηση (πολιτικού συστήματος και θέσης της κοινωνίας ως προς το κράτος) των φαινομένων.

        Πρόκειται για άχαρα ευφυολογήματα που στερούνται πραγματολογικής θεμελίωσης.

        • Ναι δε φταίει η μάζα για την ξεφτίλα που ζούμε, φταίει ο Άκης, ο Πολάκης και ο ακροδεξιός ο Άδωνις.

          Όχι οι ξεφτιλισμένοι οι νεοέλληνες που φοροδιαφεύγουν (μιλάμε για δις κάθε χρόνο), ούτε αυτοί που πετάνε τα σκουπίδια όπου λάχει, ούτε ο κάθε μαλάκας που διπλο-παρκάρει όπου γουστάρει.

          Α ξέχασα – δεν έχουμε νόμους. Άσε μας ρε Γιώργη, μεσημεριάτικα.

          • Πρόκειται για ηθικό κρετινισμό φίλε.

            Ο κόπανος που πετάει σκουπίδια, με την σειρά του σαρώνει/σκεπάζει:

            α. τους χιλιάδες άλλους γύρω του που δεν πράττουν το ίδιο (ειδάλλως θα ήμασταν μια χωματερή και θα πλέαμε στο σκουπιδαριό)

            β. την πραγματικότητα του κράτους, το οποίο έχει και τη νομοθεσία δική του, και την ερμηνεία της όπως γουστάρει και είναι πρώτο που παραβιάζει τους κανόνες της χρηστής διοίκησης.

            Το επιχείρημα “την παρενόχλησαν επειδή ήταν όμορφη” δεν είναι επιχείρημα.

            Απαρίθμησέ μου σε παρακαλώ μια παραπάνω αρμοδιότητα που έχουμε ως κοινωνία εκτός από το να ψηφίζουμε “επιλογές” που έχουν ήδη διαμορφωθεί από το πολιτικό σύστημα μέσω δημοσκοπήσεων, μμε, εκλογικού νόμου, πολυδιάσπαση κομμάτων για να διοχετεύεται η ψήφος και να μην αλλάζει τίποτα.

            Και εν πάση περιπτώσει, στην Ελλάδα μπορεί ο πολιτικός ή ο εγκάθετος χαρτογιακάς να πουν ψέματα, να ασχημονήσουν και να μην ελεγχθούν μετεκλογικά οι μεν και θεσμικά οι δε, διότι αυτοί εξ ολοκλήρου ορίζουν την συμπεριφορά της κρατικής σφαίρας.

            Όταν το κράτος αδικεί μετατοπίζει την ευθύνη δια της “αρμοδιότητας” η κοινωνία, που ΌΝΤΩΣ δεν έχει καμία αρμοδιότητα, τελεί υπό δικαστική αντίληψη και απλώς ανά 4-5 χρόνια σπεύδει να νομιμοποιήσει ό, τι της σερβίρουν και μετά κάθεται σπιτάκι της έχοντας εκχωρήσει εν λευκώ τις τύχες της, δεν μπορεί να είναι αιτία της κρίσης.

            Την μουσική την υπαγορεύει η ορχήστρα όχι ο χορευτής που παίζει στον σκοπό της.

          • ώστε τό ‘βρες σωστό
            νά ‘ναι η «γνώμη» γιά τσί φτωχοί τσή πλέμπας,
            ακατάδεχτο

            κι αποψάτο(τρομάρα σου!…) στραβάδι, δηλωσάρικο*, έ;!

            *
            προβαίνει ευκαιριακά σέ δηλώσεις
            γιά νά μπορεί νά νομίζει πώς

            “ό,τι δηλώνει, είναι”

            ενώ σάν ερωτηθεί «τί είναι άποψη»
            απαντά μέ ανοησίες ίσαμε τό μπόϊ του…

            τίι… «Φώτης», λοιπόν
            γιά σκιάχτρο τής περίκλειστης εγωπαθούς ατομικότητος, πού
            δέν καταλαβαίνει Χριστό,
            πρόκειται…

            κι ό

            Γιώργης,

            μή νομίζουμε,
            πέρασε από κεί πού τού ‘χε πέσει η αποψάρα του τού λεγάμενου
            καί τή σήκωσε… σχεδόν τόν έκλεψε…

        • Aπολύτως ορθή η διαπίστωση ότι δέν φταίει ο κόσμος για την χρεοκοπία της χώρας. Άλλωστε οι κάθε είδους “ηγήτορες”, (λέμε τώρα ο Θεός να τους κάνει), διαβεβαίωναν τον Ελληνικό λαό αρχής γενομένης από την ένταξη στην ΟΝΕ το 2001,(Σημίτης και κατά καιρούς υπουργοί οικονομικών), ότι τα οικονομικά προβλήματα της χώρας ανήκουν οριστικά στο παρελθόν και το μόνο που θα συνέβαινε τα επόμενα χρόνια είναι η όλο και μεγαλύτερη σύγκλιση με τις προηγμένες χώρες της Ευρωπαικής Ενώσεως.Άρα το να βγαίνουν μετά και να κατηγορούν την κοινωνία δέν σημαίνει ότι είναι απλά λαμόγια που χρεοκόπησαν την χώρα, (λαμόγια πολιτικοί και χρεοκοπίες πάντα θα υπάρχουν), αλλά διεστραμμένα τομάρια που έχουν το θράσος αντί να κρυφτούν, να ζητούν και τα ρέστα. Άρα ο Γιώργης και όχι ο σεβαστός Παντελής Σαββίδης προσεγγίζει με μεγαλύτερη νηφαλιότητα την πραγματικότητα.

          • Άν θεωρήσουμε ότι η πολιτική ηγεσία της χώρας από τη σύσταση του ελληνικού κράτους συνδέονταν στενά και προωθούνταν από τις ξένες δυνάμεις τότε κύριε Σαββίδη πρέπει να γενικεύσουμε πολύ την έννοια του πράκτορα, με κίνδυνο να μήν αποκλείσουμε κανέναν πολιτικό της χώρας απ΄αυτήν την “κατηγορία”. Νομίζω όμως (επειδή σας παρακολουθώ χρόνια στις εξαίρετες Ανιχνεύσεις της ΕΡΤ 3), ότι πάντοτε κάνατε δημοσιογραφία αρχών και πολιτικών θέσεων. Με αυτή την έννοια η θέση σας για “πράκτορες” ασχέτως ότι επρόκειτο περι δικτατόρων ξενίζει κάποιον που έχει παρακολουθήσει τις υψηλού επιπέδου εκπομπές σας. Με λίγα λόγια τα περί ΄”πρακτόρων” είναι με΄όλο το σεβασμό προς εσάς, για δημοσιογράφους όχι του δικού σας επιπέδου και της εμβριθούς πολιτικής αναλύσεως που μας έχετε συνηθίσει.

    • Κύριε Grantaire στα περισσότερα απο τα βιβλία που έχουν γραφεί για τη δικτατορία, ο Παπαδόπουλος φέρεται ως πράκτορας της CIA. Μπορούσε να γίνει εκείνη την εποχή πραξικόπημα σε χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ εν αγνοία των αμερικανών;

  4. Ας πάρουμε την επίκαιρη πολιτική διάσταση του πράγματος.

    Αντικειμενικά, έχουμε την χειρότερη κυβέρνηση στην ιστορία του τόπου.

    Μέχρι να γίνει κυβέρνηση, είχαμε την πιο δημαγωγική (με την σύγχρονη έννοια του όρου και όχι της κλασικής εποχής) αντιπολίτευση που μπροστά στην εξουσία όλα τ’ άλλα ήταν προφάσεις, συνιστούσε αυτοσκοπό.

    Η ποιότητα του πολιτικού συστήματος εναλλαγής στην εξουσία και κομματικού ανταγωνισμού κρίνεται όμως από δυο παίχτες κυρίως.
    Την κυβέρνηση και την αξ. αντιπολίτευση.

    Ποια αντιπολίτευση έχουμε σήμερα;

    Κάποιον πρόεδρο, που το 2016 ομολογούσε ότι “δεν το κρύβω ότι πρέπει να μειωθούν συντάξεις” και 1-2 χρόνια μετά στην βουλή, έφερνε τροπολογία …για να μην μειωθούν.
    Έναν πρόεδρο που μίλησε για επιχειρησιακές συμβάσεις που θα δίνουν δυνατότητα 7ημερης εργασίας “γιατί ο κόσμος αλλάζει” (δεν κρίνω αυτή την αντίληψη, ούτε την αποτιμώ είναι ζήτημα ενδεχομένως ιδεοληψίας και υποκειμενικής κρίσης καθενός) αλλά μετά ..βγαίνουν και διαρρέουν ότι είναι ‘προβοκάτσια’ των συριζαίων και πως εννοούσε την …7ημερη λειτουργία των επιχειρήσεων.
    Δηλαδή, χάντρες και καθρεφτάκια σε ιθαγενείς.

    Ξέρουμε ότι οι συριζαίοι διαπρέπουν σε μονταζιέρες, σε διχαστικές αντιλήψεις και συμπεριφορές, αλλά όταν τους δίνουν δικαίωμα εκπρόσωποι μιας πολιτικής τάξης απεχθούς ένεκα της αναξιοπιστίας της και της νεποτιστικής της συμπεριφοράς, δεν χρειάζεται να επιστρατεύσουν τέτοιες ψυχροπολεμικές μεθόδους.

    Βλέπω στην τηλεόραση τώρα, βγαίνουν στελέχη της αξ. αντιπολίτευσης απολογούμενα για το θέμα της παροχής υγείας από τον δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα ενίοτε και προσπαθώντας να τετραγωνίσουν τον κύκλο.

    Αν όλα αυτά τα υποβάλλουμε σε μια αυστηρή συγκριτική αποτίμηση πολιτειών διαχρονικά, θα αντιληφθούμε ότι το πολιτικό σύστημα είναι αιρετή προσωποπαγής δεσποτική πράξη.
    Όπως είχαμε την “τύχη” να εξαρτιώμαστε από τις ιδεοληψίες ενός προσώπου του πρωθυπουργού Τσίπρα εν προκειμένου, το ίδιο θα συμβεί και με τον επόμενο.

    Δεν έχει πια οξυδερκείς ηγέτες, εξάντλησε τις εφεδρείες του το πολιτικό σύστημα και είναι ουσιαστικές οι παρατηρήσεις του κυρίου Σαββίδη.

    Και αυτό είναι όντως ένδειξη απαξίωσης πρωτίστως της ελληνικής κοινωνίας αλλά και οιωνός ότι αυτό το κράτος θα εξακολουθήσει να είναι κυνικά πανίσχυρο και όχι αξιόπιστο έναντι των πολιτών της χώρας.
    Με λουδοβίκειες αντιλήψεις και συμπεριφορές και “δικαιολογημένη” αναξιοπιστία.

    Και αυτή η συνθήκη είναι μια πολυτέλεια, που δεδομένης της κατάστασεις στο γεωπολιτικό και εν τέλει διεθνές παζλ, δεν την έχει αυτή την στιγμή η χώρα.

    Ας είναι αυτός ο κύκλος εναλλαγής στην εξουσία ο πιο απελπιστικός και ας ευχηθούμε να ολοκληρωθεί μετά την εκλογή αυτή και τουλάχιστον να δούμε αξιόπιστες και οξυδερκείς επιλογές στο άμεσο μέλλον.
    Αν έχει μείνει ‘κολυμπηθρόξυλο’ όρθιο εως τότε και δεν έχουμε μεταναστεύσει όλοι νέοι, μεσήλικες, ηλικιωμένοι…

  5. Κερασάκι στην τούρτα, η κυνική ομολογία πολιτευάμενων ότι “πήγα σύριζα γιατί δεν με πήρε πρώτη η νδ”.

    Άρα, το ίδιο είναι.
    Δεδομένου ότι και στην βουλή είδαμε τόσες μετακινήσεις ειδικά από μικρά προς μεγάλα κόμματα (οποιασδήποτε απόχρωσης) πολλές φορές περνώντας και από το ένα μεγάλο κόμμα εξουσίας και από το άλλο, που πραγματικά αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει λόγος να ψηφίζει εν τέλει αφού πρόκειται για όψεις της ίδιας πραγματικότητας με “διαφοροποιήσεις” εκλογικών αναγκών.

  6. Το να δεχθει μια στρατιωτικη κυβερνηση την αποσυρση της ”Μεραρχιας” απο την Κυπρο μετα την συναντηση Κολλια (Παπαδοπουλου)-Ντεμιρελ στην Αλε/πολη και την Κεσανη του Σεπτεμβριου 1967 -οταν μαλιστα δεν ειχε προβαλει αντιρρησεις οταν εσταλη κρυφα και με πολιτικη περιβολη κατα τμηματα το καλοκαιρι του 1964 μετα τις τοπικες εχθροπραξιες μεταξυ Ελληνοκυπριων και Τουρκοκυπριων -εκ πρωτης οψεως θεωρειται πραξη ”προδοτικη” και οι αποφασισαντες εστω καθ’υπερβολην καταγγελλονται ως πρακτορες ξενων Δυναμεων .
    ΟΜΩΣ 1.- Η Μεραρχια εσταλη εσπευσμενως τοτε για λογους εντυπωσιασμου και κυριως για να εμπεδωθει το αισθημα ασφαλειας των Ελληνοκυπριων απο τους βομβαρδισμους της Τουρκικης Αεροποριας , χωρις εκτοτε να αναλαβει καμια δραση , ενω αρχισε η γκετοποιηση των Τουρκοκυπριων και η αρχη του σχεδιου διχοτομησεως της Κυπρου και καταργησεως της Κυπριακης Δημοκρατιας , που ειχε συσταθει με τις Συνθηκες Ζυριχης και Λονδινου , με υπογραφη και του Μακαριου.
    2.-Η σε καθε περιπτωση -με τους Βρετανους μαλιστα στο νησι με τις βασεις τους – η Μεραρχια ηταν παρανομη διοτι αντεκειτο στις Συνθηκες που προεβλεπαν και προβλεπουν Ελληνικες στραστιωτικες δυναμεις (ΕΛΔΥΚ) 950 ανδρων και Τουρκικες (ΤΟΥΡΔΥΚ) 650 ανδρων .
    3.- Σαυτην την ”παρανομια” στηριχθηκαν οι Τουρκοι -Ντεμιρελ- το 1967 και απαιτησαν την αποσυρση ,με απειλη γενικης συρραξεως και με τις ”καλες υπηρεσιες ” του ΝΑΤΟ και κυριως των Αμερικανων πετυχαν τον σκοπο τους ,μαζι με την αποτροπη της Ελληνοτουρκικης συρραξεως στις 22 Νοεμβριου του 1967, οταν τα πραγματα εκτρεπονταν , -με ικανη δε προετοιμασια του Ελληνικου στρατου στον Εβρο ,που κατα τις εκτιμησεις ειδικων και μη θα ηταν νικηφορα στην Ανατολικη Θρακη , αλλα θα κινδυνευαν η Κυπρος-που καλως ,η, κακως κειται οντως μακραν-,αλλα και τα νησια του Ανατολικου Αιγαιου .
    4.- Αυτο το επιχειρημα της αποσυρσης της Μεραρχιας της Κυπρου ουδεποτε σχεδον το επεκαλεσθηκαν οι ”δημοκρατες” πολιτικοι της Μεταπολιτευσεως ,ισως γιατι θα τους υπενθυμιζαν -πολιτικοι, στρατιωτικοι και ιστορικοι και εμπειροι δημοσιογραφοι- τις αποσυρσεις του Ελληνικου στρατου απο την Αλβανια το 1913 και απο την Ανατολικη Θρακη -την γνωστη στρατια του Εβρου του Θ.Παγκαλου το 1922 , μετα την Συνθηκη των Μουδανιων ,που προεβλεψε την αμαχητι εκκενωση της Ανατολικης Θρακης-.
    Αν ομως για τους πολιτικους -που δεν τα αναφερουμε ,αλλα ειναι γνωστα τα ονοματα τους – ισχυει ο κυβερνητικος ρεαλισμος , γιατι αυτος παραβλεπεται οταν εφαρμοζουν αυτον τον κυβερνητικο ρεαλισμο οι στρατιωτικοι κυβερνητες , οπως σαφεστατα προκυπτει και στην αποσυρση της Μεραρχιας απο την Κυπρο;;;.
    Τι θελαμε δηλαδη το 1967 να ξεκινησουμε συρραξη με την Τουρκια ,-οταν δεν δεχθηκαμε επιθεση της ,οπως το 1940 απο τους Ιταλους- αλλα λογω της της αντισυμβατικης παραμονης της Μεραχιας μας στην Κυπρο ;;;.
    Και ποιος υπευθυνος εναντι της Ιστοριας πρωθυπουργος -τοτε ηταν ο πρωην Προεδρος του Αρειου Παγου Κολλιας- θα υπεγραφε την εναρξη του πολεμου;;;.
    Καπου τα συναισθηματα να υποχωρουν και καθε περιπτωση να εξεταζεται χωριστα , οταν μαλιστα ειχαμε την Μικρασιατικη καταστροφη και την συνεχη διευθετηση συνορων στην ”μυθικη” διασκυβερνηση της Χωρας απο τον εξυπνο ,αλλα και ευελικτο Ελευθεριο Βενιζελο , που προκαλουσε ριψοκινδυνευοντας ,αλλα και υποχωρουσε -εκων,η, ακων-, με τις παρεμβασεις των ασπονδων φιλων και συμμαχων του, κατι που και τωρα επανεληφθη με την αντιμετωπιση του χρεους μας απο το 2015 ,την Συμφωνια των Πρεσπων και τις οιδε και που αλλου θα επαναληφθει .
    Τι μας ειπε ο Χριστος μας . ”Ο αναμαρτητος πρωτος τον λιθον βαλέτω”

  7. Έβαλες ένα θέμα τεκμηριωμένο κι ο καθένας προσπαθεί να καθαρίσει την πλευρά του. Ακόμη και η Χούντα , που επεβλήθη για τα πετρέλαια που βλέπουμε τώρα ενώ τότε έφταιγαν οι κομμουνιστές ,δεν έφταιγε γιατί μικρή χώρα κτλ.
    Τι να πει κανείς.

  8. Βέβαια πρέπει να βρεθεί αυτός που χρειαζόμαστε και το συζητάμε εδώ χρόνια.
    Υπάρχει κάποιος που μπορεί να κάνει ότι χρειάζεται?
    Το ξέρουμε?

  9. Γιώργη,

    βάζεις διαφορετικά θέματα στο ίδιο καλάθι. Η συλλογική υπευθυνότητα, για την οποία προφανώς έχουμε διαφορετική άποψη (όμως πάλι είναι λάθος συζήτηση, διότι δε μπορούμε να μιλάμε για συλλογική ευθύνη σε διαφορετικά θέματα δηλ περιβάλλον, οικονομία κπ) & το αν εμείς μπορούμε να κάνουμε κάτι γι΄ αυτό.

    Εγώ λέω (και προφανώς διαφωνείς), ότι είμαστε παρτάκης λαός μέχρι εκεί που δεν παίρνει, χωρίς να δίνουμε δεκάρα για τίποτα. Ακόμα και γι’ αυτά που θα έπρεπε να μας αφορούν. Δίνει κανείς δεκάρα στην Κρήτη για το θέμα με τα Σκόπια; Όταν το νεράκι πήγε από 50 δρχ σε 50 λεπτά, αντέδρασε κανείς;

    Αντιδράει κανένας γονέας για το χάλι των πανεπιστημίων; Να μποικοτάρουν π.χ. τις σχολές και να μη στείλει κανείς τα παιδιά του για μερικούς μήνες να δούμε τι θα παιχτεί; Έχει ξυλοφορτώσει κανείς κανέναν αχρείο που πετάει τα σκουπίδια όπου νάναι; Υπάρχει καταναλωτικό κίνημα στην Ελλάδα;

    Οι πολιτικοί είναι τα κουμάσια που είναι. Η μάζα μόνο να ψηφίζει μπορεί; Δε μπορεί να παρεμβαίνει (με τον όποιο τρόπο), αλλάζοντας έστω και λίγο το κοινωνικό γίγνεσθαι; Γιατί να στηρίζουν όλοι οι γονείς την παραπαιδεία; Υπάρχουν φροντισtήρια σε άλλες χώρες; Πρέπει να υπάρχουν σχολές Αγγλικών; Δηλ οι δάσκαλοι Αγγλικών στα σχολεία είναι ανίκανοι; Αξιολογούνται ποτέ; I don’t think so.

    • Αγαπητέ φίλε, για να μην σε κουράζω, και κουράζονται και οι συσχολιαστές και άλλοι πιθανόν αναγνώστες, αποκωδικοποιώ.

      Η δεοντολογία δεν προσφέρεται για πολιτική.

      Η απάντηση δίδεται στο ποιος κατέχει τη δύναμη να διαμορφώνει το περιβάλλον στο οποίο ζούμε.
      Η λογική της αυτόκλητης επιβολής της ευθύνης απάδει του ανθρωποκεντρικού πολιτισμού.
      Και να είσαι σίγουρος και αντιδράσεις υπάρχουν κατά καιρούς απέναντι σε πράξεις κοινωνικής κατακραυγής και πάει λέγοντας.

      Απορρίπτω όμως την συλλογική ευθύνη, διότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.
      Όταν ένα κράτος είναι χαοτικό χαοτικά θα διαμορφώνεται και το κοινωνικό περιβάλλον.
      Δεν είναι θέμα ρομπέν των ‘δασών’, εκτός αν η κοινωνία γίνει θεσμός της πολιτείας και δεν τελεί υπό κηδεμονία για να παρέχει νομιμοποίηση.
      Όταν από άθροισμα ιδιωτών μετατραπούμε σε δήμο αντί των εγκάθετων νομενκλατούρων, τότε θα αποτυπωθούν και οι κοινωνικές προτεραιότητες.

      Σε χαιρετώ.

      • Μα προφανώς, αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις έχουν την κύρια ευθύνη. Σε μια οποιαδήποτε εταιρεία, αρκούν 1-2 λανθασμένες αποφάσεις από τον CEO (διότι απλά μπορεί να είναι κολλημένος ο τύπος με ορισμένα θέματα), για να τινάξει την εταιρεία στον αέρα.

        Όπως οι Συριζαίοι παραλίγο να τινάξουν τη χώρα στον αέρα το ’15. Ο μικρός είχε και το ΟΧΙ & το ΝΑΙ πάνω στο τραπέζι imho. Απλά κατάλαβε ή κάποιος κατάφερε και τον έπεισε (ευτυχώς!), ότι θα γινόμασταν Σουδάν μέσα σε μια νύχτα. Αλλά αυτό βέβαια είναι μια άλλη συζήτηση.

        Καλό σου μεσημέρι.

  10. “Δεν είναι γνωστό αν η χώρα διαθέτει, όπως λένε πολλοί, ικανά πρόσωπα τα οποία αποφεύγουν να εκτεθούν. Αλλά, αν διέθετε ικανά πρόσωπα δεν θα είχαν πρόβλημα να απευθυνθούν στον κόσμο και να διεκδικήσουν την εμπιστοσύνη του.”

    Αν διαθέτει ικανά πρόσωπα που αποφεύγουν να εκτεθούν , μάλλον αυτά τα ικανά πρόσωπα δεν αποθαρρύνονται τόσο από την κοινωνία, αλλά απ’ τα ισχυρά πρόσωπα και οργανισμούς που διαφεντεύουν τις διεθνείς σχέσεις και το διεθνές γίγνεσθαι.

    Δύσκολο να τερματιστεί ο φαύλος κύκλος.
    Υπάρχει βέβαια πάντα το ενδεχόμενο του αναπάντεχου.

Leave a Reply to Σ.Α.Ν Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα